Betaloc - instrukcje użytkowania, recenzje, analogi i preparaty (tabletki 100 mg, o przedłużonym uwalnianiu ZOK 25 mg, 50 mg i 100 mg, zastrzyki w zastrzykach) leku do leczenia arytmii u dorosłych, dzieci i ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Betalock. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów o stosowaniu Betalok w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Betaloc z dostępnymi analogami strukturalnymi. Stosować w leczeniu zaburzeń rytmu serca (arytmie) u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji. Interakcja leku z alkoholem.

Betalock - beta-adrenoblocker blokujący receptory beta-1 w dawkach znacznie niższych niż dawki wymagane do blokowania receptorów beta2. Metoprolol ma nieznaczny efekt stabilizacji błony i nie wykazuje aktywności częściowego agonisty. Metoprolol zmniejsza lub hamuje agonistyczne działanie katecholamin wywierane na aktywność nerwową przez stresy nerwowe i fizyczne na aktywność serca. Oznacza to, że metoprolol może wpływać na wzrost częstości akcji serca, objętości minutowej i zwiększonej kurczliwości serca, jak również na wzrost ciśnienia krwi spowodowany ostrym uwalnianiem katecholamin.

Pacjentom z objawami obturacyjnej choroby płuc, w razie potrzeby, można przepisać metoprolol w skojarzeniu z beta2-adrenomimetykami. W połączeniu z beta-adrenomimetykami lek Betaloc w dawkach terapeutycznych ma mniejszy wpływ na rozszerzenie oskrzeli wywołane przez beta-adrenomimetyki niż nieselektywne beta-blokery. Metoprolol w mniejszym stopniu niż nieselektywne beta-blokery wpływa na produkcję insuliny i metabolizm węglowodanów. Wpływ Betaloc na odpowiedź układu sercowo-naczyniowego w warunkach hipoglikemii jest znacznie mniej wyraźny w porównaniu z nieselektywnymi blokerami p-adrenergicznymi.

Badania kliniczne wykazały, że Betaloc może powodować nieznaczny wzrost poziomów triglicerydów i zmniejszenie ilości wolnych kwasów tłuszczowych we krwi. W niektórych przypadkach odnotowano nieznaczny spadek frakcji lipoproteiny o dużej gęstości (HDL), która jest mniej wyraźna niż w przypadku nieselektywnych P-blokerów. Jednak jedno z badań klinicznych wykazało znaczącą redukcję całkowitego cholesterolu w surowicy w leczeniu metoprololu przez kilka lat.

Jakość życia podczas leczenia Betaloc nie ulega pogorszeniu ani poprawie. Poprawa jakości życia w leczeniu Betaloc obserwowano u pacjentów po zawale mięśnia sercowego.

Kompozycja

Winian metoprololu + zaróbki.

Farmakokinetyka

Betalok prawie całkowicie wchłonął po spożyciu. Podczas przyjmowania leku w dawkach terapeutycznych stężenie leku w osoczu krwi jest liniowe w zależności od przyjętej dawki.

Po doustnym podaniu pierwszej dawki metoprololu układ krążenia osiąga około 50% dawki. Przy powtarzających się przyjęciach wskaźnik biodostępności układu zwiększa się do 70%. Przyjmowanie leku wraz z posiłkiem może zwiększyć ogólnoustrojową dostępność biologiczną o 30-40%. Związek z białkami osocza jest niski, około 5-10%.

Metoprolol ulega metabolizmowi oksydatywnemu w wątrobie z utworzeniem 3 głównych metabolitów, z których żaden nie ma znaczącego klinicznie efektu beta-blokowania.

Około 5% przyjętej dawki jest wydalane w postaci niezmienionej z moczem, w niektórych przypadkach liczba ta może osiągnąć 30%.

Wskazania

• nadciśnienie tętnicze: obniżenie ciśnienia krwi i zmniejszenie ryzyka zgonu z przyczyn sercowo-naczyniowych i wieńcowych (w tym nagła śmierć);
• dławica piersiowa;
• zaburzenia rytmu serca, w tym tachykardia nadkomorowa;
• w kompleksowej terapii po zawale mięśnia sercowego;
• zaburzenia czynnościowe czynności serca połączone z tachykardią;
• zapobieganie atakom migreny;
• nadczynność tarczycy (kompleksowa terapia);
• częstoskurcz nadkomorowy (do wstrzykiwań).

Formy uwolnienia

Tabletki 100 mg.

Roztwór do podawania dożylnego (wstrzyknięcia w ampułkach do wstrzykiwań).

Tabletki o przedłużonym uwalnianiu, powlekane 25 mg, 50 mg i 100 mg (Betaloc ZOK).

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Pigułki

Tabletki można przyjmować z posiłkiem lub bez posiłku, a także na pusty żołądek.

Nadciśnienie tętnicze

100-200 mg Betalocu rano lub w dwóch dawkach podzielonych; rano i wieczorem. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć lub dodać do innego leku przeciwnadciśnieniowego.

Wydłużona terapia hipotensyjna 100-200 mg leku Betalok na dobę może zmniejszyć ogólną śmiertelność, w tym nagłą śmierć, jak również częstość udarów mózgu i zaburzeń krążenia wieńcowego u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym.

Angina pectoris

100-200 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych; rano i wieczorem. Jeśli to konieczne, do terapii można dodać inny lek przeciwdławicowy.

Zaburzenia rytmu serca

100-200 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych; rano i wieczorem. W razie potrzeby do terapii można dodać inny lek przeciwarytmiczny.

Terapia wspomagająca po zawale mięśnia sercowego.

Dawka podtrzymująca wynosi 200 mg na dobę w dwóch podzielonych dawkach; rano i wieczorem. Mianowanie preparatu Betalok w dawce 200 mg na dobę może zmniejszyć śmiertelność u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego i zmniejszyć ryzyko nawrotu zawału mięśnia sercowego (w tym u pacjentów z cukrzycą).

Zaburzenia czynnościowe czynności serca z towarzyszącym tachykardią

100 mg leku Betaloc raz dziennie, zaleca się wziąć pigułkę rano. W razie potrzeby dawkę można zwiększyć.

Zapobieganie atakom migreny

100-200 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych; rano i wieczorem.

Nadczynność tarczycy

150-200 mg dziennie w 3-4 podzielonych dawkach.

Ampułki

Tachykardia Nadzheludochkovaya.

Rozpocznij wprowadzanie 5 mg (5 ml) preparatu Betalok w dawce 1-2 mg / min. Możesz powtórzyć wprowadzenie z 5-minutowym odstępem, aż do uzyskania efektu terapeutycznego. Zazwyczaj całkowita dawka wynosi 10-15 mg (10-15 ml). Zalecana maksymalna dawka do podawania dożylnego wynosi 20 mg (20 ml).

Profilaktyka i leczenie niedokrwienia mięśnia sercowego, częstoskurczu i bólu w przypadku zawału mięśnia sercowego lub jego podejrzenia.

Dożylne 5 mg (5 ml) leku. Możesz powtórzyć wprowadzenie w odstępie 2 minut, maksymalna dawka wynosi 15 mg (15 ml). 15 minut po ostatniej iniekcji metoprolol podawano doustnie w dawce 50 mg (Betaloc) co 6 godzin przez 48 godzin.

Betalok ZOK

Wybierając dawkę, należy unikać rozwoju bradykardii.

W przypadku nadciśnienia tętniczego dawka wynosi 50-100 mg raz na dobę. Jeśli to konieczne, dawkę można zwiększyć do dawki 100 mg 1 raz dziennie lub zastosować ZOK Betalok w połączeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi (najlepiej diuretykiem i pochodną dihydropirydyny pochodną blokerów kanału wapniowego).

W przypadku dusznicy bolesnej dawka wynosi 100-200 mg raz na dobę. Jeśli to konieczne, Betaloc ZOK może być stosowany w połączeniu z innym lekiem przeciwdławicowym.

Ze stabilną objawową przewlekłą niewydolnością serca z naruszeniem funkcji skurczowej lewej komory, Betaloc ZOK można podawać pacjentom, którzy nie mieli epizodów zaostrzenia w ciągu ostatnich 6 tygodni i nie było zmian w głównej terapii w ciągu ostatnich 2 tygodni. tygodnie. Terapia niewydolności serca z beta-blokerami może czasami prowadzić do chwilowego pogorszenia symptomatycznego schematu. W niektórych przypadkach można kontynuować leczenie lub zmniejszyć dawkę, aw niektórych przypadkach może być konieczne anulowanie leku.

W przypadku stabilnej przewlekłej niewydolności serca, klasy 2, zalecana dawka początkowa w ciągu pierwszych 2 tygodni wynosi 25 mg raz na dobę. Po 2 tygodniach dawkę można zwiększyć do 50 mg raz na dobę, a następnie można ją podwoić co 2 tygodnie. Dawka podtrzymująca do długotrwałego leczenia wynosi 200 mg raz na dobę.

Przy stabilnych 3 i 4 klasach czynnościowych przewlekłej niewydolności serca zalecana dawka początkowa w pierwszych 2 tygodniach wynosi 12,5 mg raz na dobę. Dawkę wybiera się indywidualnie. W okresie zwiększania dawki pacjent powinien być pod obserwacją, ponieważ u niektórych pacjentów objawy niewydolności serca mogą się nasilić. Po 1-2 tygodniach dawkę można zwiększyć do 25 mg raz na dobę, a następnie po 2 tygodniach - do 50 mg raz na dobę. Przy dobrej tolerancji można podwoić dawkę co 2 tygodnie, aż do osiągnięcia maksymalnej dawki 200 mg raz na dobę.

W przypadku niedociśnienia tętniczego i (lub) bradykardii może być konieczne zmniejszenie leczenia skojarzonego lub zmniejszenie dawki Betaloc ZOK. Niedociśnienie tętnicze na początku leczenia nie musi oznaczać, że ta dawka Betaloc ZOK nie będzie tolerowana podczas dalszego długotrwałego leczenia. Jednak dawek nie należy zwiększać aż do ustabilizowania się stanu. Może być również konieczne monitorowanie czynności nerek.

Z naruszeniem rytmu serca, lek jest przepisywany w dawce 100-200 mg raz dziennie.

W leczeniu podtrzymującym po zawale mięśnia sercowego lek jest przepisywany w dawce 200 mg raz na dobę.

W zaburzeniach czynnościowych czynności serca związanych z tachykardią dawka wynosi 100 mg raz na dobę, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć do 200 mg na dobę.

Do zapobiegania atakom migreny są przepisywane w dawce 100-200 mg raz dziennie.

Betalok ZOK jest przeznaczony do codziennego podawania raz dziennie (najlepiej rano). Tabletkę preparatu Betaloc ZOK należy połknąć popijając płynem. Tabletki można podzielić na pół, ale nie należy ich żuć ani kruszyć. Jedzenie nie wpływa na biodostępność leku.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek, jak również u pacjentów w podeszłym wieku, nie ma potrzeby dostosowywania dawki leku.

U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby, dostosowanie dawki zwykle nie jest wymagane ze względu na niski stopień wiązania metoprololu z białkami osocza. Jednak w przypadku ciężkiego zaburzenia czynności wątroby (u pacjentów z ciężką marskością lub zespoleniem porto-caval) może być konieczne zmniejszenie dawki.

Efekt uboczny

• bradykardia;
• zaburzenia postawy (bardzo rzadko towarzyszą omdlenia);
• chłód kończyn;
• palpitacja;
• przejściowy wzrost objawów niewydolności serca;
• Blokada AV o 1 stopień;
• Wstrząs kardiogenny u pacjentów z ostrym zawałem mięśnia sercowego;
• inne nieprawidłowości w przewodzeniu serca;
• arytmie;
• zgorzeli u pacjentów z uprzednio ciężkim upośledzeniem krążenia obwodowego;
• zwiększone zmęczenie;
• zawroty głowy;
• bół głowy;
• zwiększona pobudliwość nerwowa;
• niepokój;
• impotencja / dysfunkcja seksualna;
• parestezja;
• drgawki;
• depresja;
• osłabienie uwagi;
• senność lub bezsenność;
• koszmary;
• amnezja / upośledzenie pamięci;
• depresja;
• halucynacje;
• nudności wymioty;
• ból brzucha;
• biegunka;
• zaparcie;
• suchość w ustach;
• upośledzona funkcja wątroby;
• wysypka (w postaci pokrzywki);
• zwiększone pocenie;
• wypadanie włosów;
• fotosensybilizacja;
• zaostrzenie łuszczycy;
• duszność z wysiłkiem fizycznym;
• skurcz oskrzeli;
• katar;
• zaburzenia widzenia;
• suchość i / lub podrażnienie oczu;
• zapalenie spojówek;
• szum w uszach;
• naruszenie smaku;
• ból stawów;
• wzrost masy ciała;
• małopłytkowość.

Przeciwwskazania

• blok przedsionkowo-komorowy 2 i 3 stopnie;
• niewydolność serca w fazie dekompensacji;
• pacjenci otrzymujący długotrwałą lub przerywaną terapię środkami inotropowymi i działający na receptory beta-adrenergiczne;
• klinicznie znamienna bradykardia zatokowa;
• zespół osłabienia węzła zatokowego;
• wstrząs kardiogenny;
• poważne obwodowe zaburzenia krążenia;
• niedociśnienie tętnicze;
• Betalok jest przeciwwskazany u pacjentów z ostrym zawałem mięśnia sercowego z częstością akcji serca mniejszą niż 45 uderzeń na minutę, odstępem PQ wynoszącym ponad 0,24 sekundy lub skurczowym ciśnieniem krwi poniżej 100 mm Hg;
• z poważnymi chorobami naczyń obwodowych z groźbą gangreny;
• pacjenci otrzymujący beta-blokery są przeciwwskazani dożylnego podawania leków blokujących "wolne" kanały wapniowe, takie jak werapamil;
• wiek poniżej 18 lat (nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa);
• znana nadwrażliwość na metoprolol i jego składniki lub inne beta-blokery.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Podobnie jak większość leków Betaloc, nie należy przepisywać podczas ciąży i karmienia piersią, chyba że spodziewana korzyść dla matki przekracza potencjalne ryzyko dla płodu i / lub dziecka. Podobnie jak inne leki przeciwnadciśnieniowe, beta-blokery mogą powodować działania niepożądane, w przykład bradykardii u płodu, noworodków lub dzieci karmionych piersią.

Ilość metoprololu uwalnianego do mleka matki i efekt beta-blokowania dziecka karmionego piersią (gdy metoprolol jest przyjmowany przez matkę w dawkach terapeutycznych) są niewielkie.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Nie ma potrzeby dostosowywania dawki u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosować u dzieci

Przeciwwskazane u dzieci poniżej 18 lat.

Specjalne instrukcje

Pacjentom przyjmującym beta-adrenolityki nie należy podawać dożylnie blokerów "wolnych" kanałów wapniowych, takich jak werapamil. Pacjentom z obturacyjną chorobą płuc nie należy przepisywać beta-blokerów. W przypadku słabej tolerancji innych leków przeciwnadciśnieniowych lub ich nieskuteczności, metoprolol może być przepisywany, ponieważ jest lekiem selektywnym. Konieczne jest przepisanie minimalnie skutecznej dawki, jeśli to konieczne, mianowanie beta2-adrenomimetykiem.

Przy stosowaniu beta-adrenoblockerów ryzyko ich wpływu na metabolizm węglowodanów lub możliwość maskowania objawów hipoglikemii jest znacznie mniejsze niż przy stosowaniu nieselektywnych beta-blokerów.

U pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca w fazie dekompensacji konieczne jest osiągnięcie etapu kompensacji zarówno przed, jak i podczas leczenia lekiem.

Pacjentom cierpiącym na dławicę piersiową Prinzmetala nie zaleca się przepisywania nieselektywnych beta-blokerów.

Bardzo rzadko u pacjentów z zaburzeniem przewodzenia AV może wystąpić pogorszenie (możliwym wynikiem jest blokada przedsionkowo-komorowa). W przypadku wystąpienia bradykardii na tle leczenia należy zmniejszyć dawkę leku Betalok lub stopniowo wycofać lek.

Metoprolol może nasilać objawy zaburzeń krążenia obwodowego, głównie ze względu na obniżenie ciśnienia krwi. Należy zachować ostrożność przepisując pacjentom cierpiącym na ciężką niewydolność nerek, kwasicę metaboliczną, jednoczesne podawanie z glikozydami nasercowymi. Pacjenci cierpiący na guza chromochłonnego, równolegle z preparatem Betaloc należy przepisać alfa-bloker.

U pacjentów z marskością wątroby zwiększa się biodostępność metoprololu. W przypadku zabiegu chirurgicznego anestezjolog powinien zostać poinformowany, że pacjent przyjmuje beta-bloker.

Unikaj nagłego przerwania podawania leku. Jeśli konieczne jest anulowanie leku, anulowanie powinno odbywać się stopniowo. U większości pacjentów lek można wycofać w ciągu 14 dni. Dawkę leku zmniejsza się stopniowo, w kilku etapach, aż do końcowej dawki 25 mg raz na dobę. Pacjenci z chorobą niedokrwienną serca powinni być pod ścisłym nadzorem lekarza podczas wycofywania leku. U pacjentów przyjmujących beta-adrenoblockery, wstrząs anafilaktyczny występuje w cięższej postaci.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Podczas stosowania leku możliwe są epizody zawrotów głowy lub ogólne osłabienie, w związku z którymi należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów mechanicznych i wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności, które wymagają zwiększonej koncentracji uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych.

Interakcje leków

Należy unikać jednoczesnego podawania leku Betaloc z następującymi lekami:

Pochodne kwasu barbiturowego: barbiturany (badanie przeprowadzono z fenobarbitalem) nieznacznie zwiększają metabolizm metoprololu, ze względu na indukcję enzymów.

Propafenon: podczas podawania propafenonu u czterech pacjentów leczonych metoprololem wystąpiło zwiększenie stężenia metoprololu w osoczu o czynnik 2-5, podczas gdy u dwóch pacjentów wystąpiły działania niepożądane typowe dla metoprololu. Ta interakcja została potwierdzona podczas badania na 8 ochotnikach. Prawdopodobnie interakcja wynika z zahamowania propafenonu, podobnie jak chinidyny, metabolizmu metoprololu przez układ cytochromu P4502D6. Biorąc pod uwagę fakt, że propafenon ma właściwości beta-blokera, nie zaleca się wspólnego podawania metoprololu i propafenonu.

Werapamil: połączenie beta-adrenoblokerów (atenololu, propranololu i pindololu) i werapamilu może powodować bradykardię i prowadzić do obniżenia ciśnienia krwi. Werapamil i beta-adrenoblockery mają komplementarny efekt hamujący na przewodnictwo przedsionkowo-komorowe i funkcję węzła zatokowego.

Połączenie leku Betaloc z następującymi lekami może wymagać dostosowania dawki:

Leki przeciwarytmiczne klasy 1: leki antyarytmiczne klasy 1 i leki beta-adrenolityczne mogą prowadzić do podsumowania negatywnego działania inotropowego, które może prowadzić do poważnych hemodynamicznych działań niepożądanych u pacjentów z zaburzeniami czynności lewej komory. Tej kombinacji należy również unikać u pacjentów z zespołem osłabienia węzłów zatokowych i zaburzeniami przewodzenia AV. Interakcja jest opisana na przykładzie dezopyramidu.

Amiodaron: Wspólne stosowanie amiodaronu i metoprololu może prowadzić do ciężkiej bradykardii zatokowej. Biorąc pod uwagę wyjątkowo długi okres półtrwania amiodaronu (50 dni), możliwe interakcje należy rozważyć po długim czasie od odstawienia amiodaronu.

Diltiazem: Diltiazem i beta adrenoblockery wzajemnie wzmacniają hamujący wpływ na przewodzenie AV i funkcję węzła zatokowego. W skojarzeniu metoprololu i diltiazemu odnotowano przypadki ciężkiej bradykardii.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ): NLPZ osłabiają działanie przeciwnadciśnieniowe beta-blokerów. Ta interakcja jest najlepiej udokumentowana dla indometacyny. Nie było wyraźnej interakcji dla sulindaku. W badaniach z diklofenakiem opisana reakcja nie została odnotowana.

Difenhydramina: difenhydramina zmniejsza klirens metoprololu do alfa gidroksimetoprolola 2,5 razy. W tym samym czasie następuje wzrost działania metoprololu.

Epinefryna (adrenalina) odnotowano 10 przypadków ciężkiego nadciśnienia i bradykardii u pacjentów leczonych nieselektywnymi blokerami beta-adrenergicznymi (w tym pindolol i propranolol) i leczonych epinefryną (adrenalina). Interakcje odnotowano w grupie zdrowych ochotników. Zakłada się, że mogą wystąpić podobne reakcje i zastosowanie epinefryny w znieczuleniu miejscowym wraz z przypadkowym kontaktem z krwią. Przyjmuje się, że ryzyko to jest znacznie mniejsze przy zastosowaniu kardioselektywnych beta-blokerów.

Fenylopropanoloamina: Phenylpropanolamine (norefedryna) w pojedynczej dawce 50 mg może powodować wzrost rozkurczowego ciśnienia krwi do wartości patologicznych u zdrowych ochotników. Propranolol zasadniczo zapobiega wzrostowi ciśnienia krwi wywołanemu przez fenylopropanolaminę. Jednakże beta-blokery mogą powodować reakcje paradoksalnego nadciśnienia tętniczego u pacjentów otrzymujących duże dawki fenylopropanoloaminy. Zgłoszono kilka przypadków nadciśnienia tętniczego w odniesieniu do fenylopropanoloaminy.

Chinidyna: chinidyna hamuje metabolizm metoprololu w określonej grupie pacjentów z szybkim hydroksylowaniem (w Szwecji około 90% populacji), powodując głównie znaczny wzrost stężenia metoprololu w osoczu i zwiększenie blokady beta. Uważa się, że to oddziaływanie jest charakterystyczne dla innych p-adrenoblockerów, w których metabolizmie bierze udział cytochrom P4502D6.

Jednoczesne stosowanie alkoholu, leków przeciwnadciśnieniowych, chinidyny lub barbituranów może pogorszyć stan pacjenta.

Klonidyna: reakcje nadciśnieniowe z ostrym zniesieniem klonidyny można wzmocnić przez wspólne podawanie beta-blokerów. Po połączeniu, w przypadku wycofania klonidyny, należy odstawić beta-blokery na kilka dni przed odstawieniem klonidyny.

Ryfampicyna: Ryfampicyna może zwiększać metabolizm metoprololu, zmniejszając stężenie metoprololu w osoczu.

Stężenie metoprololu w osoczu krwi można zwiększyć w połączeniu z cymetydyną, hydralazyną, selektywnymi inhibitorami serotoniny, takimi jak paroksetyna, fluoksetyna i sertralina. Pacjenci, którzy jednocześnie przyjmują metoprolol i inne leki blokujące p-bloker (krople do oczu) lub inhibitory monoaminooksydazy (MAO), powinni być ściśle monitorowani. Na tle przyjmowania beta-blokerów wziewne środki znieczulające zwiększają działanie kardiodepresyjne. Na tle przyjmowania beta-blokerów pacjenci przyjmujący doustne leki hipoglikemiczne mogą potrzebować dostosować dawkę tego drugiego.

Glikozydy nasercowe w połączeniu z beta-blokerami mogą wydłużyć czas przewodzenia przedsionkowo-komorowego i spowodować bradykardię.

Analogs of Betaloc

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Betalok ZOK;
• Vasocardine;
• Corvitol 100;
• Corvitol 50;
• Metodok;
• Metocard;
• Metocor Adipharm;
• Metanol;
• Metoprolol;
• Egilok;
• Egilok Retard;
• Egilok S;
• Emzok.

Podobne leki:

Inne leki: