Insuman - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i receptura (zawiesina do wstrzykiwań Basal 100 IU / ml i Combe 15 HT 25 HT i 50 HT Rapid 100 IU / ml roztwór) przygotowanie do leczenia cukrzycy u dorosłych, dzieci i ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Insuman. Przedstawiono komentarze odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie specjalistów na temat stosowania preparatu Insuman w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Insumanu z dostępnymi analogami strukturalnymi. Stosowany w leczeniu cukrzycy u dorosłych, dzieci, a także w czasie ciąży i laktacji. Skład i interakcje leku z alkoholem.

 

Insuman - preparat hipoglikemiczny zawiera insulinę o strukturze identycznej z ludzką insuliną, uzyskaną za pomocą inżynierii genetycznej przy użyciu E. coli. Insulina zmniejsza stężenie glukozy we krwi, wspomaga działanie anaboliczne i zmniejsza działanie kataboliczne. Zwiększa transport glukozy do komórek i syntezę glikogenu w mięśniach i wątrobie, poprawia wykorzystanie pirogronianu, hamuje glikogenolizę i glukoneogenezę. Insulina zwiększa lipogenezę w wątrobie i tkance tłuszczowej i hamuje lipolizę. Promuje spożycie aminokwasów w komórkach i syntezę białka, zwiększa przepływ potasu do komórek.

 

Insuman Bazal HT jest insuliną długo działającą o stopniowym początku działania. Insuman Rapid HT to insulina o szybkim początku i krótkim czasie działania. Insuman Comb to insulina o działaniu szybko działającym i średnim czasie działania.

 

Kompozycja

 

Krystaliczna protamina insuliny + substancje pomocnicze (Insuman Bazal GT).

 

Rozpuszczalny w insulinie + zaróbki (Insuman Rapid GT).

 

Neutralny roztwór insuliny 15 jm + krystaliczna protamina insuliny 85 jm + substancje pomocnicze (Insuman Comb 15 GT).

 

Neutralny roztwór insuliny 25 jm + krystaliczna insulina protaminowa 75 jm + zaróbki (Insuman Comb 25 GT).

 

Neutralny roztwór insuliny 50 jm + krystaliczna insulina protaminowa 50 jm + zaróbki (Insuman Combo 50 GT).

 

Farmakokinetyka

 

Działanie preparatu Insuman Bazal HT po wstrzyknięciu podskórnym występuje w ciągu 1 godziny, osiąga maksimum po 3-4 godzinach, utrzymuje się przez 11-20 godzin.

 

Działanie insumanu Rapid HT po wstrzyknięciu podskórnym występuje w ciągu 30 minut, osiąga maksimum po 1-4 godzinach, utrzymuje się przez 7-9 godzin.

 

Insuman Comb 15 GT charakteryzuje się szybkim początkiem (po 30-45 minutach) i średnim czasem działania (11-20 godzin) działania, odpowiednio Insuman Comb 25 GT, 30-60 minut i 12-19 godzin, Insuman Combe 50 GT - 30 minut (z maksymalnym efektem po 1-1,5 godziny) i 10-16 godzin, odpowiednio.

 

Wskazania

• cukrzyca insulinozależna (cukrzyca typu 1);
• cukrzyca niezależna od insuliny (cukrzyca typu 2), w tym z pełną lub częściową opornością na doustne leki hipoglikemizujące, z chorobami współistniejącymi, nieskutecznością terapii dietetycznej, interwencjami chirurgicznymi, podczas ciąży;
• leczenie śpiączki cukrzycowej i kwasicy ketonowej.

 

Formy uwolnienia

 

Zawiesina do podawania podskórnego w 3 ml wkładach, 3 ml strzykawkach lub 5 ml fiolce (Insuman Bazal GT).

 

Roztwór do wstrzykiwań we wkładach 3 ml, strzykawki 3 ml lub w fiolce 5 ml (Insuman Rapid GT).

 

Zawiesina do wstrzykiwań w fiolce 5 i 10 ml (Insuman Comb 15 GT).

 

Zawiesina do wstrzykiwań w 5 ml fiolce lub 3 ml wkładów (Insuman Komb 25 Gt, Insuman Komb 50 Gt).

 

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Docelowe stężenie glukozy we krwi, preparaty insuliny, które powinny zostać zastosowane, schemat dawkowania insuliny (dawki i czas podawania) powinny być ustalone i dostosowane indywidualnie, tak aby odpowiadały diecie, poziomowi aktywności fizycznej i trybowi życia pacjenta. .

 

Nie ma ściśle określonych zasad dawkowania insuliny. Jednakże średnia dzienna dawka insuliny wynosi 0,5-1 ME na 1 kg masy ciała na dzień, a udział przedłużonej dawki insuliny ludzkiej stanowi 40-60% wymaganej dziennej dawki insuliny.

 

Pacjentowi należy podać niezbędne instrukcje dotyczące częstotliwości oznaczania stężenia glukozy we krwi, a także odpowiednie zalecenia w przypadku jakichkolwiek zmian w diecie lub w trybie insulinoterapii.

 

Przejście z innego rodzaju insuliny na Insuman

 

Przenosząc pacjentów z jednego rodzaju insuliny na inny, może być konieczne dostosowanie schematu dawkowania insuliny: na przykład podczas zamiany insuliny zwierzęcej na insulinę ludzką, z jednego preparatu insuliny ludzkiej na inny lub ze schematu leczenia. z rozpuszczalną insuliną ludzką do reżimu, który zawiera insulinę dłużej.

 

Po zmianie insuliny ze zwierzęcia na insulinę ludzką może być konieczne zmniejszenie dawki insuliny, szczególnie u pacjentów, którzy byli wcześniej podawani z odpowiednio niskim poziomem glukozy we krwi; u pacjentów ze skłonnością do hipoglikemii; u pacjentów, którzy wcześniej wymagali dużych dawek insuliny ze względu na obecność przeciwciał przeciwko insulinie.

 

Konieczność korekty (zmniejszenia) dawki może nastąpić natychmiast po zmianie na nowy rodzaj insuliny lub stopniowo rozwijać się przez kilka tygodni. Po zmianie rodzaju insuliny na inny, a następnie w pierwszych tygodniach, zaleca się uważne monitorowanie stężenia glukozy we krwi. Pacjentów, którzy wymagali dużych dawek insuliny z powodu obecności przeciwciał, zaleca się przejście na inną. rodzaj insuliny pod nadzorem lekarza w szpitalu.

 

Dodatkowe dostosowanie dawki

 

Lepsza kontrola metaboliczna może prowadzić do zwiększenia wrażliwości na insulinę, co może zmniejszyć zapotrzebowanie organizmu na insulinę. Zmiany dawki mogą być również wymagane, gdy zmienia się masa ciała pacjenta, zmiany stylu życia (w tym dieta, poziom aktywności fizycznej), inne okoliczności, które mogą zwiększać predyspozycje do hipo- lub hiperglikemii. U pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek zapotrzebowanie na insulinę może się zmniejszyć.

 

Wprowadzenie Insuman

 

Preparat Insuman Bazal HT zazwyczaj wstrzykuje się głęboko podskórnie na 45 do 60 minut przed posiłkiem. Preparat Insuman Rapid HT zazwyczaj wstrzykuje się głęboko podskórnie 15-20 minut przed posiłkiem. Insuman Comb 15 GT i Insuman Komb 25 GT są zwykle podawane podskórnie 30-45 minut przed podaniem jedzenia. Insuman Comb 50 GT zazwyczaj podaje się podskórnie 20-30 minut przed przyjmowaniem pokarmu.

 

Miejsce wstrzyknięcia w tym samym obszarze wstrzyknięcia należy zmienić za każdym razem. Zmiana obszaru podawania insuliny (na przykład z brzucha na obszar uda) powinna być wykonana dopiero po konsultacji z lekarzem, ponieważ wpływa to na jej wchłanianie. Preparatu Insuman nie należy podawać w różnego rodzaju pompach insulinowych (w tym wszczepionych). Wprowadzenie dożylne Insuman Bazal GT i Insuman Comb HT są absolutnie wykluczone! Preparat Insuman Rapid HT można podawać dożylnie w warunkach szpitalnych lub w warunkach, w których można zapewnić podobne warunki monitorowania i leczenia.

 

Należy pamiętać, że stężenie insuliny 100 IU / ml (na 5 ml butelkach i 3 ml wkłady), w związku z czym konieczne jest stosowanie tylko strzykawki z tworzywa sztucznego obliczone dla tego stężenia insuliny w przypadku stosowania butelek lub Optiphen Pro 1 lub użycie wkładów. Plastikowa strzykawka nie powinna zawierać żadnego innego leku ani jego resztkowych ilości.

 

Warunki stosowania Insuman w fiolkach

 

Przed pierwszym zestawie insuliny z fiolki, należy zdjąć pokrywę z tworzywa sztucznego (obecność nasadki dowody na nieotwarte fiolkę) .Immediately przed wyznaczonym zawiesina powinna być dobrze wymieszane, trzymając butelkę w ostrej kąt pomiędzy dłońmi i delikatnie obracając go (bez tworzenia się piany).

 

Przed wybraniem insuliny z fiolki do strzykawki należy pobrać objętość powietrza równą zalecanej dawce insuliny i wprowadzić ją do fiolki (nie do płynu). Następnie fiolkę ze strzykawką należy obrócić strzykawką w dół i wybrać odpowiednią ilość insuliny. Przed wstrzyknięciem konieczne jest usunięcie pęcherzyków powietrza ze strzykawki. W miejscu wstrzyknięcia należy zebrać fałdę skórną, włożyć igłę pod skórę i powoli wstrzyknąć insulinę. Po wstrzyknięciu igłę należy powoli usunąć, a bawełniany wacik docisnąć do miejsca wstrzyknięcia na kilka sekund. Data pierwszego zestawu insuliny z fiolki powinna być podana na etykiecie fiolki.

 

Po otwarciu fiolki należy przechowywać w temperaturze nie wyższej niż 25 stopni przez 4 tygodnie w miejscu chronionym przed światłem i wysoką temperaturą.

 

Warunki użytkowania Insuman w pojemnikach

 

Przed zainstalowaniem pojemnika (100 jm / ml) do Optiphen Pro 1 i strzykawki ClickSTART, należy trzymać go w ciągu 1-2 godzin w temperaturze pokojowej (schłodzone zastrzyki insuliny są bolesne) .Po to delikatnie obracając pojemnik (do do 10 razy), konieczne jest uzyskanie jednorodnej zawiesiny. Każdy wkład ma dodatkowo trzy metalowe kule do szybszego mieszania jego zawartości. Po zainstalowaniu wkładu w strzykawce, przed każdym wstrzyknięciem insuliny, kilkakrotnie obróć uchwyt strzykawki, aby uzyskać jednorodną zawiesinę. Przed wstrzyknięciem należy usunąć wszelkie pęcherzyki powietrza z wkładu.

 

Wkład nie jest przeznaczony do mieszania Insuman z innymi insulinami. Pustych wkładów nie można ponownie napełnić. W przypadku niepowodzenia wstrzykiwacza strzykawkowego można wprowadzić wymaganą dawkę z wkładu za pomocą zwykłej strzykawki. Po zainstalowaniu wkładu należy go zużyć w ciągu 4 tygodni. Zaleca się przechowywanie nabojów w temperaturze nie wyższej niż 25 stopni w miejscu chronionym przed światłem i wysoką temperaturą. Podczas stosowania wkładu, strzykawka nie powinna być przechowywana w lodówce. Po zainstalowaniu nowego wkładu należy sprawdzić prawidłowe działanie strzykawki przed wstrzyknięciem pierwszej dawki.

 

Zasady użytkowania i obsługi wstępnie wypełnionego wstrzykiwacza SoloStar

 

Wstrzykiwanie Insuman do jednorazowego użytku Uchwyt strzykawki SoloStar, w tym Insuman Rapid GT, jest przeznaczony wyłącznie do podawania podskórnego. Przed pierwszym użyciem, strzykawka powinna być przechowywana w temperaturze pokojowej przez 1-2 godziny. Przed użyciem należy sprawdzić wkładkę wewnątrz strzykawki po dokładnym wymieszaniu zawiesiny, obracając ją wokół osi, trzymając ją pod ostrym kątem między dłońmi. Pióro strzykawka powinna być stosowana tylko wtedy, gdy po wymieszaniu, zawiesinę ma jednolitą spójność i barwę mleczno-białej (Insuman Bazal GT i Insuman Comb HT), a Insuman szybkiego, rozwiązanie to powinno być jasne. Puste pióra SoloStar nie powinny być ponownie używane, muszą zostać zniszczone. Aby zapobiec infekcji, wstrzykiwacz do ampułko-strzykawki powinien być używany tylko przez jednego pacjenta, dlatego nie należy go przenosić na inną osobę.

 

Informacje dotyczące stosowania uchwytu strzykawki SoloStar

 

Przed każdym użyciem należy ostrożnie przymocować nową igłę do strzykawki i przeprowadzić test bezpieczeństwa. Konieczne jest stosowanie tylko tych igieł, które są zgodne z SoloStar. Konieczne jest podjęcie specjalnych środków ostrożności w celu uniknięcia wypadków związanych z użyciem igły i możliwości przeniesienia zakażenia.Nie używaj wstrzykiwacza SoloStar, gdy jest uszkodzony lub nie ma pewności, czy będzie działał prawidłowo. Zawsze należy mieć zapasowy wstrzykiwacz SoloStar w przypadku utraty lub uszkodzenia głównej próbki strzykawki.

 

Przechowywanie pióra strzykawki

 

Jeśli wstrzykiwacz SoloStar jest przechowywany w lodówce, należy go usunąć 1-2 godziny przed proponowanym wstrzyknięciem, aby zawiesina osiągnęła temperaturę pokojową. Wprowadzenie schłodzonej insuliny jest bardziej bolesne. Używany wstrzykiwacz SoloStar powinien zostać zniszczony.

 

Eksploatacja

 

Uchwyt strzykawki SoloStar należy chronić przed kurzem i brudem. Zewnętrzną stronę strzykawki SoloStar można czyścić, przecierając ją wilgotną ściereczką. Nie zanurzać w płynie, nie płukać i nie smarować strzykawki SoloStar, ponieważ może to spowodować jej uszkodzenie.

 

Pióro wstrzykiwacza SoloStar dokładnie dozuje insulinę i jest bezpieczne w pracy. Ale wymaga ostrożnej obsługi: unikać sytuacji, w których może wystąpić uszkodzenie. Jeśli podejrzewasz uszkodzenie, użyj nowego pisaka strzykawki.

 

1. Kontrola insuliny

 

Konieczne jest sprawdzenie etykiety na wstrzykiwaczu SoloStar, aby upewnić się, że zawiera odpowiednią insulinę. W przypadku preparatu Insuman Bazal GT wstrzykiwacz SoloStar jest biały z zielonym przyciskiem do wstrzykiwań. Po zdjęciu nakładki strzykawki należy sprawdzić wygląd zawartej w niej insuliny: zawiesina po wymieszaniu powinna mieć jednolitą konsystencję i mleczno-biały kolor.

 

Do przygotowania Insuman Rapid GT, białe pióro SoloStar z żółtym przyciskiem do wstrzykiwań z pierścieniem wypukłym. Po zdjęciu nasadki strzykawki należy sprawdzić wygląd zawartej w niej insuliny: roztwór musi być całkowicie przezroczysty, bezbarwny, bez widocznych ciał obcych.

 

Uchwyt strzykawki SoloStar z powłoką Insuman Coomb ma biały kolor, a przycisk wstrzykiwania jest kolorowy. Kolor przycisku startowego różni się w zależności od rodzaju stosowanego leku Insuman. Po wymieszaniu płyn musi być jednolity i mieć mleczny kolor.

 

2. Mocowanie igły

 

Konieczne jest stosowanie tylko tych igieł, które są kompatybilne z uchwytem strzykawki SoloStar. Do każdego kolejnego wstrzyknięcia należy użyć nowej sterylnej igły. Po zdjęciu nasadki igłę należy ostrożnie założyć na strzykawkę.

 

3. Wykonanie testu bezpieczeństwa

 

Przed każdym wstrzyknięciem należy wykonać test bezpieczeństwa, aby upewnić się, że pióro strzykawki i igła działają dobrze, a pęcherzyki powietrza są usunięte. Powinieneś zmierzyć dawkę równą 2 jednostkom. Zewnętrzne i wewnętrzne nakładki muszą zostać usunięte. Podczas umieszczania igły w górę igłą delikatnie stuknij palcem na wkładzie insuliną w taki sposób, aby wszystkie pęcherzyki powietrza dostały się do igły. Konieczne jest całkowite naciśnięcie przycisku wstrzykiwania. Jeśli insulina pojawi się na końcu igły, oznacza to, że wstrzykiwacz i igła działają prawidłowo. Jeśli nie obserwuje się pojawienia się insuliny na końcu igły, należy powtórzyć krok 3, aż insulina pojawi się na końcu igły.

 

4. Wybór dawki

 

Dawka może być ustawiona z dokładnością do 1 jednostki od dawki minimalnej (1 jednostka) do dawki maksymalnej (80 jednostek). Jeśli potrzeba więcej niż 80 jednostek, należy podać dwie lub więcej wstrzyknięć.

Okno dozowania powinno wskazywać "0" po zakończeniu testu bezpieczeństwa. Następnie można ustawić wymaganą dawkę.

 

5. Wprowadzenie do dozowania

 

Igła musi być włożona pod skórę. Przycisk podania dawki należy całkowicie nacisnąć. Dopóki igła nie zostanie zdjęta, przycisk należy przytrzymać w tej pozycji przez 10 sekund. W ten sposób zapewnione jest całkowite wprowadzenie wybranej dawki insuliny.

 

6. Wydobywanie i niszczenie igły

 

We wszystkich przypadkach igłę po każdym wstrzyknięciu należy usunąć i wyrzucić. Zapewnia to zapobieganie zanieczyszczeniom i infekcjom, dostanie się powietrza do zbiornika na insulinę i wyciek insuliny.

 

Podczas wyjmowania i niszczenia igły należy przestrzegać specjalnych środków ostrożności (na przykład techniki zakładania nasadki jedną ręką), aby zmniejszyć ryzyko wypadków związanych z użyciem igły i zapobiec infekcji.

 

Po wyjęciu igły zamknij wstrzykiwacz SoloStar za pomocą nasadki.

 

Efekt uboczny

• stany hipoglikemiczne (bladość, zwiększone pocenie się, kołatanie serca, zaburzenia snu, drżenie);
• hipoglikemiczną prekomę i śpiączkę;
• wysypka na skórze;
• obrzęk naczynioruchowy;
• przekrwienie i swędzenie w miejscu wstrzyknięcia;
• lipodystrofia (zmiana tkanki tłuszczowej) w miejscu wstrzyknięcia przy długotrwałym stosowaniu.

 

Przeciwwskazania

• hipoglikemia (niski poziom glukozy we krwi);
• insulinoma (hormon-aktywny guz trzustki);
• zwiększona wrażliwość na tę insulinę.

 

Zastosowanie w ciąży i laktacji

 

Leczenie lekiem należy kontynuować w czasie ciąży. Skuteczne utrzymanie kontroli metabolicznej podczas ciąży jest obowiązkowe dla kobiet, które cierpiały na cukrzycę przed ciążą, oraz kobiet, które rozwinęły ciążową cukrzycę.

 

Zapotrzebowanie na insulinę podczas ciąży może zmniejszyć się w pierwszym trymestrze ciąży i zwykle wzrasta w drugim i trzecim trymestrze ciąży. Natychmiast po porodzie zapotrzebowanie na insulinę gwałtownie spada (zwiększone ryzyko wystąpienia hipoglikemii). W czasie ciąży, a zwłaszcza po porodzie, należy uważnie monitorować stężenie glukozy we krwi. Planując ciążę lub początek ciąży, należy zawsze o tym poinformować lekarza.

 

Podczas karmienia piersią nie ma ograniczeń w leczeniu, ale może być wymagana dieta lub dostosowanie dawki.Insulina nie przenika przez barierę łożyskową.

 

Stosować u dzieci

 

Stosowany jako główny lek u dzieci z niewielkim zapotrzebowaniem na insulinę. W przypadku wystąpienia hipoglikemii na tle przyjmowania leku zaleca się dożylne podawanie stężonego roztworu dekstrozy. U dzieci podana ilość dekstrozy jest proporcjonalna do masy ciała dziecka.

 

Po zwiększeniu stężenia glukozy we krwi może być konieczne utrzymanie spożycia węglowodanów i obserwacji, ponieważ po widocznym klinicznym wyeliminowaniu objawów hipoglikemii możliwe jest ponowne jego rozwinięcie. W przypadku ciężkiej lub długotrwałej hipoglikemii, po wstrzyknięciu glukagonu lub podaniu dekstrozy, zaleca się wlew mniej stężonego roztworu dekstrozy, aby zapobiec ponownemu rozwojowi hipoglikemii. U małych dzieci stężenie glukozy we krwi należy starannie monitorować w związku z możliwym rozwojem ciężkiej hiperglikemii.

 

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

 

U pacjentów w podeszłym wieku zapotrzebowanie na insulinę może być zmniejszone. Z tego względu rozpoczęcie leczenia, zwiększenie dawki i wybór dawki podtrzymującej u pacjentów w podeszłym wieku z cukrzycą należy zachować ostrożność, aby uniknąć reakcji hipoglikemicznych.

 

Specjalne instrukcje

 

W przypadku niewystarczającej kontroli glikemii lub tendencji do występowania hiper- lub hipoglikemii przed podjęciem decyzji, czy korekta dawki insuliny powinna upewnić się, że jest to przepisany schemat podawania insuliny, aby upewnić się, że insulina jest wstrzykiwana do zalecanego leku. obszar, sprawdź poprawność sprzętu do wstrzykiwań i inne czynniki, które mogą wpływać na działanie insuliny. Ponieważ jednoczesne podawanie wielu leków może osłabić lub zintensyfikować działanie hipoglikemiczne leku Insuman, nie należy stosować innych leków bez specjalnego pozwolenia od lekarza podczas jego stosowania.

 

Hipoglikemia

 

Hipoglikemia występuje, gdy dawka insuliny przekracza jej zapotrzebowanie. Ryzyko hipoglikemii jest wysokie na początku leczenia insuliną, gdy inny preparat insuliny, pacjenci o niskim podtrzymującym stężeniu glukozy we krwi.

 

Podobnie jak w przypadku innych insulin, należy zachować szczególną ostrożność i intensywne monitorowanie stężenia glukozy we krwi u pacjentów, u których epizody hipoglikemii mogą mieć szczególne znaczenie kliniczne, takich jak pacjenci z ciężkim zwężeniem tętnic wieńcowych lub mózgowych (ryzyko powikłań sercowych lub mózgowych hipoglikemii) ), a także u pacjentów z retinopatią proliferacyjną, szczególnie jeśli nie poddawano ich fotokoagulacji (terapia laserowa), ponieważ ryzyko wystąpienia przemijającej ślepoty jest związane z rozwojem hipoglikemii.

 

Istnieją pewne objawy kliniczne i objawy, które mogą wskazywać pacjentowi lub innym na rozwój hipoglikemii. Należą do nich: zwiększone pocenie się, wilgotność skóry, tachykardia, zaburzenia rytmu serca, podwyższone ciśnienie krwi, bóle w klatce piersiowej, drżenie, lęk, głód, senność, zaburzenia snu, uczucie strachu, depresja, drażliwość, nietypowe zachowanie, parestezja w jamie ustnej i wokół usta, bladość skóry, bóle głowy, zaburzenia koordynacji ruchowej, a także przejściowe zaburzenia neurologiczne (zaburzenia mowy i wzroku, objawy porażenia) i niezwykłe odczucia. Wraz ze wzrostem spadku stężenia glukozy, pacjent może utracić samokontrolę, a nawet świadomość. W takich przypadkach obserwuje się chłód i wilgoć skóry, a także drgawki.

 

Każdy pacjent z cukrzycą, który otrzymuje insulinę powinien nauczyć się rozpoznawać niezwykłe objawy, które są oznakami rozwoju hipoglikemii. Pacjenci regularnie monitorujący stężenie glukozy we krwi rzadziej dochodzi do hipoglikemii. Pacjent może dostosować się do zaobserwowanego spadku stężenia glukozy we krwi, przyjmując cukier lub pokarm bogaty w węglowodany. W tym celu pacjent powinien zawsze nosić 20 g glukozy. W cięższych stanach hipoglikemii wskazane jest podskórne wstrzyknięcie glukagonu, które może wykonać lekarz lub personel pielęgniarski. Po dostatecznej poprawie pacjent powinien jeść. Jeśli hipoglikemia nie może być natychmiast usunięta, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Konieczne jest natychmiastowe poinformowanie lekarza o rozwoju hipoglikemii, aby podjąć decyzję o potrzebie korekty dawki insuliny.

 

Nieprzestrzeganie diety, wstrzyknięcie insuliny, zwiększone zapotrzebowanie na insulinę z powodu chorób zakaźnych lub innych, zmniejszona aktywność fizyczna może prowadzić do zwiększenia stężenia glukozy we krwi (hiperglikemia), prawdopodobnie wraz ze wzrostem stężenia ciał ketonowych we krwi (kwasica ketonowa). Kwas ketonowy może rozwinąć się w ciągu kilku godzin lub dni. Przy pierwszych objawach kwasicy metabolicznej (pragnienie, częste oddawanie moczu, utrata apetytu, zmęczenie, suchość skóry, głębokie i szybkie oddychanie, wysokie stężenia acetonu i glukozy w moczu), konieczna jest pilna interwencja medyczna. W przypadku zmiany lekarza (na przykład w przypadku hospitalizacji z powodu wypadku, choroby podczas wakacji), pacjent powinien poinformować, że ma cukrzycę.

 

Pacjenci powinni zostać ostrzeżeni o stanach, które mogą ulec zmianie, być mniej wyraźne lub całkowicie nieobecne objawy ostrzegające przed hipoglikemią, na przykład:

• ze znaczącą poprawą kontroli glikemii;
• ze stopniowym rozwojem hipoglikemii;
• u pacjentów w podeszłym wieku;
• u pacjentów z neuropatią autonomiczną;
• pacjenci z długą historią cukrzycy;
• pacjenci, którzy jednocześnie otrzymują leczenie niektórymi lekami.

 

Takie sytuacje mogą prowadzić do rozwoju ciężkiej hipoglikemii (prawdopodobnie z utratą przytomności) wcześniej, niż pacjent zdaje sobie sprawę, że rozwija hipoglikemię.

 

W przypadku wykrycia normalnych lub zmniejszonych wartości hemoglobiny glikozylowanej, należy rozważyć możliwość wystąpienia nawracających, nierozpoznanych (zwłaszcza nocnych) epizodów hipoglikemii. Aby zmniejszyć ryzyko hipoglikemii, konieczne jest, aby pacjent dokładnie przestrzegał zalecanego schematu dawkowania i diety, właściwie podawał zastrzyki insuliny i ostrzegał przed objawami hipoglikemii.

 

Czynniki, które zwiększają predyspozycje do rozwoju hipoglikemii, wymagają starannego monitorowania i mogą wymagać dostosowania dawki. Czynniki te obejmują:

• zmiana w zakresie podawania insuliny;
• zwiększona wrażliwość na insulinę (np. eliminacja czynników stresowych);
• nietypowa (zwiększona lub przedłużona) aktywność fizyczna;
• współistniejąca patologia (wymioty, biegunka);
• niedostateczne spożycie żywności;
• pomijanie posiłków;
• spożycie alkoholu;
• Niektóre nieskompensowane choroby endokrynologiczne (takie jak niedoczynność tarczycy i niewydolność przedniego płata przysadki lub niedoczynność kory nadnerczy);
• jednoczesne stosowanie niektórych leków.

 

Choroby współistniejące

 

Choroby współistniejące wymagają intensywnej kontroli metabolicznej. W wielu przypadkach wskazana jest analiza moczu na obecność ciał ketonowych. Często wymaga korekty dawki insuliny. Potrzeba insuliny jest często zwiększona. Pacjenci z cukrzycą typu 1 powinni nadal regularnie spożywać co najmniej niewielką ilość węglowodanów, nawet jeśli mogą przyjmować tylko niewielką ilość pokarmu lub wymioty. Pacjenci nie powinni całkowicie przerywać wprowadzania insuliny.

 

Krzyżowe reakcje immunologiczne

 

U dość dużej liczby pacjentów o zwiększonej wrażliwości na insulinę pochodzenia zwierzęcego, trudno jest przejść na insulinę ludzką z powodu reakcji reaktywnej krzyżowo na insulinę ludzką i insulinę zwierzęcą. Jeśli pacjent jest wrażliwy na insulinę pochodzenia zwierzęcego, jak również m-krezol, tolerancja preparatu Insuman powinna być oceniana w klinice za pomocą testów śródskórnych. Jeśli śródskórny test wykaże zwiększoną wrażliwość na insulinę ludzką (natychmiastowa reakcja, taka jak Arthus), dalsze leczenie powinno być prowadzone pod nadzorem lekarza.

 

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

 

Zdolność koncentracji pacjenta i szybkość reakcji psychomotorycznych mogą być zaburzone przez hipoglikemię lub hiperglikemię, a także zaburzenia widzenia. Może to stanowić pewne ryzyko w sytuacjach, gdy te możliwości są ważne (jazda lub inne mechanizmy).

 

Pacjenci powinni zachować ostrożność i unikać hipoglikemii podczas jazdy. Jest to szczególnie ważne u pacjentów, u których objawy hipoglikemii są słabo nasilone lub nie występują, lub występują częste epizody hipoglikemii. Tacy pacjenci powinni indywidualnie zająć się kwestią możliwości prowadzenia pojazdów lub innych mechanizmów.

 

Interakcje leków

 

Jednoczesne stosowanie doustnych leków hipoglikemicznych, inhibitorów ACE, dezopyramidu, fibratów, fluoksetyny, inhibitorów MAO, pentoksyfiliny, propoksyfenylu, salicylanów, amfetaminy, sterydów anabolicznych i męskich hormonów płciowych, tsibenzolinomu, cyklofosfamidu, fenfluraminy, guanetydyny, ifosfamidu, fenoksybenzaminy, fentolaminy, somatostatyny i jego analogi, sulfonamidy, tetracykliny, tritokwalina lub trofosfamid mogą nasilać działanie hipoglikemiczne insuliny i zwiększać hipoglikemię pradaspolozhennost.

 

Jednoczesne stosowanie kortykotropiny, glikokortykosteroidów, danazolu, diazoksydu, diuretyków, glukagonu, izoniazydu, estrogenów i progestagenów (np. Obecnych w CPC), pochodnych fenotiazyny, somatotropiny, środków sympatykomimetycznych (np. Adrenaliny, salbutamolu, terbutaliny), hormonów tarczycy, barbituranów, nikotyny kwas, fenoloftaleina, pochodne fenytoiny, doksazosyna może osłabić działanie hipoglikemiczne insuliny.

 

Beta-adrenoblendery, klonidyna, sole litu mogą wzmacniać lub osłabiać hipoglikemiczne działanie insuliny. Alkohol może nasilać lub osłabiać działanie hipoglikemiczne insuliny. Jego stosowanie może spowodować hipoglikemię lub zmniejszyć już niski poziom glukozy we krwi do niebezpiecznego poziomu. Zmniejsza się tolerancja etanolu u pacjentów otrzymujących insulinę. Lekarz powinien ustalić dopuszczalną ilość spożywanego etanolu.

 

Przy jednoczesnym stosowaniu pentamidyny może rozwinąć się hipoglikemia, która czasami może przełożyć się na hiperglikemię. Przy równoczesnym stosowaniu z czynnikami sympatykolitycznymi, takimi jak beta-blokery, klonidyna, guanetydyna i rezerpina, możliwe jest, że sympatyczny układ nerwowy może być osłabiony lub całkowicie nieobecny w aktywacji odruchu (w odpowiedzi na hipoglikemię). Hipoglikemiczny efekt insuliny jest wzmacniany przez inhibitory MAO, nieselektywne beta-blokery, sulfonamidy, sterydy anaboliczne, tetracykliny, klofibrat, cyklofosfamid, fenfluraminę, preparaty zawierające etanol.

 

Hipoglikemiczny wpływ insuliny zmniejsza doustne środki antykoncepcyjne, glikokortykosteroidy, hormony tarczycy, tiazydowe leki moczopędne, heparynę, preparaty litu, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne. Pod wpływem rezerpiny i salicylanów możliwe jest osłabienie i wzmocnienie działania insuliny. Beta-adrenoblockery, klonidyna, rezerpina mogą maskować objawy hipoglikemii. Etanol, różne środki dezynfekujące mogą zmniejszać aktywność biologiczną insuliny.

 

Analogi leku Insuman

 

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Actrapid NM;
• Biosulin P;
• Biosulin 30/70;
• Vozulim P;
• Gensulin R;
• Insuran R;
• Mixtard NM Penfill;
• Monoinsulina CR;
• Monotard NM;
• Protaminowa insulina ES;
• Protafan NM;
• Rinsulin NPH;
• Rosinsulin;
• Ultradard NM;
• Homolong;
• Humodar R 100 RIV;
• Humulin Regular;
• Khumulin L;
• Humulin M2 20/80;
• Khumulin MZ.

 

Opinia lekarza-endokrynolog

 

Insuman - wysokiej jakości insulina niemieckiej produkcji o różnym czasie działania. Pacjenci z cukrzycą typu 1 zazwyczaj otrzymują wielokrotne wstrzyknięcia leku w ciągu dnia.Szybka insulina Rapid podawana jest podskórnie przed głównymi posiłkami zwykle w okolicy brzusznej. Insuman Bazal o średnim czasie działania podawany jest wieczorem i przed śniadaniem w okolicy biodra lub barku, stamtąd jest wolniej i równomiernie uwalniany. Dzienna dawka waha się od 0,6 do 1 IU na kilogram wagi, oraz zależy od poziomu aktywności fizycznej i diety pacjenta. W przypadku posiłków jest on dystrybuowany w przybliżeniu w następujący sposób: 40% przed śniadaniem i 30% przed kolacją i kolacją. Główną zaletą leku jest przystępna cena na równych zasadach z analogami i wygodną formą uwalniania w postaci wkładów i długopisów strzykawkowych, co znacznie upraszcza dozowanie cukrzycy leku i proces jego podawania.

Podobne leki:

Inne leki: