Krizotynib - instrukcje użytkowania, recenzje, analogi i formy uwalniania (kapsułki lub tabletki 200 mg i 250 mg) leku do leczenia raka płuc i oskrzeli u dorosłych, dzieci i ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Crysotinib. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Crysotinibu w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Krizotinibu w obecności istniejących analogów strukturalnych. Służy do leczenia raka płuc i oskrzeli u dorosłych, dzieci, jak również podczas ciąży i laktacji. Skład preparatu.

Crysotinib środek przeciwnowotworowy, selektywny inhibitor o niskiej masie cząsteczkowej receptorów kinazy tyrozynowej (RTK), w tym kinaza anaplastycznego chłoniaka (ALK) i jej onkogenne warianty (tj. produkty fuzyjne ALK i jego indywidualne mutacje). Kriotynib jest także inhibitorem receptorów czynnika wzrostu hepatocytów (HGFR, c-Met, przedstawiciele rodziny RTK). Kriotynib w stopniu zależnym od stężenia hamuje aktywność ALK i c-Met w testach biochemicznych, a także hamuje fosforylację i moduluje fenotypy zależne od kinaz w ramach testów komórkowych. Kriotynib wykazuje silną i selektywną aktywność hamującą i indukuje apoptozę linii komórek nowotworowych eksprymujących produkty fuzyjne ALK (w tym EML4-ALK i NPM-ALK) lub demonstrujących amplifikację ALK lub MET. Przeciwmitotowe działanie kryzotynibu jest zależne od dawki i koreluje z nasileniem farmakodynamicznego hamowania fosforylacji produktów fuzyjnych ALK (w tym EML4-ALK i NPM-ALK) w nowotworach in vivo.

Kompozycja

Crysotinib + substancje pomocnicze.

Farmakokinetyka

Bezwzględna dostępność biologiczna kriotynibu przy pojedynczej doustnej dawce wynoszącej 250 mg wynosi 43%. Wiązanie kriotynibu z białkami osocza wynosi 91% i nie zależy od jego stężenia. W badaniach in vitro wykazano, że metabolizm kryzotynibu występuje głównie przy udziale izoenzymów CYP3A4 / 5. Przy pojedynczym przyjęciu 250 mg kriotynibu znakowanego radioaktywnym izotopem zdrowi ochotnicy 63% i 22% podanej dawki są wydalani przez jelita i nerki. Jednocześnie około 53% i 2,3% przyjętej dawki stanowiło niezmieniony kristotinib, gdy jest wydalany przez jelita i nerki. Farmakokinetyka krizotynibu nie zmienia się wraz z wiekiem, nie ma wpływu na płeć i masę ciała pacjenta.

Wskazania

• nowotwory złośliwe oskrzeli i płuc, w tym zaawansowany niedrobnokomórkowy rak płuca (NSCLC) wykazujący ekspresję kinazy anaplastycznego chłoniaka (ALK).

 Formy uwolnienia

Kapsułki 200 mg i 250 mg (czasami błędnie nazywane pigułkami).

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Kriotynib stosowany wewnątrz, niezależnie od posiłku. Kapsułki należy połykać w całości.

Przed zastosowaniem leku Crysotinib u pacjentów z NSCLC konieczna jest ocena ekspresji guza ALK, ponieważ wykazano, że odpowiedź na leczenie jest osiągana tylko u tych pacjentów. Badania te należy wykonać w laboratorium z odpowiednim doświadczeniem. Naruszenie metodologii tej analizy może być przyczyną otrzymania fałszywych wyników.

Zalecana dawka kriotynibu wynosi 250 mg dwa razy na dobę.

Leczenie lekiem prowadzi się przez długi czas, dopóki nie pojawi się pozytywny efekt terapii.

W przypadku pominięcia dawki krizotynibu, należy go przyjąć natychmiast, gdy tylko pacjent o tym pomyśli (jeśli zostało 6 godzin lub więcej do czasu przyjęcia kolejnej dawki) lub nie przyjmować go wcale (jeśli pozostało 6 godzin do otrzymania następnej dawki). Nie należy podwajać kolejnej dawki z powodu braku wyrównania.

W zależności od indywidualnej tolerancji i bezpieczeństwa może być konieczne czasowe odstawienie leku i / lub zmniejszenie dawki crytynotybibu. Jeśli konieczne jest zmniejszenie dawki, należy ją zmniejszyć do 200 mg dwa razy na dobę. Jeśli konieczne jest dalsze zmniejszenie dawki, zmniejsza się ją do 250 mg raz na dobę.

Efekt uboczny

• bradykardia (zmniejszenie częstości akcji serca);
• wydłużenie odstępu QT na elektrokardiogramie (EKG);
• Diplopia (upośledzenie wzroku, w którym w wyniku odchylenia osi widzenia, obraz obiektu widzialnego się podwaja);
• fotopsja (pojawienie się w polu widzenia nieobiektywnych obrazów: ruchome punkty, punkty, postacie, błyskawice, częściej świecące, świecące);
• zmniejszone widzenie, nieprzezroczyste zmętnienia ciała szklistego, światłowstręt, zaburzenia pola widzenia, obecność opalizujących okręgów wokół źródła światła w polu widzenia, naruszenie percepcji jasności światła;
• nudności wymioty;
• biegunka, zaparcie;
• zaburzenia przełyku (choroba refluksowa przełyku, ból podczas połykania, ból w przełyku, skurcz przełyku, wrzód przełyku, zapalenie przełyku, zapalenie przełyku z refluksu);
• ból brzucha;
• zapalenie jamy ustnej (zapalenie i owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej);
• zapalenie języka (zapalenie języka);
• zapalenie przegrody (proces zapalny, który wpływa na czerwoną granicę, błonę śluzową i skórę warg);
• dyspepsja (nieprawidłowa aktywność żołądka, trudne i bolesne trawienie);
• niewydolność wątroby;
• wzrost aktywności enzymów: aminotransferazy alaninowej (ALT), aminotransferazy asparaginianowej (ACT), gamma-glutamylotransferazy (GGT), fosfatazy alkalicznej (FA);
• naruszenie czynnościowych testów wątrobowych, upośledzenie funkcji wątroby;
• neutropenia (neutropenia z gorączką, zmniejszenie liczby neutrofilów), leukopenia, limfopenia, trombocytopenia;
• zmniejszony apetyt;
• ruchowa i / lub czuciowa neuropatia obwodowa (zwyrodnieniowe i dystroficzne zmiany w nerwach obwodowych);
• uczucie czołgania się po ciele;
• naruszenie chodu;
• niedociśnienie (zmniejszenie napięcia mięśniowego);
• zawroty głowy, zaburzenia równowagi, zawroty głowy;
• warunek wstępnego omdlenia;
• dysgeusia (zaburzenie smaku, w którym odczucia smakowe są częściowo nieobecne lub zniekształcone);
• ból głowy, bezsenność;
• śródmiąższowe choroby płuc (zespół ostrej niewydolności oddechowej, zapalenie płuc);
• infekcja górnych dróg oddechowych (zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie błony śluzowej nosa, zapalenie gardła);
• duszność, kaszel;
• wysypka na skórze;
• wiele torbieli nerek;
• ból w stawach, ból pleców, ból mięśniowo-szkieletowy w klatce piersiowej;
• osłabienie mięśni, atrofia mięśni;
• obrzęk (obrzęki obwodowe, obrzęk twarzy, uogólniony obrzęk, miejscowy obrzęk, obrzęk okołooczodołowy);
• zmęczenie;
• dyskomfort w obszarze klatki piersiowej;
• gorączka.

Przeciwwskazania

• zaburzona czynność wątroby - zwiększona aktywność ACT lub ALT o więcej niż 2,5 razy w odniesieniu do górnej granicy normy (VGN) lub więcej niż 5-krotność VGN z powodu nowotworu złośliwego;
• zwiększenie stężenia bilirubiny całkowitej o ponad 1,5 razy w stosunku do VGN;
• zaburzona czynność nerek w stopniu ciężkim lub u pacjentów poddawanych hemodializie;
• jednoczesne stosowanie z silnymi induktorami lub inhibitorami izoenzymu CYP3A, a także z substratami izoenzymu CYP3A, charakteryzującymi się wąskim zakresem terapeutycznym;
• ciąża;
• okres laktacji (karmienie piersią);
• dzieci i młodzież do lat 18;
• zwiększona wrażliwość na krizotynib.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Przeciwwskazane w stosowaniu kriotynibu w okresie ciąży i laktacji (karmienie piersią).

Stosować u dzieci

Przeciwwskazane mianowanie leku dzieciom i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Starsi pacjenci nie potrzebują początkowej zmiany dawki.

Specjalne instrukcje

Należy zachować ostrożność w stosowaniu kriotynibu u pacjentów z epizodami przedłużonego odstępu QT predysponowanego do tego stanu (pacjenci z zastoinową niewydolnością serca, bradykardią, zaburzeniami równowagi elektrolitowej) lub przyjmujący leki wydłużające odstęp QT, jak również przypadek dysfunkcji wątroby; w połączeniu z preparatami, głównie metabolicznie izoenzymami CYP3A; u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby.

Podczas stosowania produktu Crysotinib u pacjentów, u których w wywiadzie występowały epizody wydłużonego odstępu QT, predysponowane do tego stanu lub przyjmujące leki wydłużające odstęp QT, należy rozważyć okresowe monitorowanie stężenia EKG i elektrolitów we krwi. Dawkę należy dostosować zgodnie ze specjalnym schematem.

Zaleca się unikanie stosowania kryzotynibu u pacjentów z wrodzonym zespołem wydłużenia odstępu QT.

W związku z możliwym ryzykiem wystąpienia klinicznych objawów bradykardii (omdlenia, zawroty głowy, obniżenie ciśnienia krwi (BP)), w miarę możliwości, należy unikać jednoczesnego stosowania kryzotynibu i innych leków zmniejszających częstość akcji serca (tętno), na przykład beta -blokery, kanały blokujące niedobór wapnia, takie jak werapamil i diltiazem, klonidyna, digoksyna. Zaleca się monitorowanie częstości rytmu serca i ciśnienia krwi co miesiąc. W przypadku bezobjawowej bradykardii dostosowanie dawki nie jest konieczne. Wraz z rozwojem bradykardii, której towarzyszą odpowiednie objawy, należy zawiesić terapię kriotinibem i ocenić prawidłowość powołania równoczesnej terapii.

Istnieją doniesienia o rozwoju hepatotoksyczności indukowanej lekami o skutku śmiertelnym u pacjentów otrzymujących kriotynib. Według badań klinicznych częstość występowania tego powikłania wynosi mniej niż 1%. Objawy są typowe: osłabienie, zmęczenie, anoreksja, nudności, wymioty, bóle brzucha, żółtaczka, ciemnienie moczu, uogólnione swędzenie, skaza krwotoczna, szczególnie w połączeniu z gorączką i wysypką.

Na tle leczenia kriotynibem zdarzały się przypadki rozwoju ciężkich, zagrażających życiu lub śmiertelnych śródmiąższowych chorób płuc lub zapalenia płuc. Stan ten rozwijał się ogólnie w ciągu 2 miesięcy po rozpoczęciu leczenia. Należy prowadzić ciągłe monitorowanie stanu pacjentów pod kątem rozwoju objawów klinicznych po stronie płuc. Kiedy dochodzi do naruszeń, które mogą wskazywać na rozwój śródmiąższowej choroby płuc lub zapalenia płuc, konieczne jest przeprowadzenie badania pacjentów w celu wykluczenia alternatywnych przyczyn tego stanu. Po rozpoznaniu śródmiąższowej choroby płuc lub zapalenia płuc związanego z trwającą terapią, kriotynib należy odstawić.

W przypadku pojawienia się lub pogorszenia wad wzroku, w tym podwójnego widzenia, fotopsji, zmniejszonej ostrości widzenia, pływającej witalności, konieczne jest oszacowanie potrzeby badania okulistycznego. Zaburzenia te zwykle pojawiają się w ciągu pierwszych 2 tygodni przyjmowania kriotynibu. Należy pamiętać, że rozwój pływających zmętnień szklistych i / lub silna fotopsja lub pogorszenie tych zaburzeń może być oznaką zerwania siatkówki lub groźby oderwania siatkówki.Nie odnotowano przypadków konieczności czasowego lub całkowitego wycofania kryzotynibu lub zmniejszenia jego dawki z powodu zaburzeń widzenia.

Wraz z rozwojem skutków ubocznych układu trawiennego można wykonać standardową terapię podtrzymującą środkami przeciwwymiotnymi, przeciwbiegunkowymi i / lub środkami przeczyszczającymi.

W kontekście leczenia kliotynibem konieczne jest monitorowanie wartości funkcjonalnych próbek wątroby, w tym aktywności ALT i całkowitego stężenia bilirubiny, z częstotliwością co najmniej raz w miesiącu podczas pierwszych 3 miesięcy leczenia lub częściej, jeśli istnieją odpowiednie wskazania kliniczne, w celu zwiększenia tych wskaźników do poziomu 2, 3 lub 4 toksyczności zgodnie z klasyfikacją STAE. Jeśli to konieczne, dostosowanie dawki przeprowadza się zgodnie ze specjalnym schematem.

Podczas leczenia kryzotynibem należy regularnie wykonywać badanie krwi (z liczeniem leukocytów), którego częstość należy zwiększać, rozwijając nieprawidłowości stopnia 3 lub 4 zgodnie z klasyfikacją STAAE, wzrostem temperatury ciała lub zakażeniem. Monitorowanie należy prowadzić zgodnie ze wskazaniami klinicznymi. Jeśli to konieczne, dostosowanie dawki przeprowadza się zgodnie ze specjalnym schematem.

Istnieją ograniczone dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności kriotinibu u pacjentów w podeszłym wieku w porównaniu do młodszych pacjentów.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Nie przeprowadzono badań dotyczących wpływu produktu Crysotinib na zdolność prowadzenia pojazdów i pracę z mechanizmami. W okresie leczenia pacjenci powinni zachować ostrożność podczas wykonywania takich czynności, szczególnie w przypadku upośledzenia wzroku, zawrotów głowy lub zmęczenia.

Interakcje leków

W badaniach in vitro na ludzkich hepatocytach wykazano, że istotne klinicznie interakcje leków wynikające z hamowania metabolizmu innych leków będących substratami izoenzymów CYP1A2, CYP2C8, CYP2C9, CYP2C19 lub CYP2D6 zależnych od Krisotinibu są mało prawdopodobne. In vitro kriotynib jest inhibitorem izoenzymu CYP2B6, dzięki czemu może potencjalnie zwiększać stężenie leków w osoczu, głównie metabolizowanych przez izoenzym CYP2B6.

W badaniach in vitro na ludzkich mikrosomach wątroby wykazano, że kryzotynib hamuje aktywność izoenzymów CYP2B6 i CYP3A w sposób zależny od czasu. Kriotynib jest substratem izoenzymu CYP3A4 / 5 i umiarkowanym inhibitorem CYP3A. W badaniach in vitro i in vivo wykazano, że kriotynib jest inhibitorem CYP3A.

W badaniach in vitro wykazano, że interakcje między lekami ze względu na hamowanie metabolizmu substratów difosforanu i glukuronylotransferazy urydyny (UDPGT) zależne od kryotinibu jest mało prawdopodobne.

Połączenie kriotynibu z silnymi inhibitorami CYP3A może prowadzić do zwiększenia jego stężenia w osoczu krwi. Dlatego należy unikać jednoczesnego stosowania kryzotynibu z silnymi inhibitorami CYP3A, w tym atazanawirem, klarytromycyną, indynawirem, itrakonazolem, ketokonazolem, nefazodonem, nelfinawirem, rytonawirem, sakwinawirem, telitromycyną, troleandomycyną i worykonazolem.

Należy zachować ostrożność podczas jednoczesnego stosowania kriotynibu z umiarkowanymi inhibitorami CYP3A.

Sok grejpfrutowy lub grejpfrutowy może również zwiększać stężenie kriotynibu w osoczu krwi, dlatego należy unikać jego stosowania w okresie leczenia.

Przy równoczesnym stosowaniu kriotynibu z silnymi induktorami CYP3A, jego stężenie w osoczu krwi zmniejsza się. Dlatego należy unikać równoczesnego stosowania kryzotynibu z silnymi induktorami CYP3A, w tym karbamazepiny, fenobarbitalu, fenytoiny, ryfabutyny, ryfampicyny i preparatów dziurawca.

Należy zachować ostrożność podczas stosowania kriotynibu w połączeniu z lekami metabolizowanymi głównie przez CYP3A, może być konieczne zmniejszenie dawki tych leków.

Należy unikać połączenia kriotynibu z substratami izoenzymowymi CYP3A o wąskim zakresie terapeutycznym (takim jak alfentanil, cyklosporyna, fentanyl, chinidyna, syrolimus, takrolimus), jak również z preparatami, których stosowanie może być związane z rozwojem zagrażających życiu arytmii. (pimozyd, dihydroergotamina, ergotamina, a także astemizol, cisapryd i terfenadyna).

Po przyjęciu 250 mg dwa razy na dobę kriotynibu z nowotworami złośliwymi przez 28 dni, pełne wchłanianie midazolamu (przy podawaniu doustnym) było 3,65 razy większe niż w monoterapii midazolamem.

Rozpuszczalność kriotynibu w wodzie zależy od pH: przy niskich (kwasowych) wartościach pH jego rozpuszczalność wzrasta. Pojedyncze podanie kryzotynibu w dawce 250 mg po przyjęciu omeprazolu w dawce 40 mg raz na dobę przez 5 dni prowadzi do zwiększenia całkowitej wartości AUCinf crisotinib o około 10%, przy czym maksymalne stężenie kriotynibu w osoczu krwi pozostaje niezmienione; stopień zwiększenia ekspozycji jest klinicznie nieistotny. Zatem, korekta początkowej dawki kriotynibu przy jednoczesnym stosowaniu z lekami, które powodują wzrost pH soku żołądkowego (takimi jak inhibitory pompy protonowej, blokery receptora H2-histaminy lub środki zobojętniające kwas) Nie jest wymagane.

Kriotynib jest inhibitorem glikoproteiny P. W związku z tym może zwiększyć stężenie w osoczu krwi jednocześnie podawanych leków, które są substratami glikoproteiny P.

Kriotynib jest inhibitorem białek transportujących OCT1 i OCT2. Pod tym względem krizotynib potencjalnie może zwiększać stężenie w osoczu krwi leków, które są substratami tych białek.

Analogi leku Crysotinib

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Xalqori.

Analogi preparatu Crysotinib według grup farmakologicznych (czynniki przeciwnowotworowe - inhibitory kinaz białkowych):

• Albitinib;
• Sportowiec;
• Bosulif;
• Vargatef;
• Votrient;
• Genfatynib;
• Gefitinib;
• Giotrip;
• Histamel;
• Gleihib;
• Glivec;
• Dasatinib;
• Djakavi;
• Zelborough;
• Ibrans;
• Iglib;
• Imagliv;
• Imatib;
• Imatinib;
• Imbruvik;
• Imvek;
• Inlita;
• Iressa;
• Capresa;
• Cotellus;
• Xalqori;
• Lenwima;
• Mechanika;
• Nexavar;
• Neopax;
• Nilotynib;
• Sorafenib;
• Sprysel;
• Steiverg;
• Sunitinib;
• Sutent;
• Tagrisso;
• Tayverb;
• Tarlenib;
• Tarceva;
• Taksówki;
• Tafinlar;
• Thorizel;
• Filachromina;
• Everolimus;
• Erlotynib.

Recenzja lekarza onkologa

Leczenie zaawansowanego raka płuca za pomocą kriotinibu jest długim procesem, szczególnie gdy ma wyraźny pozytywny wpływ. Ale bez rozwoju skutków ubocznych terapii nie zawsze jest zrobione. W mojej praktyce pacjenci często mają zaburzenia widzenia. Narzekają na podwojenie w oczach, pływające ciemne plamy lub świecące kropki na oczach. Zdarzały się przypadki rozwoju infekcji górnych dróg oddechowych w postaci zapalenia gardła z silnym kaszlem. Prawie wszyscy pacjenci otrzymujący Crysotinib narzekają na nudności, osłabienie, zmęczenie. Zawsze są zmiany w badaniach krwi: zmniejszenie liczby leukocytów, płytek krwi.

Podobne leki:

Inne leki: