Tazocine - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (liofilizat do przygotowania zastrzyków 2 g + 250 mg, 4 g + 500 mg) leku do leczenia zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc, zapalenia pęcherzyka żółciowego u dorosłych, dzieci i ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Tazocin. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Tazocin w ich praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Tazocin w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosowany w leczeniu zapalenia oskrzeli, zapalenia płuc, zapalenia pęcherzyka żółciowego, ropnia, kłów i karbonów u dorosłych, dzieci, jak również podczas ciąży i karmienia piersią. Skład preparatu.

Tazocin - monohydrat piperacyliny (jedna z substancji czynnych leku Tazocin) jest półsyntetycznym bakteriobójczym antybiotykiem o szerokim spektrum działania, który jest aktywny wobec wielu bakterii tlenowych i beztlenowych Gram-dodatnich i Gram-ujemnych. Tazobaktam (jedna z substancji czynnych leku Tazocin) jest pochodną sulfonową kwasu triazolometylopenicylanowego, jest silnym inhibitorem wielu beta-laktamaz (w tym plazmidu i chromosomalnych beta-laktamaz), które często powodują oporność na penicyliny i cefalosporyny, w tym cefalosporyny trzeciej generacji. Obecność tazobaktamu w połączeniu leku Tazocin zwiększa aktywność przeciwdrobnoustrojową i rozszerza spektrum działania piperacyliny poprzez włączenie wielu bakterii-producentów beta-laktamaz, które są zwykle oporne na piperacylinę i inne antybiotyki beta-laktamowe. Tak więc, Tazocin łączy właściwości antybiotyków o szerokim spektrum działania i inhibitora beta-laktamazy.

Kompozycja

Piperacylina sodowa + tazobaktam sodowy + substancje pomocnicze.

Farmakokinetyka

Maksymalne stężenie piperacyliny i tazobaktamu w osoczu osiąga się natychmiast po zakończeniu podawania dożylnego. Stężenie piperacyliny podawanej w skojarzeniu z tazobaktamem jest podobne do stężenia piperacyliny w równoważnej dawce w monoterapii.

Wiązanie z białkami zarówno piperacyliny jak i tazobaktamu wynosi około 30%, podczas gdy obecność tazobaktamu nie wpływa na wiązanie piperacyliny i obecność piperacyliny na wiązanie tazobaktamu.

Piperacylina i tazobaktam są szeroko rozpowszechnione w tkankach i płynach ustrojowych, w tym w błonie śluzowej jelita, błonie śluzowej pęcherzyka żółciowego, płuc, żółci, kobiecego układu rozrodczego (macica, jajniki i jajowody) i kości. Średnie stężenia w tkankach wynoszą od 50 do 100% stężenia w osoczu.

W wyniku metabolizmu piperacylina ulega przekształceniu w pochodną dezetylenu o niskiej aktywności, a tazobaktam przekształca się w nieaktywny metabolit.

Wydalanie

Piperacylina i tazobaktam są wydalane przez nerki poprzez przesączanie kłębuszkowe i wydzielanie kanalikowe. Piperacylina jest szybko wydalana w postaci niezmienionej, 68% dawki wykrywane jest w moczu. Tazobaktam i jego metabolity są szybko wydalane przez nerki, 80% dawki występuje w postaci niezmodyfikowanej, a pozostała ilość w postaci metabolitów. Piperacylina, tazobaktam i deoksylo-piperacylina są również wydalane z żółcią.

Farmakokinetyka w szczególnych przypadkach klinicznych

W miarę zmniejszania klirensu kreatyniny zwiększa się okres półtrwania piperacyliny i tazobaktamu. Dzięki zmniejszeniu klirensu kreatyniny mniej niż 20 ml na minutę, okres półtrwania piperacyliny i tazobaktamu zwiększa się odpowiednio 2 i 4 razy w porównaniu do tych u pacjentów z prawidłową czynnością nerek.

Chociaż u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby zwiększa się okres półtrwania piperacyliny i tazobaktamu, dostosowanie dawki nie jest konieczne.

Wskazania

Tazocyna stosowana jest w leczeniu układowych lub lokalnych infekcji bakteryjnych wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na piperacylinę i tazobaktam.

Dorośli i dzieci powyżej 12 lat:

• infekcje dolnych dróg oddechowych;
• infekcje dróg moczowych (skomplikowane i niepowikłane);
• infekcje w obrębie jamy brzusznej;
• infekcje skóry i tkanek miękkich;
• posocznica;
• infekcje ginekologiczne (w tym zapalenie błony śluzowej macicy i zapalenie przydatków w okresie poporodowym);
• infekcje bakteryjne u pacjentów z neutropenią (w skojarzeniu z aminoglikozydami);
• infekcja kości i stawów;
• mieszane infekcje (wywołane przez Gram-dodatnie / Gram-ujemne mikroorganizmy tlenowe i beztlenowe).

Dzieci w wieku od 2 do 12 lat:

• infekcje w obrębie jamy brzusznej;
• zakażenie neutropenią (w połączeniu z aminoglikozydami).

Formy uwolnienia

Liofilizat do przygotowania roztworu do wstrzykiwań 2 g + 250 mg, 4 g + 500 mg.

Nie istniały formy lecznicze w postaci tabletek lub maści w momencie publikacji leku w spisie.

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Tazocynę podaje się dożylnie powoli za pomocą strumienia przez nie mniej niż 3-5 minut lub kroplówkę przez 20-30 minut. Dawki leku i czas trwania leczenia zależą od ciężkości procesu zakaźnego i dynamiki wskaźników klinicznych i bakteriologicznych.

Dorośli i dzieci w wieku powyżej 12 lat z prawidłową czynnością nerek

Zalecana dzienna dawka to 12 g piperacyliny i 1,5 g tazobaktamu, który jest podzielony na kilka podań co 6-8 godzin.

Całkowita dzienna dawka zależy od ciężkości i lokalizacji zakażenia. Dzienna dawka może osiągnąć 18 g piperacyliny i 2,25 g tazobaktamu, który jest podzielony na kilka podań.

Dzieci od 2 do 12 lat

W przypadku neutropenii u pacjentów z prawidłową czynnością nerek i masą ciała poniżej 50 kg, dawka leku Tazocin wynosi 90 mg (80 mg piperacyliny i 10 mg tazobaktamu) na kg masy ciała, podawana co 6 godzin w połączeniu z odpowiednią dawką aminoglikozyd.

U dzieci o masie ciała większej niż 50 kg dawka odpowiada osobie dorosłej i jest podawana w skojarzeniu z aminoglikozydami.

W przypadku zakażenia wewnątrz jamy brzusznej u dzieci o wadze do 40 kg i prawidłowej czynności nerek zalecana dawka to 100 mg piperacyliny i 12,5 mg tazobaktamu na kg masy ciała co 8 godzin. Dzieci o masie ciała powyżej 40 kg i prawidłowej czynności nerek otrzymują tę samą dawkę co dorośli.

Leczenie należy prowadzić przez co najmniej 5 dni i nie dłużej niż 14 dni, z uwagi na to, że podawanie leku jest kontynuowane przez co najmniej 48 godzin po zniknięciu klinicznych objawów zakażenia.

Upośledzona czynność nerek

Pacjenci z niewydolnością nerek lub pacjentem poddawanym hemodializie, dawka i częstość podawania należy dostosować do stopnia upośledzenia czynności nerek.

Zalecane dawki leku dla dorosłych i dzieci (masa ciała powyżej 50 kg) z niewydolnością nerek:

• QC więcej niż 40 - dostosowanie dawki nie jest wymagane;
• KK 20-40 - 12 g piperacyliny i 1,5 tazobaktamu co 8 godzin;
• KK mniej niż 20 - 8 g piperaziliny i 1 g tazobaktamu co 12 godzin.

U pacjentów poddawanych hemodializie maksymalna dawka dobowa wynosi odpowiednio 8 gi 1 g piperacyliny i tazobaktamu. Ponadto, ponieważ od 50 do 50% piperacyliny jest wycofywanych z hemodializy w ciągu 4 godzin, po każdej sesji dializacyjnej należy podać jedną dodatkową dawkę 2 g i 250 mg piperacyliny i tazobaktamu.

Zalecane dawki leku dla dzieci (masa ciała poniżej 50 kg) z niewydolnością nerek:

• KK ponad 50 ml na minutę - 112,5 mg na kilogram (100 mg piperacyliny i 12,5 mg tazobaktamu) co 8 godzin;
• KK mniej niż 50 ml na minutę - 78,75 mg na kilogram (70 mg piperacyliny i 8,75 mg tazobaktamu) co 8 godzin.

Zalecenia dotyczące przygotowania roztworu

Tazocynę stosuje się wyłącznie do podawania dożylnego! Preparat rozpuszcza się w jednym z następujących rozpuszczalników zgodnie ze wskazanymi objętościami. Fiolkę obraca się ruchem okrężnym, aż zawartość całkowicie się rozpuści (przy stałym obrocie, zwykle przez 5-10 minut). Przygotowany roztwór jest bezbarwną lub jasnożółtą cieczą. Dawkowanie jest następujące:

• fiolka 2 g + 250 mg - 10 ml rozpuszczalnika;
• fiolka 4 g + 500 mg - 20 ml rozpuszczalnika.

Rozpuszczalniki kompatybilne z tazocyną - 0,9% roztwór chlorku sodu, sterylna woda do wstrzykiwań, 5% roztwór dekstrozy, roztwór mleczanu Ringera. Przygotowany roztwór można rozcieńczyć do pożądanej objętości do podawania dożylnego (np. Od 50 ml do 150 ml) za pomocą jednego z następujących kompatybilnych rozpuszczalników: 0,9% roztworu chlorku sodu, jałowej wody do wstrzykiwań (maksymalna zalecana objętość to 50 ml), 5 roztwór dekstrozy, roztwór mleczanu Ringera. Przygotowany roztwór należy zużyć w ciągu 24 godzin od przygotowania, gdy jest przechowywany w temperaturze nie wyższej niż 25 stopni lub przez 48 godzin przy przechowywaniu w temperaturze od 2 do 8 stopni.

Efekt uboczny

• leukopenia (zmniejszenie liczby leukocytów);
• neutropenia (obniżony poziom neutrofili, prowadzący do obniżenia odporności);
• małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi);
• niedokrwistość (obniżony poziom hemoglobiny);
• krwawienie (w tym plamica, krwawienie z nosa, zwiększony czas krwawienia);
• eozynofilia (wzrost liczby eozynofilów);
• niedokrwistość hemolityczna (zwiększone zniszczenie erytrocytów);
• reakcje anafilaktyczne (szybko rozwijająca się manifestacja alergii, która może zagrażać życiu pacjenta);
• hipoalbuminemia (zmniejszenie poziomu albuminy w surowicy poniżej 35 gramów na litr);
• hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi);
• hipoproteinemia (nieprawidłowo niski poziom białka w osoczu);
• hipokaliemia (niskie stężenie jonów potasu we krwi);
• bół głowy;
• bezsenność;
• drgawki;
• niedociśnienie (niskie ciśnienie krwi);
• zapalenie żyły (zapalenie ściany żylnej);
• zakrzepowe zapalenie żył (zapalenie ścian żylnych z tworzeniem zapalnych żył skrzeplin w świetle);
• uderzenia krwi w skórę twarzy;
• biegunka;
• nudności wymioty;
• zaparcie;
• dyspepsja (niestrawność);
• żółtaczka;
• zapalenie jamy ustnej (zapalenie błony śluzowej jamy ustnej);
• ból brzucha;
• rzekomobłoniaste zapalenie okrężnicy (ostre zapalenie jelita grubego);
• zapalenie wątroby (zapalenie wątroby);
• wysypka;
• swędzenie;
• pęcherzowe zapalenie skóry (występowanie pęcherzyków wodnych na skórze);
• rumień wielopostaciowy (czerwonawe plamy na skórze dłoni i prostownikach przedramion);
• bóle stawów (ból stawów);
• zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy;
• śródmiąższowe zapalenie nerek (proces zapalny w tkance śródmiąższowej i kanalikach nerkowych);
• niewydolność nerek;
• nadkażenia grzybicze;
• wzrost temperatury;
• zaczerwienienie, zagęszczenie w miejscu wstrzyknięcia.

Przeciwwskazania

• dzieci poniżej 2 lat;
• zwiększona wrażliwość na leki beta-laktamowe (w tym penicyliny, cefalosporyny), inne składniki leku lub inhibitory beta-laktamaz.

Ostrożnie:

• ciężkie krwawienie (w tym w historii);
• mukowiscydoza (zwiększone ryzyko hipertermii i wysypki skórnej);
• rzekomobłoniaste zapalenie jelit;
• dzieciństwo;
• ciąża, laktacja;
• niewydolność nerek (klirens kreatyniny poniżej 20 ml na minutę);
• pacjenci poddawani hemodializie;
• jednoczesne podawanie dużych dawek leków przeciwzakrzepowych;
• hipokaliemia.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Brak wystarczających danych dotyczących stosowania tazocyny u kobiet w ciąży. Piperacylina i tazobaktam przenikają przez barierę łożyskową. Lek w ciąży może być przepisywany tylko w tych przypadkach, gdy oczekiwana korzyść dla matki przekracza potencjalne ryzyko dla płodu.

Piperacylina jest wydzielana w niskich stężeniach z mlekiem matki, nie badano wydzielania tazobaktamu do mleka. Lek może być przepisywany kobietom karmiącym piersią tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla dziecka karmionego piersią lub karmienie piersią powinno zostać przerwane w czasie leczenia.

Stosować u dzieci

Tazocin jest zatwierdzony do stosowania u dzieci w wieku od 2 lat, ściśle przestrzegając schematu dawkowania. Brak doświadczenia u dzieci w wieku poniżej 2 lat.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

U pacjentów w podeszłym wieku, dostosowanie dawki jest konieczne tylko w przypadku naruszenia funkcji nerek.

Specjalne instrukcje

Przed rozpoczęciem leczenia produktem Tazocin należy przeprowadzić szczegółową rozmowę z pacjentem, aby zidentyfikować możliwe reakcje o podwyższonej wrażliwości w historii, w tym związane z penicylinami lub cefalosporynami. Bardziej prawdopodobne jest wystąpienie reakcji alergicznych u pacjentów ze zwiększoną wrażliwością na kilka alergenów. . Takie reakcje wymagają przerwania podawania leku i wyznaczenia adrenaliny (adrenaliny) i innych środków nadzwyczajnych.

Pseudobłoniaste zapalenie jelita grubego wywołane antybiotykami może objawiać się ciężką, długotrwałą biegunką, która stanowi zagrożenie dla życia. Rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego może rozwijać się zarówno podczas terapii antybiotykowej, jak i po jej zakończeniu. W takich przypadkach należy natychmiast przerwać podawanie tazocyny i przepisać odpowiednią terapię (np. Wankomycyna, metronidazol doustnie). Preparaty hamujące perystaltykę są przeciwwskazane.

W leczeniu tazocyny, szczególnie długotrwałej, możliwe jest wystąpienie leukopenii i neutropenii, dlatego konieczne jest okresowe monitorowanie krwi obwodowej.

Pacjenci z niewydolnością nerek lub pacjentem poddawanym hemodializie, dawka i częstość podawania należy dostosować do stopnia upośledzenia czynności nerek.

W wielu przypadkach (najczęściej u pacjentów z niewydolnością nerek) pojawiało się zwiększone krwawienie i towarzyszące zmiany parametrów laboratoryjnych układu krzepnięcia krwi (czas krzepnięcia krwi, agregacja płytek i czas protrombinowy). Kiedy pojawia się krwawienie, konieczne jest anulowanie leczenia za pomocą leku i przepisanie odpowiedniej terapii.

Należy pamiętać o możliwości pojawienia się opornych mikroorganizmów, które mogą powodować nadkażenie, szczególnie przy przedłużonym leczeniu tazotiną.

Lek zawiera 64 mg sodu na gram piperacyliny, co może prowadzić do ogólnego wzrostu spożycia sodu u pacjentów. U pacjentów z hipokaliemią lub przyjmujących leki, które sprzyjają wydalaniu potasu, może rozwinąć się hipokaliemia Tazocin (konieczne jest regularne kontrolowanie zawartości elektrolitów w surowicy krwi).

Interakcje leków

Wspólne podawanie tazocyny z probenecydem wydłuża okres półtrwania i zmniejsza klirens nerkowy zarówno piperacyliny, jak i tazobaktamu, ale maksymalne stężenia obu leków w osoczu pozostają niezmienione.

Nie było interakcji farmakokinetycznych między tazocyną a wankomycyną.

Piperacylina, w połączeniu z tazobaktamem, nie miała znaczącego wpływu na farmakokinetykę tobramycyny zarówno u pacjentów z zachowaną czynnością nerek, jak iu pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności nerek. Farmakokinetyka piperacyliny, tazobaktamu i metabolitów również nie zmieniła się znacząco wraz z mianowaniem tobramycyny.

Jednoczesne podawanie tazocyny i bromku wekuronium może powodować dłuższą blokadę nerwowo-mięśniową wywołaną przez ten ostatni (podobny efekt można zaobserwować przy połączeniu piperacyliny z innymi niedepolaryzującymi środkami zwiotczającymi mięśnie).

Przy jednoczesnym przyjęciu heparyny Tazocin, pośrednich antykoagulantów lub innych leków wpływających na układ krzepnięcia krwi, w tym funkcji płytek krwi, konieczne jest częstsze monitorowanie stanu układu krzepnięcia krwi.

Piperacylina może opóźniać wydalanie metotreksatu (w celu uniknięcia działania toksycznego konieczne jest kontrolowanie stężenia metotreksatu w surowicy krwi).

Podczas wyznaczania Tazocin, fałszywie dodatni wynik można uzyskać dla glukozy w moczu, stosując metodę opartą na redukcji jonów miedzi. Dlatego zaleca się przeprowadzenie testu opartego na enzymatycznym utlenianiu glukozy.

Podczas mieszania roztworów Tazocin i aminoglikozydów możliwa jest ich inaktywacja. Dlatego zaleca się podawanie tych leków osobno.W sytuacjach, w których preferowane jest wspólne stosowanie, roztwory tazocyny i aminoglikozydów należy przygotowywać osobno. Do wprowadzenia używać wyłącznie cewnika w kształcie litery "V".

Tazocyny nie należy mieszać w jednej strzykawce lub zakraplaczu z innymi lekami innymi niż gentamycyna, amikacyna i powyższe rozpuszczalniki, ponieważ nie ma danych dotyczących kompatybilności.

Podczas stosowania tazocyny razem z innymi antybiotykami leki należy podawać osobno.

Biorąc pod uwagę niestabilność chemiczną Tazocin, leku nie należy stosować w połączeniu z roztworami zawierającymi wodorowęglan sodu.

Tazocyny nie należy dodawać do produktów krwiopochodnych ani hydrolizatów albuminy.

Analogi leku Tazocin

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Piperacylina + tazobaktam;
• Mikołaja;
• Tacillin.

Analogi dla grupy farmakologicznej (penicyliny w kombinacjach):

• Amovicomb;
• Amoksivan;
• Amoksyklaw;
• Amoksycylina + kwas klawulanowy;
• Ampioks;
• Amidis;
• Ampicylina + sulbaktam;
• Arlette;
• Augmentin;
• Bactocklave;
• Betaclav;
• Bicillin;
• Verklav;
• Clamosar;
• Lancid;
• Libacil;
• Médoclase;
• Novaklav;
• Oxamp;
• Oksamsar;
• Panklav;
• Ranklav;
• Rapiklav;
• Sultasin;
• Taromentine;
• Timentin;
• Trifamox;
• Unazyn;
• Fibell;
• Flemoclaw;
• Helicocin;
• Helithrix;
• Ecoclave.

Odpowiedź lekarza chorób zakaźnych

Tazocyna jest skutecznym lekiem do leczenia wielu infekcji bakteryjnych. Przydzielam go pacjentom z zakaźnym zapaleniem oskrzeli i zapaleniem płuc, ze skomplikowanymi i nieskomplikowanymi infekcjami dróg moczowych. Skutecznie, ten lek na ginekologiczne patologie genetyczne bakterii, z infekcjami kości i stawów, infekcje skóry i tkanek miękkich. Lek może być stosowany w leczeniu dzieci w wieku powyżej dwóch lat. W Tazocin występuje wiele działań niepożądanych, dlatego leczenie, aby uniknąć rozwoju poważnych powikłań, wymaga ścisłego przestrzegania reżimu dawkowania.

Podobne leki:

Inne leki: