Saffris - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formularze uwalniania (tabletki 5 mg i 10 mg) do leczenia schizofrenii, zaburzeń urojeniowych i afektywnych, psychozy nieorganicznej u dorosłych, dzieci i ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Saffris. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Safris w ich praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Safrisa w obecności istniejących analogów strukturalnych. Służy do leczenia schizofrenii, zaburzeń urojeniowych i afektywnych, psychozy nieorganicznej u dorosłych, dzieci, a także w okresie ciąży i laktacji. Skład preparatu.

Saffris lek przeciwpsychotyczny (lek przeciwpsychotyczny). Mechanizm działania asenapiny (substancji aktywnej leku Safris), a także innych leków skutecznych w leczeniu schizofrenii i zaburzeń afektywnych dwubiegunowych, nie jest w pełni zrozumiały. Biorąc pod uwagę charakter oddziaływania asenapiny z receptorami, uważa się, że skuteczność jest określona przez połączony antagonistyczny wpływ na receptory dopaminowe D2 i serotoninowe 5-HT2A. Interakcje z innymi receptorami, na przykład serotoniną 5-HT1A-, 5-HT1B-, 5-HT2C-, 5-HT6-, 5-HT7-, adrenoreceptorami dopaminowymi D3 i α2, mogą również wpływać na działanie kliniczne asenapiny .

Kompozycja

Asenapina + zaróbki.

Farmakokinetyka

Po podaniu podjęzykowym asenapina jest szybko wchłaniana. Bezwzględna dostępność biologiczna asenapiny w dawce 5 mg przy zastosowaniu podjęzykowym wynosi 35%. Całkowita biodostępność podczas przyjmowania jest mała (mniej niż 2%). Przyjmowanie wody po 2 lub 5 minutach po zastosowaniu preparatu Safris prowadzi do zmniejszenia stężenia asenapiny we krwi (odpowiednio o 19% i 10%). W związku z tym w ciągu 10 minut po zażyciu asenapiny nie należy pić ani jeść. Asenapina ulega intensywnemu metabolizmowi. Aktywność farmakologiczna zależy głównie od niezmienionej asenapiny. Większość dawki jest wydalana przez nerki (około 50%) i przez jelita (około 40%). Tylko niewielka część dawki jest wydalana z jelita (5-16%) w postaci niezmienionej asenapiny. Farmakokinetyka asenapiny jest podobna u pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby oraz u pacjentów z prawidłową czynnością wątroby. Farmakokinetyka po podaniu pojedynczej dawki 5 mg asenapiny była podobna u pacjentów z różnym stopniem upośledzenia czynności nerek iu pacjentów z prawidłową czynnością nerek.

Wskazania

• schizofrenia (do zatrzymania i podtrzymania leczenia);
• zaburzenie schizotypowe;
• dwubiegunowe zaburzenie afektywne (jako monoterapia do przerwania leczenia powiązanych epizodów maniakalnych lub mieszanych);
• epizody maniakalne lub mieszane związane z chorobą afektywną dwubiegunową (w celu ich złagodzenia jako terapia wspomagająca z użyciem preparatów litu lub walproinianu);
• przewlekłe zaburzenia urojeniowe;
• ostre i przejściowe zaburzenia psychiczne;
• zaburzenia schizoafektywne;
• psychoza nieorganiczna, nieokreślona.

Formy uwolnienia

Tabletki są podjęzykowe 5 mg i 10 mg.

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Do podawania doustnego.

W zależności od wskazań, pojedyncza dawka wynosi 5-10 mg, dzienna dawka wynosi 10-20 mg. Częstotliwość przyjęć - 2 razy dziennie. Czas trwania leczenia zależy od skuteczności i sytuacji klinicznej.

W połączeniu z innymi lekami, Saffrys powinien być brany jako ostatni.

Efekt uboczny

• senność;
• akatyzja (wewnętrzna potrzeba poruszania się, zmiana postawy);
• Parkinsonizm (zespół neurologiczny, który charakteryzuje się zaburzeniem ruchów dobrowolnych);
• zawroty głowy;
• dysgeusia (zaburzenie smaku, w którym odczucia smakowe są częściowo nieobecne lub zniekształcone);
• dyskinezje (zbiorowa nazwa naruszeń skoordynowanych czynności ruchowych);
• efekt uspokajający;
• dyzartria (zaburzenie wymowy);
• półomdlały;
• zaburzenia pozapiramidowe (zaburzenia motoryczne);
• napady drgawkowe;
• złośliwy zespół neuroleptyczny (CNS) - stosunkowo rzadkie, ale zagrażające życiu zaburzenie związane z przyjmowaniem leków psychotropowych;
• niepokój;
• hipoesthesia, parestezje w jamie ustnej (zaburzenia wrażliwości błony śluzowej jamy ustnej);
• zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (ALT);
• glossodynia (nieprzyjemne odczucia w ustach);
• obrzęk języka;
• dysfagia (naruszenie połykania);
• bradykardia zatokowa (spowolnienie rytmu serca);
• blokada pakietu pakietu;
• wydłużenie odstępu QT na EKG;
• Niedociśnienie ortostatyczne (naruszenie zdolności organizmu do utrzymania prawidłowego poziomu ciśnienia krwi w pozycji pionowej);
• neutropenia;
• wzrost masy ciała;
• zwiększony apetyt;
• Hiperglikemia (podwyższony poziom cukru we krwi);
• zatorowość płucna (zablokowanie skrzepliny tętnicy płucnej);
• sztywność (twardość, sztywność) mięśni;
• rabdomioliza (niszczenie komórek tkanki mięśniowej);
• seksualna dysfunkcja;
• brak miesiączki (brak menstruacji);
• ginekomastia (powiększenie piersi z hipertrofią gruczołów i tkanki tłuszczowej);
• mlekotok (wydzielanie mleka z gruczołów mlecznych bez laktacji);
• zmęczenie;
• reakcje alergiczne;
• zespół odstawienia u noworodków.

Przeciwwskazania

• wiek dzieci do 18 lat;
• okres laktacji (karmienie piersią);
• nadwrażliwość na asenapinę.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Saffis nie jest zalecany do stosowania w czasie ciąży, z wyjątkiem sytuacji, gdy potencjalna korzyść dla pacjenta znacznie przekracza potencjalne ryzyko dla płodu.

Nie wiadomo, czy asenapina lub jej metabolity przenikają do mleka ludzkiego. W badaniach eksperymentalnych wykazano, że asenapina przenika do mleka kobiet karmiących piersią. Stosowanie asenapiny w okresie laktacji jest przeciwwskazane.

Stosować u dzieci

Przeciwwskazane u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Asenapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku.

Specjalne instrukcje

U pacjentów w podeszłym wieku z psychozą na tle otępienia w leczeniu lekami przeciwpsychotycznymi zwiększa się ryzyko śmierci. Asenapina nie jest zalecana w leczeniu pacjentów z psychozą na tle otępienia.

W leczeniu leków przeciwpsychotycznych, w tym Safris, przypadków złośliwego zespołu neuroleptycznego, charakteryzujących się hipertermią, sztywnością mięśni, niestabilnością autonomicznego układu nerwowego, naruszeniem świadomości i wzrostem poziomu enzymu fosfokinazy kreatynowej (CK) w surowica krwi. Dodatkowymi objawami mogą być mioglobinuria (rabdomioliza) i ostra niewydolność nerek. Jeśli pojawią się objawy NSA, należy przerwać podawanie asenapiny.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z drgawkami w wywiadzie lub w stanach związanych z napadami padaczkowymi.

W chorobach psychicznych i chorobie afektywnej dwubiegunowej można zaobserwować próby samobójcze, dlatego leczenie pacjentów z wysokim ryzykiem samobójstwa powinno być prowadzone pod ścisłym nadzorem.

U pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby obserwowano siedmiokrotny wzrost stężenia asenapiny, dlatego nie zaleca się stosowania Saffrys w tej kategorii pacjentów.

Asenapina może powodować niedociśnienie ortostatyczne i omdlenia, zwłaszcza na początku leczenia, które mogą odzwierciedlać jego właściwości blokujące alfa-1-adrenergiczne. Pacjenci w podeszłym wieku są szczególnie narażeni na ryzyko wystąpienia niedociśnienia ortostatycznego. Asenapinę należy stosować ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku oraz u pacjentów z chorobami sercowo-naczyniowymi (np. Niewydolność serca, zawał mięśnia sercowego lub niedokrwienie i zaburzenia przewodzenia), choroba naczyniowo-mózgowa lub stany predysponujące do rozwoju niedociśnienia tętniczego (np. Odwodnienie i hipowolemia).

Występowanie objawów pozapiramidowych jest czynnikiem ryzyka rozwoju późnych dyskinez. W przypadku wystąpienia objawów późnych dyskinez, należy rozważyć leczenie.

Niektórzy pacjenci otrzymujący asenapinę wykazywali wzrost stężenia prolaktyny. Zdarzały się pojedyncze przypadki zdarzeń niepożądanych związanych ze zwiększeniem stężenia prolaktyny we krwi.

Prawdopodobnie leczeniu preparatem Safrisom nie towarzyszy klinicznie znaczące wydłużenie odstępu QT. Należy jednak zachować ostrożność stosując asenapinę u pacjentów z chorobą sercowo-naczyniową lub z wywiadem rodzinnym o wydłużonym odstępie QT oraz z równoczesną terapią innymi lekami wydłużającymi odstęp QT.

Podczas leczenia asenapiną obserwowano niekiedy hiperglikemię i zaostrzenia w istniejącej historii cukrzycy. Ustalenie związku między stosowaniem atypowych leków przeciwpsychotycznych a naruszeniem metabolizmu glukozy jest skomplikowane ze względu na zwiększone ryzyko zachorowania na cukrzycę u pacjentów ze schizofrenią lub zaburzeniem dwubiegunowym oraz rosnącą częstość występowania cukrzycy w populacji ogólnej. Zaleca się regularne monitorowanie pacjentów z cukrzycą i pacjentów z czynnikami ryzyka tej choroby.

Leczeniu lekami przeciwpsychotycznymi może towarzyszyć naruszenie termoregulacji. Przy zastosowaniu asenapiny nie rozwinęły się klinicznie istotne zmiany w termoregulacji. Podczas leczenia pacjenci powinni otrzymać odpowiednią opiekę w przypadku pojawienia się stanów i sytuacji, które przyczyniają się do wzrostu temperatury ciała, na przykład wysiłku fizycznego, narażenia na wysoką temperaturę, odwodnienia lub jednoczesnego przyjmowania leków z aktywnością m-cholinoblokacji.

Podczas leczenia pacjenci powinni unikać spożywania alkoholu.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Saffis może powodować senność i uspokojenie. Dlatego w okresie leczenia pacjenci nie powinni prowadzić pojazdów i pracować z mechanizmami, dopóki nie zostaną określone niepożądane działanie asenapiny.

Interakcje leków

Asenapina wywiera wpływ na ośrodkowy układ nerwowy, dlatego należy zachować ostrożność podczas stosowania w połączeniu z innymi lekami o działaniu ośrodkowym.

Safris jest metabolizowany głównie przez bezpośrednią glukuronację pod wpływem izoenzymu UGT1A4 i metabolizmu oksydacyjnego pod wpływem izoenzymów cytochromu P450 (głównie izoenzym CYP1A2). W przypadku jednoczesnego stosowania z fluwoksaminą (inhibitorem izoenzymu CYP1A2) w pełnej dawce terapeutycznej fluwoksamina może powodować bardziej wyraźny wzrost stężenia asenapiny w osoczu.

Ze względu na fakt, że asenapina ma właściwości blokujące alfa-1-adrenergiczne i jest zdolna do wywoływania niedociśnienia ortostatycznego, w połączeniu z tym możliwe jest nasilenie działania niektórych leków przeciwnadciśnieniowych.

Asenapina ma słabe działanie hamujące na izoenzym CYP2D6. Należy zachować ostrożność w połączeniu z preparatami, które są substratami lub inhibitorami izoenzymu CYP2D6.

Jednoczesne jednorazowe podanie 20 mg paroksetyny (substratu i inhibitora izoenzymu CYP2D6) podczas podawania asenapineiny w dawce 5 mg dwa razy na dobę u zdrowych ochotników płci męskiej doprowadziło do prawie dwukrotnego zwiększenia stężenia paroksetyny. Jednak asenapina może nasilać działanie hamujące paroksetyny we własnym metabolizmie.

Analogi produktu leczniczego Saffris

Saffris nie ma analogów strukturalnych dla substancji czynnej.

Analogi leku Saffris na grupie farmakologicznej (neuroleptyki):

• Abilifay;
• Azaleprol;
• Azaleptyna;
• Amdoal;
• Aminina;
• Arypiprazol;
• Barnetil;
• Betamax;
• Zwycięzca;
• Haloperidol;
• Hedonin;
• Droperidol;
• Zalast;
• Zilaxera;
• Ziprex;
• Invega;
• Quentiaki;
• Kwetiapina;
• Quetitex;
• Ketiap;
• Klozapina;
• Clopixol;
• Koumental;
• Lakvel;
• Latuda;
• Leptinorm;
• Mazeptil;
• Melleril;
• Moditen;
• Nantarid;
• Nie zrobił;
• Normiton;
• Olanex;
• Olanzapina;
• Parnasan;
• Prolinate;
• Propazine;
• Prosulfin;
• Jest odporny;
• Rileptyd;
• Ridonal;
• Rispolux;
• Risset;
• Senorm;
• Obsługujący;
• Serdolekt;
• Seroquel;
• Solian;
• Sulpiride;
• Terialgen;
• Tiapride;
• Tizerzin;
• Tiodasin;
• Tiorydazyna;
• Thioril;
• Tyson;
• Topral;
• Torendo;
• Trasin;
• Triftazine;
• Flufenazyna;
• Fluanoksol;
• Chlorpromazyna;
• Eglek;
• Eglonyl;
• Escap;
• Etaperazine.

Analogi dotyczące efektu leczniczego (środki do leczenia schizofrenii):

• Abilifay;
• Azaleptyna;
• Amdoal;
• Amitryptylina;
• Ariprizol;
• Betamax;
• Haloperidol;
• Demanol;
• Diazepam;
• Zalast;
• Zeldox;
• Ziprex;
• Invega;
• Quentiaki;
• Ketilept;
• Klozasten;
• Clopixol;
• Xseplion;
• Lakvel;
• Loram;
• Mazeptil;
• Moditen;
• Nantarid;
• Olanzapina;
• Pantogam;
• Parnasan;
• Piportil;
• Prolinate;
• Prosulfin;
• Ridonex;
• Rileptyd;
• Rispolux;
• Senorm;
• Obsługujący;
• Serdolekt;
• Sibazon;
• Sidnokarb;
• Solian;
• Sonapaks;
• Speridan;
• Sulpiride;
• Tizerzin;
• Tiodasin;
• Topral;
• Torendo;
• Trasin;
• Triftazine;
• Truksal;
• Fluanoksol;
• Chloroproticsen;
• Eglek;
• Eglonyl;
• Egolanza;
• Escap;
• Etaperazine.

Komentarz doktora

Przepisuję lek Saffris pacjentom ze schizofrenią jako leczenie wspomagające. Leczenie z reguły jest długie i wymaga przestrzegania schematu dawkowania. Biorąc 5 mg dwa razy dziennie, pacjenci dobrze tolerują lek, tylko czasami narzekają na ospałość i zawroty głowy. Ci, którzy są pokazane dawce 10 mg dwa razy dziennie, aby ustabilizować sytuację są bardziej prawdopodobne, aby narzekać na skutki uboczne Safris.Among nich skarg nagłym uczuciem niepokoju, zaburzenia smaku, naruszenie koordynacji. W kilku przypadkach lek musiał zostać anulowany, a pacjenci leczeni innymi lekami.

Podobne leki:

Inne leki: