Avelox - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (tabletki 400 mg, zastrzyki w ampułkach do wstrzykiwań w roztworze) leki antybiotyczne do leczenia chlamydii i zapalenia gruczołu krokowego u dorosłych, dzieci i ciąży. Skład i alkohol

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Avelox. Przedstawiono opinie odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Avelox w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Avelox z dostępnymi analogami strukturalnymi. Zastosowanie w leczeniu chlamydii, mykoplazmy, przewlekłego zapalenia oskrzeli i zapalenia gruczołu krokowego u dorosłych, dzieci oraz w czasie ciąży i karmienia piersią. Skład i interakcja leku z alkoholem.

Avelox - Lek przeciwbakteryjny z grupy fluorochinolonów. Ma działanie bakteriobójcze. Mechanizm działania wynika z zahamowania topoizomerazy bakteryjnej 2 i 4, która zakłóca syntezę DNA w komórce bakteryjnej, a w konsekwencji, śmierć komórki drobnoustrojów. Minimalne stężenie bakteriobójcze leku jako całości jest porównywalne z jego MIC.

Lek jest aktywny wobec szerokiego spektrum bakterii Gram-ujemnych i Gram-dodatnich, bakterii beztlenowych i atypowych form bakterii odpornych na działanie kwasów, takich jak Mycoplasma spp. (mykoplazm), Chlamydia spp. (chlamydia), Legionella spp. (Legionella), a także bakterie oporne na antybiotyki beta-laktamowe i makrolidowe.

Dla Avelox wrażliwe bakterie Gram-dodatnie i Gram-ujemnych bakterii aerobowych, anaerobowych bakterii, bakterie atypowe: Chlamydia pneumoniae, Mycoplasma pneumoniae, Legionella pneumophila, Coxiella burnettii, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma hominis, Mycoplasma genitalium.

Moksyfloksacyna (aktywny składnik leku Aveloks) mniej aktywna przeciwko Staphylococcus aureus (szczepy oporne na metycylinę / ofloksacynę), Staphylococcus epidermidis (szczepy oporne na metycylinę / ofloksacynę), Pseudomonas aeruginosa, Pseudomonas fluorescens, Burkholderia cepacia, Stenotrophomonas maltophilia, Neisseria rzeżączka.

Mechanizmy, które prowadzą do rozwoju oporności na penicyliny, cefalosporyny, aminoglikozydy, makrolidy i tetracykliny, nie kolidują z antybakteryjnych moksifloksacyny. Nie odnotowano oporności krzyżowej między tymi grupami leków przeciwbakteryjnych i moksyfloksacyną. Jak dotąd nie zaobserwowano przypadków oporności na plazmidy. Ogólna częstotliwość rozwoju oporności jest bardzo niska (10-7-10-10). Oporność na moksyfloksacynę rozwija się powoli dzięki wielu mutacjom. Wielokrotnym działaniom moksyfloksacyny na drobnoustroje w stężeniach poniżej MIC towarzyszy jedynie nieznaczny wzrost MIC.

Istnieją przypadki oporności krzyżowej na chinolony. Niemniej jednak, niektóre Gram-dodatnie i beztlenowe mikroorganizmy oporne na inne chinolony są wrażliwe na moksyfloksacynę.

Kompozycja

Chlorowodorek moksyfloksacyny + zaróbki.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym Avelox wchłania się szybko i prawie całkowicie. Podczas przyjmowania moksyfloksacyny razem z posiłkiem, czas wchłaniania się nie zmienia. Lek można stosować niezależnie od przyjmowanego pokarmu. Bezwzględna biodostępność wynosi około 91%. Związanie z białkami krwi (głównie z albuminami) wynosi około 45%. Moksyfloksacyna ulega szybkiej dystrybucji w narządach i tkankach. Wysokie stężenia leku powyżej stężenia w osoczu, są utworzone w tkance płuca (w tym makrofagów pęcherzykowych), w śluzówce oskrzeli zatok nosowych, w tkankach miękkich i struktur skóry, zapalenie podskórnej ognisk. W płynie śródmiąższowym iw ślinie lek określa się w wolnej, nie wiążącej białek postaci w stężeniu wyższym niż w osoczu. Ponadto wysokie stężenia leku są określane w narządach jamy brzusznej i płynu otrzewnowego, a także w tkankach żeńskich narządów płciowych.

Biotransformowany do nieaktywnych związków sulfo i glukuronidów. Po przejściu 2. etap biotransformacji moksifloksacyny wydalana z ciała przez nerki i przez jelita, zarówno w postaci niezmodyfikowanej oraz w postaci nieaktywnych związków sulfonowych i glukuronidów. Jest wydalany z moczem, a także z kałem, zarówno w postaci niezmodyfikowanej, jak i w postaci nieaktywnych metabolitów.

Nie ma różnic w parametrach farmakokinetycznych moksyfloksacyny w zależności od wieku, płci i rasy.

Nie przeprowadzono badań farmakokinetyki moksyfloksacyny u dzieci.

Wskazania

Choroby zakaźne i zapalne u dorosłych wywołane przez drobnoustroje wrażliwe na działanie preparatu:

• ostre zapalenie zatok;
• Społeczno-nabyte zapalenie płuc (w tym spowodowane przez szczepy drobnoustrojów o wielorakiej oporności na antybiotyki);
• zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli;
• nieskomplikowane infekcje skóry i tkanek miękkich;
• skomplikowane infekcje skóry i struktur podskórnych (w tym zakażona stopa cukrzycowa);
• skomplikowane infekcje wewnątrzbrzuszne, w tym zakażenia wieloczynnikowe, w tym. ropnie śródotrzewnowe;
• nieskomplikowane choroby zapalne narządów miednicy (w tym zapalenie trzustki i zapalenie błony śluzowej macicy).

Formy uwolnienia

Tabletki pokryte pokrywką 400 mg.

Roztwór do infuzji (iniekcje w ampułkach do wstrzykiwań).

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Lek podaje się dożylnie i dożylnie 400 mg raz na dobę.

Czas trwania leczenia preparatem Avelox w momencie spożycia i / lub indukcji zależy od ciężkości zakażenia i działania klinicznego i jest: z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia oskrzeli - 5 dni; w przypadku zapalenia płuc nabytego w całej społeczności, całkowity czas trwania terapii krokowej (podawanie dożylne, a następnie podawanie doustne) wynosi 7-14 dni, pierwsza dożylna, następnie do wewnątrz lub do 10 dni w środku; z ostrym zapaleniem zatok i nieskomplikowanymi infekcjami skóry i tkanek miękkich - 7 dni; ze złożonymi infekcjami skóry i tkanki podskórnej - całkowity czas trwania stopniowej terapii (podanie dożylne, a następnie podawanie doustne) wynosi 7-21 dni; ze złożonymi infekcjami w obrębie jamy brzusznej - całkowity czas trwania terapii krokowej (dożylne podanie leku z następnym połknięciem) wynosi 5-14 dni; z nieskomplikowanymi chorobami zapalnymi narządów miednicy - 14 dni.

Czas trwania leczenia Avelox dożylnie może osiągnąć 14 dni, w środku - 21 dni.

Pacjenci w podeszłym wieku, pacjenci z niewielkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa A lub B w skali Child-Pugh), pacjenci z zaburzeniami czynności nerek (w tym z QC <30 ml / min / 1,73 m2) oraz pacjenci z ciągłą hemodializą i długotrwała ambulatoryjna dializa otrzewnowa, zmiany w schemacie dawkowania nie są wymagane.

Tabletki należy przyjmować bez żucia, popijając niewielką ilością wody, niezależnie od przyjmowanego pokarmu.

Roztwór do infuzji należy podawać dożylnie powoli przez 60 minut. Lek można podawać zarówno w postaci rozcieńczonej, jak i nierozcieńczonej. Roztwór Avelox jest kompatybilny z następującymi roztworami: woda do wstrzykiwań, 0,9% roztwór chlorku sodu, 1M roztwór chlorku sodu, 5% roztwór dekstrozy, 10% roztwór dekstrozy, 40% roztwór dekstrozy, 20% roztwór ksylitolu, roztwór Ringera, roztwór mleczanu Ringera , roztwór aminofusynowy 10%, roztwór jonostearylu. Używaj tylko przejrzystego rozwiązania.

Efekt uboczny

• wydłużenie odstępu QT (często u pacjentów z współistniejącą hipokaliemią, czasami u innych pacjentów);
• tachykardia i rozszerzenie naczyń krwionośnych (pływy krwi na twarz);
• niedociśnienie tętnicze;
• nadciśnienie tętnicze;
• półomdlały;
• komorowe tachyarytmie;
• niespecyficzne arytmie (w tym extrasystole);
• polimorficzny częstoskurcz komorowy (komorowe zaburzenie rytmu typu "piruet") lub zatrzymanie akcji serca głównie u osób z predysponującymi zaburzeniami rytmu, takimi jak klinicznie znamienna bradykardia, ostre niedokrwienie mięśnia sercowego;
• duszność, w tym astma;
• nudności wymioty;
• ból brzucha;
• biegunka;
• anoreksja;
• zaparcie;
• niestrawność;
• bębnica;
• zapalenie żołądka i jelit (z wyjątkiem erozyjnego zapalenia żołądka i jelit);
• zapalenie jamy ustnej;
• rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego (w bardzo rzadkich przypadkach związanych z powikłaniami zagrażającymi życiu);
• żółtaczka;
• zapalenie wątroby (głównie cholestatyczne);
• zawroty głowy;
• bół głowy;
• zamęt świadomości;
• dezorientacja;
• senność;
• drżenie;
• zaburzenia snu;
• poczucie niepokoju;
• zwiększona aktywność psychoruchowa;
• zaburzona koordynacja (w tym zaburzenie chodu spowodowane zawrotami głowy, w bardzo rzadkich przypadkach prowadzące do urazu spowodowanego upadkiem, zwłaszcza u pacjentów w podeszłym wieku);
• napady drgawek o różnych objawach klinicznych (w tym drgawki grand mal);
• naruszenie uwagi;
• zaburzenia mowy;
• amnezja;
• depresja (w bardzo rzadkich przypadkach możliwe jest zachowanie z tendencją do samookaleczenia);
• halucynacje;
• reakcje psychotyczne (potencjalnie przejawiające się w zachowaniu z tendencją do samookaleczenia);
• zaburzenia smaku;
• zaburzenia widzenia (niewyraźne widzenie, pogorszenie ostrości wzroku, podwójne widzenie, zwłaszcza w połączeniu z zawrotami głowy i dezorientacją);
• hałas w uszach;
• naruszenie węchu, w tym anosmia;
• utrata wrażliwości smakowej;
• niedokrwistość, leukopenia (w tym neutropenia), małopłytkowość, trombocytozę, wydłużenie czasu protrombinowego i zmniejszenie INR;
• ból stawów;
• mialgia;
• ścięgna;
• zwiększone napięcie mięśni i skurcze;
• pęknięcia ścięgien;
• Nadkażenie kandydozy;
• zapalenie pochwy;
• odwodnienie (spowodowane biegunką lub zmniejszonym przyjmowaniem płynów);
• zaburzona czynność nerek;
• niewydolność nerek z powodu odwodnienia, które może prowadzić do uszkodzenia nerek (szczególnie u pacjentów w podeszłym wieku z towarzyszącą dysfunkcją nerek);
• pęcherzowe reakcje skórne, na przykład zespół Stevensa-Johnsona lub martwica toksyczno-rozpływna naskórka (potencjalnie zagrażająca życiu);
• pokrzywka;
• swędzenie;
• wysypka;
• eozynofilia;
• reakcje anafilaktyczne / anafilaktoidalne;
• obrzęk naczynioruchowy, w tym obrzęk krtani (potencjalnie zagrażający życiu);
• wstrząs anafilaktyczny (w tym zagrażający życiu);
• ogólne złe samopoczucie (w tym objawy złego stanu zdrowia, niespecyficznego bólu i pocenia się);
• obrzęk.

Przeciwwskazania

• ciąża;
• laktacja (karmienie piersią);
• dzieci i młodzież do lat 18;
• nadwrażliwość na moksyfloksacynę i inne składniki leku.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Bezpieczeństwo stosowania Avelox podczas ciąży nie zostało ustalone, dlatego jego stosowanie jest przeciwwskazane.

Mała ilość moksyfloksacyny przenika do mleka kobiecego. Brak danych dotyczących stosowania moksyfloksacyny u kobiet w okresie laktacji. Dlatego stosowanie produktu Avelox podczas karmienia piersią jest również przeciwwskazane.

W badaniach eksperymentalnych, badając wpływ moksyfloksacyny na funkcje rozrodcze u szczurów, królików i małp, dowiedziono, że moksyfloksacyna przenika przez barierę łożyskową.Badania przeprowadzone na szczurach (z podawaniem moksyfloksacyny w środku i / lub) oraz małpami (gdy moksyfloksacyna była podawana doustnie) nie wykazały działania teratogennego moksyfloksacyny i jej wpływu na płodność. Po podaniu dożylnym moksyfloksacyny królikom w dawce 20 mg / kg obserwowano wady szkieletu. Wykazano wzrost liczby poronień u małp i królików z zastosowaniem moksyfloksacyny w dawce terapeutycznej. U szczurów spadek masy płodu, zwiększona częstotliwość poronień, nieznaczny wzrost czasu trwania ciąży oraz wzrost spontanicznej aktywności potomstwa obu płci u moksyfloksacyny, której dawka była 63 razy większa niż zalecana dawka.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Pacjenci w podeszłym wieku nie muszą zmieniać schematu dawkowania.

Stosować u dzieci

Lek jest przeciwwskazany u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Specjalne instrukcje

Należy pamiętać, że gdy lek Avelox zwiększa ryzyko wystąpienia drgawek, należy ostrożnie wyznaczyć lek pacjentom cierpiącym na schorzenia ośrodkowego układu nerwowego, któremu towarzyszą drgawki lub predyspozycje do ich rozwoju lub zmniejszyć próg konwulsyjnej gotowości, a także podejrzenia takich chorób i stanów.

Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby (klasa C w skali Child-Pugh) z powodu braku wystarczających danych klinicznych.

Nie zaleca się stosowania leku u pacjentów z powikłanymi chorobami zapalnymi narządów miednicy (na przykład związanych z ropniami jajowodów lub miednicy).

Podczas stosowania leku Avelox u niektórych pacjentów odstęp QT może być wydłużony. W związku z tym, mianowanie leku pacjentom z przedłużonym odstępem QT, hipokaliemią, a także przeciwko leczeniu lekami antyarytmicznymi klasy 1A (chinidyna, prokainamid) lub klasy 3 (amiodaron, sotalol), ponieważ doświadczenie stosowania moksyfloksacyny w ci pacjenci są ograniczeni. Należy zachować ostrożność podczas podawania leku Avelox wraz z lekami wydłużającymi odstęp QT (cyzapryd, erytromycynę, leki przeciwpsychotyczne, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne) oraz u pacjentów z predysponującymi schorzeniami, takimi jak bradykardia, ostre niedokrwienie mięśnia sercowego. Stopień wydłużenia odstępu QT może wzrosnąć wraz ze wzrostem stężenia leku, dlatego nie należy przekraczać zalecanej dawki. Wydłużenie odstępu QT wiąże się ze zwiększonym ryzykiem komorowych zaburzeń rytmu, w tym częstoskurczu komorowego. U pacjentów z zapaleniem płuc nie stwierdzono korelacji między stężeniem moksyfloksacyny w osoczu krwi a wydłużeniem odstępu QT. Żaden z 9000 pacjentów otrzymujących moksyfloksacynę nie miał żadnych powikłań sercowo-naczyniowych związanych z przedłużonym QT i przypadkami śmiertelnymi. Jednak u pacjentów z predysponującymi zaburzeniami rytmu ryzyko wystąpienia komorowych zaburzeń rytmu może wzrosnąć w przypadku stosowania moksyfloksacyny.

Na tle terapii fluorochinolonami, w tym. Moksyfloksacyna, zwłaszcza u osób w podeszłym wieku i pacjentów otrzymujących glikokortykosteroidy (SCS), zapalenie ścięgna i pęknięcie ścięgna są możliwe. Kiedy pojawi się ból lub oznaki zapalenia ścięgna, przestań przyjmować Avelox i zwolnij dotkniętą kończynę.

Zastosowanie leków przeciwbakteryjnych o szerokim spektrum działania wiąże się z ryzykiem rozwoju rzekomobłoniastego zapalenia jelita grubego. Należy o tym pamiętać, gdy na tle leczenia preparatem Avelox występuje ciężka biegunka. W takim przypadku lek należy wycofać i należy przepisać natychmiastową terapię.

Nie należy stosować leku Avelox razem z etanolem (alkoholem).

Istnieje ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości i reakcji anafilaktycznych podczas początkowego stosowania leku. Bardzo rzadko reakcja anafilaktyczna może doprowadzić do wstrząsu anafilaktycznego. W takich przypadkach lek należy odstawić natychmiast i zastosować odpowiednie środki resuscytacyjne (w tym przeciwwstrząsowe).

Podczas stosowania chinolonów odnotowuje się reakcje nadwrażliwości na światło. Jednak w badaniach przedklinicznych, badaniach klinicznych, a także w stosowaniu Avelox w praktyce klinicznej reakcje nadwrażliwości na światło nie były obserwowane. Jednak pacjenci w okresie przyjmowania leku powinni unikać bezpośredniego światła słonecznego i promieniowania UV.

Pacjenci z różnych grup etnicznych nie potrzebują dostosowania dawki.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Pomimo faktu, że moksyfloksacyna rzadko powoduje działania niepożądane ze strony OUN, kwestia możliwości prowadzenia pojazdów lub poruszania się mechanizmów jest rozwiązywana indywidualnie po ocenie reakcji pacjenta na przyjmowanie leku.

Interakcje leków

Nie ma konieczności dostosowania dawki podczas stosowania leku Avelox razem z atenololem, ranitydyną, dodatkami zawierającymi wapń, z teofiliną, doustnymi środkami antykoncepcyjnymi, glibenklamidem, itrakonazolem, digoksyną, morfiną, probenecydem (potwierdzoną nieobecnością klinicznie istotnych interakcji z moksyfloksacyną).

Łączne stosowanie Avelox i leków zobojętniających, minerałów i kompleksów witaminowo-mineralnych w organizmie może zaburzyć wchłanianie moksyfloksacyny z powodu tworzenia się kompleksów chelatowych z wielowartościowymi kationami zawartymi w tych preparatach, aw konsekwencji, w celu zmniejszenia stężenia moksyfloksacyny w osoczu krwi W związku z tym leki zobojętniające kwasy, leki przeciwretrowirusowe i inne zawierające wapń, magnez, glin, żelazo, sukralfat należy przyjmować co najmniej 4 godziny przed lub 2 godziny po przyjęciu leku Avelox.

Przy jednoczesnym stosowaniu Avelox z warfaryną, czas protrombinowy i inne parametry krzepnięcia nie zmieniają się.

U pacjentów, którzy otrzymywali antykoagulanty w połączeniu z antybiotykami, w tym. w przypadku moksyfloksacyny odnotowano przypadki zwiększonej aktywności przeciwzakrzepowej leków przeciwzakrzepowych.Czynnikami ryzyka są obecność choroby zakaźnej (i współistniejący proces zapalny), wiek i ogólny stan pacjenta. Pomimo faktu, że nie ma interakcji między moksyfloksacyną a warfaryną, u pacjentów otrzymujących jednocześnie leczenie tymi lekami, konieczne jest monitorowanie INR i, jeśli to konieczne, dostosowanie dawki doustnych leków przeciwzakrzepowych.

Moksyfloksacyna i digoksyna nie wpływają znacząco na wzajemne parametry farmakokinetyczne.

Przy równoczesnym użyciu aktywowanego węgla drzewnego i moksyfloksacyny w środku w dawce 400 mg, ogólnoustrojowa biodostępność leku zmniejsza się o ponad 80% w wyniku spowolnienia jego absorpcji. W przypadku przedawkowania, stosowanie węgiel aktywny we wczesnym etapie wchłaniania hamuje dalszy wzrost ekspozycji ogólnoustrojowej.

Wchłanianie moksyfloksacyny nie zmienia się wraz z jednoczesnym przyjmowaniem pokarmu (w tym produktów mlecznych). Moksyfloksacyna może być przyjmowana niezależnie od przyjmowanego pokarmu.

Analogi leku Avelox

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Vigamox;
• Mossimak;
• Moxin;
• Moksyfloksacyna;
• Moksifur;
• Plevilox.

Analogi dla grupy farmakologicznej (chinolony antybiotyków i fluorochinolony):

• Abaktal;
• Altsipro;
• Vigamox;
• Gatispan;
• Glevo;
• Zanotsin;
• Zofloks;
• Quipro;
• Levot P;
• Lewofloksacyna;
• Lomefloxacin;
• Microfleks;
• Nevigramon;
• Murzyni;
• Nycycin;
• Norbaktin;
• Norfloksacyna;
• Ofloks;
• Ofloksacyna;
• Oflotsid;
• Oflotsid forte;
• Palin;
• Pefloksacyna;
• Recipro;
• Siflox;
• Tavanik;
• Uniflox;
• Faktyczny;
• Floracid;
• Hayleflex;
• Ciprobay;
• Tsiprolet;
• Cyprofloksacyna;
• Tsifran;
• Eleflox;
• Unikpef;
• Utibid.

Podobne leki:

Inne leki: