Fraksiparyna - instrukcje użytkowania, recenzje, analogi i forma uwalniania (roztwór do wstrzyknięć podskórnych 0,3 ml, 0,4 ml, 0,6 ml w nakłuciach, Forte) leku do leczenia i zapobiegania zakrzepicy i zakrzepicy z zatorami u dorosłych, dzieci i ciążowy

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Fraxyparin. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Fraksiparyny w ich praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Fraksiparyny w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosowany w leczeniu i zapobieganiu zakrzepicy i zakrzepicy u dorosłych, dzieci, a także w okresie ciąży i laktacji.

Fraxyparin - jest heparyną drobnocząsteczkową (LMWH), otrzymaną przez depolimeryzację ze standardowej heparyny, jest glikozoaminoglikanem o średniej masie cząsteczkowej 4300 daltonów.

Ma wysoką zdolność wiązania białka osocza krwi z antytrombiną 3 (AT 3). Wiązanie to prowadzi do przyspieszonego hamowania czynnika 10a, który jest odpowiedzialny za wysoki potencjał przeciwzakrzepowy supraparyny (substancją aktywną preparatu jest Fraksiparin).

Inne mechanizmy zapewniające efekt przeciwzakrzepowy supraparryny obejmują aktywację inhibitora czynnika tkankowego (TFPI), aktywację fibrynolizy poprzez bezpośrednie uwalnianie tkankowego aktywatora plazminogenu z komórek śródbłonka i modyfikację reologicznych właściwości krwi (zmniejszenie lepkości krwi i zwiększenie w przepuszczalności błon płytkowych i granulocytowych).

Nadwodna wapniowa charakteryzuje się wyższą aktywnością czynnika anty-10a niż czynność anty-2a lub przeciwzakrzepową i ma zarówno natychmiastową, jak i długotrwałą aktywność przeciwzakrzepową.

W porównaniu z niefrakcjonowaną heparyną, supraparafryna ma mniejszy wpływ na czynność płytek krwi i na agregację i ma niewielki wpływ na pierwotną hemostazę.

W dawkach profilaktycznych Fraksiparin nie powoduje wyraźnego zmniejszenia APTT.

Podczas kuracji w okresie maksymalnej aktywności możliwe jest zwiększenie APTT do wartości 1,4 razy wyższej od standardowej. To przedłużenie odzwierciedla resztkowy efekt przeciwzakrzepowy supraparyny wapnia.

Kompozycja

Nadwodna wapń + zaróbki.

Farmakokinetyka

Właściwości farmakokinetyczne określa się na podstawie zmiany aktywności czynnika anty-10a w osoczu.

Fraksiparyna wchłonięta prawie całkowicie (około 88%). Przy podawaniu dożylnym maksymalną aktywność anty-10a uzyskuje się w czasie krótszym niż 10 minut. Metabolizowany głównie w wątrobie przez odsiarczanie i depolimeryzację.

Wyniki badania wykazały, że niewielką kumulację supra -parryny można zaobserwować u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek (CK ≥ 30 ml / min i <60 ml / min). Dlatego dawkę Fraksiparyny należy zmniejszyć o 25% u pacjentów otrzymujących Fraksiparin w leczeniu zakrzepu z zatorami, niestabilnej dławicy piersiowej / zawału mięśnia sercowego bez załamka Q. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek w celu leczenia tych stanów Frakssiparin jest przeciwwskazany.

U pacjentów z niewydolnością nerek, łagodne lub umiarkowane stosowanie leku Fraksiparina w celu zapobiegania zakrzepicy z zatorami, nadroparyna nie jest większa niż u pacjentów z prawidłową czynnością nerek otrzymujących Fraksiparin w dawkach terapeutycznych. Stosowanie leku Fraksiparin w celu zapobiegania zmniejszeniu dawki u tej kategorii pacjentów nie jest konieczne. U pacjentów z ciężką niewydolnością nerek przyjmujących Fraxiparin w dawkach profilaktycznych konieczne jest zmniejszenie dawki o 25%.

Heparynę drobnocząsteczkową wstrzykuje się do linii tętniczej pętli dializacyjnych w wystarczająco wysokich dawkach, aby zapobiec krzepnięciu krwi w pętli dializacyjnej. Parametry farmakokinetyczne nie zmieniły się zasadniczo, z wyjątkiem przypadku przedawkowania, kiedy przejście leku do krążenia ogólnoustrojowego może prowadzić do zwiększenia czynnika aktywności anty-10a związanego z końcową fazą niewydolności nerek.

Wskazania

• zapobieganie powikłaniom zakrzepowo-zatorowym (z interwencjami chirurgicznymi i ortopedycznymi, u pacjentów z wysokim stopniem powstawania skrzeplin w ostrej niewydolności oddechowej i / lub niewydolności serca w warunkach OIT);
• leczenie choroby zakrzepowo-zatorowej;
• zapobieganie krzepnięciu krwi podczas hemodializy;
• leczenie niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q.

Formy uwolnienia

Roztwór do wstrzykiwań podskórnych (zastrzyki w strzykawkach jednodawkowych) 0,3 ml, 0,4 ml, 0,6 ml, 0,8 ml i 1 ml (w tym Fraksiparin Forte).

Na tabletach nie ma innych form uwalniania.

Instrukcja użytkowania i dawkowania

Jak i gdzie wstrzykiwać Fraxsiparin - technika iniekcji

Do podawania podskórnego preparat korzystnie podaje się w pozycji podatnej pacjenta, w tkance w / przednio-bocznej lub tylno-bocznej powierzchni okolicy brzusznej, naprzemiennie z prawej i lewej strony. Wstęp do biodra jest dopuszczalny.

Aby uniknąć utraty leku podczas używania strzykawek, nie należy usuwać pęcherzyków powietrza przed wstrzyknięciem.

Igła powinna być włożona prostopadle, a nie pod kątem, w ściętą fałdę skóry utworzoną między kciukiem a palcem wskazującym. Złożenie powinno być utrzymywane przez cały okres podawania leku. Nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po wstrzyknięciu.

W profilaktyce zakrzepicy zatorowej w ogólnej praktyce chirurgicznej zalecana dawka leku Fraksiparin wynosi 0,3 ml (2850 anty-10a ME) SC.Lek podaje się 2-4 h przed operacją, a następnie - 1 raz dziennie. Leczenie kontynuuje się przez co najmniej 7 dni lub przez cały okres zwiększonego ryzyka zakrzepicy, przed przeniesieniem pacjenta do ambulatoryjnego planu.

W profilaktyce zakrzepowo-zatorowej w operacjach ortopedycznych Fraksiparin jest podawany w dawce SC, w zależności od masy ciała pacjenta, w dawce 38 anty-10a IU / kg, która może być zwiększona do 50% w 4. dobie pooperacyjnej. Początkowa dawka jest przepisana 12 godzin przed operacją, druga dawka - 12 godzin po zakończeniu operacji. Dalsze Frakssiparin nadal stosować 1 raz dziennie przez cały okres zwiększonego ryzyka zakrzepicy przed przeniesieniem pacjenta do ambulatoryjnego harmonogramu. Minimalny czas trwania terapii wynosi 10 dni.

W leczeniu niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q, Fraksyparin podaje się dwa razy na dobę (co 12 godzin). Czas trwania leczenia wynosi zwykle 6 dni. W badaniach klinicznych u pacjentów z niestabilną dławicą piersiową / zawałem mięśnia sercowego bez fali Q Fraksiparin podawano w skojarzeniu z kwasem acetylosalicylowym w dawce 325 mg na dobę.

Początkową dawkę podaje się jako pojedynczą dożylną iniekcję w bolusie, kolejne dawki podaje się podskórnie. Dawka jest ustalana w zależności od masy ciała z obliczenia 86 anty-10a IU / kg.

W przypadku leczenia choroby zakrzepowo-zatorowej doustne leki przeciwzakrzepowe (w przypadku braku przeciwwskazań) należy przepisać tak szybko, jak to możliwe. Terapia Fraksiparinom nie zatrzymuje się do momentu osiągnięcia docelowych wartości czasu protrombinowego. Lek podaje się dwa razy dziennie (co 12 godzin), zwykle czas trwania kursu wynosi 10 dni. Dawka zależy od masy ciała pacjenta przy dawce 86 anty-10a IU / kg masy ciała.

Efekt uboczny

• krwawienie z różnych lokalizacji;
• małopłytkowość;
• eozynofilia, odwracalna po wycofaniu leku;
• reakcje ze zwiększoną nadwrażliwością (obrzęk Quinckego, reakcje skórne);
• powstawanie niewielkiego krwiaka podskórnego w miejscu wstrzyknięcia;
• martwica skóry, zwykle w miejscu wstrzyknięcia;
• priapizm;
• odwracalna hiperkaliemia (związana ze zdolnością heparyn do hamowania sekrecji aldosteronu, szczególnie u pacjentów z ryzykiem).

Przeciwwskazania

• małopłytkowość w stosowaniu nadroparyny w wywiadzie;
• oznaki krwawienia lub zwiększone ryzyko krwawienia związane z naruszeniem hemostazy (z wyjątkiem zespołu DIC nie spowodowanego heparyną);
• organiczne uszkodzenia narządów ze skłonnością do krwawień (np. ostry wrzód żołądka lub dwunastnicy);
• uraz lub operacja mózgu i rdzenia kręgowego lub na oczach;
• krwotoki wewnątrzczaszkowe;
• ostre septyczne zapalenie wsierdzia;
• ciężka niewydolność nerek (CC <30 ml / min) u pacjentów otrzymujących Fraxiparin w leczeniu choroby zakrzepowo-zatorowej, niestabilnej dławicy piersiowej i zawału mięśnia sercowego bez załamka Q;
• dzieci i młodzież (do 18 lat);
• nadwrażliwość na nadroparynę lub jakiekolwiek inne składniki leku.

Należy zachować ostrożność w przypadku Fraksiparyny w sytuacjach związanych ze zwiększonym ryzykiem krwawienia:

• z niewydolnością wątroby;
• z niewydolnością nerek;
• z ciężkim nadciśnieniem tętniczym;
• z wrzodami trawiennymi w wywiadzie lub innych chorobach o zwiększonym ryzyku krwawienia;
• z zaburzeniami krążenia w naczyniówce i siatkówce oka;
• W okresie pooperacyjnym po operacjach na mózgu i rdzeniu kręgowym lub na oczach;
• u pacjentów o masie ciała poniżej 40 kg;
• w przypadku leczenia przekraczającego zalecany czas trwania (10 dni);
• w przypadku nieprzestrzegania zalecanych warunków leczenia (w szczególności czasu trwania i ustalenia dawki w oparciu o masę ciała do zastosowania podczas kursu);
• w połączeniu z lekami zwiększającymi ryzyko krwawienia.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Eksperymenty na zwierzętach nie wykazały działania teratogennego lub fetotoksycznego supraparyny wapniowej, jednak obecnie dostępne są jedynie ograniczone dane dotyczące przenikania supra-paparyny wapnia przez łożysko u ludzi. Dlatego nie zaleca się mianowania leku Fraksiparin w czasie ciąży, chyba że potencjalne korzyści dla matki przewyższają ryzyko dla płodu.

Obecnie istnieją ograniczone dane dotyczące uwalniania supra-karageniny wapnia do mleka matki. W związku z tym nie zaleca się stosowania supra-paparyny wapnia w okresie karmienia piersią.

Stosować u dzieci

Przeciwwskazane w dzieciństwie i wieku dojrzewania (poniżej 18 lat).

Specjalne instrukcje

Szczególną uwagę należy zwrócić na szczegółowe instrukcje użycia dla każdego leku, który należy do klasy LMWH, można w nich stosować różne jednostki dawkowania (ED lub mg). Z tego powodu przemiana Fraksiparyny w inne LMWH podczas długotrwałego leczenia jest nie do przyjęcia. Konieczne jest również zwrócenie uwagi na rodzaj używanego leku - Fraksiparin lub Fraksiparin Forte, tk. wpływa to na reżim dawkowania.

Strzykawki z podziałką zaprojektowano w celu dostosowania dawki w zależności od masy ciała pacjenta.

Frakssiparin nie jest przeznaczony do podawania domięśniowego.

Trombocytopenia wywołana heparyną

Od czasu zastosowania heparyn, istnieje możliwość wystąpienia małopłytkowości (trombocytopenia wywołana przez heparynę) podczas całego leczenia lekiem Fraksiparin, liczba płytek krwi musi być monitorowana.

Istnieją doniesienia o rzadkich przypadkach trombocytopenii, czasami ciężkich, które mogą być związane z zakrzepicą tętniczą lub żylną, co należy wziąć pod uwagę w następujących przypadkach:

• z małopłytkowością;
• ze znacznym spadkiem liczby płytek krwi (o 30-50% w porównaniu z wartością początkową);
• o ujemnej dynamice ze strony zakrzepicy, na którą pacjent jest leczony;
• w zakrzepicy, opracowany na tle stosowania preparatu;
• z zespołem DIC.

W takich przypadkach należy przerwać leczenie Fraksiparinem.

Te efekty o charakterze immunoalergicznym są zwykle obserwowane pomiędzy 5 a 21 dniem leczenia, ale mogą wystąpić wcześniej, jeśli pacjent ma w przeszłości indukowaną heparyną trombocytopenię.

W przypadku trombocytopenii wywołanej przez heparynę w historii (na tle heparyn niefrakcjonowanych lub o niskiej masie cząsteczkowej), można zalecić leczenie lekiem Fraksiparin. Jednak w tej sytuacji wykazano ścisłe monitorowanie kliniczne i co najmniej dzienny pomiar liczby płytek krwi. W przypadku wystąpienia trombocytopenii należy natychmiast przerwać stosowanie leku Fraksiparin.

Jeśli małopłytkowość wystąpi na tle heparyn (niefrakcjonowanych lub niskocząsteczkowych), należy rozważyć zastosowanie antykoagulantów innych grup. Jeśli inne leki nie są dostępne, można użyć innego LMWH. Należy codziennie obserwować liczbę płytek we krwi. Jeśli po zmianie leku utrzymują się oznaki początku małopłytkowości, leczenie należy przerwać tak szybko, jak to możliwe. Należy pamiętać, że kontrola agregacji płytek, oparta na testach in vitro, ma ograniczone znaczenie w diagnostyce małopłytkowości indukowanej heparyną.

Hyperkalemia

Heparyny mogą hamować wydzielanie aldosteronu, co może prowadzić do hiperkaliemii, szczególnie u pacjentów z podwyższonym poziomem potasu we krwi lub u pacjentów z ryzykiem zwiększonego stężenia potasu we krwi (np. Pacjenci z cukrzycą, przewlekłą niewydolnością nerek, kwasica lub pacjenci przyjmujący leki, które mogą powodować hiperkaliemię (w tym inhibitory ACE, NLPZ)). Ryzyko hiperkaliemii zwiększa się wraz z długotrwałym leczeniem, ale zwykle jest odwracalne po anulowaniu. U pacjentów z grupy ryzyka należy monitorować stężenie potasu we krwi.

Znieczulenie rdzeniowe / zewnątrzoponowe / przebicie kręgosłupa i jednoczesne przyjmowanie leków

Ryzyko krwiaków rdzeniowych / nadtwardówkowych wzrasta u osób z ustalonymi cewnikami zewnątrzoponowymi lub jednoczesnym stosowaniem innych leków, które mogą wpływać na hemostazę, takich jak NLPZ, leki przeciwagregacyjne lub inne leki przeciwzakrzepowe. Ryzyko prawdopodobnie wzrasta również w przypadku urazowych lub wielokrotnych nakłuć zewnątrzoponowych lub kręgosłupa. W związku z tym kwestię jednoczesnego stosowania blokady neuro waniowej i antykoagulantów należy rozwiązać indywidualnie po ocenie stosunku korzyści do ryzyka w następujących sytuacjach:

• u pacjentów, którzy już przyjmują leki przeciwzakrzepowe, potrzeba znieczulenia podpajęczynówkowego lub zewnątrzoponowego powinna być uzasadniona;
• u pacjentów planujących planową interwencję chirurgiczną ze znieczuleniem rdzeniowym lub zewnątrzoponowym należy uzasadnić potrzebę wprowadzenia antykoagulantów.

Podczas wykonywania nakłucia lędźwiowego lub znieczulenia podpajęczynówkowego / nadtwardówkowego, powinno upłynąć co najmniej 12 godzin między podaniem preparatu Fraxsiparin w ramach profilaktyki lub 24 godziny w przypadku leczenia oraz przez wprowadzenie lub usunięcie cewnika / igły z kręgosłupa / nadtwardówkowego. U pacjentów z niewydolnością nerek można rozważyć zwiększenie tych odstępów. Dokładna obserwacja pacjenta jest konieczna, aby zidentyfikować oznaki i objawy zaburzeń neurologicznych. W przypadku stwierdzenia naruszeń stanu neurologicznego pacjenta, konieczna jest pilna odpowiednia terapia.

Salicylany, NLPZ i środki przeciwpłytkowe

W zapobieganiu lub leczeniu żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej, jak również w zapobieganiu krzepnięciu krwi w krążeniu pozaustrojowym podczas hemodializy, jednoczesne stosowanie leku Fraksiparin z takimi lekami jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) (w tym kwas acetylosalicylowy i inne salicylany) i środki przeciwpłytkowe, t. może to zwiększać ryzyko krwawienia.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Nie ma dowodów na wpływ leku Fraksiparin na zdolność prowadzenia pojazdów, mechanizmów.

Interakcje leków

Rozwój hiperkaliemii może zależeć od jednoczesnej obecności kilku czynników ryzyka. Leki powodujące hiperkaliemię: sole potasowe, leki moczopędne oszczędzające potas, inhibitory ACE, blokery receptora angiotensyny II, NLPZ, heparyny (niskocząsteczkowe lub niefrakcjonowane), cyklosporyna i takrolimus, trimetoprim. Ryzyko wystąpienia hiperkaliemii zwiększa się wraz z połączeniem wyżej wymienionych środków z lekiem Fraksiparin.

Wspólne stosowanie leku Fraksiparin z lekami wpływającymi na hemostazę, takimi jak kwas acetylosalicylowy, NLPZ, pośrednie antykoagulanty, fibrynolityczne i dekstran, prowadzi do wzajemnego wzmocnienia efektu.

Ponadto należy wziąć pod uwagę, że leki przeciwpłytkowe (oprócz kwasu acetylosalicylowego jako leku przeciwbólowego i przeciwgorączkowego, tj. W dawce przekraczającej 500 mg): abcyksymab, kwas acetylosalicylowy w dawkach przeciwpłytkowych (50-300 mg) w kardiologii a wskazania neurologiczne, beraprost, klopidogrel, eptifibatyd, iloprost, tiklopidyna, tirofiban - zwiększają ryzyko krwawienia.

Lek Fraksiparin należy stosować ostrożnie u pacjentów otrzymujących niebezpośrednie antykoagulanty, układowe SCS i dekstrany. Podczas wyznaczania pośrednich antykoagulantów pacjentom otrzymującym lek Fraksiparin, jego stosowanie powinno być kontynuowane do momentu, aż wskaźnik MHO ustabilizuje się do wymaganej wartości.

Analogi leku Fraksiparin

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Fraksiparin Forte.

Analogi dla grupy farmakologicznej (antykoagulanty):

• Angioki;
• Angioflux;
• Antytrombina 3 ludzka;
• Anfiber;
• Arikstra;
• Acenocoumarol;
• Warfarex;
• Warfaryna;
• Viatrom;
• Hemapaksan;
• Heparyna;
• Kalcyparyna;
• Clexan;
• Cleaver;
• Xarelto;
• Lavenum;
• Lyoton 1000;
• Marewan;
• Pelentan;
• Piyavit;
• Pradax;
• Seprotin;
• Cincumar;
• Trombleuss;
• Trombofobia;
• Troparin;
• Phenylin;
• Fragmin;
• Cibor 2500;
• Cibor 3500;
• EXPANT SK;
• Eliwis;
• Emeran;
• Eksoksaparyna sodowa.

Podobne leki:

Inne leki: