Metipred - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (tabletki 4 mg, zastrzyki w zastrzykach) hormonalny lek do leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów, w ginekologii u dorosłych, dzieci i planowania ciąży. Alkohol

W tym artykule można zapoznać się z instrukcjami dotyczącymi stosowania leku hormonalnego Meti. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Metipred w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Metipredu w obecności istniejących analogów strukturalnych. Zastosowanie w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów i stosowania w ginekologii u dorosłych, dzieci, a także w planowaniu ciąży i laktacji. Interakcja leku z alkoholem.

Meti - syntetyczny glukokortykosteroid (GCS). Działa przeciwzapalnie, przeciwalergicznie, immunosupresyjnie, zwiększa wrażliwość beta-adrenoreceptorów na endogenne katecholaminy.

Oddziałuje on ze specyficznymi receptorami cytoplazmatycznymi (receptory GCS są obecne we wszystkich tkankach, szczególnie w wątrobie), z utworzeniem kompleksu indukującego tworzenie białek (w tym enzymów regulujących procesy życiowe w komórkach).

Działanie metylprednizolonu (substancji czynnej leku Metipred) na metabolizm białek: zmniejsza liczbę globulin w osoczu, zwiększa syntezę albuminy w wątrobie i nerkach (przy rosnącej proporcji albuminy / globuliny), zmniejsza syntezę i nasila katabolizm białek w tkance mięśniowej.

Wpływ metyloprednizolonu na metabolizm lipidów: zwiększa syntezę wyższych kwasów tłuszczowych i trójglicerydów, redystrybucję tłuszczu (nagromadzenie tłuszczu występuje głównie w okolicy obręczy barkowej, twarzy, brzucha), prowadzi do rozwoju hipercholesterolemii.

Wpływ metyloprednizolonu na metabolizm węglowodanów: zwiększa wchłanianie węglowodanów z przewodu pokarmowego, zwiększa aktywność glukozo-6-fosfatazy (zwiększa spożycie glukozy z wątroby do krwi), zwiększa aktywność karboksylazy fosfoenopirogronianowej i syntezę aminotransferazy (aktywuje glukoneogenezę), sprzyja rozwojowi hiperglikemii.

Wpływ metyloprednizolonu na metabolizm wody i elektrolitów: opóźnia działanie sodu i wody w organizmie, stymuluje wydalanie potasu (działanie mineralokortykoidów), zmniejsza wchłanianie wapnia z przewodu pokarmowego, zmniejsza mineralizację tkanki kostnej.

Działanie przeciwzapalne jest związane z tłumieniem uwalniania eozynofilów i komórek tucznych przez mediatory zapalne, wywoływania tworzenia lipokortyn i zmniejszania liczby komórek tucznych, które wytwarzają kwas hialuronowy, ze zmniejszeniem przepuszczalności naczyń włosowatych, stabilizacji błon komórkowych (zwłaszcza lizosomalne) i błony komórkowe. Działanie na wszystkie etapy procesu zapalnego: hamuje syntezę prostaglandyn na poziomie kwasu arachidonowego (lipokortyna obniża fosfolipazę A2, hamuje uwalnianie kwasu arachidonowego i hamuje biosyntezę endopersydów, leukotrienów, przyczyniając się, w tym procesy zapalenia, alergie ), synteza prozapalnych cytokin (w tym interleukiny 1, czynnika martwicy nowotworów alfa), zwiększa odporność błony komórkowej na działanie różnych czynników uszkadzających.

Działanie immunosupresyjne jest spowodowane przez indukowaną inwolucję tkanki limfatycznej, zahamowanie proliferacji limfocytów (szczególnie limfocytów T), zahamowanie migracji limfocytów B i oddziaływanie limfocytów T i B, zahamowanie uwalniania cytokin (interleukina-1, 2, Interferon gamma ) z limfocytów i makrofagów i zmniejszenie tworzenia przeciwciał.

Działanie przeciwalergiczne powstaje w wyniku zmniejszenia syntezy i wydzielania mediatorów alergii, hamowania uwalniania z uwrażliwionych komórek tucznych i bazofilów histaminy i innych substancji biologicznie czynnych, zmniejszenia liczby krążących bazofili, T- i B limfocyty, komórki tuczne, hamowanie rozwoju tkanki limfatycznej i tkanki łącznej, wrażliwość komórek efektorowych na mediatory alergii, hamowanie tworzenia przeciwciał, zmiany w odpowiedzi immunologicznej organizmu.

W chorobach obturacyjnych dróg oddechowych, hamowaniu procesów zapalnych, zapobieganiu lub zmniejszaniu stopnia obrzęku błon śluzowych, zmniejszeniu nacieku eozynofilowego warstwy podśluzowej nabłonka oskrzeli i odkładaniu krążących kompleksów immunologicznych w błonie śluzowej oskrzeli jako hamowanie erozji i złuszczania błony śluzowej. Zwiększa wrażliwość receptorów beta-adrenergicznych małych i średnich rur oskrzelowych na endogenne katecholaminy i egzogenne sympatykomimetyki, zmniejsza lepkość śluzu poprzez zmniejszenie jego produkcji.

Hamuje syntezę i wydzielanie ACTH oraz, ponownie, syntezę endogennego GCS.

Hamuje reakcje tkanki łącznej podczas procesu zapalnego i zmniejsza możliwość powstawania blizny.

Kompozycja

Methylprednisolone + substancje pomocnicze.

Farmakokinetyka

Po spożyciu szybko wchłaniany wchłanianie wynosi więcej niż 70%. Narażone na działanie "pierwszego przejścia" przez wątrobę.

Po wstrzyknięciu domięśniowym absorpcja jest całkowita i wystarczająco szybka. Dostępność biologiczna przy wprowadzeniu / m wynosi 89%.

Metabolizowany głównie w wątrobie. Metabolity (związki 11-keto- i 20-hydroksylowe) nie mają aktywności glukokortykoidów i są wydalane głównie z trichlorku winylu. W ciągu 24 godzin około 85% podanej dawki znajduje się w moczu, a około 10% w stolcu. Wnika przez barierę krew-mózg (GEB) i barierę łożyskową. Metabolity znajdują się w mleku matki.

Wskazania

Do podawania doustnego:

• układowe choroby tkanki łącznej (SLE, twardzina, guzkowe zapalenie tętnic, zapalenie skórno-mięśniowe, reumatoidalne zapalenie stawów);
• ostre i przewlekłe choroby zapalne stawów - dnawe i łuszczycowe zapalenie stawów, zapalenie kości i stawów (w tym pourazowe), zapalenie wielostawowe (w tym starcze), zapalenie stawów okołotoczowodowych, zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (choroba Bechterewa), młodzieńcze zapalenie stawów, zespół Still u dorosłych, zapalenie kaletki, niespecyficzne zapalenie pochewek ścięgnistych , zapalenie błony maziowej i zapalenie nadkłykcia;
• ostry reumatyzm, reumatyczne zapalenie kości, mała pląsawica;
• astma oskrzelowa, stan astmatyczny;
• ostre i przewlekłe choroby alergiczne (w tym reakcje alergiczne na leki i produkty żywnościowe, chorobę posurowiczą, pokrzywkę, alergiczny nieżyt nosa, obrzęk Quinckego, wysypkę lekową, pyłkowicę);
• Choroby skóry - pęcherzyca, łuszczyca, wyprysk, atopowe zapalenie skóry (wspólne neurodermit), skurczowe zapalenie skóry (z pokonaniem dużej powierzchni skóry), toksyczne zapalenie skóry, łojotokowe zapalenie skóry, złuszczające zapalenie skóry, martwica toksyczno-rozpływna naskórka (zespół Lyell'a), pęcherzowe zapalenie opłucnej dermatitis , Zespół Stevensa-Johnsona;
• obrzęk mózgu (w tym na tle guza mózgu lub związany z interwencją chirurgiczną, radioterapią lub urazem głowy) po uprzednim pozajelitowym zastosowaniu GCS;
• alergiczne choroby oczu - alergiczne postaci zapalenia spojówek;
• choroby zapalne oczu - współczulna okluzja, ciężkie powolne zapalenie przedniego i tylnego odcinka błony naczyniowej oka, zapalenie nerwu wzrokowego;
• pierwotna lub wtórna niewydolność kory nadnerczy (w tym stan po usunięciu nadnerczy);
• Wrodzony przerost nadnerczy;
• choroba nerek o podłożu autoimmunizacyjnym (w tym ostre zapalenie kłębuszków nerkowych);
• zespół nerczycowy;
• podostre zapalenie tarczycy;
• choroby krwi i układu krwiotwórczego - agranulocytoza, panmyelopatia, autoimmunologiczna niedokrwistość hemolityczna, białaczka limfocytowa i szpiko-zielona, ​​limfogranulomatoza, plamica małopłytkowa, trombocytopenia wtórna u dorosłych, erytroblastopenia (niedokrwistość erytrocytów), niedokrwistość wrodzona (erytroidalna) niedorozwój;
• śródmiąższowe choroby płuc - ostre zapalenie pęcherzyków płucnych, zwłóknienie płuc, sarkoidoza stadium II-III;
• gruźlica, zapalenie opon mózgowych, gruźlica płuc, aspiracyjne zapalenie płuc (w połączeniu ze swoistą chemioterapią);
• beryloza, zespół Lefflera (niepodatny na inne leczenie);
• rak płuca (w połączeniu z cytostatykami);
• stwardnienie rozsiane;
• wrzodziejące zapalenie okrężnicy, choroba Leśniowskiego-Crohna, miejscowe zapalenie jelit;
• zapalenie wątroby;
• stany hipoglikemiczne;
• zapobieganie odrzuceniu przeszczepu podczas przeszczepu narządu;
• hiperkalcemia na tle raka, nudności i wymioty podczas leczenia cytostatykami;
• choroba szpiczaka mnogiego.

Pozajelitowe (leczenie ratunkowe w warunkach wymagających szybkiego wzrostu stężenia GCS w organizmie):

• warunki wstrząsów (palenie, traumatyczne, operacyjne, toksyczne, kardiogenne) z nieskutecznością środków zwężających naczynia, leków zastępujących osocze i innych terapii objawowych;
• reakcja alergiczna (ostra ciężka), wstrząs transfuzyjny, wstrząs anafilaktyczny, reakcje anafilaktoidalne;
• obrzęk mózgu (w tym na tle guza mózgu lub związanego z interwencją chirurgiczną, radioterapią lub urazem głowy);
• astma oskrzelowa (ciężka postać), stan astmatyczny;
• SLE, reumatoidalne zapalenie stawów;
• ostra niewydolność kory nadnerczy;
• kryzys tyreotoksyczny;
• ostre zapalenie wątroby, śpiączka wątrobowa;
• Ograniczenie zjawisk zapalnych i zapobieganie zwężeniu bliznowatych (z zatruciem przy pomocy płynów kauteryzujących).

Formy uwolnienia

Tabletki 4 mg.

Liofilizat do przygotowania roztworu do wstrzykiwań dożylnych i domięśniowych (wstrzyknięcia w ampułkach do wstrzykiwań) 250 mg.

Instrukcja użytkowania i dawkowania

Dawka leku i czas trwania leczenia jest ustalany indywidualnie przez lekarza, w zależności od wskazań i nasilenia choroby.

Pigułki

Zaleca się, aby cała dzienna dawka leku przyjmowała pojedynczą lub podwójną dawkę dobową - co drugi dzień, biorąc pod uwagę rytm dobowy endogennego wydzielania GCS w przedziale od 6 do 8 rano. Wysoką dawkę dzienną można podzielić na 2-4 dawki, z dużą dawką przyjmowaną rano. Tabletki należy przyjmować podczas posiłków lub bezpośrednio po posiłku z niewielką ilością płynu.

Początkowa dawka leku może wynosić od 4 mg do 48 mg metylprednizolonu na dzień, w zależności od charakteru choroby. Z mniej ciężkimi chorobami zwykle wystarcza stosowanie niższych dawek, chociaż wyższe dawki mogą być wymagane u poszczególnych pacjentów .Wysokie dawki mogą być wymagane w przypadku takich chorób i stanów, jak stwardnienie rozsiane (200 mg na dzień), obrzęk mózgu (200-1000 mg na dzień) i przeszczep narządu (do 7 mg / kg na dzień). Jeżeli po wystarczającym okresie czasu nie uzyskano zadowalającego efektu klinicznego, należy wycofać lek i podać inny typ leczenia pacjentowi.

Dla dzieci dawkę określa lekarz, biorąc pod uwagę masę lub powierzchnię ciała. Z niewydolnością kory nadnerczy - wewnątrz 0,18 mg / kg lub 3,33 mg / m2 na dobę w 3 dawkach, z innymi wskazaniami - 0,42-1,67 mg / kg lub 12,5-50 mg / m 2 na dobę w 3 dawkach podzielonych.

Przy długotrwałym stosowaniu leku dawkę dzienną należy stopniowo zmniejszać. Długoterminowej terapii nie można nagle zatrzymać.

Liofilizat do przygotowania roztworu do podawania dożylnego i domięśniowego

Lek podawany pozajelitowo podaje się w postaci powolnych iniekcji dożylnych lub infuzji dożylnych, jak również wstrzyknięć IM.

Roztwór do wstrzykiwań przygotowuje się przez dodanie rozpuszczalnika do fiolki z liofilizatem bezpośrednio przed użyciem. Przygotowany roztwór zawiera 62,5 mg / ml metyloprednizolonu.

Jako dodatkową terapię w stanach zagrażających życiu podaje się 30 mg / kg masy ciała IV przez co najmniej 30 minut. Podawanie tej dawki można powtarzać co 4-6 godzin przez nie więcej niż 48 godzin.

Terapia impulsowa w leczeniu chorób, w których terapia GCS jest skuteczna, z zaostrzeniami chorób i / lub z nieskutecznością standardowej terapii.

W celu poprawy jakości życia w przypadku raka, w fazie końcowej, 125 mg na dzień dożylnie podaje się codziennie przez okres do 8 tygodni.

W chemioterapii, charakteryzującej się niewielkim lub umiarkowanym efektem wymiotów, 250 mg IV przez co najmniej 5 minut na 1 godzinę przed wprowadzeniem leku chemoterapeutycznego, na początku chemioterapii i po jej zakończeniu. W chemioterapii charakteryzującej się ciężkim działaniem wymiotnym, 250 mg IV podaje się przez co najmniej 5 minut w połączeniu z odpowiednimi dawkami metoklopramidu lub butyrofenonu 1 godzinę przed podaniem leku do chemioterapii, następnie 250 mg IV na początku chemioterapii i po jej zakończeniu. .

W innych wskazaniach początkowa dawka wynosi 10-500 mg IV, w zależności od charakteru choroby. W przypadku krótkiego przebiegu w ciężkich ostrych stanach mogą być wymagane wyższe dawki. Początkową dawkę, nieprzekraczającą 250 mg, należy podawać IV przez co najmniej 5 minut, dawki powyżej 250 mg podawane przez co najmniej 30 minut. Kolejne dawki podaje się dożylnie lub domięśniowo, a długość przerw między podaniami zależy od reakcji pacjenta na leczenie i od jego stanu klinicznego.

Dzieciom należy podawać mniejsze dawki (ale nie mniej niż 0,5 mg / kg na dobę), ale przy wyborze dawki należy najpierw wziąć pod uwagę ciężkość stanu i reakcję pacjenta na leczenie, a nie wiek i masę ciała. na konto.

Efekt uboczny

• zmniejszona tolerancja glukozy;
• cukrzyca steroidowa;
• manifestacja utajonej cukrzycy;
• ucisk funkcji nadnerczy;
• Zespół Isenko-Cushinga (twarz księżycowa, otyłość przysadkowa, hirsutyzm, podwyższone ciśnienie krwi, bolesne miesiączkowanie, brak miesiączki, osłabienie mięśni, rozstępy);
• nudności wymioty;
• wrzód steroidowy żołądka i dwunastnicy;
• erozyjne zapalenie przełyku;
• krwawienie z przewodu pokarmowego;
• perforacja ściany przewodu żołądkowo-jelitowego;
• naruszenie apetytu;
• bębnica;
• czkawka;
• arytmie;
• bradykardię (do zatrzymania akcji serca);
• u predysponowanych pacjentów rozwój lub nasilenie niewydolności serca;
• podwyższone ciśnienie krwi;
• zakrzepy;
• euforia;
• halucynacje;
• afektywne szaleństwo;
• depresja;
• paranoja;
• zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe;
• nerwowość;
• niepokój;
• bezsenność;
• zawroty głowy;
• bół głowy;
• drgawki;
• podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe z możliwym uszkodzeniem nerwu wzrokowego;
• skłonność do wywoływania wtórnych infekcji bakteryjnych, grzybiczych lub wirusowych oczu;
• nagła utrata widzenia (przy podawaniu pozajelitowym w okolicy głowy, szyi, małżowiny nosowej, skóra głowy może odkładać kryształy leku w naczyniach oka);
• przybranie na wadze;
• zwiększone pocenie;
• spowolnienie procesów wzrostu i kostnienia u dzieci (przedwczesne zamknięcie stref przyrostu nasadowego);
• osteoporoza (bardzo rzadkie - patologiczne złamania kości, aseptyczna martwica głowy kości ramiennej i kości udowej);
• pęknięcie ścięgien mięśni;
• zmniejszenie masy mięśniowej (atrofia);
• przerzedzenie skóry;
• hiper lub hipopigmentacja;
• steroidowy trądzik;
• prążek;
• skłonność do rozwoju ropnego zapalenia skóry i kandydozy;
• wysypka na skórze;
• swędzenie;
• szok anafilaktyczny;
• miejscowe reakcje alergiczne;
• pieczenie, drętwienie, ból, mrowienie w miejscu wstrzyknięcia;
• infekcja miejsca wstrzyknięcia;
• rozwój lub zaostrzenie zakażeń (pojawienie się tego działania niepożądanego ułatwiają wspólnie stosowane leki immunosupresyjne i szczepienia);
• "pływy" krwi do głowy.

Przeciwwskazania

Do krótkotrwałego stosowania zgodnie z istotnymi wskazaniami, jedynym przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na metyloprednizolon lub składniki leku.

Dzieci w okresie wzrostu glikokortykosteroidów (GCS) powinny być stosowane wyłącznie w bezwzględnych wskazaniach i przy uważnej obserwacji lekarza.

Z ostrożnością należy przepisać lek w następujących schorzeniach i stanach:

• Choroby żołądkowo-jelitowe - wrzód trawienny żołądka i dwunastnicy, zapalenie przełyku, zapalenie żołądka, ostry lub utajony wrzód trawienny, nowo utworzone zespolenie jelitowe, NJA z perforacją lub ropniem, zapalenie uchyłka;
• choroby pasożytnicze i zakaźne o charakterze wirusowym, grzybowym lub bakteryjnym (obecnie lub niedawno przeniesione, w tym niedawny kontakt z pacjentem) - opryszczka pospolita, półpaść (faza wiremiczna), ospa wietrzna, odra, amebiaza, węgorczyca, grzybica ogólnoustrojowa; aktywna i utajona gruźlica (stosowanie w ciężkich chorobach zakaźnych jest dopuszczalne tylko na tle określonej terapii);
• okres przed i po szczepieniu (8 tygodni przed i 2 tygodnie po szczepieniu), zapalenie węzłów chłonnych po szczepieniu BCG, niedobór odporności (w tym AIDS lub zakażenie wirusem HIV);
• choroby układu sercowo-naczyniowego (w tym niedawno przeniesiony zawał mięśnia sercowego - u pacjentów z ostrym i podostrym zawałem mięśnia sercowego możliwe jest rozprzestrzenienie się martwicy, spowolnienie powstawania tkanki bliznowatej, aw rezultacie rozerwanie mięśnia sercowego), ciężki przewlekła niewydolność serca, nadciśnienie tętnicze, hiperlipidemia;
• choroby endokrynologiczne - cukrzyca (w tym naruszenie tolerancji węglowodanów), tyreotoksykoza, niedoczynność tarczycy, choroba Itenko-Kyushinga, otyłość (3-4 stopnie);
• ciężka przewlekła niewydolność nerek i (lub) wątroby, nefrolouty;
• hipoalbuminemia i stany predysponujące do jej wystąpienia;
• układowa osteoporoza, myasthenia gravis, ostra psychoza, choroba Heinego-Medina (z wyjątkiem postaci zapalenia opon mózgowych), jaskra otwarta i zamknięta;
• ciąża.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

W czasie ciąży (szczególnie w pierwszym trymestrze) lek należy stosować tylko w przypadku wskazań dożylnych.

Ponieważ glikokortykosteroidy przenikają do mleka kobiecego, jeśli konieczne jest stosowanie leku w okresie karmienia piersią, zaleca się zaprzestanie karmienia piersią.

Stosować u dzieci

Dzieci w okresie wzrostu glikokortykosteroidów (GCS) powinny być stosowane wyłącznie w bezwzględnych wskazaniach i przy uważnej obserwacji lekarza.

Dzieci podczas długotrwałego leczenia przez Metipred potrzebują uważnego monitorowania dynamiki wzrostu i rozwoju.

Specjalne instrukcje

Przechowywać przygotowany roztwór do podawania pozajelitowego w temperaturze od 15 do 20 stopni Celsjusza i stosować przez 12 godzin.

Podczas leczenia metipredem (szczególnie długotrwałego) konieczne jest obserwowanie okulisty, monitorowanie ciśnienia krwi, stanu równowagi wodno-elektrolitowej, jak również wzorców krwi obwodowej i stężenia glukozy we krwi.

W celu ograniczenia działań niepożądanych można przepisać leki zobojętniające, a także zwiększyć spożycie potasu w organizmie (dieta, preparaty potasowe). Pokarm powinien być bogaty w proteiny, witaminy, z ograniczeniem tłuszczu, węglowodanów i soli kuchennej.

Działanie leku zwiększa się u pacjentów z niedoczynnością tarczycy i marskością wątroby. Lek może nasilać istniejącą niestabilność emocjonalną lub zaburzenia psychotyczne. Odnosząc się do psychozy w wywiadzie, Metipred w dużych dawkach jest przepisywany pod ścisłym nadzorem lekarza.

Należy zachować ostrożność w ostrym i podostrym zawale mięśnia sercowego w związku z możliwością rozprzestrzeniania się martwicy, spowolnienia powstawania blizny i pęknięcia mięśnia sercowego.

W sytuacjach stresowych podczas leczenia podtrzymującego (w tym operacji chirurgicznych, urazów, chorób zakaźnych), korekta dawki leku powinna być wykonana w związku ze wzrostem zapotrzebowania na glikokortykosteroidy (GCS).

W przypadku nagłego odstawienia, szczególnie w przypadku wcześniejszego zastosowania dużych dawek, można rozwinąć zespół odstawienia (jadłowstręt, nudności, zahamowanie, uogólniony ból mięśniowo-szkieletowy, ogólne osłabienie), jak również zaostrzenie choroby, na którą powołano Metipred .

W trakcie leczenia Metipred nie powinien być szczepiony z powodu zmniejszenia odpowiedzi immunologicznej, aw rezultacie zmniejszenia skuteczności szczepionki.

Przypisując metipred z intercurrent infekcjami, stanami septycznymi i gruźlicą, konieczne jest jednoczesne wykonywanie antybiotykoterapii działania bakteriobójczego.

Dzieci podczas długotrwałego leczenia przez Metipred potrzebują uważnego monitorowania dynamiki wzrostu i rozwoju. Dzieci, które miały styczność z chorą odrą lub ospą wietrzną podczas okresu leczenia profilaktycznie przepisują specyficzne immunoglobuliny.

Ze względu na słabe działanie mineralokortykoidu na terapię zastępczą z niewydolnością nadnerczy, Metipred stosuje się w połączeniu z mineralokortykoidami.

Pacjenci z cukrzycą powinni monitorować stężenie glukozy we krwi i, jeśli to konieczne, dostosowywać dawkę środków hipoglikemicznych.

Pokazano kontrolę RTG układu kostno-stawowego (obrazy kręgosłupa, dłoni).

Metipred u pacjentów z utajonymi chorobami zakaźnymi nerek i dróg moczowych może powodować leukocyturię, która może mieć znaczenie diagnostyczne.

Interakcje leków

Równoczesne mianowanie Metipreda:

• z induktorami wątrobowych enzymów mikrosomalnych (fenobarbital, ryfampicyna, fenytoina, teofilina, efedryna) prowadzi do zmniejszenia jego stężenia (zwiększenie tempa metabolizmu);
• z lekami moczopędnymi (zwłaszcza tiazydowymi i inhibitorami anhydrazy węglanowej) i amfoterycyną B prowadzi do zwiększonego wydalania potasu z organizmu i zwiększonego ryzyka rozwoju niewydolności serca; inhibitory anhydrazy węglanowej i "pętlowe" diuretyki mogą zwiększać ryzyko osteoporozy;
• z lekami zawierającymi sód sprzyja rozwojowi obrzęku i podwyższonego ciśnienia krwi;
• z glikozydami nasercowymi prowadzi do pogorszenia ich tolerancji i zwiększonego prawdopodobieństwa rozwinięcia dodatków do komory (z powodu indukowanej hipokaliemii);
• z pośrednimi antykoagulantami przyczynia się do osłabienia (mniejszej intensyfikacji) ich działania (wymagane jest dostosowanie dawki);
• z antykoagulantami i trombolitami prowadzi do zwiększonego ryzyka krwawienia z wrzodów w przewodzie żołądkowo-jelitowym;
• z etanolem (alkoholem) i niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) przyczynia się do zwiększenia ryzyka wystąpienia erozyjnych i wrzodziejących zmian w przewodzie pokarmowym i rozwoju krwawienia (w skojarzeniu z NLPZ w leczeniu zapalenia stawów może wystąpić zmniejszenie dawka GCS z uwagi na efekt terapeutyczny);
• z indometacyną zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych metyloprednizolonu (przemieszczenie indometacyny metyloprednizolonowej z wiązania z albuminami);
• z paracetamolem zwiększa ryzyko hepatotoksyczności (indukcja enzymów wątrobowych i tworzenie toksycznego metabolitu paracetamolu);
• z kwasem acetylosalicylowym przyspiesza jego wydalanie i zmniejsza stężenie we krwi (gdy metylprednizolon zostaje anulowany, zwiększa się poziom salicylanów we krwi i zwiększa się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych);
• z insuliną i doustnymi lekami hipoglikemizującymi, leki hipotensyjne zmniejszają ich skuteczność;
• z witaminą D zmniejsza się jej wpływ na wchłanianie wapnia w jelicie;
• w przypadku STH skuteczność tego ostatniego maleje;
• z prazikwantelem zmniejsza stężenie tego ostatniego;
• z m-holinoblokatorami (w tym antyhistaminami i tricyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi) i azotanami pomaga zwiększyć ciśnienie wewnątrzgałkowe;
• izoniazyd i meksyletyna zwiększają ich metabolizm (szczególnie w "powolnych" acetylatorach), co prowadzi do zmniejszenia ich stężenia w osoczu.

Ergokalcyferol i hormon przytarczyczny zaburzają rozwój osteopatii wywołanej przez metyloprednizolon.

Cyklosporyna i ketokonazol, spowalniając metabolizm metyloprednizolonu, mogą w niektórych przypadkach zwiększać jego toksyczność.

Równolegle z powołaniem androgenów i anabolików z metipred przyczynia się do rozwoju obrzęków obwodowych, hirsutyzmu i trądziku.

Estrogeny i doustne środki antykoncepcyjne zawierające estrogen zmniejszają klirens metyloprednizolonu, któremu może towarzyszyć zwiększona ostrość jego działań.

Mitotan i inne inhibitory kory nadnerczy mogą wymagać zwiększenia dawki Metipredu.

Przy równoczesnym stosowaniu z żywymi szczepionkami przeciwwirusowymi i przeciwko innym typom immunizacji zwiększa się ryzyko aktywacji wirusa i rozwoju zakażeń.

Leki immunosupresyjne zwiększają ryzyko infekcji i chłoniaka lub innych zaburzeń limfoproliferacyjnych związanych z wirusem Epstein-Barr.

Leki przeciwpsychotyczne (leki przeciwpsychotyczne) i azatiopryna zwiększają ryzyko wystąpienia zaćmy przy przepisywaniu metylprednizolonu.

Jednoczesne podawanie leków zobojętniających zmniejsza wchłanianie Metipredu.

Podczas gdy zmniejsza się stosowanie leków przeciwtarczycowych, a hormon tarczycy zwiększa klirens metylprednizolonu.

Interakcje farmaceutyczne

Dozwolona jest niezgodność farmaceutyczna produktu Metipred z innymi lekami podawanymi dożylnie. Zaleca się wstrzykiwanie go oddzielnie od innych leków (iv bolus lub inny zakraplacz, jako drugi roztwór).

Analogi leku Metizred

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Depot Medrol;
• Lemodus;
• Medrol;
• Solu Medrol;
• Urbazon.

Podobne leki:

Inne leki: