Izoniazyd - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (tabletki 100 mg, 200 mg i 300 mg, zastrzyki w ampułkach) leki stosowane w leczeniu gruźlicy u dorosłych, dzieci i ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Isoniazid. Przedstawiono opinie odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania izoniazydu w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi izoniazydu w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosowany w leczeniu gruźlicy, w tym gruźliczego zapalenia opon mózgowych u dorosłych, dzieci, a także w okresie ciąży i laktacji.

Isoniazid - środek przeciwgruźlicza 1 serii. Ma działanie bakteriobójcze. Izoniazyd jest aktywny przeciwko zewnątrzkomórkowym i wewnątrzkomórkowym prątkom gruźlicy, szczególnie w związku z czynnym podziałem. Dokładny mechanizm jego działania jest nieznany. Zakłada się, że jest on związany z tłumieniem syntezy kwasów mikolowych, które są częścią ściany komórkowej prątków.

Farmakokinetyka

Po podaniu doustnym szybko wchłania się z przewodu pokarmowego. Po przyjęciu z posiłkiem zmniejsza się wchłanianie i biodostępność. Szeroko rozprowadzany we wszystkich tkankach i płynach ustrojowych. Wiązanie z białkami osocza jest bardzo niskie (0-10%). Metabolizowany w wątrobie. Jest wydalany z moczem, w niewielkiej ilości - z kałem.

Wskazania

• leczenie wszystkich postaci czynnej gruźlicy, w tym gruźlicze zapalenie opon mózgowych (w ramach terapii skojarzonej);
• zapobieganie gruźlicy u osób w bliskim kontakcie z pacjentami z gruźlicą;
• u osób z pozytywną reakcją skórną (więcej niż 5 mm) na tuberkulinę i danymi rentgenowskimi wskazującymi na nie postępującą gruźlicę;
• u dzieci młodszych niż 4 lata z pozytywną reakcją na tuberkulinę (ponad 10 mm) i zwiększonym ryzykiem rozsiewu.

Formy uwolnienia

Tabletki 100 mg, 200 mg i 300 mg.

Roztwór do wstrzykiwań dożylnych i domięśniowych (wstrzyknięcia w ampułkach do wstrzykiwań).

Instrukcja użytkowania i dawkowania

Dawka ustalana jest indywidualnie, w zależności od charakteru i postaci choroby.

Wewnątrz dorosłych i młodzieży - 300 mg raz na dobę lub 15 mg / kg dziennie 2-3 razy w tygodniu (zgodnie z planem leczenia), dzieci - 10-20 mg / kg raz dziennie lub 20-40 mg / kg 2-3 razy w tygodniu (jak określono w schemacie leczenia).

Domięśniowo, dorośli i młodzież podaje się 5 mg / kg raz dziennie lub 15 mg / kg 2-3 razy w tygodniu, dzieci 10-20 mg / kg raz dziennie lub 20-40 mg / kg 2-3 razy w tygodniu .

Czas trwania leczenia ustalany jest indywidualnie.

Intracavernosis podaje się w dziennej dawce 10-15 mg / kg. Przy inhalacjach - 5-10 mg / kg dziennie w 1-2 recepcjach.

Maksymalne dzienne spożycie dla dorosłych z podawaniem doustnym i dożylnym wynosi 300 mg.

Efekt uboczny

• bół głowy;
• zawroty głowy;
• psychoza;
• euforia;
• zaburzenia snu;
• zapalenie nerwów obwodowych;
• nudności wymioty;
• Wirusowe zapalenie wątroby;
• ból w sercu;
• ginekomastia u mężczyzn;
• krwotok u kobiet;
• wysypka na skórze;
• swędzenie.

Przeciwwskazania

• padaczka;
• drgawki i choroby Heinego-Medina w historii;
• upośledzona czynność wątroby i / lub nerek;
• miażdżyca.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Możliwe stosowanie izoniazydu w okresie ciąży i laktacji (karmienie piersią).

Izoniazyd przenika przez barierę łożyskową, przenika do mleka kobiecego.

Specjalne instrukcje

Nie zaleca się stosowania izoniazydu w dawce większej niż 10 mg / kg w ciężkich postaciach niewydolności krążeniowo-płucnej i / lub nadciśnienia tętniczego, choroby wieńcowej, rozległej miażdżycy, chorób układu nerwowego, astmy oskrzelowej, łuszczycy, egzemy w zaostrzeniu faza, obrzęk śluzowaty.

Aby uniknąć szybkiego rozwoju oporności na Mycobacterium tuberculosis, izoniazyd stosuje się w połączeniu z innymi lekami przeciwgruźliczymi.

Po wstrzyknięciu pacjent musi pozostawać w łóżku przez 1-1,5 godziny.

W celu zmniejszenia działań niepożądanych jednocześnie z przepisywaną izoniazydem pirydoksyną (wewnętrzną lub domięśniową) lub kwasem glutaminowym (do wewnątrz) lub tiaminą (domięśniowo).

Należy zauważyć, że izoniazyd jest metabolizowany w wątrobie przez acetylację do nieaktywnych metabolitów. Stopień acetylacji zależy od czynników genetycznych. W związku z nierównym stopniem metabolizmu przed stosowaniem izoniazydu, celowe jest określenie stopnia jego inaktywacji przez zawartość substancji czynnej we krwi i moczu. U pacjentów z szybką inaktywacją izoniazyd stosuje się w większych dawkach.

Interakcje leków

Przy jednoczesnym stosowaniu z ryfampicyną zwiększa się ryzyko hepatotoksyczności (szczególnie u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby).

Przy równoczesnym stosowaniu paracetamolu wzrasta ryzyko rozwoju działania hepatotoksycznego, ponieważ.izoniazyd indukuje cytochrom P450, co prowadzi do zwiększenia zawartości toksycznych metabolitów paracetamolu.

Przy równoczesnym stosowaniu izoniazydu z karbamazepiną lub fenytoiną metabolizm tych ostatnich jest tłumiony, co prowadzi do zwiększenia ich stężeń w osoczu krwi i zwiększenia toksycznego działania.

Analogi izoniazydu

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Isoniazid Darnitsa;
• Isoniazid Ferein;
• Wstrzyknięcie izoniazydu 10%.

Podobne leki:

Inne leki: