Furosemid - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (tabletki 40 mg, zastrzyki w ampułkach do wstrzykiwań w roztworze) leku do leczenia obrzęku i działania moczopędnego u dorosłych, dzieci i kobiet w ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Furosemid. Przedstawiono opinie odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Furosemidu w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Furosemidu w obecności istniejących analogów strukturalnych. Zastosowanie leków moczopędnych w leczeniu obrzęków, nadciśnienia tętniczego i chorób nerek u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji.

Furosemid - diuretyk pętlowy; powoduje szybko postępującą, silną i krótkoterminową diurezę. Blokuje reabsorpcję jonów sodu i chloru zarówno w proksymalnej, jak i dalszej części kanalików nerkowych oraz w grubym odcinku wznoszącej się części pętli Gentle. Furosemid ma wyraźne działanie diuretyczne, natriuretyczne i chlororetykalne. Ze względu na wzrost uwalniania jonów sodu występuje wtórne (związane osmotycznie wiązanie z wodą) zwiększone usuwanie wody i zwiększenie wydzielania jonów potasu w dalszej części kanalika nerkowego. W tym samym czasie wzrasta wydalanie jonów wapnia i magnezu. Ma efekty wtórne z powodu uwolnienia wewnątrzkomórkowych mediatorów i redystrybucji wewnątrznerkowego przepływu krwi. Na tle kuracji oczywiście nie ma osłabienia efektu.

W niewydolności serca furosemid szybko zmniejsza napięcie wstępne (poprzez rozszerzenie żył), zmniejsza ciśnienie w tętnicy płucnej i ciśnienie napełniania lewej komory. Ma działanie przeciwnadciśnieniowe ze względu na zwiększenie wydalania chlorku sodu i zmniejszenie odpowiedzi mięśni gładkich naczyń na działanie zwężające naczynia i na skutek zmniejszenia objętości krążącej krwi.

Po przyjęciu 40 mg furosemidu działanie moczopędne rozpoczyna się w ciągu 60 minut i trwa około 3-6 godzin (ze zmniejszoną czynnością nerek - do 8 godzin). Podczas okresu działania wydalanie jonów sodu znacznie wzrasta, ale po jego zakończeniu szybkość eliminacji spada poniżej poziomu początkowego (zespół "odbicia" lub "anulowanie"). Zjawisko to jest spowodowane ostrą aktywacją układu renina-angiotensyna-aldosteron i innymi przeciwnowotworowymi jednostkami regulacji neurohumoralnej w odpowiedzi na masywną diurezę; stymuluje układy argininowo-wazopresyjne i sympatyczne. Zmniejsza poziom przedsionkowego czynnika natriuretycznego w osoczu krwi, powoduje zwężenie naczyń. Ze względu na syndrom "rykoszet", gdy przyjmuje się 1 raz dziennie, nie może powodować znaczącego wpływu na codzienne uwalnianie jonów sodu i ciśnienie krwi.

Farmakokinetyka

Absorpcja jest wysoka. Biodostępność wynosi 60-70%. Wnika przez barierę łożyskową, przenika do mleka kobiecego. Jest wydzielany głównie (88%) przez nerki w postaci niezmienionej i w postaci metabolitów; reszta jest jelitowa.

Wskazania

Obrzęk Objawy:

• z przewlekłą niewydolnością serca;
• z przewlekłą niewydolnością nerek;
• z zespołem nerczycowym (z zespołem nerczycowym na pierwszym planie jest leczenie choroby podstawowej);
• z chorobami wątroby;
• nadciśnienie tętnicze;
• niektóre formy kryzysu nadciśnieniowego;
• obrzęk płuc;
• astma serca;
• obrzęk mózgu;
• rzucawka;
• prowadzenie wymuszonej diurezy;
• hiperkalcemia.

Formy uwolnienia

Tabletki 40 mg.

Roztwór do wstrzykiwań dożylnych i domięśniowych (wstrzyknięcia w ampułkach do wstrzykiwań).

Instrukcja użytkowania i dawkowania

Pigułki

Tabletki należy przyjmować na pusty żołądek bez żucia i picia z odpowiednią ilością płynu. Podczas podawania Furosemidu zaleca się stosowanie jego najniższych dawek w celu uzyskania pożądanego efektu. Maksymalne dzienne spożycie dla dorosłych wynosi 1500 mg. Początkowa pojedyncza dawka u dzieci jest określany na podstawie obliczenia 1-2 mg / kg masy ciała na dzień, z możliwym zwiększeniem dawki do maksymalnie 6 mg / kg na dzień, z zastrzeżeniem przyjęcia leku nie później niż 6 godzin później. Czas trwania leczenia jest ustalany indywidualnie przez lekarza, w zależności od wskazań.

Dawkowanie u dorosłych

Zespół obrzęku w przewlekłej niewydolności serca

Początkowa dawka wynosi 20-80 mg na dobę. Wymagana dawka dobierana jest w zależności od odpowiedzi diuretycznej. Zaleca się podzielenie dziennej dawki na 2-3 dawki.

Zespół obrzęku w przewlekłej niewydolności nerek

Pacjenci z przewlekłą niewydolnością nerek wymagają starannej selekcji dawki, stopniowo ją zwiększając, tak aby utrata płynów następowała stopniowo (na początku leczenia możliwa jest utrata płynu do około 2 kg masy ciała na dobę). Zalecana dawka początkowa wynosi 40-80 mg na dobę. Wymagana dawka dobierana jest w zależności od odpowiedzi diuretycznej. Całą dawkę dzienną należy przyjąć raz lub podzielić na dwie dawki. U pacjentów poddawanych hemodializie zwykła dawka podtrzymująca wynosi 250-1500 mg na dobę.

Obrzęk z zespołem nerczycowym

Początkowa dawka wynosi 40-80 mg na dobę. Wymagana dawka dobierana jest w zależności od odpowiedzi diuretycznej. Dzienna dawka może być pobierana jednorazowo lub podzielona na kilka dawek.

Zespół obrzęku z chorobami wątroby

Furosemid jest przepisywany dodatkowo do leczenia antagonistami aldosteronu w przypadku ich niewystarczającej skuteczności. Aby zapobiec rozwojowi powikłań, takich jak niewłaściwa regulacja zaburzeń cyrkulacji ortostatycznej lub stanu elektrolitów lub kwasowo-zasadowych, wymaga starannego dobrania dawki, tak aby utrata płynu występuje stopniowo (na początku zabiegu ciecz może być utratą około do0,5 ciała kgmiejscowego dnia). Początkowa dawka wynosi 20-80 mg na dobę.

Nadciśnienie tętnicze

Furosemid można stosować w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. Zwykła dawka podtrzymująca to dawka 20-40 mg na dobę. Gdy do już przepisanych leków dodaje się furosemid, ich dawkę należy zmniejszyć 2 razy. Nadciśnienie tętnicze w połączeniu z przewlekłą niewydolnością nerek może wymagać stosowania większych dawek leku.

Ampułki

W przypadku dożylnej (drukowanej strumieniowo) lub domięśniowej dawki dla dorosłych wynosi 20-40 mg 1 raz dziennie w niektórych przypadkach - 2 razy dziennie. W przypadku dzieci początkowa dzienna dawka do stosowania pozajelitowego wynosi 1 mg / kg.

Efekt uboczny

• wyraźne obniżenie ciśnienia krwi;
• zawalić się;
• częstoskurcz;
• arytmie;
• skłonność do zakrzepicy;
• zawroty głowy;
• bół głowy;
• słabe mięśnie;
• skurcze mięśni łydek (tężyczka);
• parestezja;
• osłabienie, ospałość, senność;
• zamęt świadomości;
• osłabienie wzroku i słuchu;
• hałas w uszach;
• anoreksja;
• suchość błony śluzowej jamy ustnej;
• pragnienie;
• nudności wymioty;
• biegunka;
• zaparcie;
• skąpomocz;
• ostra retencja moczu (u pacjentów z łagodnym rozrostem gruczołu krokowego);
• śródmiąższowe zapalenie nerek;
• krwiomocz;
• zmniejszona moc;
• zmniejszona tolerancja glukozy;
• manifestacja utajonej cukrzycy;
• pokrzywka;
• złuszczające zapalenie skóry;
• zapalenie naczyń;
• swędzenie;
• dreszcze;
• gorączka;
• fotosensybilizacja;
• szok anafilaktyczny;
• Zespół Stevensa-Johnsona;
• Toksyczna martwica naskórka;
• leukopenia, małopłytkowość, agranulocytoza, niedokrwistość aplastyczna, eozynofilia;
• hipokaliemia, hiponatremia, hipochloraemia, hipokalcemia, hipomagnezemia.

Przeciwwskazania

• ostra niewydolność nerek z bezmoczem;
• ciężka niewydolność wątroby, "wątrobowa" śpiączka i prekomoza;
• ostre kłębuszkowe zapalenie nerek, ciężkie zaburzenia wypływu moczu o dowolnej etiologii (w tym jednostronne uszkodzenie dróg moczowych), hiperurykemia;
• zdekompensowane zwężenie zastawki mitralnej lub aortalnej, przerostowa kardiomiopatia zaporowa, zwiększone centralne ciśnienie żylne (> 10 mm Hg);
• naruszenie metabolizmu wody i elektrolitów (hipowolemia, wyraźna hiponatremia i hipokaliemia, hipochloraemia, hipokalcemia, hipomagnezemia);
• zatrucie naparstnicą;
• ciąża;
• okres laktacji;
• wiek do 3 lat (stała postać dawkowania);
• nietolerancja laktozy, niedobór laktazy, zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy (z uwagi na obecność w preparacie monohydratu laktozy);
• uczulenie na pszenicę (bez celiakii);
• nadwrażliwość na substancję czynną i którykolwiek składnik leku.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Furosemid przenika przez barierę łożyskową, dlatego nie należy go podawać w czasie ciąży. Jeśli potrzebujesz Furosemide w ciąży, powinieneś ocenić stosunek korzyści z używania leku dla matki zagrożonej płodem. Wydalany z mlekiem matki. Jeśli konieczne jest leczenie leku, należy przerwać karmienie piersią.

Specjalne instrukcje

Przed rozpoczęciem leczenia produktem Furosemide należy wykluczyć występowanie ciężkich zaburzeń odpływu moczu, należy ściśle monitorować pacjentów z częściowym zaburzeniem odpływu moczu. Na tle leczenia oczywiście konieczne jest okresowe monitorowanie ciśnienia krwi, zawartości elektrolitów w osoczu (w tym sodu, wapnia, potasu, jonów magnezu), stanu kwasowo-zasadowego, resztkowego azotu, kreatyniny, kwasu moczowego, funkcji wątroby i, jeśli to konieczne, odpowiednią korektę leczenia.

Zastosowanie furosemidu spowalnia wydalanie kwasu moczowego, co może powodować zaostrzenie dny moczanowej.

Uważa się, że można go stosować w leczeniu otyłości i utraty wagi, chociaż jest to zwykły diuretyk, nie ma nic wspólnego z dietą i po prostu zmniejsza wagę osoby w wycofanym płynie.

Pacjenci ze zwiększoną wrażliwością na sulfonamidy i sulfonylomoczniki mogą wykazywać nadwrażliwość krzyżową na furosemid.

Pacjenci otrzymujący duże dawki furosemidu, aby uniknąć rozwoju hiponatremii i zasadowicy metabolicznej, niewłaściwe jest ograniczanie spożycia soli kuchennej. W celu zapobiegania hipokaliemii zaleca się równoczesne podawanie diuretyków potasowych i oszczędzających potas. jako przestrzeganie diety bogatej w potas. Wybór schematu dawkowania u pacjentów z wodobrzuszem na tle marskości wątroby powinien być przeprowadzony w stacjonarnym ustawieniu (naruszenie równowagi wodno-elektrolitowej może prowadzić do rozwoju śpiączki wątrobowej). Ta kategoria pacjentów wykazuje regularną kontrolę nad zawartością elektrolitów w osoczu.

W przypadku pojawienia się lub zwiększenia azotemii i skąpości u pacjentów z ciężką postępującą niewydolnością nerek zaleca się przerwanie leczenia.

U pacjentów z cukrzycą lub ze zmniejszoną tolerancją glukozy wymagane jest okresowe monitorowanie poziomu glukozy we krwi i moczu.

U pacjentów z nieprzytomnością, łagodnym rozrostem gruczołu krokowego, zwężeniem moczowodów lub wodonerczem, monitorowanie wydalania z moczem jest konieczne ze względu na możliwość ostrego zatrzymania moczu.

Lek zawiera monohydrat laktozy, więc pacjenci z rzadką dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy lub zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy nie powinni przyjmować tego leku.

Skład leku obejmuje skrobię pszenną w ilości bezpiecznej do stosowania u pacjentów z celiakią (enteropatią glutenową).

Pacjenci z alergią na pszenicę (inną niż celiakia) nie powinni stosować tego leku.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Podczas leczenia produktem Furosemide należy unikać wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych (zarządzanie pojazdem i praca z mechanizmami).

Interakcje leków

Przy równoczesnym stosowaniu fenobarbitalu i fenytoiny zmniejsza się działanie furosemidu.

Zwiększa stężenie i ryzyko nefro- i ototoksycznego działania cefalosporyn, chloramfenikolu, kwasu etakrynowego, cisplatyny, amfoterycyny B (ze względu na konkurencyjne wydalanie nerkowe).

Przy równoczesnym stosowaniu aminoglikozydów z furosemidem, wydalanie aminoglikozydów ulega spowolnieniu, a ryzyko rozwoju ich działania ototoksycznego i nefrotoksycznego wzrasta. Z tego powodu należy unikać stosowania tej kombinacji leków, z wyjątkiem sytuacji, gdy jest to konieczne ze wskazań dożylnych iw tym przypadku wymagana jest korekta (zmniejszenie) dawek podtrzymujących aminoglikozydów.

Zwiększa skuteczność diazoksydu i teofiliny, redukuje - środki hipoglikemizujące, allopurinol.

Leki blokujące wydzielanie cewkowe zwiększają stężenie furosemidu w surowicy. Leki o działaniu nefrotoksycznym - w połączeniu z furosemidem zwiększa się ryzyko rozwoju działania nefrotoksycznego.

Glukokortykosteroidy i karbenoksolon w połączeniu z furosemidem zwiększają ryzyko hipokaliemii.

Przy równoczesnym stosowaniu z glikozydami nasercowymi wzrasta ryzyko rozwoju upojenia cyfrowego na tle zaburzeń wodno-elektrolitowych (hipokaliemii lub hipomagnezemii).

Wzmacnia blokadę nerwowo-mięśniową depolaryzujących środków zwiotczających mięśnie (suksametonium) i osłabia działanie niedepolaryzujących środków zwiotczających mięśnie (tubokuraryna).

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (w tym indometacyna i kwas acetylosalicylowy) w połączeniu z furosemidem mogą powodować przejściowe zmniejszenie klirensu kreatyniny i zwiększenie stężenia potasu w surowicy oraz zmniejszenie działania moczopędnego i przeciwnadciśnieniowego furosemidu. U pacjentów z hipowolemią i odwodnieniem ( w tym furosemid), NLPZ mogą powodować ostrą niewydolność nerek. Furosemid może nasilać toksyczne działanie salicylanów (ze względu na konkurencyjne wydalanie przez nerki).

Sukralfat zmniejsza wchłanianie furosemidu i osłabia jego działanie (preparaty należy przyjmować w odstępach nie krótszych niż 2 godziny).

Połączenie z karbamazepiną może zwiększać ryzyko hiponotyczności.

Leki hipotensyjne, diuretyki lub inne leki obniżające ciśnienie krwi w połączeniu z furosemidem mogą prowadzić do cięższych działań przeciwnadciśnieniowych.

Podawanie inhibitorów ACE pacjentom wcześniej leczonym furosemidem może prowadzić do nadmiernego obniżenia ciśnienia krwi z zaburzeniami czynności nerek, aw niektórych przypadkach do ostrej niewydolności nerek, w związku z tym na trzy dni przed rozpoczęciem leczenia inhibitorami AIF lub zwiększeniem dawki w swojej dawce zaleca się anulowanie furosemidu lub zmniejszenie jego dawki.

Probenecid, metotreksat i inne leki, które, podobnie jak furosemid, są wydzielane w kanalikach nerkowych, mogą zmniejszać działanie furosemidu (ta sama droga wydzielania nerki); z drugiej strony, furosemid może prowadzić do zmniejszenia wydalania tych leków przez nerki.

Sole litu - pod wpływem furosemidu zmniejsza się wydalanie litu, co zwiększa stężenie litu w surowicy i zwiększa ryzyko toksycznego działania litu, w tym jego szkodliwego działania na serce i układ nerwowy. Dlatego przy stosowaniu tego połączenia wymagana jest kontrola stężenia litu w surowicy.

Jednoczesne podawanie cyklosporyny A i furosemidu zwiększa ryzyko wystąpienia dny moczanowej z powodu hiperurykemii wywołanej przez furosemid i cyklosporynę powodującą wydalanie z moczem przez nerki.

Aminy presyjne (adrenalina, norepinefryna) i furosemid zmniejszają wzajemnie skuteczność.

Substancje ropopochodne - u pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju nefropatii w celu wprowadzenia preparatów o właściwościach radiologicznych, otrzymujących furosemid, zaobserwowano większą częstość występowania zaburzeń czynności nerek w porównaniu do pacjentów z wysokim ryzykiem rozwoju nefropatii w celu wprowadzenia preparatów o właściwościach radiologicznych, którzy otrzymywali jedynie nawodnienie dożylne przed wprowadzeniem preparatu nieprzepuszczającego promieniowania rentgenowskiego.

Analogi leku Furosemid

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Lasix;
• Furon;
• Furosemid (Mifar);
• Furosemid Lannacher;
• Furosemide Sopharma;
• Fiollo-amid-fiolka;
• Furosemid-Darnitsa;
• Furosemid-ratopharm;
• Furosemid-Ferein;
• Wstrzyknięcie furosemidu 1%;
• Fursemide.

Podobne leki:

Inne leki: