Rivotril - instrukcje użytkowania, recenzje, analogi i preparaty (tabletki 0,5 mg i 2 mg, zastrzyki w ampułkach do wstrzykiwań w roztworze) do leczenia epilepsji, napadów padaczkowych i objawów odstawiennych u dorosłych, dzieci i ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Rivotril. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie specjalistów na temat stosowania leku Rivotril w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi riwotrylu w obecności istniejących analogów strukturalnych. Zastosowanie w leczeniu padaczki, napadów padaczkowych i objawów odstawiennych u dorosłych, dzieci, a także w czasie ciąży i laktacji.

Rivotril lek przeciwpadaczkowy z grupy benzodiazepinowej. Ma wyraźne działanie przeciwdrgawkowe, a także centralne miorelaksiruyuschee, działanie przeciwlękowe, uspokajające i nasenne.

Zwiększa hamujący wpływ kwasu gamma-aminomasłowego (GABA) na przenoszenie impulsów nerwowych. Pobudza receptory benzodiazepinowe zlokalizowane w allosterycznym Centrum postsynaptycznych receptorów GABA wznoszących się aktywujących siatkowatych formacji pnia mózgu i interkalarnych neuronów bocznych rogów rdzenia kręgowego. Redukuje pobudliwość podkorowych struktur mózgu (układ limbiczny, wzgórze, podwzgórze), hamuje odruchy postsynaptyczne kręgosłupa.

Przeciwlękowe działanie riwotrylu wynika z wpływu na zespół jądra migdałowatego układu limbicznego i objawia się zmniejszeniem napięcia emocjonalnego, łagodzeniem niepokoju, lęku, lęku.

Działanie uspokajające jest spowodowane działaniem siatkowatym pnia mózgu i nieswoistymi jądrami wzgórza i objawia się zmniejszeniem objawów neurotycznych (lęku, lęku).

Działanie przeciwdrgawkowe jest realizowane z powodu zwiększonego hamowania presynaptycznego. To tłumi rozprzestrzenianie się epileptogennej aktywności, która występuje w ogniskach epileptogennych w korze, wzgórzu i strukturach limbicznych, ale stan wzbudzenia ogniska nie jest usuwany.

Wykazano, że w ludzkim klonazepamie (substancja czynna leku Rivotryl) gwałtownie hamuje aktywność napadową różnego rodzaju. Zmiany w elektroencefalogramie (EEG) typu uogólnionego są tłumione w większym stopniu niż ogniskowa. Zgodnie z tymi danymi klonazepam ma korzystny wpływ na uogólnione i ogniskowe formy padaczki.

Środkowy efekt miorelaksiruyuschee z powodu hamowania polisynaptycznego doprowadzającego do aureoli szlaków hamujących (w mniejszym stopniu, monosynaptyczny). Być może bezpośrednie zahamowanie nerwów ruchowych i funkcji mięśniowych.

Kompozycja

Clonazepam + substancje pomocnicze.

Farmakokinetyka

Po podaniu, biodostępność riwoterolu wynosi więcej niż 90%. Wiązanie z białkami osocza - ponad 80%. Jest wydalany głównie w postaci metabolitów.

Wskazania

• padaczka u dorosłych i niemowląt oraz małych dzieci, w tym typowe nieobecności, nietypowe nieobecności (zespół Lennoxa i Gastauta), napady drgawkowe, napady atoniczne;
• dziecięce skurcze (zespół Vesta);
• konwulsje toniczno-kloniczne, proste i złożone napady częściowe i wtórne uogólnione konwulsje toniczno-kloniczne;
• stan padaczkowy;
• somnambulizm (zaburzenie, w którym ludzie wykonują jakąkolwiek czynność będąc w stanie snu);
• hipertonia mięśniowa;
• bezsenność (szczególnie u pacjentów z organicznymi uszkodzeniami mózgu);
• pobudzenie psychoruchowe;
• zespół odstawienia alkoholu (ostre wzburzenie, drżenie, groźne lub ostre delirium alkoholowe i omamy);
• zaburzenie lękowe.

Formy uwolnienia

Tabletki 0,5 mg i 2 mg.

Roztwór do podawania dożylnego 1 mg w 1 ml (wstrzyknięcia w ampułkach do wstrzykiwań).

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Dawka ustalana jest indywidualnie.

Przy podawaniu doustnym początkowa dawka dla niemowląt i dzieci w wieku poniżej 10 lat (masa ciała do 30 kg) wynosi 0,01-0,03 mg na kg masy ciała na dzień, utrzymując dawkę 0,05-0,1 mg na 1 kg masy ciała na dzień.

Dzieci starsze niż 10 lat i dorośli z początkową dawką 1-2 mg na dzień, wspierające dawkę dzieci w wieku 10-16 lat - 1,5-3 mg, dorośli - 2-4 mg na dzień. Maksymalne dzienne spożycie dla dorosłych wynosi 20 mg.

W leczeniu stanu padaczkowego, dzieci otrzymują dożylnie 1/2 ampułki (0,5 mg), dorośli - 1 ampułka (1 mg) powoli dożylnie. Jeśli to konieczne, powtórz wprowadzenie. Maksymalna dawka dobowa do podawania dożylnego wynosi około 13 mg. Lek jest anulowany stopniowo.

Efekt uboczny

• wyraźne hamowanie, zmęczenie;
• senność, letarg;
• zawroty głowy, bóle głowy;
• stan osłupienia;
• zamęt świadomości;
• ataksja (częściowa lub całkowita utrata koordynacji dobrowolnych ruchów mięśni);
• naruszenie artykulacji (mowy);
• Diplopia (upośledzenie wzroku, w którym podwaja się obraz widocznego obiektu);
• oczopląs (niekontrolowany ruch oscylacyjny gałek ocznych);
• reakcje paradoksalne, w tym ostre warunki pobudzenia;
• amnezja następcza (upośledzenie pamięci zdarzeń po wystąpieniu choroby);
• w przypadku przedłużonego leczenia niektórych postaci padaczki możliwe jest zwiększenie częstości napadów;
• suchość w ustach;
• nudności;
• biegunka lub zaparcie;
• nudności wymioty;
• zmniejszony apetyt;
• naruszenia funkcji wątroby: zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej (AF), żółtaczka;
• niemowlęta i małe dzieci mogą mieć zwiększone wydzielanie śliny;
• obniżenie ciśnienia krwi (BP);
• tachykardia (zwiększona częstość akcji serca);
• zmiana libido (pożądanie seksualne);
• bolesne miesiączkowanie (ból w jamie brzusznej podczas menstruacji);
• odwracalny przedwczesny rozwój seksualny u dzieci (niepełne przedwczesne dojrzewanie płciowe);
• przy podawaniu dożylnym, depresja oddechowa jest możliwa, szczególnie w przypadku leczenia innymi lekami powodującymi depresję oddechową;
• u niemowląt i małych dzieci możliwe jest nadmierne wydzielanie oskrzeli;
• leukopenia, neutropenia, agranulocytoza, niedokrwistość, trombocytopenia;
• nietrzymanie moczu, zatrzymanie moczu;
• zaburzona czynność nerek;
• reakcje alergiczne: pokrzywka, wysypka skórna, swędzenie, niezwykle rzadko - wstrząs anafilaktyczny;
• przejściowe łysienie (łysienie);
• zmiana w pigmentacji skóry;
• uzależnienie, uzależnienie od narkotyków;
• z ostrym zmniejszeniem dawki lub przerwaniem przyjmowania - zespół odstawienia.

Przeciwwskazania

• depresja ośrodka oddechowego;
• ciężka przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP);
• ostra niewydolność oddechowa;
• myasthenia gravis (patologiczne zmęczenie mięśni prążkowanych;
• śpiączka, szok;
• jaskra z zamkniętym kątem przesączania (ostry atak lub predyspozycja);
• ostre zatrucie alkoholem z upośledzeniem czynności życiowych;
• ostre zatrucie narkotycznymi lekami przeciwbólowymi i nasennymi;
• ciężka depresja (mogą wystąpić tendencje samobójcze);
• ciąża, laktacja (karmienie piersią);
• zwiększona wrażliwość na klonazepam;
• okres noworodków i stan wcześniactwa u dzieci.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Ribotril jest przeciwwskazany w okresie ciąży i laktacji. Klonazepam przenika przez barierę łożyskową, może być wydzielany do mleka kobiecego.

Stosować u dzieci

W przypadku przedłużonego stosowania klonazepamu u dzieci należy pamiętać o możliwości wystąpienia działań niepożądanych na rozwój fizyczny i psychiczny, które mogą nie objawiać się przez wiele lat.

Preparatu Ribotril nie należy podawać noworodkom i wcześniakom.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Są one stosowane ostrożnie u pacjentów w podeszłym wieku, ponieważ mogą spowolnić wycofanie klonazepamu i zmniejszyć tolerancję, szczególnie w przypadku niewydolności krążeniowo-płucnej.

Specjalne instrukcje

Zachowując szczególną ostrożność, należy stosować u pacjentów z ataksją, ciężką chorobą wątroby, ciężką przewlekłą niewydolnością oddechową, szczególnie w ostrej fazie pogorszenia, z epizodami bezdechu w nocy.

Przy długotrwałym stosowaniu możliwe jest rozwinięcie uzależnienia od narkotyków. W przypadku nagłego odstawienia klonazepamu po długotrwałym leczeniu możliwe jest rozwinięcie zespołu odstawienia.

Podczas leczenia riwotrylem nie należy dopuszczać do stosowania etanolu (alkoholu).

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Podczas okresu leczenia szybkość reakcji psychomotorycznych ulega spowolnieniu. Należy wziąć to pod uwagę u osób zaangażowanych w potencjalnie niebezpieczne czynności wymagające zwiększonej uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych.

Interakcje leków

W przypadku jednoczesnego stosowania z lekami, które wywierają depresyjny wpływ na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), etanol (alkohol), leki zawierające etanol, możliwe jest zwiększenie działania hamującego na ośrodkowy układ nerwowy.

Dzięki jednoczesnemu stosowaniu klonazepam nasila działanie zwiotczających mięśnie; z walproinianem sodu - osłabienie walproinianu sodu i prowokacja napadów drgawkowych.

Przy równoczesnym stosowaniu przypadek zmniejszenia stężenia dezypraminy w osoczu krwi wystąpił 2 razy, a jej wzrost po odstawieniu klonazepamu.

W przypadku jednoczesnego stosowania z karbamazepiną, która powoduje indukcję mikrosomalnych enzymów wątrobowych, możliwe jest zwiększenie metabolizmu, aw rezultacie zmniejszenie stężenia klonazepamu w osoczu krwi, zmniejszenie jego okresu półtrwania.

Przy równoczesnym stosowaniu z kofeiną, możliwe jest zmniejszenie działania uspokajającego i przeciwlękowego klonazepamu; z lamotryginą - zmniejszenie stężenia klonazepamu w osoczu krwi; z węglanem litu - rozwój neurotoksyczności.

Przy równoczesnym stosowaniu riwotrylu z prymidonem zwiększa się stężenie prymidonu w osoczu krwi; z tiaprydomem - możliwy rozwój złośliwego zespołu neuroleptycznego (ZNS).

Przy równoczesnym stosowaniu z toremifenem, znaczący spadek okresu półtrwania toremifenu w połączeniu z indukcją mikrosomalnych enzymów wątrobowych pod wpływem klonazepamu, co prowadzi do przyspieszenia metabolizmu toremifenu.

Przypadek rozwoju bólu głowy z lokalizacją w okolicy potylicznej opisano przy jednoczesnym zastosowaniu fenelzyny.

Przy jednoczesnym stosowaniu, zwiększeniu stężenia fenytoiny w osoczu krwi i rozwoju reakcji toksycznych, możliwe jest zmniejszenie jej stężenia lub brak tych zmian.

Przy równoczesnym stosowaniu rywotrilu z cymetydyną, działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego są zwiększone, jednak częstotliwość drgawek u niektórych pacjentów zmniejszyła się.

Analogi z rivotril

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Clonazepam;
• Clonotril.

Analogi leku Rivotril dla grupy farmakologicznej (leki przeciwpadaczkowe):

• Actinerval;
• Algierski;
• Acetazolamid;
• Benzobarbital;
• Benzon;
• Valopixime;
• Valparin;
• Gabagamma;
• Gabapentyna;
• Habitryl;
• Halodiff;
• Gapentec;
• Depakin;
• Depamid;
• Dipromal;
• Zagreton;
• Zenicetam;
• Zeptol;
• Inovevelon;
• Karbamazepina;
• Karbapina;
• Caten;
• Clonazepam;
• Convalis;
• Convilept;
• Convulex;
• Lameptil;
• Lamitor;
• Lamotrygina;
• Levetinol;
• Lethiram;
• Mazepina;
• Maliazine;
• Mysolin;
• Neuronthin;
• Paglyuferal;
• Prabiegin;
• Primidone;
• Relium;
• Ropimat;
• Seizar;
• Sibazon;
• Storilate;
• Suxilep;
• Tebantin;
• Topalepsyna;
• Topamax;
• Topiramat;
• Torapimat;
• Trileptal;
• Ficomp;
• Fenobarbital;
• Finlepsin;
• Chloracon;
• Exalieff;
• Eltator;
• Enkorat;
• Epimax;
• Epitera;
• Epitropil.

Odpowiedź neurologa dziecięcego

Niektóre dzieci cierpiące na epilepsję i poddawane leczeniu w naszym oddziale otrzymują rivotril w tabletkach. Zarówno dawka początkowa, jak i podtrzymująca wybieramy indywidualnie dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę jego masę ciała. Dawka leku jest dogodna, ponieważ istnieją tabletki 0,5 mg i 2 mg. Dzieci są przyjmowane na różne sposoby za pomocą rywotrilu: ktoś jest łatwy, a ktoś rozwija reakcje uboczne. Najczęściej niechciane reakcje pojawiają się w postaci senności, szybkiego zmęczenia, epizodów nagłego pobudzenia i drażliwości. Ale zwykle te objawy są odnotowywane na początkowym etapie leczenia, a następnie stopniowo znikają.

Podobne leki:

Inne leki: