Glimepiryd - instrukcje użytkowania, recenzje, analogi i preparaty (1 mg, 2 mg, 3 mg i 4 mg Teva, Canon, z metforminą) leku do leczenia cukrzycy typu 2 i zmniejszenia cukru u dorosłych, dzieci i ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Glimepiryd. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Glimepirydu w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi glimepirydu w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosowany w leczeniu cukrzycy insulinoniezależnej typu 2 i obniżania poziomu cukru u dorosłych, dzieci, a także w okresie ciąży i laktacji. Skład preparatu.

Glimepiryd - doustny środek hipoglikemizujący, pochodna sulfonylomocznika. Stymuluje wydzielanie insuliny przez komórki beta trzustki, zwiększa uwalnianie insuliny. Zwiększa czułość tkanek obwodowych na insulinę.

Kompozycja

Glimepiride + substancje pomocnicze.

Glimepiride + Metformina + substancje pomocnicze (Amaryl M).

Farmakokinetyka

Jedzenie nie ma znaczącego wpływu na wchłanianie. Wiązanie z białkami osocza wynosi ponad 99%. Odsłonięty do metabolizmu. Hydroksylowane i karboksylowane metabolity glimepirydu powstają prawdopodobnie w wyniku metabolizmu w wątrobie i występują w moczu i kale. Po podaniu pojedynczej dawki glimepirydu znakowanego radioaktywnością wykryto 58% radioaktywności w moczu i 35% w kale. Nie wykryto niezmienionej substancji czynnej w moczu.

Wskazania

• cukrzyca typu 2 (niezależna od insuliny) w przypadku nieskuteczności diety i ćwiczeń fizycznych.

Formy uwolnienia

Tabletki 1 mg, 2 mg, 3 mg i 4 mg.

Instrukcja użytkowania i dawkowania

Dawkę początkową i podtrzymującą ustala się indywidualnie w oparciu o wyniki regularnego monitorowania stężenia glukozy i moczu we krwi.

Początkowa dawka wynosi 1 mg 1 raz dziennie. Jeśli to konieczne, dawkę dzienną można stopniowo zwiększać (o 1 mg przez 1-2 tygodnie) do 4-6 mg.

Maksymalna dawka wynosi 8 mg na dobę.

Efekt uboczny

• hipoglikemia;
• hiponatremia;
• nudności wymioty;
• uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu;
• ból brzucha;
• biegunka;
• zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych;
• cholestaza;
• żółtaczka;
• zapalenie wątroby (aż do rozwoju niewydolności wątroby);
• małopłytkowość, leukopenia, erytropenia, granulocytopenia, agranulocytoza, pancytopenia, niedokrwistość hemolityczna;
• przejściowe upośledzenie wzroku;
• swędzenie;
• pokrzywka;
• wysypka na skórze;
• spadek ciśnienia krwi;
• szok anafilaktyczny;
• alergiczne zapalenie naczyń;
• fotosensybilizacja.

Przeciwwskazania

• cukrzyca typu 1 (zależna od insuliny);
• kwasica ketonowa;
• precoma, śpiączka;
• niewydolność wątroby;
• niewydolność nerek (w tym pacjenci poddawani hemodializie);
• ciąża;
• laktacja;
• nadwrażliwość na glimepiryd, inne pochodne sulfonylomocznika i sulfonamidy.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Glimepiryd jest przeciwwskazany w ciąży. W przypadku planowanej ciąży lub gdy dojdzie do zajścia w ciążę, kobietę należy przenieść na insulinę.

Podczas laktacji kobieta powinna zostać przeniesiona na insulinę.

W badaniach eksperymentalnych ustalono, że glimepiryd przenika do mleka kobiecego.

Stosować u dzieci

Nie zanotowano.

Specjalne instrukcje

Należy zachować ostrożność u pacjentów z współistniejącymi schorzeniami układu dokrewnego, wpływającymi na metabolizm węglowodanów (w tym zaburzenia czynności tarczycy, adenohipofizykę lub niewydolność kory nadnerczy).

W sytuacjach stresowych (z urazem, interwencją chirurgiczną, chorobami zakaźnymi z towarzyszącą gorączką) może być konieczne tymczasowe przeniesienie pacjenta na insulinę.

Należy pamiętać, że objawy hipoglikemii mogą być wygładzone lub całkowicie nieobecne u pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z NCD lub otrzymujących jednoczesne leczenie beta-blokerami, klonidyną, rezerpiną, guanetydyną lub innymi lekami sympatykolitycznymi.

Po osiągnięciu wyrównania cukrzycy wzrasta wrażliwość na insulinę; pod tym względem proces leczenia może zmniejszyć zapotrzebowanie na glimepiryd. Aby uniknąć rozwoju hipoglikemii, konieczne jest stopniowe zmniejszanie dawki lub anulowanie glimepirydu. Dostosowanie dawki należy również wykonać ze zmianą masy ciała pacjenta lub ze zmianą stylu życia lub z pojawieniem się innych czynników przyczyniających się do rozwoju hipo- lub hiperglikemii.

Przechodząc na glimepiryd z innego leku, należy wziąć pod uwagę zakres i czas działania efektu poprzedniego środka hipoglikemizującego. Konieczne może być czasowe przerwanie leczenia w celu uniknięcia efektu addytywnego.

W pierwszych tygodniach leczenia ryzyko wystąpienia hipoglikemii może wzrosnąć, co wymaga szczególnie ścisłego monitorowania pacjenta. Do czynników przyczyniających się do rozwoju hipoglikemii należą: nieregularne, niedożywienie; zmiany w zwyczajowej diecie; spożycie alkoholu, szczególnie w połączeniu z pomijaniem posiłków; zmiana zwykłego trybu ćwiczeń; jednoczesne stosowanie innych leków. Hipoglikemię można szybko powstrzymać poprzez natychmiastowe spożycie węglowodanów.

W okresie leczenia konieczne jest regularne monitorowanie stężenia glukozy we krwi i moczu oraz stężenie hemoglobiny glikowanej.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Podczas okresu leczenia należy powstrzymać się od angażowania się w potencjalnie niebezpieczne działania wymagające zwiększonej uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych.

Interakcje leków

Wzrost hipoglikemiczne glimepiryd, jest możliwe jednoczesne korzystanie z insuliny lub innych leków o działaniu hipoglikemicznym, inhibitory ACE, allopurynolu, steroidy anaboliczne i męskie hormony płciowe, chloramfenikol, pochodne kumaryny, cyklofosfamid, dizopiramid, fenfluramina, fenyramidolu fibraty, fluoksetyna, guanetydyna , isophosphamide, inhibitory MAO, mikonazol, pASK, pentoksyfilina (po wstrzyknięciu w wysokich dawkach), fenylobutazon, azapropase, oksyfenbutazon m, probenecyd, chinolony, salicylany, sulfinpirazon, sulfonamidy, tetracykliny.

Osłabienie hipoglikemiczne działanie glimepiryd, jest możliwe jednoczesne korzystanie z acetazolamid, barbiturany, kortykosteroidy, diazoksyd, diuretyki, epinefryny (adrenalinę) i inne leki sympatykomimetyczne, glukagon, środki przeczyszczające (po dłuższym okresie użytkowania), kwas nikotynowy (w dużych dawkach), estrogeny i progestageny , fenotiazyna, fenytoina, ryfampicyna, hormony tarczycy.

Przy jednoczesnym wykorzystaniu blokery receptorów histaminowych H2, klonidyna i rezerpina są zdolne zarówno do nasilania i zmniejszenia hipoglikemiczne glimepiryd.

Na tle stosowania glimepirydu można wzmocnić lub osłabić działanie pochodnych kumaryny.

Etanol (alkohol) może nasilać lub zmniejszać hipoglikemiczne działanie glimepirydu.

Analogi leku Glimepiride

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Amaryl;
• Glime;
• Glemaz;
• Glemauno;
• Glimepiride Canon;
• Glimepiride Teva;
• Glumex;
• Średnica;
• Meglimide.

Analogi dotyczące działania leczniczego (leki stosowane w leczeniu cukrzycy insulinoniezależnej typu 2):

• Avandamet;
• Actrapid;
• Amalvia;
• Amaryl M;
• Anistat;
• Antidiab;
• Bagomet;
• Berselsulin;
• Betanaza;
• Biosulin P;
• Wiktoria;
• Vipidia;
• Galvus;
• Galvus Met;
• Gensulin;
• Glybamid;
• Glybenez;
• Opóźnienie Glybeneza;
• Glibenklamid;
• Glybometh;
• Glimecomb;
• Glitisol;
• Gliiformin;
• Glucophage;
• Glucophage Long;
• Depo insulina C;
• Diabeton;
• Cukrzyca MW;
• Dibikor;
• Izofan insuliny FM;
• Invokana;
• Insulina C;
• Xenical;
• Listat;
• Maninil;
• Metogamma;
• Metformina;
• Mixtard;
• Monotard;
• NovoMiks;
• Novonorm;
• OngliSa;
• Pensulina;
• Protafan;
• Reduxin Met;
• Siofor;
• Trakor;
• Ultradard;
• Formethine;
• Formina Pliva;
• Chloropropamid;
• Humalog;
• Humulin;
• Euglucon;
• Januvia.

Podobne leki:

Inne leki: