Foradyl - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (kapsułki z proszkiem do inhalacji 12 mcg, 12 mcg + 200 mcg lub 400 mcg Combi with budesonide) do leczenia astmy oskrzelowej u dorosłych, dzieci i ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Foradyl. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania leku Foradil w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Foradilu w obecności istniejących analogów strukturalnych. Służy do leczenia astmy oskrzelowej, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc lub POChP u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji. Skład preparatu.

 

Foradyl - beta-adrenomimetyczny. Działa głównie na receptory beta2-adrenergiczne. Ma działanie rozszerzające oskrzela, zatrzymuje się i zapobiega skurczowi oskrzeli. Hamuje uwalnianie histaminy, leukotrienów i prostaglandyny D2 z komórek tucznych, bazofilów i uczulonych komórek drzewa oskrzelowo-pęcherzykowego.

 

Formoterol

 

Selektywny agonista receptora beta2-adrenergicznego. Ma działanie rozszerzające oskrzela u pacjentów z zarówno odwracalną, jak i nieodwracalną niedrożnością dróg oddechowych. Działanie leku pojawia się szybko (w ciągu 1-3 minut) i utrzymuje się przez 12 godzin po inhalacji. Gdy lek stosuje się w dawkach terapeutycznych, wpływ na układ sercowo-naczyniowy jest minimalny i występuje tylko w rzadkich przypadkach.

 

Hamuje uwalnianie histaminy i leukotrienów z komórek tucznych. W doświadczeniach na zwierzętach wykazano niektóre właściwości przeciwzapalne formoterolu, takie jak zdolność do hamowania rozwoju obrzęku i gromadzenia się komórek zapalnych.

 

Badania kliniczne wykazały, że lek skutecznie zapobiega skurczowi oskrzeli wywołanemu przez wdychane alergeny, aktywność fizyczną, zimne powietrze, histaminę lub metacholinę. Jeśli efekt rozszerzania oskrzeli formoterolu pozostaje wyraźny w ciągu 12 godzin po inhalacji, podawanie leku 2 razy dziennie przez dłuższy czas Terapia podtrzymująca pozwala w większości przypadków zapewnić niezbędną kontrolę skurczu oskrzeli w przewlekłych chorobach płuc zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy.

 

U pacjentów z POChP o stabilnym przebiegu formoterol powoduje szybki początek działania rozszerzającego oskrzela i poprawę parametrów jakości życia.

 

Budesonide

 

Budezonid to glikokortykosteroid (GCS) do inhalacji, z niewielkim działaniem układowym lub bez niego. Podobnie jak inne wziewne kortykosteroidy, budezonid wywiera działanie farmakologiczne poprzez interakcję z wewnątrzkomórkowymi receptorami glukokortykoidowymi.

 

Budezonid ma działanie przeciwzapalne, przeciwalergiczne i immunosupresyjne. Zwiększa wytwarzanie lipokortyny, która jest inhibitorem fosfolipazy A2, hamuje uwalnianie kwasu arachidonowego, hamuje syntezę produktów metabolicznych cyklicznych endoperoksydów kwasu arachidonowego i prostaglandyn. Zapobiega gromadzeniu się neutrofili, zmniejsza stan zapalny i produkcję cytokin, hamuje migracja makrofagów, zmniejsza intensywność procesów infiltracji i granulacji, powstawanie substancji chemotaksji (co tłumaczy skuteczność "późnych" reakcji alergicznych); hamuje uwalnianie komórek tucznych z mediatorów stanu zapalnego (natychmiastowa reakcja alergiczna). Zwiększa liczbę "aktywnych" receptorów beta-adrenergicznych, przywraca odpowiedź pacjenta na leki rozszerzające oskrzela, zmniejsza częstotliwość ich stosowania, zmniejsza obrzęk błony śluzowej oskrzeli, wytwarzanie śluzu, tworzenie plwociny i zmniejsza nadreaktywność dróg oddechowych. Zwiększa transport śluzowo-rzęskowy.

 

Efekt terapeutyczny leku u pacjentów wymagających leczenia za pomocą GCS rozwija się średnio w ciągu 10 dni po rozpoczęciu leczenia. Przy regularnym stosowaniu u pacjentów z astmą oskrzelową budezonid zmniejsza nasilenie przewlekłego stanu zapalnego w płucach, a tym samym poprawia czynność płuc, przebieg astmy oskrzelowej, zmniejsza nadreaktywność oskrzeli i zapobiega zaostrzeniom choroby.

 

Kompozycja

 

Dihydrat fumaranu formoterolu + zaróbki (foradyl).

 

Dihydrat fumaranu formoterolu + budesonid + zaróbki (Foradyl Combi).

 

Farmakokinetyka

 

Formoterol

 

W badaniach, w których badano całkowite wydalanie formoterolu i jego enancjomerów (R, R) - i (S, S) w moczu, wykazano, że ilość formoterolu w ogólnoustrojowym przepływie krwi wzrasta proporcjonalnie do dawki wziewnej ( 12-96 μg). Po podaniu wziewnym formoterolu w dawce 12 μg lub 24 μg dwa razy na dobę przez 12 tygodni, wydalanie niezmienionego formoterolu w moczu u pacjentów z astmą oskrzelową wzrosło o 63-73%, a u chorych na POChP o 19-38%. Wskazuje to na pewną kumulację formoterolu w osoczu po wielokrotnych inhalacjach. W tym samym czasie nie było większej akumulacji jednego z enancjomerów formoterolu w porównaniu z innymi po powtarzanych inhalacjach. Podobnie jak w przypadku innych leków stosowanych jako wziewne, większość formoterolu stosowanego z inhalatorem zostanie połknięta, a następnie wchłonięta z przewodu pokarmowego. Po podaniu 80 μg formoterolu znakowanego 3H dwóm zdrowym ochotnikom, wchłonięto co najmniej 65% formoterolu. Formoterol Wiązanie z białkami osocza wynosi 61-64% (albumina - 34%). W zakresie stężeń obserwowanych po podaniu leku w dawkach leczniczych nie osiąga się nasycenia miejsc wiązania.

 

Główną drogą metabolizmu jest bezpośrednia koniugacja formoterolu z kwasem glukuronowym.Innym sposobem metabolizmu jest O-demetylacja, a następnie glukuronizacja.

 

Drugorzędny szlak metaboliczny obejmuje siarczan formoterolu, a następnie deformylację. Zestaw izozymów zaangażowanych w glukuronidacji (UGT1A1, 1A3, 1A6, 1A7, 1A8, 1A9, 1A10, 2B7 i 2B15) i O-demetylowanie (CYP2D6, CYP2C19, CYP2C9 CYP2A6) formoterol, co wiąże się z niską prawdopodobieństwo osobnikami interakcje leków poprzez hamowanie kakogo- lub izoenzymu, biorących udział w metabolizmie formoterolu. W stężeniach terapeutycznych formoterol nie hamuje izoenzymów układu cytochromu P450.

 

Pacjenci z astmą oskrzelową i POChP są leczeni fumaranem formoterolu w dawce 12 mg lub 24 mg 2 razy na dobę przez 12 tygodni, odpowiednio około 10% lub 7%, w moczu w postaci niezmienionej formoterolu. Obliczone udziały (R, R) - i (S, S) -enancjomery formoterolu w moczu w postaci niezmienionej wynoszą odpowiednio 40% i 60% po podaniu pojedynczej dawki formoterolu (12-120 μg) zdrowym ochotnikom po pojedynczej dawce i powtarzane dawki formoterolu u pacjentów z astmą.

 

Substancja czynna i jej metabolity są całkowicie eliminowane z organizmu: 70% przez nerki, 30% przez jelita.

 

Po korekcie masy ciała parametry farmakokinetyczne formoterolu u mężczyzn i kobiet nie różnią się istotnie.

 

Nie badano farmakokinetyki formoterolu u pacjentów w wieku powyżej 65 lat i starszych.

 

W badaniach klinicznych u dzieci w wieku 5-12 lat z astmą traktowanych fumaranu formoterolu na dawkę 12 mg lub 24 mg 2 razy dziennie przez 12 tygodni, wydalanie moczu niezmienione formoterolu wzrosła o 18-84% w porównaniu z odpowiednim wskaźnikiem , mierzone po pierwszej dawce.

 

W badaniach klinicznych u dzieci w moczu określono około 6% niezmienionego formoterolu.

 

Budesonide

 

Budezonid szybko i całkowicie wchłania się po inhalacji. Po wziewnym podaniu budesonidu, biorąc pod uwagę sedymentację leku na błonę śluzową jamy ustnej i gardła, całkowita biodostępność wynosi 73%. Wiązanie z białkami osocza - 88%. W badaniach eksperymentalnych budezonid gromadził się w śledzionie, węzłach chłonnych, grasicy, korze nadnerczy, narządach rozrodczych i oskrzelach, a także przenikał barierę łożyskową.

 

Budezonid nie jest metabolizowany w płucach. Po absorpcji leku jest prawie całkowicie (około 90%) metabolizowany w wątrobie z utworzeniem wielu nieaktywnych metabolitów (aktywność biologiczna jest 100 razy mniej niż budesonid), w tym 6-hydroksybudezonid i 16alfa-hydroksy-prednizolonu. Główna droga metabolizmu budesonidu w wątrobie z izoenzymem CYP3A4 układu P450 może być zmieniona przez inhibitory lub induktory CYP3A4.

 

Wyjście przez jelita w postaci metabolitów - 10%, nerki - 70%.

 

Stężenie budezonidu w osoczu krwi zwiększa się u pacjentów z chorobą wątroby.

 

Nie badano farmakokinetyki budezonidu u dzieci i młodzieży. Jednak dane dotyczące innych leków wziewnych zawierających budezonid sugerują, że klirens budezonidu u dzieci powyżej 3 lat jest około 50% większy niż u dorosłych.

 

Wskazania

 

Astma oskrzelowa:

• niedostatecznie kontrolowane przez przyjmowanie wziewnych glikokortykosteroidów (GCS) i agonistów beta2 o krótkim działaniu, jak w przypadku terapii na żądanie;
• odpowiednio kontrolowane przez wziewne GCS i długo działające agonisty beta2;
• zapobieganie i leczenie skurczu oskrzeli u pacjentów z obturacyjnym zapaleniem oskrzeli, astmą oskrzelową.

 

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) (o udowodnionej skuteczności GKS).

 

Formy uwolnienia

 

Kapsułki z proszkiem do inhalacji 12 mcg z urządzeniem do inhalacji (aerolaser).

 

Zestaw kapsułek z proszkiem do inhalacji 12 μg + 200 μg, 12 μg + 400 μg z urządzeniem do inhalacji (airlaser) (Foradyl Combi).

 

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

 

Foradyl

 

Inhalacja.

 

Jest przeznaczony do inhalacji u dorosłych i dzieci w wieku 5 lat i starszych. Lek nie jest przeznaczony do podawania doustnego.

 

Dawka leku dobierana jest indywidualnie, w zależności od potrzeb pacjenta. Użyj najmniejszej dawki, która zapewnia efekt terapeutyczny. Kiedy osiągniesz kontrolę objawów astmy oskrzelowej na tle terapii lekiem Foradil, powinieneś rozważyć możliwość stopniowego zmniejszania dawki leku. Zmniejszenie dawki odbywa się pod stałym nadzorem lekarza nad stanem pacjenta.

 

Lek jest proszkiem do inhalacji, który należy stosować tylko za pomocą specjalnego urządzenia - klimatyzatora - zawartego w opakowaniu.

 

Dorośli ludzie

 

W astmie oskrzelowej dawka leku do regularnej terapii podtrzymującej wynosi 12-24 μg (1-2 kapsułki) 2 razy dziennie.

 

Preparat Foradyl należy stosować wyłącznie jako dodatek do glikokortykosteroidów wziewnych.

 

Nie należy przekraczać maksymalnej zalecanej dawki leku dla dorosłych (48 mcg na dobę). Biorąc pod uwagę, że maksymalna dawka dzienna Foradylu wynosi 48 μg, w razie potrzeby można dodatkowo stosować 12-24 μg na dobę w celu złagodzenia objawów astmy oskrzelowej.

 

Jeśli potrzeba zastosowania dodatkowych dawek leku przestaje być epizodyczna (na przykład staje się częstsza niż 2 dni w tygodniu), należy poradzić pacjentowi, aby skonsultował się z lekarzem w celu zmiany terapii, może to wskazywać na pogorszenie przebieg astmy oskrzelowej.

 

Na tle zaostrzenia astmy oskrzelowej nie należy rozpoczynać leczenia preparatem Foradyl ani zmieniać dawek. Lek Foradil nie powinien być stosowany w celu powstrzymania ostrych ataków astmy oskrzelowej.

 

W celu zapobiegania skurczowi oskrzeli spowodowanemu wysiłkiem fizycznym lub nieuchronnym działaniem znanego alergenu, 12 μg preparatu (zawartość 1 kapsułki) należy wdychać 15 minut przed domniemanym kontaktem z alergenem lub przed ładunkiem.

 

Pacjenci z ciężkim skurczem oskrzeli w historii w celu zapobiegania mogą wymagać inhalacji zawartości 2 kapsułek (24 μg).

 

W przypadku POChP dawka leku do regularnego leczenia podtrzymującego wynosi 12-24 μg (1-2 kapsułki) dwa razy na dobę.

 

Dzieci w wieku 5 lat i starsze

 

Maksymalna zalecana dawka leku wynosi 24 μg na dobę.

 

W przypadku astmy oskrzelowej dawka leku do regularnej terapii podtrzymującej wynosi 12 μg 2 razy dziennie. Preparat Foradyl należy stosować wyłącznie jako dodatek do glikokortykosteroidów wziewnych.

 

U dzieci w wieku od 5 do 12 lat zaleca się stosowanie skojarzonych leków zawierających wziewne glikokortykosteroidy i długo działającego agonistę beta 2-adrenoreceptora, z wyjątkiem przypadków ich oddzielnego stosowania.

 

W celu zapobiegania skurczowi oskrzeli spowodowanemu wysiłkiem fizycznym lub nieuchronnym działaniem znanego alergenu, 12 μg preparatu (zawartość 1 kapsułki) należy wdychać 15 minut przed domniemanym kontaktem z alergenem lub przed ładunkiem.

 

Instrukcje dotyczące wdychania

 

W celu zapewnienia właściwego stosowania leku, lekarz lub inny pracownik służby zdrowia powinien pokazać pacjentowi, jak korzystać z inhalatora; wyjaśnić pacjentowi, że konieczne jest stosowanie kapsułek z proszkiem do inhalacji tylko za pomocą klimatyzatora; ostrzec pacjenta, że ​​kapsułki są przeznaczone tylko do inhalacji i nie są przeznaczone do spożycia.

 

Dzieci powinny stosować lek pod nadzorem dorosłych.

 

Ważne jest, aby pacjent zrozumiał, że z powodu zniszczenia kapsułki żelatynowej małe kawałki żelatyny można wdychać do jamy ustnej lub gardła. Aby zminimalizować to zjawisko do minimum, nie należy przebijać kapsułki więcej niż 1 raz. Wyjmij kapsułkę z blistra bezpośrednio przed użyciem. Istnieją osobne doniesienia o przypadkowym połknięciu całych kapsułek przez pacjentów. Większość tych przypadków nie jest związana z rozwojem zdarzeń niepożądanych. Pracownik służby zdrowia powinien wyjaśnić pacjentowi, jak prawidłowo stosować lek, zwłaszcza gdy pacjent nie oddycha lepiej po inhalacji.

 

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

 

Nie otrzymano danych na temat potrzeby stosowania leku w innej dawce u pacjentów w wieku powyżej 65 lat w porównaniu z młodszymi pacjentami.

 

Instrukcja korzystania z klimatyzatora

 

1. Zdjąć korek z klimatyzatora.

 

2. Przytrzymaj mocno samolot pod podstawą i obróć ustnik zgodnie z kierunkiem strzałki.

 

3. Umieść kapsułkę w celi znajdującej się w podstawie samolotu (ma ona kształt kapsułki). Należy pamiętać, że należy usunąć kapsułkę z blistra bezpośrednio przed inhalacją.

 

4. Obróć ustnik i zamknij klimatyzator.

 

5. Trzymając samolot w pozycji ściśle pionowej, naciskaj kolejno niebieskie przyciski po niebieskich przyciskach po bokach samolotu. Więc pozwól im odejść.

 

Uwaga. Na tym etapie, podczas przekłuwania kapsułki, może ona się zwinąć, powodując przedostawanie się małych kawałków żelatyny do jamy ustnej lub gardła. Ponieważ żelatyna jest jadalna, nie zaszkodzi. Aby kapsułka nie uległa całkowitemu rozkładowi, należy spełnić następujące wymagania: nie przekłuwać kapsułki więcej niż jeden raz; przestrzegać zasad przechowywania; Wyjmij kapsułkę z blistra tuż przed inhalacją.

 

6. Konieczne jest wykonanie pełnego wydechu.

 

7. Należy wziąć ustnik do ust i lekko odrzucić głowę. Mocno chwyć ustnik ustami i wykonaj szybki, równomierny, maksymalny głęboki oddech. Musi występować charakterystyczny grzechoczący dźwięk powstający przez obrócenie kapsułki i rozpylenie proszku. Jeśli nie ma charakterystycznego dźwięku, należy otworzyć windę i zobaczyć, co się stało z kapsułką. Być może utknęła w celi. W takim przypadku należy ostrożnie wyjąć kapsułkę. W żadnym wypadku nie należy próbować otwierać kapsuły, naciskając kilkakrotnie przyciski po bokach urządzenia.

 

8. Jeśli po inhalacji pojawił się charakterystyczny dźwięk, należy wstrzymać oddech tak długo, jak to możliwe. W tym samym czasie należy wyjąć ustnik z ust. Następnie wydech. Otwórz klimatyzator i sprawdź, czy proszek pozostał w kapsułce. Jeśli proszek pozostaje w kapsułce, powtórz czynności opisane w punktach 6-8.

 

9. Po zakończeniu procedury inhalacji należy otworzyć podnośnik pneumatyczny, wyjąć pustą kapsułkę, zamknąć ustnik i nasadkę powietrzną za pomocą nasadki.

 

Dbanie o urządzenie klimatyzacyjne: aby usunąć pozostałości proszku, wytrzyj ustnik i celę suchą szmatką. Możesz również użyć miękkiego pędzla.

 

Foradil Combi

 

Formoterol i budezonid są przeznaczone do inhalacji. Preparaty to kapsułki z proszkiem do inhalacji, które należy stosować tylko za pomocą specjalnego urządzenia - butelki z powietrzem, która znajduje się w opakowaniu.

 

Formoterol i budezonid należy podawać indywidualnie, w najmniejszej skutecznej dawce.

 

Po opanowaniu objawów astmy oskrzelowej na tle leczenia formoterolem należy rozważyć możliwość stopniowego zmniejszania dawki leku. Zmniejszenie dawki formoterolu odbywa się pod regularnym nadzorem lekarza nad stanem pacjenta. Na tle zaostrzenia astmy oskrzelowej nie należy rozpoczynać leczenia formoterolem ani zmieniać dawek leku. Nie należy stosować formoterolu w celu powstrzymania ostrych ataków astmy oskrzelowej.

 

Gdy pacjentowi przepisuje się leczenie za pomocą inhalatora, dawkę leku należy stopniowo dobierać (miareczkować) do dawki wystarczającej do utrzymania efektu terapeutycznego.

 

Budesonid + formoterol

 

Dorośli ludzie

 

Wstępne wdychanie beta-adrenostymulujących rozszerza oskrzela, poprawia przepływ budesonidu do dróg oddechowych i wzmacnia jego działanie terapeutyczne. W związku z powyższym, w leczeniu podtrzymującym astmy oskrzelowej i POChP, najpierw wdychanie formoterolu, następnie - wziewne budesonid.

 

1. Dawka formoterolu do regularnej terapii podtrzymującej wynosi 12-24 μg (1-2 kapsułki) 2 razy dziennie. Nie należy przekraczać maksymalnej zalecanej dawki leku dla dorosłych (48 mcg na dobę).

 

Biorąc pod uwagę, że maksymalna dawka dobowa formoterolu wynosi 48 μg, w razie potrzeby można dodatkowo zastosować 12-24 μg dziennie w celu złagodzenia objawów astmy oskrzelowej. Jeśli potrzeba zastosowania dodatkowych dawek leku przestaje być epizodyczna (na przykład staje się częstsza niż 2 dni w tygodniu), należy poradzić pacjentowi, aby skonsultował się z lekarzem w celu zmiany terapii, może to wskazywać na pogorszenie przebieg choroby.

 

2. Minimalna dawka budezonidu w jednej kapsułce wynosi 200 μg. Lek nie jest przepisywany, jeśli wymagana jest pojedyncza dawka mniejsza niż 200 μg. U dorosłych z łagodną astmą oskrzelową można rozpocząć leczenie minimalną skuteczną dawką 200 μg na dobę.

 

Dawka podtrzymująca budezonidu dla dorosłych wynosi 400-800 μg na dobę w 2 dawkach podzielonych (200-400 μg dwa razy na dobę).

 

W przypadku zaostrzenia astmy oskrzelowej podczas przeniesienia z doustnej GCS do wziewnej lub ze zmniejszeniem dawki doustnego GCS, budezonid można podawać w dawce 1600 μg na dobę w 2-4 dawkach.

 

Dzieci w wieku 6 lat i powyżej

 

Wstępne wdychanie beta-adrenostymulujących rozszerza oskrzela, poprawia przepływ budesonidu do dróg oddechowych i wzmacnia jego działanie terapeutyczne. Dlatego w leczeniu podtrzymującym astmy oskrzelowej, najpierw wdychanie formoterolu, a następnie - wziewne budesonid.

 

1. Dawka formoterolu do regularnej terapii podtrzymującej wynosi 12 μg 2 razy na dobę. Maksymalna zalecana dawka leku wynosi 24 μg na dobę.

 

2. Leczenie dzieci z łagodną astmą oskrzelową rozpoczyna się od dawki 200 μg na dobę. Dawkowanie budezonidu do regularnej terapii podtrzymującej wynosi 100-200 μg 2 razy dziennie. W razie potrzeby dawkę budezonidu można zwiększyć do maksymalnie 800 μg na dobę.

 

Ze względu na brak doświadczenia klinicznego u dzieci w wieku poniżej 6 lat, budezonid nie powinien być stosowany w tej grupie wiekowej.

 

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek

 

Nie uzyskano danych dotyczących konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności nerek. W przypadku farmakokinetyki budezonidu do podawania doustnego jest mało prawdopodobne, aby u tych pacjentów wystąpiło klinicznie znaczące działanie ogólnoustrojowe leku.

 

Pacjenci z zaburzeniami czynności wątroby

 

Nie uzyskano danych dotyczących konieczności dostosowania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Ale budezonid jest metabolizowany głównie w wątrobie. Dlatego lek należy stosować ostrożnie u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. U pacjentów z łagodnym lub umiarkowanym upośledzeniem czynności wątroby jest mało prawdopodobne, że działanie leku zależy od parametrów farmakokinetycznych budezonidu podawanych doustnie.

 

Pacjenci w podeszłym wieku (powyżej 65 lat)

 

Nie uzyskano danych dotyczących konieczności dostosowania dawki u pacjentów w wieku powyżej 65 lat w porównaniu z młodszymi pacjentami.

 

Zasady wdychania

 

W celu zapewnienia właściwego stosowania leków, lekarz lub inny pracownik służby zdrowia powinien pokazać pacjentowi, jak korzystać z inhalatora; wyjaśnić pacjentowi, że konieczne jest stosowanie kapsułek z proszkiem do inhalacji tylko za pomocą klimatyzatora; ostrzec pacjenta, że ​​kapsułki są przeznaczone wyłącznie do inhalacji i nie są przeznaczone do spożycia. U dzieci i młodzieży wziewne budesonid i formoterol powinny być wykonywane pod nadzorem dorosłych. Należy upewnić się, że dziecko prawidłowo wykonuje technikę inhalacji.

 

Ważne jest, aby pacjent zrozumiał, że z powodu zniszczenia kapsułki żelatynowej małe kawałki żelatyny można wdychać do jamy ustnej lub gardła. Aby ograniczyć to zjawisko do minimum, nie przekłuwaj kapsułki więcej niż 1 raz.

 

Wyjmij kapsułkę z blistra bezpośrednio przed użyciem.

 

Płukanie jamy ustnej wodą po inhalacji budesonidu może zapobiegać podrażnieniom błony śluzowej jamy ustnej i gardła, a także zmniejszać ryzyko wystąpienia ogólnoustrojowych działań niepożądanych.

 

Istnieją osobne doniesienia o przypadkowym połknięciu całych kapsułek przez pacjentów. Większość tych przypadków nie jest związana z rozwojem zdarzeń niepożądanych. Pracownik służby zdrowia powinien wyjaśnić pacjentowi, jak prawidłowo stosować lek, zwłaszcza gdy pacjent nie oddycha lepiej po inhalacji.

 

Efekt uboczny

 

Formoterol

• reakcje nadwrażliwości, takie jak niedociśnienie tętnicze, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, swędzenie, wysypka;
• poczucie niepokoju;
• zwiększona pobudliwość;
• bezsenność;
• bół głowy;
• drżenie;
• zawroty głowy;
• naruszenie smaku;
• uczucie kołatania serca;
• częstoskurcz;
• obrzęki obwodowe;
• skurcz oskrzeli, w tym paradoksalny;
• podrażnienie błony śluzowej gardła i krtani;
• suchość błony śluzowej jamy ustnej;
• nudności;
• skurcz mięśni;
• mialgia;
• kaszel;
• hipokaliemia, hiperglikemia;
• wydłużenie odstępu QT (podczas EKG);
• podwyższone ciśnienie krwi (w tym nadciśnienie tętnicze);
• dławica piersiowa;
• zaburzenia rytmu serca, w tym Migotanie przedsionków, dodatkowe skurcze komorowe, tachyarytmia.

 

Budesonide

• tłumienie funkcji kory nadnerczy;
• Zespół Cushinga;
• hiperkortyzacja;
• opóźnienie wzrostu u dzieci i młodzieży;
• zaćma;
• jaskra;
• reakcja nadwrażliwości, w tym wysypka, pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, świąd, kontaktowe zapalenie skóry;
• nadpobudliwość psychoruchowa;
• zaburzenia snu;
• niepokój;
• depresja;
• agresywne zachowanie;
• zaburzenia zachowania (szczególnie u dzieci);
• zmniejszenie gęstości mineralnej kości;
• kaszel;
• paradoksalny skurcz oskrzeli;
• Kandydoza błony śluzowej jamy ustnej i krtani;
• podrażnienie gardła;
• dysfonia, zanikająca po przerwaniu leczenia budezonidem lub zmniejszeniu dawki leku;
• zapalenie płuc.

 

Przeciwwskazania

• okres laktacji (karmienie piersią);
• aktywna gruźlica płuc;
• dziedziczna nietolerancja na galaktozę, silny niedobór laktazy i upośledzony zespół wchłaniania glukozy-galaktozy;
• wiek dzieci poniżej 5 lat (Foradil) i do 6 lat (Foradil Kombi);
• nadwrażliwość na formoterol, budezonid lub jakikolwiek inny składnik leku.

 

Zastosowanie w ciąży i laktacji

 

W okresie ciąży i laktacji produkt Foradil stosuje się ostrożnie, tylko w przypadkach, gdy oczekiwany efekt terapeutyczny dla matki przekracza potencjalne ryzyko wystąpienia działań niepożądanych u płodu lub dziecka.

 

Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania produktu Foradyl Combi podczas ciąży i laktacji.

 

Stosowanie w czasie ciąży jest możliwe tylko wtedy, gdy zamierzona korzyść dla matki przekracza potencjalne ryzyko dla płodu. Formoterol, podobnie jak inne beta-adrenomimetyki, może spowolnić proces porodowy z powodu działania tokolitycznego (relaksujący wpływ na mięśnie gładkie macicy).

 

Nie wiadomo, czy formoterol przenika do mleka kobiecego. W przypadku przyjmowania leku Foradyla Combi, należy przerwać karmienie piersią.

 

Płodność

 

Brak danych na temat wpływu leku na płodność. W doświadczalnych badaniach na zwierzętach nie stwierdzono wpływu na płodność podczas doustnego podawania formoterolu i podskórnego podawania budezonidu.

 

Stosować u dzieci

 

Foradyl jest przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej 5 lat. Preparat Foradyl Combi jest przeciwwskazany u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

 

Specjalne instrukcje

 

Szczególna ostrożność i uważna obserwacja są wymagane, gdy konieczne jest stosowanie formoterolu u pacjentów z następującymi współistniejącymi chorobami: IHD; zaburzenia rytmu serca i przewodzenie, zwłaszcza blokada przedsionkowo-komorowa trzeciego stopnia; ciężka niewydolność serca; idiopatyczne subowawkowe zwężenie aorty; przerostowa kardiomiopatia zaporowa; tyreotoksykoza; znane lub podejrzewane wydłużenie odstępu QT (QT skorygowane o więcej niż 0,44 s).

 

Należy zachować ostrożność u pacjentów z cukrzycą, mięśniakiem macicy.

 

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

 

Drżenie lub niepokój, które występują podczas leczenia agonistami receptorów beta, mogą wpływać na zdolność prowadzenia pojazdu przez pacjenta, więc nie zaleca się stosowania formoterolu w potencjalnie niebezpiecznych czynnościach wymagających uwagi, szybkich reakcjach psychomotorycznych.

 

Dane na temat wpływu budezonidu na zdolność kierowania pojazdami i pracy z mechanizmami. Negatywny wpływ leku na zdolność prowadzenia pojazdów i pracę z mechanizmami jest mało prawdopodobny.

 

Interakcje leków

 

Formoterol

 

Należy ostrożnie stosować formoterol (podobnie jak inne beta-adrenostymulatory) u pacjentów przyjmujących leki takie jak chinidyna, dizopramid, prokainamid, fenotiazyny, leki przeciwhistaminowe, makrolidy, inhibitory MAO, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne i inne leki, o których wiadomo, że wydłużają odstęp QT interwał, ponieważ w takich przypadkach można zwiększyć działanie adrenostymulatorów na układ sercowo-naczyniowy. Podczas stosowania leków wydłużających odstęp QT ryzyko arytmi komorowych wzrasta.

 

Jednoczesne stosowanie innych leków sympatykomimetycznych może prowadzić do nasilenia działań niepożądanych formoterolu.

 

Jednoczesne stosowanie pochodnych ksantyny, GCS lub diuretyków może zwiększyć potencjalne hipokemiczne działanie adrenostymulantów beta2.

 

U pacjentów otrzymujących znieczulenie za pomocą fluorowcowanych węglowodorów zwiększa się ryzyko arytmii.

 

Beta-adrenoblockery mogą osłabić działanie formoterolu. W związku z tym nie należy przepisywać formoterolu razem z beta-blokerami (w tym kroplami do oczu), chyba że stosowanie tej kombinacji leków nie jest wymuszone z jakichkolwiek nadzwyczajnych powodów.

 

Budesonide

 

Stosowanie leku razem z inhibitorami CYP3A4 (na przykład itrakonazol, ketokonazol, rytonawir, nelfinawir, amiodaron, klarytromycyna) może prowadzić do zmniejszenia metabolizmu budezonidu i zwiększenia jego stężenia ogólnoustrojowego. Kiedy budezonid jest przepisywany razem z inhibitorami CYP3A4, funkcja kory nadnerczy powinna być regularnie monitorowana i, w razie potrzeby, dawka budezonidu powinna zostać zmieniona.

 

Kiedy budezonid stosuje się razem z lekami indukującymi CYP3A4 (np. Ryfampicyna, fenobarbital, fenytoina), możliwe jest zwiększenie metabolizmu budezonidu i zmniejszenie jego stężenia ogólnoustrojowego.

 

Methandrostenolone, estrogeny wzmacniają działanie budesonidu.

 

Analogi leku Foradil

 

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Atimos;
• Oxys Turbuhaler;
• Foradil Combi;
• Formotherol Ishihler;
• Rodowity formoterol;
• Fumaran formoterolu;
• Dihydrat fumaranu formoterolu.

 

Analogi dotyczące efektu leczniczego (fundusze na leczenie astmy oskrzelowej):

• Aldecin;
• Aminofilina;
• Arthromax;
• Askoril;
• Astmopent;
• Atrovent;
• Beklazon;
• Beclomethasone aeronaut;
• Benacorte;
• Berlikort;
• Berodual;
• Berotek;
• Bronal;
• Bronchalamina;
• Broncholitin;
• Bronhosan;
• Budesonide;
• Ventolin;
• Hydrokortyzon;
• Glycyrs;
• Decortin;
• Deksametazon;
• Diprospan;
• Zaditen;
• Intal;
• Bromek ipratropium;
• Kenakorth;
• Kenalog;
• Clenbuterol;
• Cromogen;
• Cromoglyn;
• Xidifon;
• Metyloprednizolon;
• Mistabrone;
• Montelar;
• Platy-linina;
• Plibékot;
• Polcortolone;
• Prednizolon;
• Pulmicort;
• Pulmicort Turbuhaler;
• Salbutamol;
• Salmecort;
• Salmeter;
• Seretid;
• Seredid Multidisk;
• Symbicort Turbuhaler;
• Tylny;
• Theostat;
• Theotard;
• Triamcynol;
• Fenoterol;
• Fliksotid;
• Fortecortin;
• Celeston;
• Eladon;
• Erespal;
• Erispirus;
• Eufillin;
• Eufilong.

Podobne leki:

Inne leki: