Emanera - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (kapsułki lub tabletki 20 mg i 40 mg) leku na bazie esomeprazolu do leczenia wrzodów, zapalenia żołądka i refluksu u dorosłych, dzieci i ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Emanera. Przedstawiono opinie odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat korzystania z Emanery w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Emanery w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosować w leczeniu wrzodów, zapalenia żołądka i refluksu u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji. Skład leku na podstawie esomeprazolu.

 

Emanera - lek, który zmniejsza wydzielanie żołądkowe, inhibitor pompy protonowej. Esomeprazol (substancja czynna leku Emanera) jest S-izomerem omeprazolu i hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku ze względu na specyficzny i kierunkowy mechanizm działania. Szczególnie hamuje pompę protonową komórek okładzinowych. Oba izomery omeprazolu, R- i S- mają podobną aktywność farmakodynamiczną.

 

Mechanizm akcji

 

Esomeprazol jest słabą zasadą, więc gromadzi się i staje się aktywny w warunkach bardzo kwaśnego środowiska kanalików wydzielniczych komórek okładzinowych błony śluzowej żołądka, gdzie hamuje aktywność enzymu H-K-ATPazy. Hamuje zarówno podstawowe, jak i stymulowane wydzielanie kwasu solnego.

 

Wpływ na wydzielanie kwasu w żołądku

 

Działanie to rozwija się w ciągu 1 godziny po przyjęciu 20 mg lub 40 mg esomeprazolu. Przy wielokrotnym przyjmowaniu 20 mg esomeprazolu raz na dobę przez 5 dni, średnie maksymalne stężenie kwasu chlorowodorowego po stymulacji pentagastryną jest zmniejszone o 90% (w dniu 5 terapii 6-7 godzin po przyjęciu leku).

 

Efekt terapeutyczny osiągnięty przez hamowanie wydzielania kwasu

 

Uzdrowienie refluksowego zapalenia przełyku podczas przyjmowania esomeprazolu w dawce 40 mg występuje u około 78% pacjentów po 4 tygodniach iu 93% pacjentów po 8 tygodniach leczenia. Leczenie esomeprazolem 20 mg dwa razy na dobę przez 1 tydzień w połączeniu z odpowiednimi antybiotykami prowadzi do skutecznej eradykacji Helicobacter pylori (helicobacter) u 90% pacjentów.

 

Nieskomplikowany wrzód trawienny po leczeniu eradykacyjnym (czas trwania od 7 do 10-14 dni) nie wymaga kontynuacji monoterapii lekami przeciwwydzielniczymi w gojeniu się wrzodów i eliminacji objawów.

 

Inne działania związane z supresją wydzielania kwasu

 

Na tle terapii lekami przeciwwydzielniczymi poziom gastryny w surowicy krwi wzrasta w odpowiedzi na zmniejszenie wydzielania kwasu.

 

U niektórych pacjentów po długotrwałym leczeniu esomeprazolem wzrosła liczba komórek podobnych do enterochromafin (ELC), prawdopodobnie z powodu zwiększenia poziomu gastryny w osoczu krwi.

 

Przy przedłużonym podawaniu leków przeciwwydzielniczych występował niewielki wzrost częstości tworzenia gruczołowych torbieli żołądka. Zmiany te spowodowane są fizjologicznymi zmianami wynikającymi z przedłużonego hamowania wydzielania kwasu. Cysty są łagodne i mają odwracalny charakter.

 

Zmniejszeniu kwasowości treści żołądkowej na tle leków przeciwwydzielniczych towarzyszy wzrost zawartości flory bakteryjnej w żołądku w przewodzie pokarmowym w normie. Terapia inhibitorami pompy protonowej może prowadzić do nieznacznego zwiększenia ryzyka chorób zakaźnych przewodu pokarmowego, na przykład wywołanych przez bakterie z rodzaju Salmonella spp. (Salmonella) i Campylobacter spp.

 

Esomeprazol jest skuteczniejszy w gojeniu wrzodów żołądka u pacjentów, którzy stosowali niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym: selektywne inhibitory COX-2 w porównaniu z ranitydyną.

 

Wykazano wysoką skuteczność esomeprazolu w zapobieganiu owrzodzeniom żołądka i dwunastnicy u pacjentów przyjmujących NLPZ (u pacjentów w wieku powyżej 60 lat i (lub) z chorobą wrzodową w przeszłości). selektywne inhibitory COX-2.

 

Kompozycja

 

Esomeprazol magnezu + substancje pomocnicze.

 

Farmakokinetyka

 

Esomeprazol jest niestabilny w środowisku kwaśnym, dlatego jest przeznaczony do podawania doustnego w postaci rozpuszczalnych w jelitach kapsułek zawierających peletki preparatu Emaner, którego skorupa jest również odporna na działanie soku żołądkowego. In vivo, niewielka część esomeprazolu przekształca się w izomer R. Esomeprazol wchłania się szybko, osiągając Cmax w osoczu krwi około 1-2 godzin po spożyciu. Bezwzględna biodostępność wynosi 64% po przyjęciu pojedynczej dawki 40 mg, która wzrasta do 89% w stosunku do dziennego spożycia esomeprazolu raz na dobę. Biodostępność esomeprazolu w dawce 20 mg wynosi odpowiednio 50% i 68%. Spożywanie spowalnia i zmniejsza wchłanianie esomeprazolu, chociaż nie ma znaczącego znaczenia klinicznego. Z pojedynczym dziennym spożyciem esomeprazolu całkowicie usuniętego z osocza krwi podczas przerwy między dawkami. Nie kumuluj się. Główne metabolity esomeprazolu nie wpływają na wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Prawie 80% spożytej dawki esomeprazolu wydalane jest przez nerki w postaci metabolitów, a pozostałe - przez jelita. W moczu znaleziono mniej niż 1% niezmienionego esomeprazolu.

 

U pacjentów w podeszłym wieku (71-80 lat) metabolizm leku Emanera nie zmienia się znacząco.

 

Po wielokrotnym stosowaniu esomeprazolu w dawkach 20 mg i 40 mg, AUC i czas do osiągnięcia Cmax u dzieci w wieku 12-18 lat i dorosłych były takie same.

 

Wskazania

 

Refluks żołądkowo-przełykowy (GERD):

• leczenie erozyjnego refluksowego zapalenia przełyku;
• długotrwałe leczenie podtrzymujące po wyleczeniu erozyjnego zapalenia przełyku w celu zapobiegania nawrotom;
• leczenie objawowe GERD.

 

Wrzód trawienny żołądka i dwunastnicy - w ramach skojarzonej antybiotykoterapii w celu eradykacji Helicobacter pylori:

• owrzodzenie dwunastnicy związane z Helicobacter pylori;
• zapobieganie nawrotom wrzodu trawiennego związanego z Helicobacter pylori.

 

Pacjenci przyjmujący długoterminowe niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ):

• w celu gojenia wrzodu żołądka związanego z przyjmowaniem NLPZ;
• zapobieganie wrzodom żołądka i dwunastnicy związanym z podawaniem NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka.

 

Długotrwała profilaktyka nawrotu powtarzającego się krwawienia z wrzodów trawiennych (po dożylnym podaniu leków, które zmniejszają wydzielanie gruczołów żołądkowych).

 

Zespół Zollingera-Ellisona i inne schorzenia charakteryzujące się zwiększonym wydzielaniem żołądkowym, w tym. nadciśnienie idiopatyczne.

 

Formy uwolnienia

 

Kapsułki rozpuszczalne w jelitach 20 mg i 40 mg (czasami błędnie nazywane tabletkami).

 

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

 

Lek przyjmuje się doustnie. Kapsułki są przyjmowane bez żucia, przed jedzeniem, wyciskane niewielką ilością płynu.

 

Pacjentom z trudnościami połykania należy przelać zawartość kapsułek do połowy szklanki niegazowanej wody, zamieszać i wypić natychmiast lub w ciągu 30 minut. Następnie napełnij szklankę wodą do połowy, opłucz ściany szklanki i wypij.

 

Nie mieszaj leku z innymi płynami, t. może to doprowadzić do rozpuszczenia ochronnej powłoki peletek. Granulki nie powinny być żute ani rozgryzane.

 

Pacjenci, którzy nie mogą samodzielnie połykać, zawartość kapsułek należy rozpuścić w wodzie stojącej i wstrzyknąć esomeprazol przez zgłębnik nosowo-żołądkowy. Konieczne jest sprawdzenie zgodności strzykawki pod kątem podawania preparatu i sondy. Wytyczne dotyczące przygotowania i podawania leku przez sondę nosowo-żołądkową podano poniżej.

 

Dorośli i nastolatki powyżej 12 lat

 

Refluks żołądkowo-przełykowy

 

Zapalenie przełyku z refluksem zwrotnym (leczenie): 40 mg raz na dobę przez 4 tygodnie. Jeśli po pierwszym przebiegu leczenia zapalenie przełyku nie ustępuje lub objawy utrzymują się, zaleca się dodatkowe 4-tygodniowy cykl leczenia esomeprazolem.

 

Długotrwałe leczenie podtrzymujące po leczeniu reumzyjnego zapalenia przełyku z refluksu, aby zapobiec nawrotowi: 20 mg raz na dobę.

 

Objawowe leczenie GERD: 20 mg raz na dobę - pacjenci bez zapalenia przełyku. Jeśli po 4 tygodniach leczenia objawy nie mogą być kontrolowane, konieczne jest ponowne badanie pacjenta. Po wyeliminowaniu objawów można kontynuować przyjmowanie leku Emanera, tj. Przyjmować 20 mg leku raz na dobę, jeśli wystąpią objawy. Pacjenci przyjmujący NLPZ, u których występuje ryzyko wystąpienia wrzodów żołądka lub dwunastnicy, nie są zalecani do leczenia na żądanie.

 

Dorośli ludzie

 

Wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy

 

W połączeniu z terapią przeciwbakteryjną do zwalczania Helicobacter pylori

 

Wrzód dwunastnicy związany z Helicobacter pylori i zapobieganie nawrotom wrzodu trawiennego związanego z Helicobacter pylori: Helicobacter pylori łączona terapia eradykacyjna obejmuje Emanera 20 mg, amoksycylinę 1 g i klarytromycynę 500 mg. Wszystkie leki należy przyjmować 2 razy dziennie przez 7-14 dni .

 

Pacjenci przyjmujący długotrwałe NLPZ

 

Leczenie wrzodu żołądka związanego z przyjmowaniem NLPZ: 20 mg lub 40 mg raz dziennie przez 4-8 tygodni.

 

Zapobieganie wrzodowi żołądka i dwunastnicy związanej ze stosowaniem NLPZ u pacjentów z grupy ryzyka: lek Emanera 20 mg lub 40 mg raz na dobę.

 

Długotrwała profilaktyka nawracających nawrotów krwawienia z wrzodów trawiennych (po dożylnym podaniu leków, które zmniejszają wydzielanie gruczołów gastrycznych)

 

Lek Emanera wyznaczony w dawce 40 mg 1 raz dziennie przez 4 tygodnie po rozpoczęciu / w zapobieganiu powtarzającego się krwawienia.

 

Zespół Zollingera-Ellisona i inne schorzenia charakteryzujące się zwiększonym wydzielaniem żołądkowym, w tym. nadciśnienie idiopatyczne

 

Początkowa dawka leku Emanera - 40 mg 2 razy dziennie. Dawka leku i czas trwania leczenia dobierane są indywidualnie w zależności od klinicznego obrazu choroby. Choroba u większości pacjentów jest kontrolowana przez przyjmowanie leku w dawce od 80 mg do 160 mg na dobę. Jeśli konieczne jest stosowanie leku Emanera w dawce większej niż 80 mg na dobę, dzienna dawka podzielona jest na dwie podzielone dawki.

 

Pacjenci z zaburzeniami czynności nerek nie muszą zmieniać dawki. Doświadczenie ze stosowaniem esomeprazolu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek jest ograniczone. Dlatego przy przepisywaniu leku tacy pacjenci powinni zachować ostrożność.

 

Pacjenci z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby nie są zobowiązani do zmiany dawki. W ciężkiej niewydolności wątroby maksymalna dzienna dawka nie powinna przekraczać 20 mg.

 

Starsi pacjenci nie potrzebują dostosowania dawki.

 

Zasady podawania leku przez zgłębnik nosowo-żołądkowy:

1. Otworzyć kapsułkę i wlać jej zawartość do specjalnej strzykawki. Do strzykawki dodać 25 ml wody pitnej i około 5 ml powietrza. W przypadku niektórych sond może zajść potrzeba rozcieńczenia preparatu w 50 ml wody pitnej, aby zapobiec zatykaniu przez sondę peletek zawartych w kapsułce.
2. Po natychmiastowym dodaniu wody wstrząsaj strzykawką aż do uzyskania zawiesiny.
3. Upewnić się, że końcówka nie jest zatkana (lekko naciskając na tłok, trzymając strzykawkę w pozycji z końcówką do góry).
4. Wsunąć końcówkę strzykawki w sondę, nadal trzymając ją skierowaną w górę.
5. Wstrząśnij strzykawką i obróć ją końcówką w dół.Natychmiast wprowadzić do sondy 5-10 ml rozpuszczonego leku. Po podaniu roztworu należy przywrócić strzykawkę do poprzedniej pozycji i wstrząsnąć (strzykawkę należy przytrzymać za końcówkę
6. w górę; aby uniknąć zatkania końcówki).
7. Ponownie opuść strzykawkę końcówką w dół i włóż kolejne 5-10 ml roztworu do sondy. Powtarzaj tę procedurę, aż strzykawka będzie pusta.
8. Jeśli pozostała część preparatu jest w postaci szlamu w strzykawce: napełnij strzykawkę 25 ml wody i 5 ml powietrza i powtórz procedury opisane w punktach 5 i 6. Dla niektórych sond 50 ml wody pitnej może być potrzebny do tego celu.

 

Efekt uboczny

• bół głowy;
• bezsenność;
• zawroty głowy;
• parestezja;
• senność;
• depresja;
• pobudzenie;
• halucynacje;
• agresywne zachowanie;
• skurcz oskrzeli;
• ból brzucha;
• zaparcia, biegunka;
• bębnica;
• nudności wymioty;
• suchość błony śluzowej jamy ustnej;
• zapalenie jamy ustnej;
• Kandydoza przewodu żołądkowo-jelitowego;
• zapalenie wątroby (z żółtaczką lub bez);
• śródmiąższowe zapalenie nerek;
• ginekomastia;
• ból stawów;
• mialgia;
• słabe mięśnie;
• zapalenie skóry;
• wysypka na skórze;
• swędzenie;
• pokrzywka;
• łysienie;
• fotosensybilizacja;
• rumień wielopostaciowy;
• Zespół Stephena-Johnsona;
• Toksyczna martwica naskórka;
• leukopenia, małopłytkowość, agranulocytoza, pancytopenia;
• rozmazany obraz;
• zmiana w smaku;
• reakcje nadwrażliwości (np. gorączka, obrzęk naczynioruchowy, reakcja anafilaktyczna / wstrząs anafilaktyczny);
• obrzęki obwodowe;
• wyzysk;
• osłabienie (złe samopoczucie).

 

Przeciwwskazania

• jednoczesny odbiór z atazanawirem i nelfinawirem;
• dzieci poniżej 12 lat (brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa);
• dzieci w wieku powyżej 12 lat w przypadku innych wskazań, z wyjątkiem GERD;
• dziedziczna nietolerancja fruktozy, zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobór cukru izomaltaza;
• nadwrażliwość na składniki leku;
• nadwrażliwość na podstawione benzoimidazole.

 

Zastosowanie w ciąży i laktacji

 

Stosowanie leku Emanera jest możliwe tylko wtedy, gdy spodziewane korzyści dla matki przewyższają potencjalne ryzyko dla płodu, ponieważ Nie ma wystarczających danych dotyczących stosowania esomeprazolu u kobiet w ciąży.

 

W badaniach epidemiologicznych, podczas stosowania mieszaniny racemicznej omeprazolu, nie wykryto żadnych skutków fetotoksycznych ani zaburzeń rozwojowych płodu.

 

W badaniach z esomeprazolem nie stwierdzono bezpośredniego ani pośredniego szkodliwego wpływu na rozwój zarodka lub płodu u zwierząt. Nie stwierdzono bezpośredniego ani pośredniego niepożądanego wpływu na przebieg ciąży, poród i poporodowy okres noworodka.

 

Obecnie nie wiadomo, czy esomeprazol przenika do mleka matki, dlatego nie należy stosować leku Emanera podczas karmienia piersią.

 

Stosować u dzieci

 

Przeciwwskazane u dzieci w wieku poniżej 12 lat (brak danych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa). Przeciwwskazane w dzieciństwie powyżej 12 lat na inne wskazania, z wyjątkiem GERD.

 

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

 

Starsi pacjenci nie potrzebują dostosowania dawki.

 

Specjalne instrukcje

 

Jeśli masz objawy lękowe (takie jak znaczna, spontaniczna utrata masy ciała, powtarzające się wymioty, dysfagia, wymioty ze śladami krwi lub meleny), a jeśli podejrzewasz lub rozpoznajesz wrzód żołądka, musisz wykluczyć złośliwego guza, ponieważ stosowanie leku Emanera może zmniejszyć nasilenie objawów i opóźnić rozpoznanie.

 

Pacjenci, którzy przyjmują lek przez długi czas (szczególnie przez ponad rok) powinni być pod regularnym nadzorem lekarza.

 

Pacjenci przyjmujący lek "na żądanie" powinni zostać poinformowani o konieczności wizyty u lekarza w przypadku zmiany charakteru objawów. Biorąc pod uwagę fluktuacje stężenia esomeprazolu w osoczu, gdy lek stosuje się w trybie "na żądanie", należy wziąć pod uwagę interakcje z innymi produktami leczniczymi.

 

Gdy esomeprazol jest stosowany do zwalczania Helicobacter pylori, należy wziąć pod uwagę możliwe interakcje między składnikami potrójnej terapii. Klarytromycyna jest silnym inhibitorem CYP3A4; w związku z tym należy rozważyć przeciwwskazania i interakcje lekowe klarytromycyny podczas podawania potrójnej terapii pacjentom przyjmującym leki metabolizowane przez CYP3A4, takie jak cyzapryd.

 

Preparat Emanera zawiera sacharozę, dlatego jej stosowanie jest przeciwwskazane u pacjentów z dziedziczną nietolerancją na fruktozę, zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedobór izomaltazy.

 

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

 

Emanera nie wpływa na zarządzanie pojazdami i współpracuje z innymi urządzeniami technicznymi, wymagającymi zwiększonej koncentracji uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych.

 

Interakcje leków

 

Wpływ esomeprazolu na farmakokinetykę innych leków

 

Leki, których wchłanianie zależy od poziomu pH

 

Obniżenie poziomu kwasowości soku żołądkowego na tle leczenia esomeprazolem może prowadzić do zmiany wchłaniania leków, których wchłanianie zależy od kwasowości pożywki. Podobnie jak leki zobojętniające i inne leki zmniejszające wydzielanie gruczołów gastrycznych, esomeprazol zmniejsza wchłanianie ketokonazolu i itrakonazolu.

 

Jednoczesne stosowanie omeprazolu (40 mg raz na dobę) i niektórych leków przeciwretrowirusowych (atazanawir 300 mg / rytonawir 100 mg) u zdrowych ochotników towarzyszy znacznemu zmniejszeniu ekspozycji na atazanawir (wartości AUC, Cmax i Cmin w osoczu krwi uległy zmniejszeniu o około 75%.

 

Zwiększenie dawki atazanawiru do 400 mg nie zrekompensowało tego zmniejszenia ekspozycji.

 

Inhibitory pompy protonowej, w tym. esomeprazol nie powinien być przyjmowany równocześnie z atazanawirem.

 

Leki metabolizowane przez izoenzym CYP2C19

 

Esomeprazol hamuje CYP2C19, główny izoenzym metabolizmu esomeprazolu. W związku z tym, przy jednoczesnym stosowaniu esomeprazolu z preparatami metabolizmu, w których uczestniczy izoenzym CYP2C19, takimi jak diazepam, citalopram, imipramina, klomipramina, fenytoina, stężenie tych leków w osocze krwi może wzrosnąć, a zatem wymagane jest zmniejszenie dawki.

 

Jest to szczególnie konieczne, aby wziąć pod uwagę przy wyznaczaniu leku Emanera w trybie "na żądanie". Tak więc przy równoczesnym stosowaniu z esomeprazolem w dawce 30 mg klirens diazepamu (substrat CYP2C19) zmniejsza się o 45%.

 

Jednoczesne stosowanie esomeprazolu w dawce 40 mg u pacjentów z epilepsją prowadzi do zmniejszenia stężenia fenytoiny w osoczu krwi o 13%. Zaleca się monitorowanie stężenia fenytoiny w osoczu krwi na początku leczenia i po jego wycofaniu.

 

Emanera nie powoduje istotnej klinicznie zmiany w farmakokinetyce amoksycyliny i chinidyny.

 

Czas krwawienia z jednoczesnym podawaniem warfaryny i esomeprazolu w dawce 40 mg pozostaje w dopuszczalnych granicach. Zgłaszano jednak kilka przypadków klinicznie znamiennego wzmocnienia MHO. Zaleca się monitorowanie MHO w przypadkach, gdy stosowanie ezomeprazolu rozpoczyna się lub kończy z warfaryną lub innymi pochodnymi kumaryny.

 

Jednoczesne krótkotrwałe stosowanie esomeprazolu i naproksenu lub rofekoksybu nie ujawnia klinicznie istotnych interakcji farmakokinetycznych.

 

Wpływ leków na farmakokinetykę esomeprazolu

 

Esomeprazol jest metabolizowany przez izoenzymy CYP2C19 i CYP3A4.

 

Przy równoczesnym stosowaniu esomeprazolu z klarytromycyną (500 mg dwa razy na dobę) (inhibitor CYP3A4), wartość AUC esomeprazolu podwaja się.

 

Jednoczesnemu stosowaniu esomeprazolu i skojarzonego inhibitora CYP2C19 i CYP3A4 może towarzyszyć zwiększenie AUC esomeprazolu ponad 2-krotnie. Inhibitory CYP2C19 i CYP3A4, na przykład worykonazol, zwiększały AUC esomeprazolu o 280%. Zwykle w takich sytuacjach nie ma potrzeby zmiany dawki esomeprazolu, ale u pacjentów z istotnymi zaburzeniami czynności wątroby lub w razie konieczności długotrwałego leczenia należy zmniejszyć dawkę esomeprazolu.

 

Analogi leku Emanera

 

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Nexium;
• Tekst Neo.

 

Analogi w grupie farmakologicznej (leki stosowane w leczeniu refluksu żołądkowo-przełykowego):

• Akrylaza;
• Aksid;
• Almagel Neo;
• Gastal;
• Gaviscon;
• Deksylant;
• Digestal;
• Zantak;
• Zolser;
• Zulbeks;
• Kwamatel;
• Kontrolery;
• Lanzap;
• Losek;
• Metoklopramid;
• Mleko z magnezji;
• Nolpaz;
• Omez;
• Omeprazol;
• Omitox;
• Ortanol;
• Parries;
• Pasja;
• Penzital;
• Pepticum;
• Ranigast;
• Ranitydyna;
• Simesan;
• Talcid;
• Ulcozol;
• Ulkosan;
• Ultop;
• Famotydyna;
• Phosphalugel;
• Hirabesol;
• Cerucal;
• Cymetydyna;
• Cisagast;
• Sól wątrobowa Andrews.

Podobne leki:

Inne leki: