Exforge i Co-Exforge - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formularze uwalniania (tabletki 5 + 80, 5 + 160, 5 + 320, 10 + 160, 10 + 320 mg) leku do leczenia nadciśnienia i redukcji ciśnienia u dorosłych, dzieci i podczas ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Exforge i Ko-Exforge. Przedstawiono opinie odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania EXforge w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Exforge w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego i obniżania ciśnienia krwi u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji. Skład preparatu.

Exforge i Ko-Exforge - połączony lek przeciwnadciśnieniowy zawierający substancje czynne z uzupełniającym mechanizmem do monitorowania ciśnienia krwi. Amlodypina, pochodna dihydropirydyny, należy do klasy wolnych blokerów kanału wapniowego (BCCC), walsartanu do klasy antagonistów receptorów angiotensyny II. Kombinacja tych składników ma wzajemnie komplementarne działanie przeciwnadciśnieniowe, co prowadzi do wyraźniejszego spadku ciśnienia krwi w porównaniu z monoterapią każdym lekiem.

Kompozycja

Besylan amlodypiny + walsartan + substancje pomocnicze (Exforge).

Besylan amlodypiny + Walsartan + Hydrochlorotiazyd (Co-Exforge).

Farmakokinetyka

Parametry farmakokinetyczne amlodypiny, walsartanu i hydrochlorotiazydu charakteryzują się liniowością.

Amlodypina

Po przyjęciu amlodypiny w dawkach terapeutycznych Cmax w osoczu krwi osiąga się po 6-12 godzinach. Całkowita biodostępność wynosi 64-80%. Spożywanie pokarmu nie wpływa na biodostępność amlodypiny. W badaniach z amlodypiną wykazano, że u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym około 97,5% krążącego leku wiąże się z białkową krwinką osoczową. Amlodypina jest intensywnie (około 90%) metabolizowana w wątrobie z utworzeniem aktywnych metabolitów. 10% jest wydalane w postaci niezmienionej, 60% - w postaci metabolitów.

Walsartan

Po doustnym podaniu walsartanu Cmax w osoczu krwi osiąga się po 2-4 godzinach. Średnia bezwzględna biodostępność wynosi 23%.

Krzywa farmakokinetyczna walsartanu ma charakter wielowykładniczy w dół. W przypadku przyjmowania z jedzeniem, biodostępność jest zmniejszona o 40%, a Cmax w osoczu krwi o prawie 50%, chociaż około 8 godzin po przyjęciu leku do stężenia walsartanu w osoczu krwi u osób przyjmujących go z pokarmem iw grupie otrzymującej szybko działający walsartan, są wyrównane. Walsartan w dużym stopniu wiąże się z białkami surowicy (94-97%), głównie z albuminami. Walsartan nie podlega wyraźnemu metabolizmowi (około 20% dawki oznacza się w postaci metabolitów). Metabolit hydroksylowy oznacza się w osoczu krwi w niskich stężeniach. Ten metabolit jest nieaktywny farmakologicznie. Walsartan jest wydalany głównie w postaci niezmienionej przez jelita (około 83% dawki) i nerek (około 13% dawki).

Hydrochlorotiazyd

Wchłanianie hydrochlorotiazydu po spożyciu jest szybkie (czas do osiągnięcia Cmax około 2 godzin). Przy jednoczesnym przyjmowaniu pokarmu zgłaszano zarówno wzrost, jak i spadek ogólnoustrojowej dostępności biologicznej hydrochlorotiazydu w porównaniu z podawaniem leku na pusty żołądek. Wielkość tego efektu jest mała i klinicznie nieistotna. Bezwzględna dostępność biologiczna hydrochlorotiazydu po podaniu doustnym wynosi 70%. Hydrochlorotiazyd jest wydalany w postaci niezmienionej. Ponad 95% wchłoniętej dawki hydrochlorotiazydu jest wydalane w postaci niezmienionej w nerkach z moczem.

Wskazania

• nadciśnienie tętnicze (dla pacjentów wykazujących leczenie skojarzone);
• nadciśnienie tętnicze 2 i 3 stopnie (Co-Exforge).

Formy uwolnienia

Tabletki pokryte pokrywką 5 + 80, 5 + 160, 5 + 320, 10 + 160, 10 + 320 mg (Exforge).

Tabletki pokryte pokrywą 5 + 160 + 12,5; 5 + 160 + 25; 10 + 160 + 12,5; 10 + 160 + 25; 10 + 320 + 25 mg (Co-Exforge).

Instrukcja użytkowania i dawkowania

Exforge

Lek należy przyjmować doustnie, popijając niewielką ilością wody, raz dziennie, niezależnie od czasu połknięcia.

Zalecana dzienna dawka to 1 tabletka w dawce 5/80 mg lub 5/160 mg lub 10/160 mg.

Podczas wyznaczania pacjentów w podeszłym wieku, pacjentów z początkowym lub umiarkowanym upośledzeniem czynności nerek (CK> 30 ml / min), z zaburzeniami czynności wątroby lub z chorobą wątroby, z zastojem żółciowym, zmiana trybu dawkowania nie jest wymagana.

Ko-Exforge

Lek należy przyjmować doustnie (najlepiej rano), popijając niewielką ilością wody, niezależnie od przyjmowanego pokarmu.

Dla wygody, pacjenci leczeni amlodypiną, walsartanem i hydrochlorotiazydem w poszczególnych tabletkach mogą być przeniesieni do terapii Co-Exforge zawierającej takie same dawki składników aktywnych, jak również niewystarczająca kontrola ciśnienia krwi na tle podwójnej terapii skojarzonej (walsartan + hydrochlorotiazyd). amlodypina + walsartan i amlodypina + hydrochlorotiazyd), pacjenci mogą być przenoszeni na potrójne leczenie skojarzone z Ko-Exforge w odpowiednich dawkach.

Jeśli u pacjenta występuje zależne od dawki działanie niepożądane podczas stosowania podwójnej terapii skojarzonej z dowolnymi składnikami preparatu Ko-Exforge, można przepisać preparat Ko-Exforge zawierający niższą dawkę składnika czynnego, który wywołuje taki efekt uboczny, aby uzyskać podobna redukcja ciśnienia krwi.

Zalecane dawki dzienne Ko-Exforge to:

• 5 mg + 160 mg + 12,5 mg (1 tabletka zawierająca amlodypinę + walsartan + hydrochlorotiazyd w dawkach 5 mg + 160 mg + 12,5 mg);
• 10 mg + 160 mg + 12,5 mg (1 tabletka zawierająca amlodypinę + walsartan + hydrochlorotiazyd w dawkach 10 mg + 160 mg + 12,5 mg);
• 10 mg + 320 mg + 25 mg (2 tabletki zawierające amlodypinę + walsartan + hydrochlorotiazyd w dawkach 5 mg + 160 mg + 12,5 mg).

Maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe leku odnotowano 2 tygodnie po zwiększeniu dawki. Maksymalna dawka leku wynosi 10 mg + 320 mg + 25 mg na dobę.

Pacjenci w wieku powyżej 65 lat nie muszą dostosowywać dawki.

Ponieważ bezpieczeństwo stosowania i skuteczność produktu Co-Exforge u dzieci i młodzieży (poniżej 18 lat) nie zostały jeszcze ustalone, nie zaleca się stosowania tego leku w tej kategorii pacjentów.

U pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (QC powyżej 30 ml / min) i wątroby (5-9 punktów w skali Child-Pugh), dostosowanie dawki nie jest wymagane.

Efekt uboczny

• anoreksja;
• przybranie na wadze;
• hipokaliemia, hiperkalcemia, hiperlipidemia, hiponatremia;
• leukopenia, trombocytopenia;
• zawroty głowy;
• bół głowy;
• bezsenność;
• zaburzenia snu;
• brak koordynacji;
• zawroty głowy spowodowane wysiłkiem fizycznym;
• zaburzenia smakowe;
• opóźnienie;
• senność;
• półomdlały;
• zaburzenia widzenia;
• zawrót głowy;
• wyraźne obniżenie ciśnienia krwi;
• częstoskurcz;
• niedociśnienie ortostatyczne;
• zapalenie żyły;
• zakrzepowe zapalenie żył;
• kaszel;
• duszność;
• podrażnienie w gardle;
• niestrawność;
• dyskomfort w jamie brzusznej;
• ból w górnej części brzucha;
• zły oddech;
• biegunka;
• suchość w ustach;
• nudności wymioty;
• zwiększone pocenie;
• swędzenie;
• ból pleców;
• obrzęk we wspólnym regionie;
• skurcze mięśni;
• słabe mięśnie;
• mialgia;
• ból kończyn;
• ostra niewydolność nerek;
• zaburzenie erekcji;
• ginekomastia;
• hałas w uszach;
• obrzęki obwodowe;
• zwiększone zmęczenie;
• naruszenie chodu;
• astenia;
• ogólne osłabienie;
• ból w klatce piersiowej.

Przeciwwskazania

• wyrażone naruszenia wątroby (więcej niż 9 punktów w skali Child-Pugh), żółciowa marskość żółci i cholestaza;
• ciężka niewydolność nerek (CK poniżej 30 ml / min), bezmocz, pacjenci poddawani hemodializie;
• ciężkie niedociśnienie tętnicze (skurczowe ciśnienie krwi poniżej 90 mm Hg), zapaść, wstrząs kardiogenny;
• istotne klinicznie zwężenie zastawki aortalnej;
• oporny na odpowiednią terapię hipokaliemii, hiponatremii, hiperkalcemii, a także hiperurykemię z objawami klinicznymi;
• dziedziczny obrzęk naczynioruchowy lub obrzęk u pacjentów na tle poprzedniej terapii z antagonistami receptorów AT2;
• planowanie ciąży i ciąży;
• okres karmienia piersią;
• wiek poniżej 18 lat (nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa);
• nadwrażliwość na amlodypinę, walsartan, hydrochlorotiazyd, inne pochodne sulfonamidu, pochodną dihydropirydyny i inne pomocnicze składniki leku.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Wiadomo, że powołanie inhibitorów ACE, które wpływają na RAAS, w ciąży w 2 i 3 trymestrach, prowadzi do uszkodzenia lub śmierci rozwijającego się płodu. Biorąc pod uwagę mechanizm działania antagonistów receptora angiotensyny 2, nie można wykluczyć ryzyka dla płodu. Według retrospektywnej analizy stosowania inhibitorów ACE w pierwszym trymestrze ciąży towarzyszył rozwój patologii płodu i noworodka. Hydrochlorotiazyd przenika przez barierę łożyskową. Stosowanie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, małopłytkowość zarodka lub noworodka, jak również inne niepożądane reakcje obserwowane u dorosłych pacjentów, jest możliwe w okresie ciąży. W przypadku niezamierzonego przyjęcia walsartanu u kobiet w ciąży, przypadków spontanicznej aborcji, nowotworów i nerek opisano dysfunkcję u noworodków. Exforge i Co-Exforge, jak każdy inny lek, który bezpośrednio wpływa na RAAS, nie powinny być przepisywane w ciąży i kobietach planujących ciążę.

Pacjentki w wieku rozrodczym powinny być poinformowane o możliwym ryzyku dla płodu związanego ze stosowaniem leków wpływających na RAAS. Jeśli ciąża zostanie rozpoznana podczas leczenia produktem Exforge lub Co-Exforge, lek należy odstawić tak szybko, jak to możliwe.

Nie wiadomo, czy walsartan i (lub) amlodypina przenikają do mleka matki. W badaniach eksperymentalnych walsartan został zidentyfikowany z mlekiem matki. Hydrochlorotiazyd przenika do mleka kobiecego. Ko-Exforge nie powinien być stosowany podczas karmienia piersią.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Pacjenci w wieku powyżej 65 lat nie muszą dostosowywać dawki.

Stosować u dzieci

Przeciwwskazane u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (nie ustalono bezpieczeństwa stosowania u dzieci i młodzieży poniżej 18 lat).

Specjalne instrukcje

Należy zachować ostrożność przepisując Exforge pacjentom z chorobą wątroby (szczególnie z obturacyjnymi chorobami dróg żółciowych). Walsartan jest wydalany głównie w postaci niezmienionej z żółcią, natomiast amlodypina jest w znacznym stopniu metabolizowana w wątrobie.

Zaburzenia czynności nerek

Podczas stosowania leku Ko-Exforzh konieczne jest regularne monitorowanie stężenia kreatyniny i potasu w osoczu krwi.

Zniesienie beta-blokerów

Jeśli konieczne jest anulowanie beta-blokerów przed rozpoczęciem leczenia produktem Co-Exforge, dawkę beta-adrenolityków należy stopniowo zmniejszać. Ponieważ kompozycja leku Ko-Exforge nie zawiera beta-blokera, stosowanie leku nie zapobiega rozwojowi zespołu "odstawienia", który występuje, gdy beta-blokery nagle przerywają.

Oznaczone obniżenie ciśnienia krwi

W badaniach kontrolowanych z zastosowaniem Ko-Exforge w maksymalnej dawce dobowej (10 mg + 320 mg + 25 mg) u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym 2 i 3 stopni, zaobserwowano wyraźny spadek ciśnienia krwi w 1,7% przypadków, w tym niedociśnienie ortostatyczne (w porównaniu z 1,8% 0,4% i 0,2% w terapii skojarzonej walsartanu + hydrochlorotiazydu w dawce 320 mg + 25 mg, amlodypina + walsartan 10 mg + 320 mg i amlodypina + hydrochlorotiazyd 10 mg + 25 mg, odpowiednio). W przypadku wystąpienia niedociśnienia tętniczego pacjenta należy ułożyć z podniesionymi nogami, jeśli to konieczne, dożylną infuzją 0,9% roztworu chlorku sodu. Po ustabilizowaniu się ciśnienia krwi można kontynuować leczenie za pomocą Ko-Exforge.

Hiponatremia i / lub zmniejszenie BCC

U pacjentów z aktywowanym RAA (np. Z niedoborem BCC i / lub hiponatremią, a także u pacjentów otrzymujących duże dawki leków moczopędnych), możliwe jest wystąpienie objawowego niedociśnienia tętniczego u antagonistów receptora angiotensyny. Przed rozpoczęciem leczenia preparatem Ko-Exforge należy dostosować zawartość sodu w organizmie i / lub BCC lub rozpocząć leczenie pod ścisłym nadzorem lekarskim. Podczas stosowania leku Ko-Exforge konieczne jest regularne monitorowanie zawartości elektrolitów w osoczu.

Zmiana stężenia potasu w osoczu krwi

W kontrolowanych badaniach z kombinacją amlodypiny + walsartanu + hydrochlorotiazydu w maksymalnej dawce 10 mg + 320 mg + 25 mg u pacjentów z umiarkowanym lub ciężkim nadciśnieniem tętniczym, częstość występowania hipokaliemii (zawartość potasu w osoczu krwi wynosiła poniżej 3,5 mmol / l ) wynosiło 9,9% w porównaniu do 24,5%, 6,6% i 2,7% amlodypiny + hydrochlorotiazydu 10 mg + 25 mg, walsartanu + hydrochlorotiazydu 320 mg + 25 mg i amlodypiny + walsartanu 10 mg + 320 mg, odpowiednio. Częstość przerwania leczenia z powodu rozwoju hipokaliemii wynosiła 0,2% (jeden pacjent) w grupach leku Ko-Exforge i amlodypiny + hydrochlorotiazydu. U pacjentów leczonych preparatem Co-Exforge hiperkaliemia (zawartość potasu w osoczu krwi była większa niż 5,7 mmol / l) obserwowano w 0,4% przypadków (w porównaniu do 0,2-0,7% w przypadku stosowania podwójnych kombinacji). Podczas stosowania produktu Co-Exforge w kontrolowanym badaniu, wzajemnie przeciwne działanie walsartanu w dawce 320 mg / dobę i hydrochlorotiazydu w dawce 25 mg / dobę na zawartość potasu w surowicy praktycznie równoważyło się wzajemnie u wielu pacjentów. W innych przypadkach pacjenci mieli hipo- lub hiperkaliemię. Podczas stosowania leku Ko-Exforge konieczne jest regularne monitorowanie zawartości potasu w osoczu krwi.

Toczeń rumieniowaty układowy

Za pomocą tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu, odnotowano pogorszenie przebiegu lub rozwój tocznia rumieniowatego układowego.

Inne zaburzenia metaboliczne

Diuretyki tiazydowe mogą upośledzać tolerancję glukozy i zwiększać stężenie cholesterolu, trójglicerydów i kwasu moczowego w osoczu.

Przy stosowaniu tiazydowych leków moczopędnych możliwe jest zmniejszenie wydalania wapnia prowadzące do rozwoju umiarkowanej hiperkalcemii. Wyrażona hiperkalcemia na tle terapii z lekiem Ko-Exforge może wskazywać na utajoną nadczynność przytarczyc.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Niektóre działania niepożądane leku, w tym. zawroty głowy lub zaburzenia widzenia, mogą negatywnie wpływać na zdolność prowadzenia pojazdów i wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności wymagających zwiększonej koncentracji i szybkości reakcji psychomotorycznych.

Interakcje leków

Amlodypina

W monoterapii amlodypiną nie ma klinicznie istotnych interakcji z tiazydowymi lekami moczopędnymi, beta-adrenoblockerami, inhibitorami ACE, długo działającymi azotanami, nitrogliceryną do stosowania podjęzykowego, digoksyną, warfaryną, atorwastatyną, syldenafilem, preparatami zobojętniającymi kwasy (wodorotlenek magnezu, żel wodorotlenku glinu, simetikon), cymetydyna, niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), antybiotyki i leki hipoglikemizujące do podawania doustnego.

Inhibitory izoenzymu CYP3A4. Gdy amlodypina stosowana jest razem z diltiazemem, u pacjentów w podeszłym wieku spowalnia metabolizm amlodypiny, prawdopodobnie z powodu zahamowania izoenzymu CYP3A4, co prowadzi do zwiększenia stężenia amlodypiny w osoczu krwi o około 50% i zwiększenia jej ekspozycji ogólnoustrojowej. Podczas stosowania amlodypiny razem z silnymi inhibitorami CYP3A4 (np. Ketokonazolem, itrakonazolem i rytonawirem) możliwy jest znaczny wzrost ogólnoustrojowej ekspozycji na amlodypinę.

Induktory izoenzymu CYP3A4. Ponieważ stosowanie amlodypiny razem z induktorami izoenzymu CYP3A4 (na przykład karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfymeina, prymidon, ryfampicyna, sok grejpfrutowy, preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca) może prowadzić do znacznego zmniejszenia jego stężenia w surowicy. osoczu krwi, z amlodypiną i induktorami CYP3A4, powinien monitorować jej zawartość w osoczu krwi.

Walsartan

Stwierdzono, że w przypadku monoterapii walsartanem nie ma klinicznie istotnych interakcji z następującymi lekami: cymetydyna, warfaryna, furosemid, digoksyna, atenolol, indometacyna, hydrochlorotiazyd, amlodypina, glibenklamid.

Stosowany jednocześnie z suplementami diety zawierającymi potas, leki moczopędne oszczędzające potas, substytuty soli zawierające potas lub z innymi lekami, które mogą powodować wzrost zawartości potasu we krwi (na przykład heparyną), należy zachować ostrożność i regularnie monitorowanie potasu we krwi.

Kiedy walsartan stosuje się razem z NLPZ, możliwe jest zmniejszenie działania przeciwnadciśnieniowego walsartanu.

Hydrochlorotiazyd

Lit. Przy jednoczesnym stosowaniu z inhibitorami ACE i lekami moczopędnymi zgłaszano przypadki odwracalnego wzrostu stężenia litu w osoczu i jego toksycznego działania. Dlatego przy równoczesnym stosowaniu hydrochlorotiazydu i preparatów litu zaleca się monitorowanie stężenia litu w osoczu krwi.

Leki zwiotczające mięśnie w działaniu obwodowym. Tiazydowe leki moczopędne, w tym hydrochlorotiazyd, nasilają działanie zwiotczających mięśnie działań obwodowych.

NLPZ. Możliwe jest zmniejszenie działania moczopędnego i przeciwnadciśnieniowego składnika tiazydowego preparatu Ko-Exforge, gdy stosuje się go jednocześnie z NLPZ, na przykład z kwasem acetylosalicylowym, indometacyną. Jednoczesna hipowolemia może prowadzić do rozwoju ostrej niewydolności nerek.

Leki, które mogą powodować zwiększenie zawartości potasu w osoczu krwi. Ryzyko hipokaliemii wzrasta wraz z jednoczesnym mianowaniem innych leków moczopędnych, GCS, ACTH, amfoterycyny B, karbenoksolonu i kwasu acetylosalicylowego (w dawce większej niż 3 g). Należy zachować ostrożność podczas stosowania Ko-Exforge z solami potasowymi, diuretykami oszczędzającymi potas, substytutami zawierającymi potas soli jadalnych, a także z lekami, które mogą powodować wzrost potasu we krwi (na przykład heparyna).

Glikozydy nasercowe. Diuretyki tiazydowe mogą powodować takie niepożądane działania, jak hipokaliemia lub hipomagnezemia; te stany zwiększają ryzyko arytmii przy jednoczesnym stosowaniu glikozydów nasercowych.

Środki hipoglikemizujące do podawania doustnego i insuliny. Podczas stosowania leku u pacjentów z cukrzycą może być konieczne dostosowanie dawki insuliny lub środków hipoglikemizujących do podawania doustnego. Ponieważ stosowanie hydrochlorotiazydu i metforminy może powodować kwasicę mleczanową (z powodu naruszenia funkcji terapii hydrochlorotiazydem), należy zachować ostrożność podczas stosowania produktu Co-Exforge u pacjentów otrzymujących metforminę.

Leki przeciwcholinergiczne. Możliwe jest zwiększenie biodostępności diuretyku tiazydowego przy równoczesnym stosowaniu m-holinoblokatorova (na przykład atropiny, biperidenu), co najwyraźniej związane jest ze zmniejszeniem ruchliwości żołądkowo-jelitowej i spowolnieniem tempa opróżniania żołądka.

Methyldopa. Zgłaszano przypadki niedokrwistości hemolitycznej z jednoczesnym podawaniem hydrochlorotiazydu i metylodopy.

Kolestyramin zmniejsza wchłanianie tiazydowych leków moczopędnych, w tym hydrochlorotiazydu.

Witamina D i sole wapnia. Przy wspólnym stosowaniu diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu, z witaminą D lub solami wapnia, możliwe jest zwiększenie zawartości wapnia w surowicy.

Cyklosporyna. Jednoczesne podawanie cyklosporyny może zwiększać ryzyko hiperurykemii i pojawiania się objawów przypominających zaostrzenie dny moczanowej.

Karbamazepina. U pacjentów przyjmujących hydrochlorotiazyd jednocześnie z karbamazepiną może wystąpić hiponatremia. Ponieważ u pacjentów otrzymujących zarówno hydrochlorotiazyd, jak i karbamazepinę, może wystąpić hiponatremia, gdy przepisując Co-Exforge razem z karbamazepiną należy przeprowadzić odpowiednie monitorowanie zawartości sodu w osoczu krwi.

Inne rodzaje interakcji. Jednoczesne podawanie diuretyków tiazydowych, w tym hydrochlorotiazydu, może prowadzić do zwiększenia częstości występowania reakcji nadwrażliwości na allopurinol; zwiększone ryzyko działań niepożądanych amantadyny; polepszenie hiperglikemicznego działania diazoksydu; środki cytotoksyczne (na przykład cyklofosfamid, metotreksat) i nasilenie ich działania mielosupresyjnego.

Analogi produktu leczniczego Exforge

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Vylloset;
• Ko-Exforge.

Analogi dotyczące efektu leczniczego (środki lecznicze w leczeniu nadciśnienia pierwotnego):

• Adelphan;
• Altiazem PP;
• Amlodypina;
• Amprilan;
• Anaprilin;
• Arifon;
• Atenolol;
• Berlipril;
• Betalk;
• Vasocardine;
• Vasotensis;
• Werapamil;
• Veroshpiron;
• Hypotiazyd;
• Diazepec;
• Dibazol;
• Diltiazem;
• Diroton;
• Indap;
• Indapamid;
• Kalchek;
• Kapoten;
• Kaptopryl;
• Karwedilol;
• Cardura;
• Clopheline;
• Co-Dronoton;
• Co-Renitek;
• Concor;
• Corvitol;
• Cordaflex;
• Corinfar;
• Lasix;
• Lizynopryl;
• Lozap;
• Losartan;
• Lorist;
• Metocard;
• Nifedypina;
• Noliprel;
• Norvasc;
• Obsidan;
• Prazosin;
• Prestan;
• Prestarium;
• Propranolol;
• Raunatin;
• Spironolakton;
• Tenox;
• Fizjoterapia;
• Furosemid;
• Egilok;
• Egilok Retard;
• Enalapril;
• Enam;
• Enap;
• Enarenal.

Podobne leki:

Inne leki: