Rybawiryna - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (kapsułki i tabletki 200 mg) leku do złożonego leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C w połączeniu z interferonem alfa u dorosłych, dzieci i kobiet w ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Rybawiryna. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania rybawiryny w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi rybawiryny w obecności istniejących analogów strukturalnych. Zastosowanie w leczeniu skojarzonym przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C w połączeniu z interferonem alfa u dorosłych, dzieci, a także w okresie ciąży i laktacji.

Rybawiryna środek przeciwwirusowy. Szybko penetruje komórki i działa wewnątrz komórek zainfekowanych wirusem. Wewnątrzkomórkowo rybawiryna jest łatwo fosforylowana przez kinazę adenozynową do metabolitów mono-, di- i trifosforanowych. Rybawiryna trifosforan jest silnym inhibitorem konkurencyjnym dehydrogenazy monofosforanu inozyny RNA polimerazy wirusa grypy i guanylowej transferazy RNA informacyjnym, przy czym ten ostatni objawia poprzez hamowanie procesu powlekania przez RNA koperty. Te różne efekty prowadzą do znacznego zmniejszenia ilości wewnątrzkomórkowego trifosforanu guanozyny, jak również do zahamowania syntezy wirusowego RNA i białka. Rybawiryna hamuje replikację nowych wirionów, co zmniejsza obciążenie wirusowe, selektywnie hamuje syntezę wirusowego RNA, bez hamowania syntezy RNA w normalnie funkcjonujących komórkach.

Najbardziej aktywnymi wirusami DNA jest wirus syncytialny oddechowy, wirus opryszczki pospolitej typu 1 i 2 (opryszczka pospolita), adenowirusy, wirusy ospy wietrznej, wirus ospy wietrznej, choroba Marka; Wirusy RNA - grypy typu A, wirusy B, paramyksowirusom (paragrypy, świnka, choroba Newcastle), reowirusy, arenawirusy (Lassa wirus gorączki, boliwijska gorączka krwotoczna), bunyaviruses (Rift Valley wirus gorączki krymsko-kongijskiej wirus gorączki krwotocznej), hantawirusy (krwotoczny wirus gorączki z zespołem nerkowym lub płucnym) paramyksowirusy, wirusy onkogennego RNA.

Przy leczeniu gorączki krwotocznej z zespołem nerek zmniejsza nasilenie choroby, skraca czas trwania objawów (gorączka, skąpomocz, bóle w okolicy lędźwiowej, brzucha, ból głowy), poprawia wskaźniki laboratoryjne nerek, zmniejsza ryzyko wystąpienia powikłań krwotocznych i mającym niekorzystny wynik choroby.

Rybawiryna jest odporna na wirusy DNA - Varicella zoster, wirus rzekomej krów, krowianki; Wirusy RNA - enterowirusy, rinowirusy, wirus zapalenia mózgu w lesie Semliki.

Kompozycja

Rybawiryna + zaróbki.

Farmakokinetyka

Po spożyciu rybawiryna jest łatwo i prawie całkowicie wchłaniana z przewodu pokarmowego. Całkowita biodostępność wynosi około 45-65%, co najwyraźniej związane jest z metabolizmem podczas "pierwszego przejścia" przez wątrobę. Rybawiryna nie wiąże się z białkami osocza. Metabolizm rybawiryny jest prowadzony przez odwracalną fosforylację, a przez cięcie - deibozylację i hydrolizę amidu z wytworzeniem triazolowego metabolitu karboksylowego. Usuwanie rybawiryny z organizmu jest powolne. Rybawiryna i jej metabolity - triazolokarboksyamid i kwas triazolokarboksylowy - są wydalane z organizmu z moczem. Tylko około 10% dawki jest wydalane z kałem.

Po spożyciu pojedynczej dawki leku wraz z dietą wysokotłuszczową, biodostępność rybawiryny wzrosła (Cmax i AUC wzrosły o 70%). Wydaje się, że jest to spowodowane spowolnieniem transportu rybawiryny lub zmianą pH treści żołądkowej. Znaczenie tego zjawiska dla kliniki nie jest zdefiniowane. Niemniej jednak, aby osiągnąć maksymalne stężenie rybawiryny w osoczu krwi, zaleca się przyjmowanie leku wraz z posiłkiem.

Wskazania

W terapii skojarzonej z interferonem alfa 2b:

• nawrót przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu C u pacjentów w wieku powyżej 18 lat, którzy wcześniej byli leczeni interferonem alfa z długotrwałym działaniem (normalizacja ALT do końca cyklu leczenia);
• przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu C, potwierdzone histologicznie, uprzednio nieleczone, bez objawów dekompensacji czynności wątroby, ze zwiększoną ALT, seropozytywnością wobec wirusa RNA wirusa zapalenia wątroby typu C, w obecności zwłóknienia lub ciężkiej aktywności zapalnej.

Do stosowania wziewnego: leczenie szpitalne niemowląt i dzieci w wieku wczesnoszkolnym cierpiących na ciężkie infekcje dolnych dróg oddechowych wywołane przez syncytialny wirus układu oddechowego.

Formy uwolnienia

Kapsułki 200 mg.

Tabletki 200 mg.

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Lek podaje się doustnie w dawce 1-1,2 g na dzień, podzielonej na 2 dawki (rano i wieczorem). Dawka zależy od masy ciała pacjenta. Przy masie ciała 75 kg i poniżej, lek jest przepisywany w dawce dziennej 1 g w 2 dawkach podzielonych: 2 kapsułki po 200 mg rano i 3 kapsułki po 200 mg wieczorem; przy masie ciała powyżej 75 kg dzienna dawka wynosi 1,2 g w 2 dawkach podzielonych: 3 200 mg kapsułki rano i 3 200 mg kapsułki wieczorem.

Czas trwania leczenia zależy od przebiegu klinicznego choroby.

Zalecany czas leczenia pacjentów z nawrotem po poprzednim leczeniu wynosi 6 miesięcy, a dla nieleczonych - co najmniej 24 tygodnie.W tym ostatnim przypadku leczenie należy przedłużyć o kolejne 24 tygodnie (łącznie do 48 tygodni) u pacjentów z genotypem 1, którzy mieli wysokie stężenie wirusa zapalenia wątroby typu C we krwi przed rozpoczęciem leczenia, oraz Po zakończeniu pierwszych 24 tygodni leczenia RNA wirusa zapalenia wątroby typu C przestało być wykrywane.

Efekt uboczny

• zmniejszenie stężenia hemoglobiny w wyniku hemolizy;
• pojawienie się łagodnej anemii, leukopenii, granulocytopenii, trombocytopenii;
• prawdopodobnie dysfunkcja tarczycy (zmiana w treści TSH);
• wysypka na skórze;
• pokrzywka;
• obrzęk naczynioruchowy;
• skurcz oskrzeli;
• anafilaksja;
• niedociśnienie tętnicze;
• zmiana wskaźników laboratoryjnych.

Przeciwwskazania

• ciężka choroba serca (w tym niestabilna i oporna na formy leczenia) do 6 miesięcy przed rozpoczęciem leczenia preparatem Ribavirin;
• Choroby tarczycy, oporne na leczenie;
• hemoglobinopatia (w tym talasemia, anemia sierpowata);
• przewlekła niewydolność nerek (QC poniżej 50 ml / min), ciężka depresja, myśli samobójcze lub próby samobójcze (w tym w historii);
• ciężkie upośledzenie funkcji wątroby lub niewyrównana marskość wątroby;
• choroby autoimmunologiczne (w tym autoimmunologiczne zapalenie wątroby);
• ciąża;
• okres laktacji;
• zwiększona wrażliwość na rybawirynę i inne składniki leku.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Przeciwwskazane stosowanie leku Ribavirin w czasie ciąży i laktacji (karmienie piersią).

Leczenie rybawiryną nie powinno być rozpoczęte, dopóki nie zostanie uzyskany ujemny wynik testu ciążowego, który należy wykonać bezpośrednio przed rozpoczęciem podawania leku.

Chore kobiety w wieku rozrodczym, które przyjmują rybawirynę, a także ich partnerzy seksualni, muszą stosować skuteczne metody antykoncepcyjne w trakcie leczenia i przez co najmniej 4 miesiące po jego zakończeniu.

Co miesiąc przez cały ten okres należy przeprowadzać testy ciążowe. Jeśli ciąża wystąpi podczas leczenia lub w ciągu 4 miesięcy po zakończeniu leczenia, należy poinformować pacjenta o znacznym ryzyku wystąpienia działania teratogennego na rybawirynę na płód.

Chorzy mężczyźni i ich partnerzy - kobiety w wieku rozrodczym powinni również stosować skuteczne metody antykoncepcyjne. Rybawiryna gromadzi się wewnątrzkomórkowo i jest wydalana z organizmu bardzo wolno. Aby wykluczyć możliwe działanie teratogenne rybawiryny, każdy partner powinien stosować skuteczną metodę antykoncepcji podczas leczenia i co najmniej 7 miesięcy po jej zakończeniu. Mężczyźni powinni stosować prezerwatywę, aby zminimalizować ryzyko przeniesienia rybawiryny do pochwy.

Nie wiadomo, czy jakikolwiek składnik rybawiryny przenika do mleka kobiecego.

Ze względu na wysokie ryzyko niepożądanego działania rybawiryny na dziecko, należy przerwać karmienie piersią przed rozpoczęciem podawania leku.

W eksperymentalnych badaniach na zwierzętach wykazano, że rybawiryna działa embriotoksycznie i teratogennie w dawkach znacznie niższych niż zalecane do użytku klinicznego. U zwierząt rybawiryna powodowała zmiany plemników w dawkach poniżej dawki terapeutycznej.

Stosować u dzieci

Nie ustalono bezpieczeństwa i skuteczności leku w leczeniu dzieci i młodzieży. Dlatego nie zaleca się stosowania u pacjentów w wieku poniżej 18 lat.

Specjalne instrukcje

Bezpieczeństwo stosowania i skuteczność terapii skojarzonej badano tylko przy użyciu rybawiryny z interferonem alfa 2b.

Ostrożnie, po odpowiednim badaniu i tylko pod nadzorem kardiologa, Ribavirin powinien być przepisywany pacjentom z chorobami serca, niedokrwistością występującą podczas przyjmowania leku (spadek stężenia hemoglobiny poniżej 10 g / dl zaobserwowano u 14% pacjentów otrzymujących rybawirynę podczas badań klinicznych), może pogorszyć niewydolność serca i / lub pogorszenie objawów choroby. Jeśli pojawią się objawy pogorszenia układu sercowo-naczyniowego, leczenie należy przerwać.

Rybawiryna powinna być stosowana z ostrożnością u pacjentów z ciężkimi chorobami płuc (w szczególności z przewlekłą obturacyjną chorobą płuc), z cukrzycą z kwasicą ketonową, z zaburzeniami krzepnięcia krwi (w tym z zakrzepowym zapaleniem żył, zatorowością płucną), z ciężką mielodepresją.

W przypadku reakcji alergicznych (pokrzywka, obrzęk naczynioruchowy, skurcz oskrzeli, anafilaksja) należy niezwłocznie wycofać rybawirynę i przepisać odpowiednie leczenie. Przejściowa wysypka skórna nie jest powodem do przerwania leczenia.

Ponieważ zdolność funkcjonalna nerek i wątroby może się zmniejszać wraz z wiekiem, starsi pacjenci muszą zbadać ich funkcję przed rozpoczęciem podawania rybawiryny.

Kontrola wskaźników laboratoryjnych

Testy laboratoryjne (kliniczne badanie krwi z obliczeniem liczby leukocytów i liczby płytek krwi, analiza elektrolitów, określanie stężenia kreatyniny w surowicy, czynnościowe testy wątrobowe) powinny być wykonane przed leczeniem, następnie w 2. i 4. tygodniu leczenia, a następnie regularnie, w razie potrzeby .

W przypadku wystąpienia poważnych działań niepożądanych lub nieprawidłowości w parametrach laboratoryjnych podczas stosowania leku, dawkę należy dostosować lub należy przerwać podawanie leku do czasu wyeliminowania działań niepożądanych.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Osoby, które doświadczają zmęczenia, senności lub dezorientacji w leczeniu rybawiryną, powinny powstrzymać się od wykonywania pracy wymagającej zwiększonej uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych (w tym prowadzenie pojazdów, mechanizmy kontrolne).

Interakcje leków

Przy równoczesnym podawaniu rybawiryny w dawce 600 mg ze środkiem zobojętniającym kwas, zawierającym związki magnezu i glinu lub symetykon, AUC zmniejszyło się o 14%.

Przy równoczesnym stosowaniu rybawiryny i interferonu nie wykryto interakcji lekowej alfa 2b.

Rybawiryna hamuje fosforylację zydowudyny i stawudyny. Znaczenie kliniczne tych danych nie zostało w pełni ustalone.Sugerują jednak, że jednoczesne stosowanie rybawiryny z zydowudyną lub stawudyną może prowadzić do zwiększenia stężenia RNA-HIV w osoczu krwi. Dlatego zaleca się ostrożne monitorowanie stężenia RNA w osoczu krwi u pacjentów leczonych rybawiryną w skojarzeniu z którymkolwiek z tych leków. Gdy stężenie RNA-HIV w osoczu wzrasta, należy poddać przeglądowi stosowanie rybawiryny w skojarzeniu z inhibitorami odwrotnej transkryptazy.

Dowody na interakcję rybawiryny z nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy lub inhibitorami proteazy nie są dostępne. Dlatego rybawiryna może być podawana razem z tymi środkami do leczenia pacjentów z jednoczesnym zakażeniem wirusem HIV i wirusowym zapaleniem wątroby typu C.

Możliwość interakcji lub innych interakcji z rybawiryną może utrzymywać się do 2 miesięcy po zaprzestaniu jej stosowania z powodu opóźnionego wydalania.

Analogi leku Ribavirin

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Arviron;
• Vero Ribavirin;
• Virazole;
• Deviry;
• Rebetol;
• Ribavin;
• Ribavirin Meduna;
• Ribavirin Lipint;
• Ribavirin SZ;
• Ribavirin FPO;
• Ribamidyl;
• Ribapeg;
• Trivorin.

Analogi dla grupy farmakologicznej (środki przeciwwirusowe):

• Avonex;
• Agenerase;
• Alloferon;
• Algeron;
• Algier;
• Altevir;
• Alfaron;
• Alfaferon;
• Amiksin;
• Anaferon;
• Dziecko Anaferon;
• Baraklid;
• Valcite;
• Videx;
• Wiktrelis;
• Viramune;
• Viracept;
• Viread;
• Virocomb;
• Virolam;
• Viferon;
• Woodist;
• Wallferon;
• Genfaxon;
• Genferon;
• Gepon;
• Herpferon;
• Hyaferon;
• Hyporamina;
• Groprinosin;
• Deviry;
• Didanozyna;
• Zydowudyna;
• Izoprinozyna;
• Ingawiryna;
• Pochować;
• Rekombinowany ludzki interferon alfa-2;
• Rekombinowany ludzki rekombinowany interferon gamma;
• Intron A;
• Inferon;
• Kagocel;
• Lavomax;
• Lamiwudyna;
• Lokferon;
• Midantan;
• Nevirapine;
• Norvir;
• Realdiron;
• Reaferon;
• Relenza;
• Remantadynę;
• Riluzol;
• Rymantadyna;
• Ritonawir;
• Roferon A;
• Stawudyna;
• Tenofowir;
• Tyloron;
• Timaside;
• Trizivir;
• Fladex;
• Ukryć;
• Eberon alfa;
• Extavia;
• Erazaban;
• Efavirenz.

Podobne leki:

Inne leki: