Fevarin - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (tabletki przeciwdepresyjne 50 mg i 100 mg) leku do leczenia depresji u dorosłych, dzieci i ciąży. Interakcje z alkoholem

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Fevarin. Przedstawiono komentarze odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania leku przeciwdepresyjnego Fevarin w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Fevarinu w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosuj w leczeniu depresji i zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych u dzieci, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji. Interakcja leku z alkoholem.

Fevarin przeciwdepresyjny. Badania nad wiązaniem z receptorami wykazały, że fluwoksamina (substancja czynna leku Fevarin) jest silnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny z minimalnym powinowactwem do podtypów receptora serotoninowego. Jego zdolność do wiązania alfa i beta adrenoreceptorów, histaminy, receptorów m-cholinergicznych lub receptorów dopaminy jest znikoma.

Fevarin ma wysokie powinowactwo do receptorów sigma-1, działając jako agonista w dawkach terapeutycznych.

Kompozycja

Maleinian fluwoksaminy + zaróbki.

Farmakokinetyka

Po spożyciu Fevarin jest całkowicie wchłaniany z przewodu pokarmowego. Całkowita biodostępność wynosi 53% po głównym metabolizmie w wątrobie. Jednoczesne podawanie leku z pokarmem nie wpływa na farmakokinetykę fluwoksaminy. Fluwoksamina ulega biotransformacji w wątrobie (głównie poprzez demetylację oksydacyjną) do co najmniej 9 metabolitów. Dwa główne metabolity mają niewielką aktywność farmakologiczną, reszta jest farmakologicznie nieaktywna. Fluwoksamina jest wydalana z moczem w postaci metabolitów. Metabolizm fluwoksaminy jest mniejszy u pacjentów z chorobą wątroby.

Wskazania

• depresja o różnej genezie;
• nerwica natręctw.

Formy uwolnienia

Tabletki powlekane 50 mg i 100 mg.

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

W leczeniu depresji u dorosłych zalecana dawka początkowa wynosi 50 mg lub 100 mg raz na dobę, wieczorem. Zaleca się stopniowe zwiększanie dawki. Skuteczna dawka, która zazwyczaj wynosi 100 mg na dzień, dobierana jest indywidualnie w zależności od reakcji pacjenta na leczenie. Dzienna dawka może osiągnąć 300 mg.

Dawki większe niż 150 mg na dobę należy podzielić na kilka dawek.

Zgodnie z oficjalnymi zaleceniami WHO leczenie antydepresantami należy kontynuować przez co najmniej 6 miesięcy po remisji po epizodzie depresyjnym.

Aby zapobiec nawrotom depresji, zaleca się podawanie fevariny w dawce 100 mg raz na dobę.

Z powodu braku doświadczenia klinicznego, Fevarin nie jest zalecany w leczeniu depresji u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

W leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych zalecana dawka początkowa dla dorosłych wynosi 50 mg na dobę przez 3-4 dni. Zwiększanie dawki należy przeprowadzać stopniowo, aż do uzyskania skutecznej dawki dziennej, która z reguły wynosi 100-300 mg. Maksymalna skuteczna dawka wynosi 300 mg na dobę. Dawki do 150 mg można przyjmować 1 raz dziennie, najlepiej wieczorem. Zaleca się stosowanie dawek większych niż 150 mg na dobę w 2 lub 3 dawkach podzielonych.

W leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych początkowa dawka dla dzieci w wieku powyżej 8 lat i nastolatków wynosi 25 mg na dzień dla 1 dawki. Dawka podtrzymująca wynosi 50-200 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 200 mg. Zaleca się podzielenie dawek większych niż 100 mg na dobę na 2 lub 3 dawki.

Wraz z rozwojem odpowiedniego efektu terapeutycznego można kontynuować leczenie indywidualnie dobraną dawką dobową. Jeśli poprawa nie zostanie osiągnięta po 10 tygodniach przyjmowania leku, należy poddać ocenie leczenie fluwoksaminą. Jak dotąd nie zorganizowano żadnych systematycznych badań, które mogłyby odpowiedzieć na pytanie, jak długo można podawać kurację fluwoksaminą, jednak zaburzenia obsesyjno-kompulsywne są przewlekłe, można rozważyć przedłużenie leczenia lekiem Fevarin o ponad 10 tygodni u pacjentów z odpowiednim efektem terapeutycznym. Wybór minimalnej skutecznej dawki podtrzymującej należy wykonać indywidualnie i ostrożnie. Okresowo konieczna jest ponowna ocena potrzeby leczenia. Niektórzy lekarze zalecają jednoczesną psychoterapię u pacjentów z dobrym efektem farmakoterapii.

W przypadku niewydolności wątroby lub nerek leczenie należy rozpoczynać od najniższej dawki pod ścisłym nadzorem lekarza.

Tabletki Fevarin należy przyjmować doustnie, bez żucia i mycia wodą.

Efekt uboczny

• zwiększona pobudliwość;
• niepokój;
• zawroty głowy;
• bezsenność lub senność;
• drżenie;
• bół głowy;
• drgawki;
• zdezorientowany stan umysłu;
• halucynacje;
• mania;
• ból brzucha;
• zaparcie;
• biegunka;
• suchość w ustach;
• niestrawność;
• anoreksja;
• nudności wymioty;
• palpitacja;
• częstoskurcz;
• niedociśnienie ortostatyczne;
• zwiększone pocenie;
• reakcja nadwrażliwości na światło;
• reakcje skórne nadwrażliwości (w tym wysypka, swędzenie, obrzęk naczynioruchowy);
• ból stawów;
• mialgia;
• osłabienie ejakulacji (opóźnienie);
• mętlik;
• astenia;
• złe samopoczucie;
• krwotoki (np. krwawienie z przewodu pokarmowego, wybroczyny, plamica);
• wzrost masy ciała;
• zmniejszona masa ciała;
• parestezja;
• zaburzenia oddawania moczu (w tym zatrzymanie moczu, nietrzymanie moczu, częste oddawanie moczu, moczenie nocne i mimowolne);
• anorgasmia;
• zaburzenia cyklu miesiączkowego (na przykład brak miesiączki, krwotoki maciczne, hypomenorrhoea, krwotok miesiączkowy);
• zespół odstawienia, w tym zespół odstawienia u noworodków.

Przeciwwskazania

• jednoczesne podawanie z inhibitorami tizanidyny i MAO;
• jednoczesny odbiór z ramelteonem;
• nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek składnik leku.

Leczenie fevariną można rozpocząć:

• 2 tygodnie po zaprzestaniu przyjmowania nieodwracalnego inhibitora MAO;
• dzień po zaprzestaniu podawania odwracalnego inhibitora MAO.

Przerwa między zaprzestaniem przyjmowania fluwoksaminy a rozpoczęciem leczenia dowolnym inhibitorem MAO powinna wynosić co najmniej 1 tydzień.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Dane epidemiologiczne sugerują, że stosowanie selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny w ciąży, szczególnie w ostatnich miesiącach ciąży, może zwiększać ryzyko uporczywego nadciśnienia płucnego (PLH) u noworodków.

Lek należy ostrożnie podawać kobietom w ciąży. Potencjalne zagrożenie dla ludzi jest nieznane.

Poszczególne przypadki zespołu abstynencyjnego u noworodków po zastosowaniu Fevarinu pod koniec ciąży zostały opisane.

U niektórych noworodków, po działaniu selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny w 3. trymestrze ciąży, trudnościach z karmieniem i / lub trudnościami w oddychaniu, zaburzeniami drgawkowymi, niestabilną temperaturą ciała, hipoglikemią, drżeniem, zaburzeniami napięcia mięśniowego, zwiększonym zespołem podniecenia nerwowego i ciągłym płaczem hospitalizacja.

Fluwoksamina przenika do mleka matki. W związku z tym leku nie należy stosować w okresie laktacji.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Należy zachować ostrożność w przypadku pacjentów w podeszłym wieku.

Stosować u dzieci

Preparatu Fevarin nie należy stosować w leczeniu dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, z wyjątkiem pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi. Z powodu braku doświadczenia klinicznego, Fevarin nie jest zalecany w leczeniu depresji u dzieci. W badaniach klinicznych prowadzonych u dzieci i młodzieży zachowania samobójcze (próby i myśli samobójcze) i wrogość (głównie agresja, zachowania opozycyjne i gniew) były częstsze u pacjentów otrzymujących lek przeciwdepresyjny w porównaniu z pacjentami otrzymującymi placebo. Jeśli, na podstawie klinicznej konieczności, zostanie podjęta decyzja o leczeniu, pacjent powinien być dokładnie monitorowany pod kątem wystąpienia objawów samobójczych.

Ponadto nie ma długoterminowych danych o bezpieczeństwie dla dzieci i młodzieży dotyczących wzrostu, rozwoju i rozwoju zachowań poznawczych.

W leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych początkowa dawka dla dzieci w wieku powyżej 8 lat i nastolatków wynosi 25 mg na dzień dla 1 dawki. Dawka podtrzymująca wynosi 50-200 mg na dobę. Maksymalna dawka dobowa wynosi 200 mg. Zaleca się podzielenie dawek większych niż 100 mg na dobę na 2 lub 3 dawki.

Specjalne instrukcje

Depresja wiąże się ze zwiększonym ryzykiem myśli samobójczych lub zachowań samobójczych (samookaleczenia lub samobójstwa). Ryzyko to utrzymuje się do momentu znacznej poprawy. Ponieważ poprawa może nie nastąpić w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia lub dłużej, pacjenci powinni być dokładnie monitorowani, aż do wystąpienia takiej poprawy.

W praktyce klinicznej istnieje zwiększone ryzyko samobójstwa we wczesnych stadiach zdrowienia.

Zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne mogą również wiązać się ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia zdarzeń samobójczych. Ponadto warunki te mogą towarzyszyć głębokiej depresji. Dlatego podczas leczenia pacjentów z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi należy stosować takie same środki ostrożności, jak w leczeniu pacjentów z głęboką depresją.

Wiadomo, że pacjenci z historią zdarzeń związanych z samobójstwem lub którzy mają znaczny stopień myśli samobójczych przed rozpoczęciem leczenia, mają większe ryzyko myśli samobójczych lub działań samobójczych i powinni być dokładnie obserwowani podczas leczenia.

Staranne monitorowanie pacjentów, szczególnie tych o wysokim ryzyku, powinno towarzyszyć terapii lekowej, szczególnie we wczesnym stadium i po zmianie dawki.

Konieczne jest ostrzeżenie pacjentów (i opiekunów) o konieczności monitorowania pogorszenia stanu klinicznego, zachowań samobójczych lub myśli samobójczych, nietypowych zmian zachowań i natychmiastowego zasięgnięcia porady specjalisty, jeśli takie objawy wystąpią.

Rozwój akatyzji związanej z podawaniem fluwoksaminy charakteryzuje się subiektywnie nieprzyjemnym i bolesnym lękiem. Konieczności poruszania często towarzyszyła niemożność siedzenia lub zatrzymania się. Rozwój tego schorzenia jest najprawdopodobniej w ciągu pierwszych kilku tygodni leczenia. Zwiększenie dawki leku u pacjentów z takimi objawami może pogorszyć ich stan

Należy zachować ostrożność przy przepisywaniu pacjentom z napadami drgawek w wywiadzie. Należy unikać podawania fluwoksaminy pacjentom z niestabilną padaczką, a pacjenci ze stabilną padaczką powinni być ściśle monitorowani. Leczenie lekiem Fevarin należy odstawić, jeśli wystąpią napady padaczkowe lub ich częstość się zwiększy.

Istnieją rzadkie przypadki rozwoju zespołu serotoninergicznego lub stanu podobnego do NSA, który może być związany z podawaniem fluwoksaminy, szczególnie w połączeniu z innymi lekami serotoninergicznymi i / lub przeciwpsychotycznymi.Zespoły te mogą prowadzić do stanów potencjalnie zagrażających życiu objawiających się hipertermią, sztywnością mięśni, mioklonie, niestabilnością autonomicznego układu nerwowego z możliwymi szybkimi zmianami parametrów życiowych (w tym pulsu, oddychania, BP), zmianami stanu psychicznego, w tym zamętem, drażliwość, ekstremalne pobudzenie, sięganie do delirium lub śpiączki. Dlatego w takich przypadkach należy wycofać Fevarin i rozpocząć odpowiednie leczenie objawowe.

Podobnie jak w przypadku innych selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny, w rzadkich przypadkach może wystąpić hiponatremia, która ustępuje po odstawieniu fluwoksaminy. Niektóre przypadki były spowodowane przez zespół niewystarczającego wydzielania ADH. W większości przypadków przypadki te obserwowano u pacjentów w podeszłym wieku.

Kontrola nad poziomem glukozy we krwi (np. Hiperglikemia, hipoglikemia, upośledzona tolerancja glukozy) może być upośledzona, szczególnie we wczesnych stadiach leczenia. W przypadku przepisania leku Fevarin pacjentom z cukrzycą w historii może być konieczne w celu skorygowania dawki leków hipoglikemizujących.

Najczęściej obserwowanym objawem związanym ze stosowaniem leku jest Fevarin, nudności, którym czasami towarzyszą wymioty. Ten efekt uboczny znika zwykle podczas pierwszych 2 tygodni leczenia.

Istnieją doniesienia dotyczące śródskórnego krwotoku, takiego jak wybroczyny i plamica, a objawy krwotoczne (np. Krwawienie z przewodu pokarmowego) obserwowano w przypadku selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Należy zachować ostrożność podczas przypisywania tych leków pacjentom w podeszłym wieku i pacjentom jednocześnie otrzymującym leki działające na funkcje płytek krwi (np. Atypowe leki przeciwpsychotyczne i fenotiazyny, większość trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, kwas acetylosalicylowy, NLPZ) lub leki zwiększające ryzyko krwawienia, a także pacjenci z krwawienie lub skłonność do krwawień (np. z małopłytkowością).

Zwiększone ryzyko wydłużenia odstępu QT / napadowego częstoskurczu komorowego typu pirueta z leczeniem skojarzonym z fluwoksaminą z terfenadyną lub astemizolem lub cizaprydem, ze względu na zwiększone stężenia tego ostatniego w osoczu. Dlatego nie należy podawać fluwoksaminy razem z tymi lekami.

Fluwoksamina może powodować nieznaczne zmniejszenie częstości akcji serca (o 2-6 uderzeń / min).

W przypadku przerwania podawania fluwoksaminy mogą pojawić się objawy odstawienia, chociaż dostępne dane z badań przedklinicznych i klinicznych nie wykazały występowania zależności od leczenia fluwoksaminą. Objawy zauważono w przypadku odstawienia leku: zawroty głowy, parestezje, ból głowy, nudności, lęk. Większość z tych objawów jest łagodna i przestaje się. Podczas przerwania leczenia lekiem zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki.

Leczenie pacjentów z niewydolnością wątroby lub nerek powinno rozpocząć się od wyboru leku w niskiej dawce, tacy pacjenci wymagają ścisłego nadzoru lekarskiego. W rzadkich przypadkach leczenie fluwoksaminą może prowadzić do zwiększenia aktywności enzymów wątrobowych, czemu najczęściej towarzyszą odpowiednie objawy kliniczne; w takich przypadkach Fevarin powinien zostać anulowany.

Metaanaliza kontrolowanych placebo badań klinicznych leków przeciwdepresyjnych u dorosłych pacjentów z zaburzeniami psychicznymi ujawniła zwiększone ryzyko zachowań samobójczych podczas przyjmowania leków przeciwdepresyjnych w porównaniu z placebo u pacjentów w wieku poniżej 25 lat. Podczas przepisywania leku Fevarin powinien korelować ryzyko samobójstwa i korzyści płynące z jego stosowania.

Dane uzyskane w leczeniu pacjentów w podeszłym wieku i młodszych pacjentów wskazują, że nie ma klinicznie istotnych różnic między stosowanymi zwykle dawkami dobowymi. Jednak zwiększanie dawek u pacjentów w podeszłym wieku zawsze powinno odbywać się wolniej iz większą ostrożnością.

Podobnie jak w przypadku stosowania innych leków psychotropowych, podczas leczenia fevariną alkohol nie jest zalecany.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

W przypadku stosowania u zdrowych ochotników, Fevarin w dawkach do 150 mg nie wpływał ani nie miał żadnego nieznacznego wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i prowadzenia pojazdów. W tym samym czasie odnotowano przypadki senności odnotowane podczas leczenia fluwoksaminą. W związku z tym, przed ostatecznym określeniem indywidualnej odpowiedzi na lek, pacjenci powinni zachować ostrożność podczas angażowania się w potencjalnie niebezpieczne działania.

Interakcje leków

Fevarin nie może być stosowany w połączeniu z inhibitorami MAO. Leczenie lekiem Fevarin można rozpocząć 2 tygodnie po zakończeniu przyjmowania nieodwracalnego inhibitora MAO; dzień po zaprzestaniu stosowania odwracalnego inhibitora MAO; Przedział czasowy pomiędzy przerwaniem przyjmowania Fevarinu a rozpoczęciem leczenia jakimkolwiek inhibitorem MAO powinien wynosić co najmniej 1 tydzień.

Fluwoksamina znacząco hamuje izoenzym CYP1A2, aw mniejszym stopniu izozymy CYP2C i CYP3A4. Leki, które są silnie metabolizowane przez te izoenzymy są wolniej wydalane i mogą mieć wyższe stężenia w osoczu krwi, w przypadku równoczesnego stosowania z lekiem Fevarin. Jest to szczególnie ważne w przypadku leków o wąskim zakresie terapeutycznym. Pacjenci wymagają dokładnego monitorowania, w razie potrzeby zaleca się skorygowanie dawki tych leków. Fluwoksamina ma minimalny efekt hamujący na CYP2D6 i prawdopodobnie nie wpływa na metabolizm nieoksydacyjny i wydalanie przez nerki.

Przy równoczesnym stosowaniu Fevarinu obserwowano zwiększenie stężenia tricyklicznych leków przeciwdepresyjnych (klomipraminy, imipraminy, amitryptyliny) i neuroleptyków (klozapina, olanzapina), które są w dużym stopniu metabolizowane przez izoenzym CYP1A2. W związku z tym, jeśli rozpoczęto leczenie Fevarinem, należy rozważyć możliwość zmniejszenia dawki tych leków.

Pacjenci przyjmujący jednocześnie fevarinę i leki o wąskim zakresie terapeutycznym metabolizowanym przez izoenzym CYP1A2 (w tym takrynę, teofilinę, metadon, meksyletynę) powinni być uważnie monitorowani.W razie potrzeby zaleca się skorygowanie dawek tych leków.

Zgłaszano pojedyncze przypadki kardiotoksyczności z jednoczesnym podawaniem fluwoksaminy i tiorydazyny.

W interakcji fluwoksaminy z propranololem wystąpiło zwiększenie stężenia propranololu w osoczu. W związku z tym można zalecić zmniejszenie dawki propranololu w przypadku równoczesnego podawania z fluwoksaminą.

Podczas podawania fluwoksaminy stężenie kofeiny w osoczu może wzrosnąć. Tak więc pacjenci spożywający duże ilości napojów zawierających kofeinę powinni zmniejszyć ich przyjmowanie przez okres przyjmowania fluwoksaminy, a także, gdy obserwuje się szkodliwe działanie kofeiny, takie jak drżenie, kołatanie serca, nudności, niepokój, bezsenność.

Przy jednoczesnym podawaniu fluwoksaminy i ropinirolu stężenie ropinirolu w osoczu może wzrosnąć, zwiększając ryzyko przedawkowania. W takich przypadkach zaleca się monitorowanie lub, jeśli to konieczne, zmniejszanie dawki lub eliminowanie ropinirolu podczas leczenia fluwoksaminą.

Pacjenci przyjmujący zarówno fluwoksaminę, jak i leki o wąskim zakresie działania terapeutycznego, metabolizowani przez izoenzym 2C cytochromu P450 (taki jak fenytoina) powinni być ściśle monitorowani i, jeśli to konieczne, zaleca się dostosowanie dawki tych leków.

Gdy fluwoksaminę stosowano w skojarzeniu z warfaryną, obserwowano znaczący wzrost stężenia warfaryny w osoczu i wydłużenie czasu protrombinowego.

W skojarzonej terapii z fluwoksaminą stężenia terfenadyny, astemizolu lub cizapridu w osoczu krwi mogą wzrosnąć, zwiększając ryzyko wydłużenia odstępu QT / częstoskurczu komorowego z napadową komorową piruetą. Dlatego nie należy podawać fluwoksaminy razem z tymi lekami.

Pacjenci przyjmujący jednocześnie fluwoksaminę i leki o wąskim zakresie terapeutycznym, metabolizowani przez izoenzym CYP3A4 (taki jak karbamazepina, cyklosporyna) powinni być ściśle monitorowani, zaleca się dostosowanie dawki tych leków.

Przy równoczesnym podawaniu benzodiazepin z Fevarinem, poddanego działaniu utleniającego metabolizmu, takiego jak triazolam, midazolam, Alprazolam i diazepam, możliwe jest zwiększenie ich stężenia w osoczu. Dawkę tych benzodiazepin należy zmniejszyć przed przyjęciem fluwoksaminy.

Fluwoksamina nie wpływa na stężenie digoksyny w osoczu.

Fevarin nie wpływa na stężenie atenololu w osoczu.

W przypadku skojarzonego podawania fluwoksaminy z lekami serotoninergicznymi (takimi jak tryptany, tramadol, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i perforowane preparaty dziurawca zwyczajnego), można nasilić działanie serotoninergiczne fluwoksaminy.

Fluwoksaminę stosowano w skojarzeniu z lekami litowymi w celu leczenia ciężkich pacjentów, którzy nie reagują dobrze na farmakoterapię. Należy zauważyć, że lit (a także tryptofan) zwiększa działanie serotoninergiczne leku i dlatego ten rodzaj skojarzonej farmakoterapii powinien być prowadzony z zachowaniem ostrożności.

Jednoczesne podawanie doustnych antykoagulantów i fluwoksaminy może zwiększać ryzyko krwotoku. Pacjenci ci powinni być pod nadzorem lekarza.

Analogi leku Fevarin

Fevarin nie ma analogów strukturalnych dla substancji czynnej.

Analogi dla grupy farmakologicznej (leki przeciwdepresyjne):

• Azafen;
• Azona;
• Alventa;
• Aleval;
• Amizole;
• Amitryptylina;
• Anafranil;
• Velaxin;
• Venlaksor;
• Heptor;
• Heptral;
• Deprim;
• Doxepine;
• Duloksetyna;
• Zoloft;
• Ixelles;
• Clomipramine;
• Coaxyl;
• Lenuksin;
• Lerivon;
• Maprotiline;
• Miansan;
• Mirzaten;
• Mirtazapina (półhydrat);
• Nerustyna;
• Neuroplant;
• Noxibel;
• Oprah;
• Paxil;
• Paroksetyna;
• Pipofezin;
• Pirazidol;
• Plizil;
• Portal;
• Prozac;
• Sedopram;
• Selektra;
• Seralin;
• Sertralina;
• Tianeptine sodium;
• Thorin;
• Fluoksetyna;
• Framex;
• Citalon;
• Citalopram;
• Citol;
• Elivel;
• Ephevelone.

Podobne leki:

Inne leki: