Epikur - instrukcje użytkowania, recenzje, analogi i formy uwalniania (kapsułki lub tabletki 30 mg) leki stosowane w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy u dorosłych, dzieci i kobiet w ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Epikur. Przedstawiono opinie odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Epikurusa w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Epikura w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosuje się w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy, w tym także w przypadku Helicobacter u dorosłych, dzieci, a także w okresie ciąży i laktacji.

Epikur - lek przeciwwrzodowy. Specyficzny inhibitor pompy protonowej (H-K-ATPaza).

Metabolizowany w komórkach okładzinowych błony śluzowej żołądka do aktywnych pochodnych sulfonamidów, które hamują grupy sulfhydrylowe H-K-ATPazy. Blokuje końcowy etap syntezy kwasu chlorowodorowego, redukując podstawowe i stymulowane wydzielanie, niezależnie od charakteru bodźca.

Zastosowanie leku w dawce 30 mg powoduje zmniejszenie wydzielania kwasu solnego w żołądku o 80-97%. Działanie hamujące wzrasta przez 4 dni. Po odstawieniu kwasowości leku utrzymuje się poniżej 50% poziomu podstawowego przez 39 godzin, nie obserwuje się zwiększenia wydzielania rykoszetu.

Aktywność wydzielnicza zostaje przywrócona 3-4 dni po zakończeniu leczenia.

Lek nie ma wpływu na ruchliwość przewodu żołądkowo-jelitowego.

U pacjentów z zespołem Zollingera-Ellisona lek utrzymuje się dłużej.

Kompozycja

Lansoprazol + substancje pomocnicze.

Farmakokinetyka

Po zażyciu leku do środka, Epikur jest dobrze wchłaniany z przewodu pokarmowego. Biodostępność wynosi 80%. Przyjmowanie leku jednocześnie z jedzeniem zmniejsza wchłanianie i biodostępność o 50%, ale efekt hamujący wydzielanie żołądka pozostaje taki sam. Aktywnie biotransformowany przy "pierwszym przejściu" przez wątrobę. Nerki (w postaci metabolitów) pochodzą z 14-23% dawki, reszta - z jelita.

Wskazania

• wrzód trawienny żołądka i dwunastnicy;
• choroba refluksowa przełyku;
• erozyjne-wrzodziejące zapalenie przełyku;
• erozyjne i wrzodziejące uszkodzenia żołądka i dwunastnicy, związane ze stosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ);
• wrzody stresowe;
• erozyjne i wrzodziejące uszkodzenia żołądka i dwunastnicy, związane z Helicobacter pylori (Helicobacter);
• Zespół Zollingera-Ellisona.

Formy uwolnienia

Kapsułki 30 mg (czasami błędnie nazywane pigułkami).

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Kapsułki należy przyjmować doustnie, połykając w całości, bez żucia.

W przypadku choroby wrzodowej dwunastnicy w fazie zaostrzenia wyznaczyć 30 mg na dobę przez 2-4 tygodnie (w opornych przypadkach - do 60 mg na dobę).

Przy wrzodzie żołądka w fazie zaostrzeń i przy wrzodziejącym zapaleniu przełyku wyznaczyć 30-60 mg dziennie przez 4-8 tygodni.

Z erozyjnymi i wrzodziejącymi zmianami w przewodzie pokarmowym wywołanymi przez stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) - 30 mg na dobę przez 4-8 tygodni.

Aby wyeliminować Helicobacter pylori - 30 mg dwa razy dziennie przez 10-14 dni w połączeniu z antybiotykoterapią.

Do leczenia nawrotów choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy - 30 mg na dobę.

Do leczenia nawrotów refluksowego zapalenia przełyku - 30 mg dziennie przez długi czas (do 6 miesięcy).

W zespole Zollingera-Ellisona dawka jest indywidualnie dobierana, aby osiągnąć podstawowy poziom sekrecji poniżej 10 mmol / h.

Efekt uboczny

• bół głowy;
• zawroty głowy;
• senność;
• depresja;
• niepokój;
• zmniejszony lub zwiększony apetyt;
• nudności;
• ból brzucha;
• biegunka;
• zaparcie;
• wrzodziejące zapalenie okrężnicy;
• Kandydoza przewodu żołądkowo-jelitowego;
• kaszel;
• zapalenie gardła;
• katar;
• infekcja górnych dróg oddechowych;
• zespół grypopodobny;
• trombocytopenia (z objawami krwotocznymi), niedokrwistość;
• wysypka na skórze;
• fotosensybilizacja;
• rumień wielopostaciowy;
• mialgia;
• łysienie.

Przeciwwskazania

• złośliwe nowotwory przewodu żołądkowo-jelitowego;
• 1 trymestr ciąży;
• okres laktacji (karmienie piersią);
• dzieci i młodzież do lat 18;
• nadwrażliwość na składniki leku.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Lek jest przeciwwskazany do stosowania w pierwszym trymestrze ciąży i podczas laktacji (karmienie piersią). W 2 i 3 trymestrach ciąży lek podaje się ostrożnie.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Należy zachować ostrożność u pacjentów w podeszłym wieku.

Stosować u dzieci

Przeciwwskazane u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat.

Specjalne instrukcje

Przed rozpoczęciem leczenia Epicurus należy wykluczyć możliwość wystąpienia nowotworu złośliwego w górnym odcinku przewodu pokarmowego, ponieważ przyjmowanie leku może maskować objawy i opóźnić prawidłową diagnozę.

Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością wątroby i nerek, w drugim i trzecim trymestrze ciąży, u pacjentów w podeszłym wieku.

Interakcje leków

Epicurus spowalnia wydalanie leków metabolizowanych w wątrobie przez mikrosomalne utlenianie (w tym diazepam, fenytoinę, pośrednie antykoagulanty).

Lanzoprazol zmniejsza klirens teofiliny o 10%.

Lansoprazol spowalnia zależną od pH absorpcję leków należących do słabych grup kwasowych i przyspiesza zależną od pH absorpcję leków należących do grup zasad.

Przy równoczesnym stosowaniu sukralfatu zmniejsza się biodostępność Epicurusa o 30%, więc odstęp pomiędzy przyjmowaniem tych leków powinien wynosić 30-40 minut.

Leki zobojętniające sok żołądkowy spowalniają i zmniejszają wchłanianie lanzoprazolu, dlatego powinny być przepisane 1 godzinę przed lub 1-2 godziny po przyjęciu lanzoprazolu.

Analogi leku Epikur

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Akrylaza;
• Lanzabel;
• Lanzap;
• Lansoptol;
• Lanzoprazol;
• Lansofed;
• Lancid;
• Loenzar Sanovel.

Podobne leki:

Inne leki: