Tamiflu - instrukcje użytkowania, recenzje, analogi i formy uwalniania (kapsułki 30 mg, 45 mg i 75 mg lub tabletki, proszek do sporządzania zawiesiny) leki do leczenia i zapobiegania grypie u dorosłych, dzieci i ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Tamiflu. Przedstawiono opinie odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Tamiflu w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Tamiflu w obecności istniejących analogów strukturalnych. Służy do leczenia i zapobiegania grypie u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji.

Tamiflu - lek przeciwwirusowy. Fosforan oseltamiwiru jest prolekiem, jego aktywny metabolit, karboksylan oseltamiwiru (OK), jest skutecznym i wybiórczym inhibitorem neuraminidazy wirusów grypy A i B, które katalizują uwalnianie nowo powstałych cząsteczek wirusa z zakażonych komórek, ich przenikanie do układu oddechowego. sposoby komórek nabłonkowych i dalsze rozprzestrzenianie się wirusa w ciele.

Hamuje wzrost wirusa grypy i hamuje replikację wirusa i jego patogenność, redukuje przydział wirusów grypy A i B z organizmu.

Farmakokinetyka

Tamiflu jest łatwo wchłaniany z przewodu pokarmowego i jest wysoce przekształcany w aktywny metabolit pod wpływem działania wątroby i esterazy jelitowej. Co najmniej 75% spożytej dawki wpada do krwioobiegu układowego jako aktywny metabolit, mniej niż 5% w postaci wyjściowego leku. Stężenia w osoczu zarówno proleku, jak i aktywnego metabolitu są proporcjonalne do dawki i nie zależą od przyjmowania pokarmu. Według badań przeprowadzonych na zwierzętach, po zażyciu fosforanu oseltamiwiru do jego wnętrza, jego aktywny metabolit stwierdzono we wszystkich głównych ogniskach infekcji (płucach, wodach spłuku oskrzeli, błonie śluzowej nosa, uchu środkowym i tchawicy) w stężeniach, które zapewniają efekt antywirusowy. Jest wydalany (> 90%) w postaci czynnego metabolitu głównie przez nerki. Aktywny metabolit nie ulega dalszej transformacji i jest wydalany przez nerki (> 99%) przez filtrację kłębuszkową i wydzielanie kanalikowe.

Wskazania

• leczenie grypy u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 1 roku;
• zapobieganie grypie u dorosłych i młodzieży w wieku powyżej 12 lat, u których występuje wysokie ryzyko zakażenia wirusem (w jednostkach wojskowych i dużych zespołach produkcyjnych, u pacjentów z osłabieniem);
• zapobieganie grypie u dzieci w wieku powyżej 1 roku.

Formy uwolnienia

Kapsułki 30 mg, 45 mg i 75 mg (czasami błędnie nazywane tabletkami).

Proszek do sporządzania zawiesiny do podawania doustnego (postać pediatryczna leku).

Instrukcja użytkowania i dawkowania

Lek przyjmuje się doustnie, podczas posiłków lub niezależnie od przyjmowania pokarmu. Tolerancja leku może ulec poprawie, jeśli zostanie przyjęta z pokarmem.

Dorośli, młodzież lub dzieci, które nie mogą połknąć kapsułki, mogą również otrzymywać lek Tamiflu w postaci proszku w celu przygotowania zawiesiny do spożycia.

W przypadkach, gdy Tamiflu w postaci proszku do sporządzania zawiesiny do spożycia doustnego jest nieobecny lub w obecności oznak "starzenia" kapsułek, należy otworzyć kapsułkę i wlać jej zawartość do małej ilości (maksymalnie 1 łyżeczka) odpowiedniego słodzonego produktu spożywczego (syrop czekoladowy z normalnym cukrem lub bezcukrowym, miód, jasnobrązowy cukier lub cukier stołowy rozpuszczony w wodzie, słodki deser, mleko skondensowane z cukrem, przecier jabłkowy lub jogurt) w celu ukryć gorzki smak. Mieszaninę należy dokładnie wymieszać i podać pacjentowi jako całości. Konieczne jest połknięcie mieszaniny natychmiast po przygotowaniu.

Leczenie

Lek należy przyjmować nie później niż 2 dni po wystąpieniu objawów grypy.

Dorośli i młodzież w wieku 12 lat i starsi przepisują 75 mg (1 kapsułka 75 mg lub 1 kapsułka 30 mg + 1 kapsułka 45 mg lub zawiesina) 2 razy dziennie przez 5 dni. Zwiększenie dawki powyżej 150 mg na dobę nie prowadzi do zwiększenia efektu.

Dzieciom w wieku 8 lat i powyżej lub o masie ciała powyżej 40 kg, które mogą połykać kapsułki, można również przepisać Tamiflu w kapsułkach 75 mg (1 kapsułka 75 mg lub 1 kapsułka 30 mg + 1 kapsułka 45 mg) 2 razy dziennie.

Dzieci w wieku 1 roku i starsze są proszkiem w proszku do sporządzania zawiesiny do podawania doustnego lub w kapsułce 30 mg i 45 mg (dla dzieci powyżej 2 lat).

Zalecany schemat dawkowania Tamiflu w postaci kapsułek to 30 mg i 35 mg lub zawiesina dla dzieci w zależności od masy ciała dziecka:

• mniejszy lub równy 15 kg - 30 mg dwa razy dziennie;
• więcej niż 15-23 kg - 45 mg dwa razy dziennie;
• więcej niż 23-40 kg - 60 mg 2 razy dziennie;
• więcej niż 40 kg - 75 mg 2 razy dziennie.

Aby dozować zawiesinę, użyj dostarczonej strzykawki z etykietami 30 mg, 45 mg i 60 mg. Niezbędna ilość zawiesiny jest pobierana z fiolki za pomocą strzykawki dozującej, przenoszona do kubka pomiarowego i pobierana wewnętrznie.

Zapobieganie

Lek należy przyjmować nie później niż 2 dni po kontakcie z pacjentem.

Dorośli i młodzież w wieku 12 lat i starsi przepisywani są Tamiflu 75 mg (1 kapsułka 75 mg lub 1 kapsułka 30 mg + 1 kapsułka 45 mg lub zawiesina) raz dziennie przez co najmniej 10 dni po kontakcie z pacjentem. Podczas epidemii grypy sezonowej - 75 mg raz dziennie przez 6 tygodni. Działanie profilaktyczne trwa tak długo, jak długo trwa lek.

Dzieci w wieku 8 lat i powyżej lub o masie ciała powyżej 40 kg, które mogą połknąć kapsułkę, lek można również przepisać w celu zapobiegania 75 mg (1 kapsułka 75 mg lub 1 kapsułka 30 mg + 1 kapsułka 45 mg) 1 raz dziennie .

W przypadku dzieci w wieku 1 roku i starszych zaleca się stosowanie leku w postaci zawiesiny lub kapsułek 30 mg i 45 mg w profilaktyce w następujących dawkach:

• mniejszy lub równy 15 kg - 30 mg raz dziennie;
• więcej niż 15-23 kg - 45 mg raz dziennie;
• więcej niż 23-40 kg - 60 mg raz dziennie;
• więcej niż 40 kg - 75 mg raz dziennie.

Aby dozować zawiesinę, użyj dostarczonej strzykawki z etykietami 30 mg, 45 mg i 60 mg. Niezbędna ilość zawiesiny jest pobierana z fiolki za pomocą strzykawki dozującej, przenoszona do kubka pomiarowego i pobierana wewnętrznie.

Przygotowanie zawiesiny Tamiflu z proszku

1. Ostrożnie puknij palcem po zamkniętej butelce kilka razy, aby proszek był rozprowadzony na dnie butelki.

2. Zmierz 52 ml wody za pomocą miarki, napełniając ją do określonego poziomu.

3. Dodaj 52 ml wody do butelki, zamknij pokrywkę i dobrze wstrząśnij przez 15 sekund.

4. Zdejmij zatyczkę i włóż adapter do szyjki fiolki.

5. Przykręć butelkę szczelnie za pomocą zatyczki, aby zapewnić prawidłowe położenie adaptera.

Na etykiecie fiolki należy podać datę ważności przygotowanego zawieszenia. Przed użyciem fiolkę z przygotowaną zawiesiną należy wstrząsnąć. Do dozowania zawiesiny należy użyć strzykawki z etykietami wskazującymi poziomy dawki 30 mg, 45 mg i 60 mg.

Bezpośrednie przygotowanie zawiesiny Tamiflu z kapsułek

W przypadkach, gdy występuje problem z połykaniem kapsułek u dorosłych, młodzieży i dzieci, i nie ma proszku Tamiflu w postaci proszku do podawania doustnego, lub jeśli występują objawy "starzenia" kapsułek, konieczne jest otworzyć kapsułkę i wlać jej zawartość do małej ilości (maksymalnie 1 łyżeczka) odpowiedniego słodzonego produktu spożywczego (jak wspomniano powyżej) w celu ukrycia gorzkiego smaku. Mieszaninę należy dokładnie wymieszać i podać pacjentowi jako całości. Konieczne jest połknięcie mieszaniny natychmiast po przygotowaniu.

Efekt uboczny

• nudności i wymioty;
• biegunka;
• zapalenie oskrzeli;
• ból brzucha;
• krwawienie z przewodu pokarmowego;
• zawroty głowy;
• bół głowy;
• kaszel;
• zaburzenia snu;
• słabość;
• ból innej lokalizacji;
• wyciek z nosa;
• zakażenia górnych dróg oddechowych;
• astma (w tym zaostrzenie);
• ostre zapalenie ucha środkowego;
• zapalenie płuc;
• zapalenie zatok;
• zapalenie skóry;
• limfadenopatia;
• zapalenie skóry;
• wysypka na skórze;
• wyprysk;
• pokrzywka;
• rumień wielopostaciowy;
• Zespół Stevensa-Johnsona;
• reakcje anafilaktyczne i anafilaktoidalne;
• obrzęk naczynioruchowy;
• zapalenie wątroby;
• drgawki;
• majaczenie (obejmujące takie objawy, jak upośledzenie świadomości, dezorientacja w czasie i przestrzeni, nieprawidłowe zachowanie, delirium, halucynacje, pobudzenie, lęk, koszmary senne).

Przeciwwskazania

• przewlekła niewydolność nerek (ciągła hemodializa, przewlekła dializa otrzewnowa, CC poniżej 10 ml / min);
• nadwrażliwość na składniki leku.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

W badaniach dotyczących toksycznego wpływu na reprodukcję u zwierząt (szczurów, królików) nie obserwowano działania teratogennego. W badaniach na szczurach nie zaobserwowano negatywnego wpływu oseltamiwiru na płodność. Ekspozycja płodu wynosiła 15-20% matki.

Podczas badań przedklinicznych Tamiflu i czynny metabolit przenikały do ​​mleka szczurów w okresie laktacji. Nie wiadomo, czy oseltamiwir lub aktywny metabolit przenika do ludzkiego mleka, ale ich ilość może wynosić odpowiednio 0,01 mg na dzień i 0,3 mg na dobę.

Ponieważ dane dotyczące stosowania leku u kobiet w ciąży są niewystarczające, Tamiflu należy podawać kobietom w ciąży lub karmiącym tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści z jego stosowania dla matki przekraczają potencjalne ryzyko dla płodu lub niemowlęcia.

Stosować u dzieci

Tamiflu nie należy podawać dzieciom poniżej 1 roku życia.

Specjalne instrukcje

Skurcze i zaburzenia neuropsychiatryczne podobne do delirium odnotowano u pacjentów (głównie dzieci i młodzieży) przyjmujących Tamiflu w celu leczenia grypy. Przypadkom tym rzadko towarzyszyły działania zagrażające życiu. Rola Tamiflu w rozwoju tych zjawisk nie jest znana. Podobne zaburzenia psychoneurologiczne odnotowano również u pacjentów z grypą, którzy nie otrzymywali Tamiflu.

Podczas stosowania Tamiflu zaleca się staranne monitorowanie zachowania pacjentów, zwłaszcza dzieci i młodzieży, w celu wykrycia oznak nieprawidłowego zachowania.

Dane dotyczące skuteczności Tamiflu w dowolnej chorobie wywoływanej przez inne patogeny, z wyjątkiem wirusów grypy A i B.

W leczeniu i zapobieganiu grypie u pacjentów z KK od 10 do 30 ml / min konieczne jest dostosowanie dawki Tamiflu. Nie ma zaleceń dotyczących dostosowania dawki u pacjentów otrzymujących hemodializę, dializę otrzewnową oraz u pacjentów z CK ≤ 10 ml / min.

W jednej fiolce Tamiflu (30 g proszku do sporządzania zawiesiny doustnej) zawiera 25,713 g sorbitolu. Podczas przyjmowania Tamiflu w dawce 45 mg 2 razy na dobę, organizm otrzymuje 2,6 g sorbitolu. U pacjentów z wrodzoną nietolerancją fruktozy ilość ta przekracza dzienną normę sorbitolu.

Interakcje leków

Zgodnie z farmakologicznymi i farmakokinetycznymi badaniami klinicznie istotna interakcja z innymi lekami jest mało prawdopodobna.

Fosforan oseltamiwiru ulega silnej konwersji do czynnego metabolitu w wyniku działania esteraz, głównie w wątrobie. Interakcje leków spowodowane przez konkurencję i wiązanie się z aktywnymi centrami esteraz, które przekształcają fosforan oseltamiwiru w substancję czynną, nie są reprezentowane. Niski stopień wiązania oseltamiwiru i aktywnego metabolitu z białkami nie daje podstaw do założenia obecności interakcji związanej z wyparciem leków z wiązania z białkami.

In vitro fosforan oseltamiwiru i aktywny metabolit nie są preferowanym substratem dla wielofunkcyjnych oksydaz układu cytochromu P450 lub transferaz glukuronylowych. Nie ma podstaw do interakcji z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi.

Cymetydyna niespecyficznym inhibitorem izoenzymów cytochromu P450, konkurencyjnych w rurowym wydzielania preparatami alkalicznych i kationów, nie wpływa na stężenie oseltamiwiru i jego aktywnego metabolitu.

Klinicznie istotnych interakcji lekowych związanych z wydzielaniem rurowego są raczej odbywać się, biorąc pod uwagę margines bezpieczeństwa dla większości takich leków, sposób wydzielania aktywnego metabolitu oseltamiwiru (filtracji kłębuszkowej i anionowym wydzielania rurowej) i pojemność otrzymując każdego ścieżka.

Probenecid powoduje około 2-krotne zwiększenie wartości AUC aktywnego metabolitu oseltamiwiru (ze względu na zmniejszenie aktywnego wydzielania cewkowego w nerkach). Jednak dostosowanie dawki w przypadku jednoczesnego stosowania z probenecydem nie jest konieczne, biorąc pod uwagę rezerwę bezpieczeństwa aktywnego metabolitu.

Jednoczesny odbiór amoksycyliny nie wpływa na stężenia oseltamiwiru i jego składników w osoczu, wykazując słabą rywalizację o wydalanie przez anionowe wydzielanie kanalikowe.

Równoczesny odbiór paracetamolu nie wpływa na stężenie oseltamiwiru w osoczu i jego aktywnego metabolitu lub paracetamolu.

Interakcje farmakokinetyczne między oseltamiwirem, jego głównym metabolitem, zostały wykryte podczas przyjmowania paracetamolu, kwasu acetylosalicylowego, cymetydyny lub leków zobojętniających kwas solny (wodorotlenek magnezu i glinu, węglan wapnia).

W badaniach klinicznych, 3 fazy Tamiflu zostały określone przy użyciu powszechnie stosowanych leków, takich jak inhibitory ACE (enalapryl, kaptopryl), diuretyki tiazydowe (bendroflumetiazyd), antybiotyków (penicyliny, cefalosporyny, azytromycynę, erytromycyna i doksycyklina), antagoniści histaminy H2 (ranitydynę cymetydyna), beta-blokery (propranolol), ksantyny (teofilina), sympatykomimetyki (pseudoefedryna), agonistów receptora opioidowego (kodeina), kortykosteroidy wziewne środki rozszerzające oskrzela, kwas acetylosalicylowy, ibuprofen, paratsetam olu. Nie obserwowano zmian w charakterze lub częstości zdarzeń niepożądanych.

Analogi Tamiflu

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Oseltamiwir;
• Floucestop.

Analogi dotyczące działania przeciw grypie:

• Agrippal S1;
• AnGriCaps maksimum;
• Antigrippin - maksimum;
• Araglin D;
• Begrivac;
• Ingawiryna;
• Influvac;
• IRS 19;
• Neovir;
• Oksodihydroakrydinylooctan sodu;
• Relenza;
• TeraFlu z grypy i przeziębienia;
• Citovir-3;
• Cigapan;
• Ergoferon.

Podobne leki:

Inne leki: