Ranitydyna - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (tabletki 150 mg i 300 mg) leku do leczenia wrzodów żołądka i dwunastnicy, zgaga u dorosłych, dzieci i ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Ranitydyna. Przedstawiono komentarze odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania ranitydyny w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi ranitydyny w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosować w leczeniu wrzodów żołądka i dwunastnicy, zgagi u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji.

Ranitydyna - bloker receptorów histaminowych H2. Redukuje podstawowe i stymulowane wydzielanie kwasu solnego, spowodowane podrażnieniem baroreceptorów, obciążeniem pokarmowym, działaniem hormonów i stymulatorów biogennych (gastryna, histamina, pentagastryna). Ranitydyna zmniejsza objętość soku żołądkowego i zawartość kwasu chlorowodorowego w nim, zwiększa pH zawartości żołądka, co prowadzi do zmniejszenia aktywności pepsyny. Po podaniu doustnym w dawkach terapeutycznych nie wpływa na poziom prolaktyny. Hamuje enzymy mikrosomalne.

Czas działania po pojedynczej dawce do 12 godzin.

Farmakokinetyka

Szybko wchłaniane, jedzenie nie wpływa na stopień wchłaniania. Przy podawaniu doustnym biodostępność ranitydyny wynosi około 50%. Wiązanie z białkami osocza nie przekracza 15%. Jest lekko metabolizowany w wątrobie z utworzeniem desmetyloanitidyny i S-tlenku ranitydyny. Jest wydalany głównie z moczem (60-70%, niezmienione - 35%), w niewielkiej ilości - z kałem. Słabo przenika barierę krew-mózg. Wnika przez łożysko. Wydalany z mlekiem matki (stężenie w mleku kobiet podczas laktacji jest wyższe niż w osoczu).

Wskazania

• leczenie i zapobieganie zaostrzeniom wrzodu żołądka i dwunastnicy;
• wrzody żołądka i dwunastnicy związane z przyjmowaniem NLPZ;
• refluksowe zapalenie przełyku, erozyjne zapalenie przełyku;
• Zespół Zollingera-Elllesona;
• leczenie i zapobieganie pooperacyjnym, "stresującym" wrzodom górnego odcinka przewodu pokarmowego;
• zapobieganie nawracającym krwawieniom z górnego odcinka przewodu żołądkowo-jelitowego;
• zapobieganie aspiracji soku żołądkowego podczas operacji w znieczuleniu ogólnym (zespół Mendelssohna).

Formy uwolnienia

Tabletki powlekane 150 mg i 300 mg.

Instrukcja użytkowania i schemat odbioru

Ranitydyna jest przyjmowana niezależnie od przyjmowanego pokarmu, bez żucia, ściśnięta niewielką ilością płynu.

Wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy. W leczeniu zaostrzeń wyznaczyć 150 mg dwa razy dziennie (rano i wieczorem) lub 300 mg w nocy. Jeśli to konieczne, 300 mg dwa razy dziennie. Czas trwania leczenia wynosi 4-8 tygodni. Aby zapobiec zaostrzeń wyznaczyć 150 mg w nocy, dla palących - 300 mg w nocy.

Wrzody związane ze stosowaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Przypisz 150 mg dwa razy dziennie lub 300 mg na dobę przez 8-12 tygodni. Unikanie owrzodzenia podczas przyjmowania NLPZ - 150 mg 2 razy dziennie.

Owrzodzenia pooperacyjne i "stresujące". Przypisz 150 mg dwa razy dziennie przez 4-8 tygodni.

Erozjowe zapalenie przełyku z przełyku. Przypisz 150 mg dwa razy dziennie lub 300 mg w nocy. Jeśli to konieczne, dawkę można zwiększyć do 150 mg 4 razy dziennie. Przebieg leczenia wynosi 8-12 tygodni. Przedłużona terapia zapobiegawcza wynosi 150 mg dwa razy dziennie.

Zespół Zollingera-Ellisona. Początkowa dawka wynosi 150 mg 3 razy na dobę, w razie potrzeby dawkę można zwiększyć.

Zapobieganie nawracającym krwawieniom. 150 mg dwa razy dziennie.

Zapobieganie rozwojowi zespołu Mendelssohna. Przypisz dawkę 150 mg na 2 godziny przed znieczuleniem, a najlepiej 150 mg poprzedniej nocy.

Jeśli występuje współistniejące zaburzenie czynności wątroby, może być konieczne zmniejszenie dawki.

Pacjenci z niewydolnością nerek z CC poniżej 50 ml / min zalecana dawka wynosi 150 mg na dobę.

Efekt uboczny

• nudności wymioty;
• suchość w ustach;
• zaparcie;
• biegunka;
• ból brzucha;
• ostre zapalenie trzustki;
• leukopenia, małopłytkowość, agranulocytoza, pancytopenia;
• obniżenie ciśnienia krwi;
• bradykardia;
• niemiarowość;
• blok przedsionkowo-komorowy;
• zwiększone zmęczenie;
• senność;
• bół głowy;
• zawroty głowy;
• zamęt świadomości;
• hałas w uszach;
• drażliwość;
• halucynacje (głównie u pacjentów w podeszłym wieku i ciężkich pacjentów);
• rozmazany obraz;
• ból stawów;
• mialgia;
• hiperprolaktynemia;
• ginekomastia;
• brak menstruacji;
• zmniejszone libido;
• impotencja;
• pokrzywka;
• wysypka na skórze;
• obrzęk naczynioruchowy;
• szok anafilaktyczny;
• skurcz oskrzeli;
• łysienie.

Przeciwwskazania

• ciąża;
• laktacja;
• wiek dzieci do 12 lat;
• zwiększona wrażliwość na ranitydynę lub inne składniki leku.

Specjalne instrukcje

Leczenie ranitydyną może maskować objawy związane z rakiem żołądka, dlatego przed rozpoczęciem leczenia należy wykluczyć obecność wrzodów nowotworowych.

Ranitydyna, podobnie jak wszystkie H2-gistaminoblokatory, niepożądanie gwałtownie anuluje (syndrom "bounce").

Przy długotrwałym leczeniu osłabionych pacjentów poddawanych stresowi możliwe są uszkodzenia bakteryjne żołądka, a następnie rozprzestrzenianie się infekcji.

Istnieją dowody na to, że ranitydyna może powodować ostre ataki porfirii.

Blokery receptorów H2-histaminy należy przyjmować 2 godziny po przyjęciu itrakonazolu lub ketokonazolu, aby uniknąć znacznego zmniejszenia wchłaniania.

Może to być przyczyną fałszywie pozytywnej odpowiedzi na próbkę białka w moczu.

Blokery receptorów H2-histaminy mogą przeciwdziałać wpływowi pentagastryny i histaminy na funkcję kwasotwórczą żołądka, dlatego nie zaleca się stosowania blokerów receptora histaminowego H2 w ciągu 24 godzin poprzedzających badanie.

Blokery receptorów H2-histaminowych mogą tłumić reakcję skóry na histaminę, prowadząc tym samym do wyników fałszywie pozytywnych (zaleca się zaprzestanie stosowania blokerów receptora H2-histaminy przed przeprowadzeniem diagnostycznych testów skórnych w celu wykrycia alergicznej reakcji skórnej typu natychmiastowego).

Podczas leczenia należy unikać spożywania pokarmów, napojów i innych leków, które mogą powodować podrażnienie błony śluzowej żołądka.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Podczas okresu leczenia należy powstrzymać się od angażowania się w potencjalnie niebezpieczne działania, które wymagają dużej koncentracji uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych.

Interakcje leków

Palenie zmniejsza skuteczność ranitydyny.

Zwiększa stężenie metoprololu w surowicy krwi (odpowiednio o 80% i 50%), podczas gdy okres półtrwania metoprololu wzrasta z 4,4 do 6,5 godziny.

Ze względu na wzrost pH zawartości żołądka przy jednoczesnym przyjmowaniu może zmniejszyć wchłanianie itrakonazolu i ketokonazolu.

Hamuje metabolizm w wątrobie fenazonu, aminofenazonu, diazepamu, heksobarbitalu, propranololu, diazepamu, lidokainy, fenytoiny, teofiliny, aminofiliny, pośrednich antykoagulantów, glipizydu, butforminy, metronidazolu, antagonistów wapnia.

Leki hamujące szpik kostny zwiększają ryzyko neutropenii.

W przypadku jednoczesnego stosowania z lekami zobojętniającymi kwasy, sukralfat w dużych dawkach, możliwe jest spowolnienie wchłaniania ranitydyny, więc przerwa pomiędzy przyjmowaniem tych leków powinna wynosić co najmniej 2 godziny.

Analogi leku ranitydyna

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Acidex;
• Acyl;
• Gertokalm;
• Gistak;
• Zantak;
• Zantyn;
• Zoran;
• Raniberle 150;
• Ranigast;
• Ranisan;
• Ranital;
• Ranitidin Sediko;
• Ranitidin Sopharma;
• Ranitidine Akos;
• Ranitidine Acry;
• Ranitidine-LekT;
• Ranitidine-Ferein;
• Chlorowodorek ranitydyny;
• Ranitin;
• Rantak;
• Szeregi;
• Ulkodin;
• Ulkosan;
• Ullran.

Podobne leki:

Inne leki: