Maalox - instrukcje użytkowania, analogi, referencje i formy uwalniania (zawiesina, tabletki, mini) do leczenia zapalenia żołądka i wrzodów u dorosłych, dzieci i kobiet w ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Maalox. Przedstawiono komentarze odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Maalox w ich praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Maaloxa w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosować w leczeniu zapalenia żołądka i wrzodów przewodu pokarmowego u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i karmienia piersią.

Maalox preparat zobojętniający kwas. Nie zawiera kwasu solnego (kwas chlorowodorowy), co prowadzi do zmniejszenia aktywności żołądkowej soku żołądkowego. Nie powoduje wtórnego nadmiernego wydzielania. Ma również działanie adsorbujące i otaczające, zmniejszając wpływ szkodliwych czynników na błonę śluzową.

Kompozycja

Algeoldrate (wodorotlenek glinu) + wodorotlenek magnezu (w postaci żelu) + substancje pomocnicze.

Farmakokinetyka

Wodorotlenki magnezu i glinu są uważane za lokalne środki zobojętniające kwas, które praktycznie nie są wchłaniane przy podawaniu doustnym w zalecanych dawkach.

Wskazania

• wrzód trawienny żołądka i dwunastnicy w fazie zaostrzenia;
• ostre zapalenie żołądka i jelit;
• przewlekłe zapalenie żołądka i jelit z prawidłową lub zwiększoną funkcją wydzielniczą w fazie zaostrzenia;
• przepuklina przełyku otworu przepony;
• choroba refluksowa przełyku;
• zjawiska niestrawności (i zapobiegania im) wynikające ze stosowania niektórych leków (w tym niesterydowych leków przeciwzapalnych, glikokortykosteroidów);
• dyskomfort lub ból w nadbrzuszu, zgaga z niedokładnością w diecie, nadmierne spożywanie kawy, alkoholu, nikotyny.

Formy uwolnienia

Tabletki można żuć.

Zawiesina do podawania doustnego (w tym Maalox mini).

Instrukcja użytkowania i schemat odbioru

Zawieszenie

Maalox zwykle przyjmuje się 1-1,5 godziny po posiłku lub gdy pojawia się ból. Maalox w postaci zawiesiny pobiera 15 ml (1 opakowanie). Przed użyciem zawiesinę należy zhomogenizować, ostrożnie rozciągając torebkę między palcami. Zawartość opakowania wycisnąć do łyżki lub do ust.

Dawkowanie jest ustalane przez lekarza prowadzącego.

W razie potrzeby można przyjąć dodatkową dawkę leku 2 godziny po poprzednim przyjęciu, ale nie więcej niż 6 posiłków dziennie.

Pigułki

Dorośli przepisują 1-2 tabletki lub 15 ml (1 łyżka stołowa) zawiesiny 3-4 razy dziennie 1-2 godziny po posiłku iw nocy.

W przypadku refluksowego zapalenia przełyku lek przyjmuje się krótszy czas po posiłku. Czas odbioru nie powinien przekraczać 2-3 miesięcy.

Przy sporadycznym stosowaniu (na przykład przy dyskomforcie po błędach w diecie) przyjmować 1-2 tabletki lub 15 ml zawiesiny jeden raz.

Maalox mini

Zawartość 1-2 mini-paczek jest przyjmowana w ciągu 1-1,5 godziny po posiłku lub w przypadku zgagi. W razie potrzeby można przyjąć dodatkową dawkę leku 2 godziny po poprzedniej recepcji. Maksymalna dzienna dawka to 12 mini-paczek. Przebieg leczenia - nie więcej niż 2-3 miesiące.

Przy okazjonalnym użytkowaniu, na przykład przy dyskomforcie po błędach w diecie, weź 1-2 opakowania jednorazowe.

Przed otwarciem minipakiet należy ostrożnie wymieszać zawartość, ostrożnie rozciągając torebkę między palcami. Zawartość opakowania wyciśnięto do łyżki lub do jamy ustnej (weź zawiesinę bez pierwszego rozcieńczenia).

Efekt uboczny

• biegunka;
• zaparcie;
• nudności wymioty;
• zmiana w smaku;
• hipofosfatemia (zwłaszcza przy niskim poziomie fosforanów w żywności);
• hiperkalciuria;
• nefrokalcynoza;
• hipokalcemia;
• osteoporoza;
• rozwój pragnienia;
• spadek ciśnienia krwi;
• encefalopatia;
• demencja;
• niedokrwistość mikrocytowa.

Przeciwwskazania

• ciężka niewydolność nerek;
• hipofosfatemia;
• niedobór cukru / izomaltazy, nietolerancja fruktozy, zaburzenia wchłaniania glukozy-galaktozy (ze względu na obecność w preparacie sorbitolu i sacharozy);
• dzieci i młodzież (do 15 lat);
• nadwrażliwość na składniki leku.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Do chwili obecnej nie zidentyfikowano żadnych specyficznych efektów teratogennych Maalox podczas ciąży, jednak w związku z brakiem doświadczenia klinicznego jego stosowanie w ciąży jest możliwe tylko w małych dawkach, przez krótki czas oraz w przypadkach, gdy potencjalna korzyść z terapii ponieważ matka uzasadnia potencjalne ryzyko dla płodu.

Jeśli konieczne jest stosowanie Maalox w okresie laktacji, nie jest konieczne przerwanie karmienia piersią.

W doświadczalnych badaniach na zwierzętach brak było jasnych danych dotyczących działania teratogennego wodorotlenku glinu i wodorotlenku magnezu.

Specjalne instrukcje

Jeśli podczas leczenia objawy ze strony przewodu pokarmowego utrzymują się dłużej niż 10 dni lub stan się pogorszy, należy wyjaśnić rozpoznanie i dostosować leczenie.

Należy obserwować 2-godzinną przerwę pomiędzy stosowaniem Maaloxu i innymi lekami oraz 4-godzinną przerwę pomiędzy zażyciem Maaloxu i fluorochinolonów.

Należy unikać długotrwałego podawania produktu Maalox w przypadku upośledzenia czynności nerek. W przypadku przepisania leku Maalox pacjentom z łagodną do umiarkowanej niewydolnością nerek należy uważnie monitorować stężenia glinu i magnezu w osoczu, aw przypadku ich zwiększenia należy natychmiast przerwać stosowanie leku.

Algeldrat o niskiej zawartości fosforanów w żywności może prowadzić do rozwoju niedoboru fosforu w organizmie. Dlatego też, gdy jest stosowany, szczególnie długookresowo, konieczne jest zapewnienie wystarczającej podaży fosforanów z żywnością.

Jeden mini-pakiet zawiera odpowiednio 3,15 g sacharozy i 0,2 g sorbitolu, maksymalna dzienna dawka zawiera 37,80 g sacharozy i 2,4 g sorbitolu.

Pomimo faktu, że lek jest wydawane bez recepty, zaleca się skonsultować się z lekarzem przed użyciem leku w okresie ciąży i laktacji (karmienie piersią), a także u młodzieży powyżej 15 i pacjentów z niewydolnością nerek o łagodnym i umiarkowanym nasileniu.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i pracy z mechanizmami.

Interakcje leków

Przy równoczesnym stosowaniu z chinidyną możliwe jest zwiększenie stężenia chinidyny w surowicy i rozwój przedawkowania chinidyny.

Przy równoczesnym podawaniu Maalox zmniejsza się wchłanianie następujących leków z przewodu pokarmowego: kwas acetylosalicylowy (i inne salicylany), blokery receptorów histaminowych H2, propranolol, atenolol, metoprolol, chlorochina, diflunastal, digoksyna, bisfosfoniany, ethambutol, izoniazyd , fluorochinolon, fluorek sodu, GCS (opisany dla prednizolonu i deksametazonu), indometacyna, lanzoprazol, linkozamid, sól sodowa lewotyroksyny, ketokonazol, siarczan sodu polistyrenu, penicylamina, sole żelaza, tetracykliny, neuroleptyki fenotiazynowe, dodatki do żywności zawierające fosfor, feksofenadyna. W przypadku dwugodzinnego odstępu czasu pomiędzy zażyciem tych preparatów a preparatem Maalox i 4-godzinną przerwą pomiędzy zażywaniem fluorochinolonów i Maaloxu, w większości przypadków można uniknąć niepożądanych interakcji.

Przy jednoczesnym podawaniu salicylanów i preparatu Maalox zwiększa się wydalanie salicylanów z moczem w wyniku alkalizacji moczu pod wpływem preparatu Maalox.

Gdy wodorotlenek glinu łączy się z cytrynianami, możliwe jest zwiększenie stężenia glinu w osoczu, szczególnie u pacjentów z niewydolnością nerek.

Analogi leku Maalox

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Adjfluks;
• Almagel;
• Almol;
• Alumag;
• Anacid forte;
• Żołądkowy;
• Maalox mini;
• RIVELOX.

Podobne leki:

Inne leki: