Długość geograficzna - instrukcje użytkowania, analogi, referencje i formularze zwolnienia (świece 3000 jm, zastrzyki w ampułkach do wstrzykiwań 1500 jm i 3000 jm) leku do leczenia zrostów, przykurczów i blizn u dorosłych, dzieci i kobiet w ciąży

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Długość geograficzna. Przedstawiono opinie odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Longidase w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Longidase w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosować w leczeniu zrostów, przykurczów i blizn u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji.

Długość geograficzna - lek o aktywności proteolitycznej. Longidaza jest koniugatem hialuronidazy z pochodną N-tlenku poli-1,4-etyleno-piperazyny. Posiada enzymatyczną aktywność proteolityczną (hialuronidazę) o przedłużonym działaniu, działaniu immunomodulującym, chelatującym, przeciwutleniającym i przeciwzapalnym.

Wydłużenie leku jest spowodowane kowalencyjnym wiązaniem enzymu z fizjologicznie czynnym, wysokocząsteczkowym nośnikiem (aktywowaną pochodną N-tlenku poli-1,4-etylenotiperazyny), który ma własną aktywność farmakologiczną: ma działanie immunomodulujące, detoksykujące. i działanie antyoksydacyjne.

Obecność wiązania kowalencyjnego znacznie zwiększa odporność enzymu na działanie denaturujące i działanie inhibitorów. Aktywność enzymatyczna Longidase utrzymuje się przy ogrzewaniu do 37 ° C przez 20 dni, podczas gdy natywna hialuronidaza w tych samych warunkach traci aktywność w ciągu dnia.

Wiązanie kowalencyjne zapewnia jednoczesną miejscową obecność enzymu hydrolitycznego i nośnika zdolnego do wiązania uwalniania inhibitorów enzymów i stymulatorów syntezy kolagenu (jonów żelaza, jonów miedzi, heparyny). Dzięki tym właściwościom Longidase ma nie tylko zdolność do depolimeryzacji matrycy tkanki łącznej w formach włóknisto-ziarninowych, ale także w celu zahamowania odwrotnej reakcji regulacyjnej skierowanej na syntezę składników tkanki łącznej.

Specyficznym substratem hialuronidazy jąder są glikozoaminoglikany (kwas hialuronowy, chondroityna, 4-siarczan chondroityny, 6-siarczan chondroityny), które stanowią podstawę matrycy tkanki łącznej. W wyniku depolimeryzacji (przerwanie wiązania pomiędzy kwasami acetyloglikozaminowymi C1 i C4 glukuronowym lub induronowym) pod wpływem hialuronidazy, glikozoaminoglikany tracą swoje podstawowe właściwości (lepkość, zdolność wiązania wody, jonów metali). Trudno jest również tworzyć białka kolagenowe we włóknach, zwiększać przepuszczalność barier tkankowych, ułatwiać ruch płynu w przestrzeni międzykomórkowej i zwiększać elastyczność tkanki łącznej. Działanie leku prowadzi do zmniejszenia obrzęku tkanki, spłaszczenia blizn, zwiększenia objętości ruchów stawów, zmniejszenia przykurczów i zrostów oraz zapobiegania ich powstawaniu.

Lek zmniejsza objawy ostrej fazy procesu zapalnego, reguluje (zwiększa lub zmniejsza się w zależności od poziomu podstawowego) synteza mediatorów stanu zapalnego (interleukina-1 i czynnik martwicy nowotworów), zwiększa odporność na infekcje i humoralną odpowiedź immunologiczną.

Longidaza nie ma aktywności mitogennej, poliklonalnej, nie ma działania mutagennego, embriotoksycznego, teratogennego i rakotwórczego.

Kompozycja

Longidaza z aktywnością hialuronidazy + substancje pomocnicze.

Farmakokinetyka

W przypadku podawania pozajelitowego lek jest szybko wchłaniany do krwiobiegu w miejscu wstrzyknięcia. Charakteryzuje się wysoką szybkością dystrybucji, okres półrozkładu wynosi około 30 minut. Penetruje do wszystkich narządów i tkanek (w tym przez barierę krew-mózg (GEB) i barierę krew-oczna). Nie kumuluj się. W organizmie hialuronidaza ulega hydrolizie i jest wydalana głównie przez nerki. Nośnik jest metabolizowany do niskocząsteczkowych związków (oligomerów), które są wydalane przez nerki.

Po podaniu doodbytniczym lek szybko wchłania się do krążenia ogólnoustrojowego. Biodostępność czopków doodbytniczych Longidazum wynosi nie mniej niż 70%. Lek przenika do wszystkich narządów i tkanek (w tym przez barierę BBB i barierę hematyczno-oftalmologiczną). Nie kumulować się w tkankach. Jest wydalany głównie przez nerki.

Wskazania

Dorośli i młodzież w wieku powyżej 12 lat w postaci monoterapii oraz w ramach kompleksowej terapii chorób z towarzyszącą hiperplazją tkanki łącznej (w tym i na tle procesu zapalnego).

W urologii:

• przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego;
• śródmiąższowe zapalenie pęcherza;
• zwężenia cewki moczowej i moczowodów;
• Choroba Peyron'a;
• początkowy etap łagodnego rozrostu gruczołu krokowego;
• zapobieganie tworzeniu się blizn i zwężeń po operacji na cewce moczowej, pęcherzu, moczowodach.

W ginekologii:

• zapobieganie i leczenie procesu adhezyjnego w miednicy małej w przewlekłych chorobach zapalnych narządów wewnętrznych narządów płciowych;
• zapobieganie i leczenie procesu adhezyjnego w miednicy małej po manipulacjach ginekologicznych (w tym sztuczne poronienia, uprzednio wykonywane interwencje chirurgiczne narządów miednicy);
• wewnątrzmaciczna synchronizacja;
• niepłodność otrzewnej w jajowodach;
• przewlekłe zapalenie endomii.

W dermatologii:

• ograniczona twardzina;
• zapobieganie zwłóknieniom powikłań infekcji przenoszonych drogą płciową.

W chirurgii:

• zapobieganie i leczenie zrostów po zabiegach chirurgicznych na narządach jamy brzusznej;
• choroba adhezyjna;
• keloidy, przerostowe, blizny po piodermii, uraz, oparzenia, operacje;
• przykurcze stawów, zapalenie stawów, krwiaki;
• długotrwałe, nie gojące się rany.

W pulmonologii i fiszjologii:

• zapalenie płuc;
• sideroza;
• gruźlica (włókniak-włókniak, naciek, gruczolak);
• śródmiąższowe zapalenie płuc;
• zwłóknienie pęcherzyków płucnych;
• zapalenie opłucnej.

Aby zwiększyć biodostępność antybiotykoterapii w urologii, ginekologii, dermatovenereologii, chirurgii i pulmonologii.

Formy uwolnienia

Świece do stosowania dopochwowego lub doodbytniczego 3000 jm.

Liofilizat do przygotowania roztworu do wstrzykiwań domięśniowych i podskórnych (wstrzyknięcia w ampułkach do wstrzykiwań) 1500 jm i 3000 jm.

Instrukcje użytkowania i jak z nich korzystać

Ampułki

Sposób dawkowania i sposób podawania ustalane są indywidualnie, w zależności od przebiegu klinicznego i nasilenia choroby, wieku pacjenta.

Longitudase podaje się podskórnie (w pobliżu miejsca zmiany lub pod tkanką bliznową) lub wstrzyknięcie domięśniowe w dawce 3000 jm z czasem 5 do 15 wstrzyknięć (w zależności od ciężkości choroby) z przerwą między podaniami wynoszącymi od 3 do 10 dni.

Jeśli to konieczne, zalecamy drugi kurs w ciągu 2-3 miesięcy.

W schorzeniach, którym towarzyszy ciężki przewlekły proces produkcyjny w tkance łącznej, zaleca się, po standardowym kursie, leczenie podtrzymujące Longidaza w dawce 3000 jm z przerwami pomiędzy 10-14 dni.

W celu zwiększenia biodostępności leków Longinazu podaje się w dawce 1500 jm.

Zalecane schematy leczenia

1. W pulmonologii, urologii, ginekologii, dermatovenereologii

W przypadku chorób układu oddechowego lek podaje się w / m w dawce 3000 jm raz na 3-5 dni z całkowitym przebiegiem 10 wstrzyknięć. Dalsza długotrwała terapia (od 3-4 miesięcy do 1 roku) w dawce 3000 jm jest możliwa co 10-14 dni.

Przy chorobach narządów miednicy lek podaje się w / m w dawce 3000 jm raz na 3-5 dni z całkowitym przebiegiem 5 do 15 wstrzyknięć.

Przy ograniczonej twardzinie skóry o różnych formach i umiejscowieniu, lek podaje się w / m w dawce 3000-4500 IU co 3 dni z przebiegiem 5-15 iniekcji. Dawkę i czas trwania leczenia dobiera się indywidualnie w zależności od przebieg kliniczny, stadium, lokalizacja choroby i indywidualne cechy pacjenta.

2. W ortopedii, chirurgii, kosmetologii

W przypadku keloidu, przerostowych blizn po ropnym zapaleniu skóry, oparzeniach i operacjach, lek wstrzykuje się do żwacza w dawce 3000 jm w 1-2 ml 1-2 razy w tygodniu, z 5-10 iniekcjami i / lub jednokrotnie lub co 3-5 dni z częstym kursem do 10 wstrzyknięć.

Przy długotrwałych, nie gojących się ranach, lek podaje się domięśniowo w dawce 1500-3000 IU co 5 dni z 5-7 wstrzyknięciami.

W przypadku przykurczów stawów, artretyzmu, krwiaków, Longidaz przepisuje się I / m dawkę 3000 jm 1-2 razy w tygodniu, z kuracją od 7 do 15 wstrzyknięć.

W przypadku choroby adhezyjnej lek wstrzykuje się / m raz na 3-5 dni w dawce 3000 jm z całkowitym przebiegiem 7 do 15 wstrzyknięć.

3. Zwiększenie biodostępności leków medycznych i diagnostycznych (antybiotyki, chemioterapia, środki znieczulające) Dłuższą dawkę podaje się raz na 3 dni w dawce 1500 jm. Kurs nie powinien przekraczać 10 zastrzyków.

Pacjenci z niewydolnością nerek nie powinni być przepisywani częściej niż raz w tygodniu.

Przygotowanie roztworu

W przypadku podawania domięśniowego, podskórnego lub śródskórnego zawartość fiolki (ampułki) rozpuszcza się w 1,5-2 ml 0,25% lub 0,5% roztworu prokainy. Jeśli prokaina jest nietolerowana, lek rozpuszcza się za pomocą 0,9% roztworu chlorku sodu lub woda do wstrzykiwań.

Przygotowany roztwór do podawania pozajelitowego nie podlega przechowywaniu.

Świece

Długość geograficzna w postaci świec jest zalecana do podawania doodbytniczego lub dopochwowego 1 raz dziennie na noc, na kurs - 10-20 zastrzyków.

Odbyt: 1 świeca raz dziennie po oczyszczeniu jelita.

Dopochwowo: 1 świeca raz dziennie na noc; Czopek wprowadza się do pochwy w pozycji leżącej na plecach.

Schemat leczenia jest dostosowywany w zależności od ciężkości, stadium i czasu trwania choroby. Możliwe jest podawanie leku co drugi dzień lub z przerwami 2-3 dni.

Zalecane schematy leczenia

W urologii

Na 1 czopku co drugi dzień - 10 wprowadzeń, następnie w 2-3 dni - 10 wprowadzeń. Ogólny przebieg 20 wprowadzeń.

W ginekologii

Doodczowo lub dopochwowo z 1 czopkiem w 2 dni - 10 podań, a następnie, jeśli to konieczne, zalecana jest terapia podtrzymująca.

W dermatologii

Na 1 czopek w 1-2 dni - 10-15 wprowadzeń.

W chirurgii

Na 1 czopku w 2-3 dni - 10 wprowadzeń.

W pulmonologii i fiszjologii

Na 1 czopek w ciągu 2-4 dni - 10-20 kamizelek.

Jeśli to konieczne, zaleca się powtórzony przebieg Longidase nie wcześniej niż w ciągu trzech miesięcy lub długiej terapii podtrzymującej - 1 świeca 1 raz w 5-7 dni przez 3-4 miesiące.

Efekt uboczny

• ból w miejscu wstrzyknięcia;
• przekrwienie skóry w miejscu wstrzyknięcia;
• obrzęk tkanek w miejscu podania;
• reakcje alergiczne.

Przeciwwskazania

• nowotwory złośliwe;
• ciąża;
• wiek dzieci do 12 lat (nie badano skuteczności i bezpieczeństwa);
• zwiększona indywidualna wrażliwość na lek.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Lek jest przeciwwskazany do stosowania w ciąży.

Specjalne instrukcje

Leku nie należy wstrzykiwać w okolice infekcji, ostrego zapalenia ani guza.

Interakcje leków

Długość geograficzna jest zgodna z antybiotykami, lekami przeciwwirusowymi, przeciwgrzybiczymi i przeciwhistaminowymi, lekami rozszerzającymi oskrzela, cytostatykami, glikokortykosteroidami.

Po połączeniu zwiększa biodostępność leków, przyspiesza początek analgezji po podaniu miejscowych środków znieczulających.

Analogi leku Longidase

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Lidase;
• Lidaza (do wstrzykiwań);
• Lidase-M;
• RONIDASE.

Podobne leki:

Inne leki: