Exalieff - instrukcje użytkowania, analogi, recenzje i formy uwalniania (tabletki 800 mg) leki do leczenia napadów częściowych w padaczce u dorosłych, dzieci i ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Exalieff. Przedstawiono opinie zwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat korzystania z Exalife w ich praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Exalieuf w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosuje się w leczeniu napadów częściowych w padaczce u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i karmienia piersią. Skład preparatu.

Exalieff - lek przeciwpadaczkowy (PEP). Dokładne mechanizmy działania octanu eslikarbazepiny (aktywnego składnika leku Exalieff) nie są znane. Jednakże, zgodnie z wynikami badań elektrofizjologicznych in vitro, octan eslikarbazepiny i jej metabolity stabilizują stan inaktywacji zależnych od potencjału kanałów sodowych, zapobiegając ich aktywacji, a zatem wspomagając okresowe wzbudzanie neuronów. Octan eslikarbazepiny i jej aktywne metabolity zapobiegają rozwojowi napadów padaczkowych w modelach przedklinicznych, co pozwala przewidywać ich działanie przeciwdrgawkowe u ludzi. U ludzi aktywność farmakologiczna octanu eslikarbazepiny wynika głównie z jego aktywnego metabolitu, eslikarbazepiny.

Kompozycja

Octan eslikarbazepiny + zaróbki.

Farmakokinetyka

Octan eslikarbazepiny jest w dużej mierze metabolizowany w eslikarbazepinie. Po podaniu doustnym, stężenie octanu eslikarbazepiny w osoczu krwi, z reguły pozostaje poniżej poziomu oznaczenia ilościowego. Większą dostępność leku można uznać za wysoką, ponieważ ilość metabolitów znajdujących się w moczu wynosi ponad 90%. dawka octanu eslikarbazepiny. Wiązanie eslikarbazepiny z białkami osocza jest stosunkowo niskie (mniej niż 40%) i nie zależy od jego stężenia. Exalieff jest szybko i intensywnie metabolizowany do głównego czynnego metabolitu, eslikarbazepiny, przez hydrolizę, gdy po raz pierwszy przechodzi przez wątrobę. W osoczu znajduje się niewielka liczba następujących metabolitów: R-laktarbazepiny i okskarbazepiny o działaniu farmakologicznym, jak również koniugatów octanu eslikarbazepiny, eslikarbazepiny, R-laktarbazepiny i okskarbazepiny z kwasem glukuronowym. Metabolity Escalieff są wydalane z krwioobiegu układowego, głównie przez nerki, w postaci niezmienionej oraz w postaci koniugatów z kwasem glukuronowym.

Wskazania

• padaczka;
• monoterapia częściowych napadów padaczkowych z wtórnym uogólnieniem lub bez wtórnego uogólnienia w nowo rozpoznanej padaczce u dorosłych;
• dodatkowa terapia częściowych napadów padaczkowych z wtórnym uogólnieniem lub bez niego u dorosłych.

Formy uwolnienia

Tabletki 800 mg.

Instrukcja użytkowania i reżim dawkowania

Excalife przyjmuje się doustnie, niezależnie od przyjmowanego pokarmu. Tablet można podzielić na dwie równe części.

Exalief jest przepisywany w monoterapii lub w uzupełnieniu do trwającej terapii przeciwdrgawkowej. Zalecana dawka początkowa wynosi 400 mg raz na dobę, po 1-2 tygodniach dawka zwiększa się do 800 mg raz na dobę. Biorąc pod uwagę indywidualną odpowiedź na leczenie, dawkę można zwiększyć do 1200 mg raz dziennie. Niektórzy pacjenci przyjmujący lek Exalifef w monoterapii mogą zareagować na dawkę 1600 mg 1 raz dziennie.

Należy zachować ostrożność podczas leczenia pacjentów z niewydolnością nerek i dostosowaniem dawki, w zależności od klirensu kreatyniny (CC). Przy QC większym niż 60 ml na minutę, dostosowanie dawki nie jest wymagane. Jeśli KK 30-60 ml na minutę: początkowa dawka 400 mg co drugi dzień przez 2 tygodnie, a następnie 400 mg raz dziennie. Jednak biorąc pod uwagę indywidualną odpowiedź, dawkę można zwiększyć. Nie zaleca się stosowania produktu u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (CK poniżej 30 ml na minutę) z powodu niewystarczających danych.

U pacjentów z łagodną i umiarkowaną niewydolnością wątroby dostosowanie dawki nie jest konieczne. Farmakokinetyka produktu Exaliefa u pacjentów z ciężką niewydolnością wątroby nie była badana, dlatego nie zaleca się jej stosowania w tej kategorii pacjentów.

Efekt uboczny

• niedokrwistość, trombocytopenia, leukopenia;
• nadwrażliwość;
• niedoczynność tarczycy (zmniejszenie czynności tarczycy i niedostateczna produkcja hormonów);
• hiponatremia;
• zmniejszony apetyt;
• odwodnienie;
• hipochloremia (obniżenie poziomu chloru we krwi);
• bezsenność;
• zaburzenia psychotyczne (apatia, depresja, nerwowość, pobudzenie, drażliwość, zaburzenia uwagi, nadpobudliwość, dezorientacja, niestabilność nastroju, płaczliwość, spowolnienie tempa reakcji psychomotorycznych);
• zawroty głowy, ból głowy;
• naruszenie uwagi;
• drżenie (szybkie, rytmiczne ruchy kończyn lub tułowia), ataksja (częściowa lub całkowita utrata koordynacji dobrowolnych ruchów mięśni);
• brak równowagi, zaburzenia koordynacji ruchów (zespół móżdżku);
• utrata pamięci, amnezja (patologiczna utrata wspomnień obecnych lub przeszłych okoliczności życiowych);
• efekt uspokajający;
• afazja (lokalna nieobecność lub zakłócenie mowy już uformowanej);
• dysestezja (zaburzenie czułości), parestezja (spontaniczne pieczenie, mrowienie, raczkowanie);
• senność, letarg;
• parosmia (zmiana zapachu);
• drgawki;
• Neuropatia obwodowa;
• oczopląs (mimowolne ruchy drgające oczu o wysokiej częstotliwości);
• zaburzenia mowy, dyzartria;
• migrena;
• Diplopia (podwójne widzenie), niewyraźne widzenie, oscyloskopię (złudzenie rotacji otaczającego środowiska);
• naruszenie przyjaznych ruchów gałek ocznych;
• przekrwienie (zaczerwienienie) spojówki;
• utrata słuchu, szum w uszach;
• uczucie kołatania serca, bradykardia;
• nadciśnienie tętnicze (w tym nadciśnienie tętnicze), niedociśnienie tętnicze, niedociśnienie ortostatyczne;
• pływy, uczucie chłodu w dłoniach i stopach;
• krwotok z nosa;
• ból w klatce piersiowej;
• nudności wymioty;
• biegunka, zaparcie;
• nieżyt żołądka;
• ból brzucha;
• suchość w ustach;
• dyskomfort w jamie brzusznej, wzdęcia;
• zapalenie dziąseł;
• melena (czarny półpłynny stołek o charakterystycznym nieprzyjemnym zapachu, powstający z krwi pod wpływem treści żołądka i jelit);
• ból zęba;
• zapalenie trzustki;
• nieprawidłowa czynność wątroby;
• wysypka na skórze;
• łysienie (łysienie);
• sucha skóra, zwiększone pocenie;
• rumień (zaczerwienienie skóry);
• swędzenie;
• Bóle mięśni (bóle mięśni);
• słabe mięśnie;
• ból kończyn;
• infekcje dróg moczowych;
• naruszenie chodu;
• astenia, złe samopoczucie;
• dreszcze;
• obrzęki obwodowe;
• zmniejszenie masy ciała.

Przeciwwskazania

• nadwrażliwość na octan eslikarbazepiny, inne pochodne karboksamidu (np. karbamazepina, okskarbazepina) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą leku;
• blok przedsionkowo-komorowy 2 lub 3 stopnie;
• pacjenci z ciężką niewydolnością nerek (QC poniżej 30 ml na minutę), ponieważ dane dotyczące stosowania leku w tej kategorii pacjentów nie są wystarczające;
• pacjenci z ciężką niewydolnością wątroby (nie badano farmakokinetyki Exaliefa w tej kategorii pacjentów);
• wiek dzieci do 18 lat.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Ogólne ryzyko związane z epilepsją i PEP

Istnieją dowody na to, że częstość występowania wad rozwojowych u dzieci urodzonych przez kobiety cierpiące na epilepsję jest 2-3 razy większa niż 3% w populacji ogólnej. Najczęściej wykrywane są następujące wady: rozszczepienie górnej wargi, anomalie w rozwoju układu sercowo-naczyniowego i wady cewy nerwowej. Leczeniu skojarzonym lekami przeciwdrgawkowymi towarzyszy zwiększone ryzyko rozwoju wad wrodzonych w porównaniu z monoterapią, w w związku z tym konieczne jest, jeśli to możliwe, przepisanie monoterapii. Kobiety o zachowanym potencjale rozrodczym, szczególnie planujące ciążę, powinny być obserwowane przez specjalistę. Potrzeba leczenia przeciwpadaczkowego jest oceniana u kobiet planujących ciążę. Niedopuszczalne jest gwałtowne odwoływanie leczenia przeciwdrgawkowego z powodu ryzyka rozwoju ataku epilepsji, który może prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno dla matki, jak i dla płodu.

Kobiety z zachowanym potencjałem rozrodczym i antykoncepcją

Obserwowano niepożądane interakcje preparatu Exalieff z doustnymi środkami antykoncepcyjnymi. Podczas leczenia i do końca obecnego cyklu miesiączkowego po jego zakończeniu konieczne jest zastosowanie alternatywnej, skutecznej i bezpiecznej metody antykoncepcji.

Ciąża

Brak danych dotyczących stosowania Exalife u kobiet w ciąży. W trakcie badań na zwierzętach lek wykazywał toksyczność reprodukcyjną. Celowość przepisywania leku Exalief należy oceniać wielokrotnie, jeśli ciąża ma miejsce lub jest planowana podczas jej podawania. Zaleca się przepisywanie minimalnych skutecznych dawek leku i, jeśli to możliwe, preferowanie monoterapii przynajmniej w pierwszym trymestrze ciąży. Pacjentów należy ostrzec przed zwiększonym ryzykiem wrodzonych wad rozwojowych u płodu i zapewnić możliwość przeprowadzenia badań prenatalnych.

Leki przeciwpadaczkowe mogą przyczyniać się do rozwoju niedoboru kwasu foliowego, który jest dodatkową przyczyną anomalii u płodu. Planując ciążę i po jej rozpoczęciu, zaleca się dodatkowo suplementację kwasem foliowym. Specjalna diagnostyka prenatalna wad wrodzonych powinna być oferowana nawet kobietom, które przyjmują kwas foliowy.

Noworodki

U noworodków, których matki otrzymywały leczenie przeciwdrgawkowe, zdarzały się przypadki krwawienia. Jako środek zapobiegawczy kobietom w ostatnich tygodniach ciąży i noworodkom należy przepisać witaminę K1.

Karmienie piersią

Brak danych dotyczących przenikania octanu eslikarbazepiny do ludzkiego mleka matki. W toku badań ujawniono przenikanie preparatu Exalief do mleka kobiecego. Karmienie piersią powinno zostać zniesione na czas przepisywania octanu eslikarbazepiny, ponieważ nie można wykluczyć ryzyka dla dziecka.

Płodność

Nie ma dowodów na wpływ Exalief na płodność u ludzi. Badania na zwierzętach wykazały naruszenie płodności po leczeniu octanem eslikarbazepiny.

Stosować u dzieci

Przeciwwskazane w stosowaniu leku Eksalef w dzieciństwie do 18 lat.

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Korekta dawki leku nie jest wymagana, pod warunkiem, że czynność nerek nie jest osłabiona.Ze względu na ograniczone dane nie zaleca się stosowania pojedynczej dawki dobowej 1600 mg w schemacie monoterapii u pacjentów w podeszłym wieku.

Specjalne instrukcje

Zachowania samobójcze

Podczas wyznaczania leków przeciwdrgawkowych na kilka wskazań zdarzały się przypadki zachowań samobójczych. Metaanaliza randomizowanych badań klinicznych kontrolowanych placebo leków przeciwpadaczkowych również wykazała niewielki wzrost ryzyka wystąpienia zachowań samobójczych. Mechanizm tego zjawiska jest nieznany, dostępne dane nie wykluczają możliwości wystąpienia analogicznej reakcji na tle korzystania z Exalief. W związku z tym należy monitorować pacjentów pod kątem oznak samobójczych zachowań i rozważyć możliwości odpowiedniego leczenia. Jeśli występują oznaki samobójczego zachowania, pacjenci i opiekunowie powinni skonsultować się z lekarzem.

Zaburzenia ze strony układu nerwowego

Stosowaniu leku Escalieff mogą towarzyszyć niepożądane reakcje ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takie jak zawroty głowy i senność, które zwiększają ryzyko przypadkowego urazu.

Inne środki ostrożności

Jeśli konieczne jest przerwanie podawania leku, lek Exalief należy podawać stopniowo, aby zminimalizować ryzyko zwiększonej częstości napadów padaczkowych.

Reakcje skórne

W badaniach klinicznych z udziałem pacjentów z epilepsją niepożądaną reakcję na wysypkę skórną odnotowano u 1,2% całej populacji pacjentów otrzymujących Exalief. Jeśli wystąpią objawy nadwrażliwości na lek, Exalief powinien zostać anulowany.

Obecność allelu HLA-B 1502 (chińscy Hańczycy, mieszkańcy Tajlandii i innych krajów azjatyckich)

Istnieją dowody na to, że allel HLA-B 1502 występujący u chińczyków Han, tubylców Tajlandii i innych krajów azjatyckich, wiąże się z ryzykiem zespołu Stevensa-Johnsona w leczeniu karbamazepiną. Struktura chemiczna octanu eslikarbazepiny jest podobna do struktury karbamazepiny i istnieje możliwość zwiększonego ryzyka wystąpienia zespołu Stevensa-Johnsona u pacjentów z obecnością allelu HLA-B 1502 w leczeniu produktem Exalief. Częstość występowania allelu HLA-B 1502 wśród chińskich Hanów i mieszkańców Tajlandii wynosi około 10%. Przed przepisaniem karbamazepiny lub związkami chemicznymi, o ile to możliwe, należy przesiać pacjentów pod kątem tego allelu. Stosowanie produktu Exalieff u pacjentów ze stwierdzoną obecnością allelu HLA-B 1502 może być uzasadnione, jeśli korzyści z zastosowania przekroczą ryzyko.

Z powodu występowania tego allelu wśród mieszkańców innych krajów azjatyckich (około 15% wśród mieszkańców Filipin i Malezji), może być również wskazane badanie przesiewowe na obecność allelu HLA-B 1502.

Obecność allelu HLA-A 3101 (przedstawiciele populacji europejskiej i japońskiej)

Istnieją dowody sugerujące, że allel HLA-A 3101, reprezentujący populację europejską i japońską, leczenie karbamazepiną zwiększa ryzyko reakcji alergicznych skóry, takich jak zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, wysypka lekowa z eozynofilią i objawy ogólnoustrojowe, lub w łagodniejszej postaci, ostra uogólniona osutka krostkowa i wysypka grudkowo-plamkowa. Liczba przypadków występowania alleli HLA-A 3101 jest bardzo zróżnicowana, a populacje etniczne wynoszą od 2 do 5% w Europie i około 10% - w populacji japońskiej. Obecność allelu HLA-A 3101 może zwiększać ryzyko reakcji skórnych wywołanych karbamazepiną (w większości przypadków, mniej ciężkich) od 5% w populacji ogólnej do 26% przedstawicieli populacji europejskiej, podczas gdy jej brak z kolei może zmniejszyć ryzyko o 5 do 3,8%.

Dane dotyczące zalecania przesiewowych pacjentów pod kątem obecności allelu HLA-A 3101 przed mianowaniem Exalief nie wystarczą.

Stosowanie karbamazepiny lub związków pokrewnych chemicznie u pacjentów, u których stwierdzono obecność allelu HLA-A 3101, może być uzasadnione, jeżeli korzyści z zastosowania przewyższają ryzyko.

Hiponatremia

Hiponatremię odnotowano jako niepożądaną reakcję na stosowanie leku Exalieff u 1,5% pacjentów. W większości przypadków hiponatremia przebiega bezobjawowo, ale mogą jej towarzyszyć objawy kliniczne, takie jak zwiększone napady padaczkowe, splątanie lub upośledzenie świadomości. Częstość występowania hiponatremii zwiększa się wraz ze wzrostem dawki produktu Exalieph. W przypadku hiponatremii z powodu niewydolności nerek w historii lub w wyniku równoczesnego podawania leków, które mogą prowadzić do hiponatremii (np. Diuretyki, desmopresyny, karbamazepiny), przed i podczas leczenia produktem Exalief, jak również w rozwoju klinicznym objawy hiponatremii, konieczne jest kontrolowanie stężenia sodu we krwi. W przypadku wystąpienia klinicznie znaczącej hiponatremii octan eslikarbazepiny należy odrzucić.

Odstęp PR

Podczas badań klinicznych octanu eslikarbazepiny odstęp PR był wydłużony na elektrokardiogramie. Należy zachować ostrożność w określonych warunkach (np. Przy niskim stężeniu tyroksyny, nieprawidłowościach w przewodzeniu serca) lub jednoczesnym podawaniu leków, które, zgodnie z dostępnymi danymi, towarzyszą wydłużeniu odstępu PR.

Niewydolność nerek

Należy zachować ostrożność u pacjentów z niewydolnością nerek i dostosować dawkę zgodnie z klirensem kreatyniny.

Niewydolność wątroby

Ze względu na ograniczoną liczbę danych klinicznych dotyczących pacjentów z łagodnymi i umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby produkt Exalief stosuje się ostrożnie w tej kategorii pacjentów. Ze względu na brak danych klinicznych nie zaleca się przepisywania produktu Eksalef pacjentom z ciężką niewydolnością wątroby.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Exalief ma niewielki lub umiarkowany wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i pracę z maszynami. U niektórych pacjentów mogą wystąpić zawroty głowy, senność lub zaburzenia widzenia (szczególnie na początku leczenia).Pacjentów należy ostrzec, że niepełnosprawność fizyczną i / lub psychiczną można doprowadzić do kierowania pojazdem lub mechanizmami i zalecić powstrzymanie się od takich działań, aby ustalić wpływ na przyjmowanie leku.

Interakcje leków

Badania interakcji lekowych przeprowadzono tylko u dorosłych.

Excalife jest aktywnie metabolizowany w eslikarbazepinie, która jest wydalana głównie przez glukuronowanie. In vitro, eslikarbazepina jest słabym induktorem izoenzymu CYP3A4 i glukozydransferaz urydyny-5-difosforanu (UDF-HT). In vivo wzmacnia metabolizm leków utlenianych głównie przez izoenzym CYP3A4 (np. Simwastatynę), co może wymagać zwiększenia dawki takich leków w połączeniu z lekiem Exalief. Eslikarbazepina in vivo może zwiększać metabolizm leków, które wchodzą w reakcję koniugacji z udziałem UDF-HT. Po przepisaniu lub odstawieniu leku, jak również po zmianie schematu dawkowania, aktywność enzymów stabilizuje się w ciągu 2-3 tygodni, co należy wziąć pod uwagę, gdy konieczne jest skorygowanie dawek leków przyjmowanych razem z lekiem. lek Exalief. Eslikarbazepina hamuje izoenzym CYP2C19, który powoduje potencjalne zależne od dawki interakcje z lekami metabolizowanymi głównie przy udziale izoenzymu CYP2C19 (np. Fenytoiny).

Interakcja z innymi PEP

Karbamazepina

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników jednoczesne stosowanie Eksaliefa 800 mg 1 raz dziennie i Carbamazepine 400 mg 2 razy dziennie spowodowało zmniejszenie aktywnego metabolitu - eslikarbazepiny (średnio 32%), co najprawdopodobniej spowodowane było wywołaną glukuronacją. Jednocześnie nie zaobserwowano zwiększenia aktywności karbamazepiny lub jej metabolitu, epoksydu karbamazepiny. Zatem, biorąc pod uwagę indywidualną odpowiedź na leczenie, w połączeniu z receptą na karbamazepinę, może być konieczne zwiększenie dawki octanu eslikarbazepiny. Badania z udziałem pacjentów wykazały, że jednoczesne podawanie karbamazepiny zwiększa ryzyko następujących niepożądanych reakcji: podwójne widzenie, zaburzenia koordynacji ruchów i zawroty głowy. Nie można wykluczyć ryzyka nasilenia innych swoistych niepożądanych reakcji spowodowanych jednoczesnym podawaniem karbamazepiny i Exaliephu.

Fenytoina

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników równoczesne stosowanie Exalieff 1200 mg raz na dobę i fenytoiny prowadziło do zmniejszenia aktywności aktywnego metabolitu, eslikarbazepiny (średnio o 31-33%), co najprawdopodobniej spowodowane jest indukcją glukuronowania. W tym samym czasie zwiększono działanie fenytoiny (średnio o 31-35%), co prawdopodobnie było spowodowane hamowaniem izoenzymu CYP2C19. Dlatego też, biorąc pod uwagę indywidualną odpowiedź na leczenie w przypadku skojarzonej wizyty, może być konieczne zwiększenie dawki octanu eslikarbazepiny i zmniejszenie dawki fenytoiny.

Lamotrygina

Glukuronacja jest główną drogą metabolizmu eslikarbazepiny i lamotryginy, więc ich interakcja jest możliwa. W badaniu z udziałem zdrowych ochotników przyjmujących octan eslikarbazepiny w dawce 1 200 mg raz na dobę wystąpiły niewielkie interakcje farmakokinetyczne z lamotryginą (15% zmniejszenie działania tego ostatniego), dlatego korekta ich schematu dawkowania zwykle nie jest skuteczna. wymagany. Jednak ze względu na możliwą indywidualną zmienność, interakcja między lekiem Exalieff i lamotryginą może być klinicznie znacząca u niektórych pacjentów.

Topiramat

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników przy jednoczesnym stosowaniu octanu eslikarbazepiny w dawce 1200 mg 1 raz na dobę i topiramatu nie zaobserwowano znaczących zmian w działaniu eslikarbazepiny, ale wpływ topiramatu zmniejszył się o 18%, co najprawdopodobniej spowodowane jest zmniejszeniem jego biodostępności. W tym przypadku korekta dawki nie jest wymagana.

Walproinian i lewetyracetam

Analiza danych farmakokinetycznych uzyskanych w badaniach fazy 3 z udziałem dorosłych pacjentów z padaczką ujawniła, że ​​jednoczesne podawanie walproinianu lub lewetyracetamu nie wpływa na działanie Exaliefu, ale informacje te nie są poparte wynikami tradycyjnych badań interakcji.

Okskarbazepina

Nie zaleca się jednoczesnego przepisywania octanu eslikarbazepiny z okskarbazepiną, ponieważ możliwe jest nadmierne narażenie na aktywne metabolity.

Interakcje z innymi lekami

Doustne środki antykoncepcyjne

Przy stosowaniu Exalieff 1200 mg raz na dobę u kobiet stosujących doustne środki antykoncepcyjne, działanie ogólnoustrojowe lewonorgestrelu i etynyloestradiolu było zmniejszone średnio o odpowiednio 37% i 42%, co najprawdopodobniej wynika z indukcji izoenzymu CYP3A4. Kobiety z zachowanym potencjałem rozrodczym powinny stosować odpowiednie metody antykoncepcji podczas leczenia produktem Exalief i przed zakończeniem obecnego cyklu menstruacyjnego po wycofaniu tego leku.

Symwastatyna

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników przy jednoczesnym stosowaniu 800 mg raz z octanem eslokarbazepiny, działanie ogólnoustrojowe symwastatyny zmniejszono średnio o 50%, co najprawdopodobniej wynika z indukcji izoenzymu CYP3A4. W połączeniu z umową z Exalief może być konieczne zwiększenie dawki symwastatyny.

Rosuvastatin

W badaniu z udziałem zdrowych ochotników jednocześnie stosujących octan eslikarbazepiny w dawce 1200 mg raz na dobę osłabiło działanie ogólnoustrojowe rozuwastatyny średnio o 36-39%. Mechanizm tej interakcji jest nieznany, ale być może jest to spowodowane naruszeniem aktywności transportowej rozuwastatyny lub połączenia tego czynnika z indukcją jego metabolizmu. Ponieważ związek między działaniem a działaniem leku nie jest jasny, zaleca się monitorowanie odpowiedzi na terapię (np. Kontrola poziomu cholesterolu).

Warfaryna

Przy jednoczesnym stosowaniu Exalieff 1200 mg raz na dobę i warfaryny obserwuje się małe (23%), ale statystycznie istotne osłabienie S-warfaryny. Nie obserwowano wpływu octanu eslakarbazepiny na farmakokinetykę R-warfaryny ani na krzepliwość krwi. Ze względu na możliwość indywidualnej zmienności interakcji leków w pierwszych tygodniach po rozpoczęciu lub zakończeniu łącznego stosowania warfaryny i octanu eslikarbazepiny, szczególną uwagę należy zwrócić na monitorowanie międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (INR).

Digoksyna

W trakcie badania z udziałem zdrowych ochotników nie zaobserwowano wpływu produktu Exalieff w dawce 1200 mg raz na dobę na farmakokinetykę digoksyny. Sugeruje to, że octan eslikarbazepiny nie ma wpływu na transportową glikoproteinę P.

Inhibitory monoaminooksydazy (MAO)

Biorąc pod uwagę strukturalne podobieństwo octanu eslikarbazepiny i trójcyklicznych leków przeciwdepresyjnych, teoretycznie możliwe jest oddziaływanie między inhibitorami Exalief i MAO.

Analogi leku Exalief

Exalieff nie ma strukturalnego odpowiednika dla substancji czynnej.

Analogi dla grupy farmakologicznej (leki przeciwpadaczkowe):

• Actinerval;
• Algierski;
• Acetazolamid;
• Benzobarbital;
• Benzon;
• Briviak;
• Valopixime;
• Valparin;
• Kwas walproinowy;
• Wimpat;
• Gabagamma;
• Gabapentyna;
• Habitryl;
• Halodiff;
• Gapentec;
• Heksamidyna;
• Depakin;
• Depamid;
• Diazepam;
• Dipromal;
• Difenina;
• Zagreton;
• Zenicetam;
• Zeptol;
• Zonegran;
• Inovevelon;
• Karbamazepina;
• Karbapina;
• Caten;
• Keppra;
• Clonazepam;
• Clonotril;
• Convilept;
• Convulex;
• Convulsant;
• Konwulsofina;
• Lameptil;
• Lamyctal;
• Lamotrygina;
• Lewetyracetam;
• Lethiram;
• Mazepina;
• Maxitope;
• Maliazine;
• Mysolin;
• Neuronthin;
• Pregabalin;
• Primidone;
• Relium;
• Rivotril;
• Ropimat;
• Sabril;
• Seizar;
• Stasepine;
• Suxilep;
• Tebantin;
• Tegretol;
• Topalepsyna;
• Topiramat;
• Topiromax;
• Thoreal;
• Trileptal;
• Fenobarbital;
• Finlepsin;
• Chloracon;
• Eltator;
• Enkorat;
• Epimax;
• Epitera;
• Epitop;
• Epitropil.

Recenzja lekarza neurologa

Przepisuję lek Exalief dla pacjentów z epilepsją przed ukończeniem 60 lat. Ale tylko nieliczne pozostają na stałej terapii tym lekiem, ponieważ bardzo często występują u niego niepożądane reakcje. Szczególnie często bóle głowy przypominają migrenę, czasem są nie do zniesienia. Wielu pacjentów narzeka na ospałość i senność, które zakłócają pracę. U jednego pacjenta na tle leczenia produktem Exalief wystąpiło zmniejszenie upośledzenia słuchu i mowy. Z powodu tych niepożądanych reakcji, pogarszających jakość życia pacjentów, lek należy anulować i wybrać inne leczenie.

Podobne leki:

Inne leki: