Flosteron - instrukcje użytkowania, recenzje, analogi i formy uwalniania (zastrzyki w ampułkach do wstrzykiwań w postaci zawiesiny, w tym dostawowy) leku do leczenia artrozy, alergii u dorosłych, dzieci i ciąży. Kompozycja

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Flosteron. Przedstawiono opinie odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie lekarzy specjalistów na temat stosowania Flosteron w praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Flosteron w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosowany w leczeniu artrozy, alergii, stanów zapalnych u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji. Skład leku hormonalnego.

 

Flosteron - syntetyczny glukokortykosteroid (GCS), hamuje uwalnianie interleukiny-1, interleukiny-2, interferonu gamma z limfocytów i makrofagów. Działa przeciwzapalnie, przeciwalergicznie, desensytyzacyjnie, przeciwwstrząsowo, antytoksycznie i immunosupresyjnie. Hamuje przysadkowe uwalnianie ACTH i beta-lipotropiny, ale nie zmniejsza poziomu krążących beta-endorfin. Uciskanie sekrecji hormonu tarczycy (TSH) i hormonu folikulotropowego (FSH).

 

Zwiększa pobudliwość ośrodkowego układu nerwowego, zmniejsza liczbę limfocytów i eozynofilów. Zwiększa liczbę erytrocytów (zwiększając produkcję erytropoetyn).

 

Oddziałuje ze specyficznymi receptorami cytoplazmatycznymi i tworzy kompleks przenikający do jądra komórki i stymuluje syntezę matrycowego RNA; ten ostatni indukuje tworzenie białek, w tym. lipokortyna, pośrednicząca w działaniu komórkowym. Lipocortin wciska fosfolipazy A2 hamują uwalnianie kwasu arachidonowego i hamuje syntezę endonadtlenki prostaglandyny (PG), leukotrieny, przyczyniając się do procesów zapalenie, alergie, etc.

 

Metabolizm białek: zmniejsza ilość białka w osoczu (z powodu globulin) ze wzrostem stosunku albuminy / globuliny, zwiększa syntezę albuminy w wątrobie i nerkach; wzmaga katabolizm białek w tkance mięśniowej.

 

metabolizm lipidów: zwiększanie syntezy wyższych kwasów tłuszczowych i TSH (Tg) redystrybucję tłuszczu (gromadzenie się tłuszczu, głównie w rejonie ramion, twarz brzucha), prowadzi do rozwoju hipercholesterolemii.

 

Metabolizm węglowodanów: zwiększa wchłanianie węglowodanów z przewodu pokarmowego; zwiększa aktywność glukozo-6-fosfatazy, co prowadzi do wzrostu spożycia glukozy z wątroby do krwi; zwiększa aktywność karboksylazy fosfoenolopirogronianowej i syntezę aminotransferaz prowadzącą do aktywacji glukoneogenezy.

 

Wody elektrolit wymiany: opóźnia sodu i wody w organizmie, pobudza wydzielanie K (aktywność mineralocorticosteroid), zmniejsza wchłanianie Ca z przewodu pokarmowego, „uderzenia gorąca” Ca z kości, zwiększa wydzielanie Ca w nerkach. Działanie przeciwzapalne jest związane z hamowaniem uwalniania eozynofili przez mediatory zapalne; indukuje tworzenie lipokortyny i zmniejsza liczbę komórek tucznych, wytwarzając kwas hialuronowy; ze zmniejszeniem przepuszczalności naczyń włosowatych; stabilizacja błon komórkowych i błon organelli (zwłaszcza lizosomalnych).

 

Działanie przeciwalergiczne rozwija się poprzez hamowanie syntezy i wydzielanie mediatorów alergii, hamowanie uwalniania z uwrażliwionych komórek tucznych i bazofilów, histaminy i innych. Substancje bioaktywne, limfocyty T i B, komórki tuczne, komórki efektorowe, zmniejszająca wrażliwość na mediatory alergii, hamowanie produkcji przeciwciał, zmieniają odpowiedź immunologiczną organizmu.

 

W akcji POChP jest oparty głównie na zahamowanie zapalenia, hamowania lub zapobiegania rozwoju obrzęku śluzówki zahamowania infiltracji eozynofili osadzania warstwy podśluzówkowej nabłonka oskrzeli w śluzówce oskrzeli krążących kompleksów immunologicznych, i erozirovaniya hamowania i złuszczanie śluzówki. Uczulające β-adrenoreceptory oskrzelowe małego i średniego kalibru na endogenne katecholaminy i egzogennie sympatykomimetyczne, zmniejsza lepkość śluzu z powodu zahamowania lub zmniejszenia jego wytwarzania.

 

Amortyzującego i toksyczne działanie wiąże się z podwyższonym ciśnieniem krwi (poprzez zwiększanie stężenia krążących katecholamin i przywracania do nich wrażliwości receptorów adrenergicznych i vazokonsggoihtsii), zmniejszenie przepuszczalności naczyń, właściwości błony ochronnej, aktywację enzymów wątrobowych biorących udział w metabolizmie endo- i ksenobiotyków. Działanie immunosupresyjne jest spowodowane hamowaniem uwalniania cytokin (interleukina-1, interleukina-2, interferon-gamma) z limfocytów i makrofagów. Hamuje syntezę i wydzielanie hormonu adrenokortykotropowego (ACTH) oraz drugą syntezę endogennych kortykosteroidów. Hamuje reakcje tkanki łącznej podczas procesu zapalnego i zmniejsza możliwość powstawania blizny. Fosforan sodowy betametazonu jest wysoce rozpuszczalnym związkiem, który dobrze wchłania się po podaniu pozajelitowym do tkanki i zapewnia szybki efekt. Dipropionian betametazonu ma wolniejsze wchłanianie.Łącząc te sole można wytworzyć lek o krótkim (ale szybkim) i czasie działania. W zależności od metody aplikacji (domięśniowo, dostawowo, okołostawowo, śródskórnie) uzyskuje się efekt ogólny lub miejscowy.

 

Kompozycja

 

Betametazon disodowy fosforan + dipropionian betametazonu + substancje pomocnicze.

 

Farmakokinetyka

 

Po wstrzyknięciu śródstawowym Cmax w osoczu osiągnięto po 30 minutach. Plazma wiąże się z białkami. Łatwo przechodzi przez bariery gistogematicheskie, w tym łożysko. Metabolizowany w wątrobie z tworzeniem głównie nieaktywnych metabolitów. Jest wydalany przez nerki, w niewielkiej ilości - przez żółć, częściowo - z mlekiem matki.

 

Wskazania

 

Terapia lokalna:

• śródstawowe i okołostawowe podawanie reumatycznych chorób zapalnych (reumatoidalne zapalenie stawów, seronegatywne zapalenie stawów kręgosłupa, zapalenie stawów w układowych chorobach tkanki łącznej), pourazowe zapalenie stawów, łuszczycowe zapalenie stawów z wieloma uszkodzeniami stawów i zapaleniem pochewki ścięgna, z krystalicznym zapaleniem stawów;
• podawanie śródstawowe ze zwyrodnieniowymi chorobami reumatycznymi, zwłaszcza w obecności zapalenia błony maziowej (nie dotyczy artrozy stawu biodrowego);
• zmiany zapalne tkanek okołostawowych (zapalenie kaletki, zapalenie ścięgna, zapalenie pochewki ścięgna, zapalenie nadkłykcia, zapalenie powięzi podeszwy);
• wprowadzenie do zmiany w leczeniu chorób skóry w rzadkich przypadkach (jeśli nie ma reakcji na inne metody leczenia miejscowego): stwardniające zapalenie mieszków włosowych, bliznowce, ziarniniak w kształcie pierścienia, sarkoidoza skóry, lipodystrofia cukrzycowa (liponekroza), łuszczyca, łysienie plackowate, płaski czerwony liszaj, neurodermit, egzema o kształcie monety, toczeń rumieniowaty układowy.

 

Leczenie systemowe:

• działanie ogólnoustrojowe preparatu Flosteron stosuje się w niektórych ciężkich chorobach alergicznych: alergicznym nieżycie nosa, stanie astmy, obrzęku Quinckego, reakcjach alergicznych na leki i surowicę, ukąszeniach owadów.

 

Formy uwolnienia

 

Zawiesina do wstrzykiwań (wstrzyknięcia w ampułkach).

 

Inne postacie dawkowania, czy to tabletki, maść, czy krem ​​do użytku zewnętrznego w momencie publikacji leku w spisie, nie istniały.

 

Instrukcje użytkowania i jak z nich korzystać

 

Droga podania jest pozajelitowa (dostawowa, okołostawowa, śródskórna, wprowadzenie do dotkniętej tkanki oraz, w wyjątkowych sytuacjach, wstrzyknięcie domięśniowe).

 

Dawka dla dorosłych i dzieci powinna być ustalana indywidualnie, w zależności od wielkości stawu, nasilenia, charakteru choroby i reakcji pacjenta.

 

Podanie śródstawowe i okołostawowe

• bardzo duże stawy (biodra) - 1-2 ml;
• duże stawy (kolano, ramię, kostka) - 1 ml;
• stawy średniej wielkości (łokieć, nadgarstek) - 0,5-1 ml;
• małe stawy (mostkowo-obojczykowy, śródręczno-paliczkowy, międzymalangalny) - 0,25-0,5 ml. W ostrym dnawym zapaleniu stawów stosuje się 0,5-1 ml.

 

Zastrzyki do dużych stawów - nie częściej 3-4 razy w roku w jednym stawie.

 

Wprowadzenie do zmiany (śródskórnie, ale nie podskórnie)

 

Pojedyncza dawka nie powinna przekraczać 0,2 ml / cm2, a całkowita tygodniowa dawka podawana wszystkim dotkniętym obszarom nie powinna przekraczać 1 ml / tydzień.

 

Lokalna infiltracja:

• zapalenie kaletki - 0,25-1 ml (w ostrym stadium do 2 ml),
• zapalenie pochewek ścięgnistych, zapalenie ścięgien - 0,5 ml,
• zapalenie włóknika - 0,5-1 ml.

 

Preparat powtarza się co 1-2 tygodnie.

 

Jeśli to konieczne, lek można mieszać w jednej strzykawce z miejscowym znieczuleniem.

 

Podawanie ogólnoustrojowe w ciężkich chorobach alergicznych

 

Można stosować tylko pojedynczą dawkę od 1 do 2 ml (domięśniowo, ale nie dożylnie)

 

Lek należy wstrzykiwać głęboko w mięsień w okolicy pośladkowej.

 

Dzieci w wieku od 3 do 5 lat początkowa dawka 2 mg, co odpowiada 0,3 ml leku, 6-12 lat - 4 mg, co odpowiada 0,5-0,6 ml leku.

 

Efekt uboczny

• zmniejszona tolerancja glukozy;
• Steroid diabetes mellitus lub przejaw utajonej cukrzycy;
• ucisk funkcji nadnerczy;
• Zespół Isenko-Cushinga (księżycowa twarz, otyłość przysadkowa, garb bydła, hirsutyzm, podwyższone ciśnienie krwi, bolesne miesiączkowanie, brak miesiączki, osłabienie mięśni, rozstępy);
• opóźnienie w rozwoju seksualnym u dzieci;
• nudności wymioty;
• zapalenie trzustki;
• erozyjne zapalenie przełyku;
• wrzód steroidowy 12 dwunastnicy;
• krwawienie i perforacja przewodu żołądkowo-jelitowego (czarny stolec, wymioty "fusy z kawy");
• zwiększony lub zmniejszony apetyt;
• bębnica;
• czkawka;
• zwiększona aktywność aminotransferaz wątrobowych i fosfatazy alkalicznej;
• kandydoza jamy ustnej gardła;
• ból brzucha;
• arytmie;
• bradykardię (do zatrzymania akcji serca);
• rozwój (u predysponowanych pacjentów) lub nasilenie objawów niewydolności serca;
• zmiany w EKG, charakterystyczne dla hipokaliemii;
• podwyższone ciśnienie krwi;
• nadkrzepliwość;
• zakrzepica żył;
• afektywne szaleństwo;
• depresja;
• dezorientacja;
• euforia;
• halucynacje;
• paranoja;
• nerwowość lub niepokój;
• bezsenność;
• zawroty głowy;
• guz rzekomy móżdżku;
• bół głowy;
• zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe;
• drgawki;
• nagła utrata wzroku (prawdopodobnie osadzanie się kryształów leku w komorach oka);
• zaćma podtorebkowa tylna;
• podwyższone ciśnienie wewnątrzgałkowe z możliwym uszkodzeniem nerwu wzrokowego;
• skłonność do wywoływania wtórnych infekcji bakteryjnych, grzybiczych lub wirusowych oczu;
• zmiany troficzne rogówki;
• przybranie na wadze;
• retencja płynów i sód (obrzęki obwodowe);
• zespół hipokalemiczny (arytmia, bóle mięśni lub skurcz mięśni, niezwykłe osłabienie i zmęczenie);
• spowolnienie procesów wzrostu i kostnienia u dzieci (przedwczesne zamknięcie stref przyrostu nasadowego);
• osteoporoza (bardzo rzadko patologiczne złamania kości, aseptyczna martwica głowy kości ramiennej i kości udowej);
• pęknięcie ścięgien mięśni;
• miopatia steroidowa;
• zmniejszenie masy mięśniowej (atrofia);
• osłabienie mięśni proksymalnych, zwłaszcza w dłoniach i stopach;
• wybroczyny;
• wybroczyny;
• hiper lub hipopigmentacja;
• skłonność do rozwoju ropnego zapalenia skóry i kandydozy;
• opóźnione gojenie się ran;
• zanik skóry;
• przerzedzenie skóry;
• steroidowy trądzik lub trądzik;
• prążek;
• wysypka na skórze;
• swędzenie;
• szok anafilaktyczny;
• miejscowe reakcje alergiczne;
• skurcz oskrzeli (u pacjentów z astmą oskrzelową spowodowaną zawartością pirosiarczynów);
• eozynofilia;
• ból pleców;
• rozwój infekcji oportunistycznych (ten efekt uboczny jest promowany przez wspólnie stosowane leki immunosupresyjne i szczepienia);
• leukocyturia;
• leukocytoza;
• zespół odstawienia po nagłym zaprzestaniu zażywania narkotyków;
• pieczenie, drętwienie, ból, mrowienie w miejscu wstrzyknięcia;
• infekcja w miejscu wstrzyknięcia;
• martwica otaczających tkanek;
• tworzenie blizn w miejscu wstrzyknięcia;
• zanik skóry i tkanki podskórnej po wstrzyknięciu domięśniowym (szczególnie niebezpieczne jest wprowadzenie do mięśnia naramiennego).

 

Przeciwwskazania

• wrzód trawienny żołądka lub dwunastnicy, nowo utworzone zespolenie jelitowe, zapalenie uchyłka;
• osteoporoza;
• gruźlica;
• jaskra;
• cukrzyca;
• zakrzepowe zapalenie żył;
• ostre infekcje wirusowe, bakteryjne, grzybicze, ogólnoustrojowe (w przypadkach, w których nie stosuje się odpowiedniej terapii);
• zespół Itenko-Cushinga;
• stan po zabiegu i poważne obrażenia;
• okres po szczepieniu (8 tygodni przed iw ciągu 2 tygodni po szczepieniu);
• idiopatyczna plamica małopłytkowa (podawanie w / m);
• zakaźny (septyczny) proces zapalny w infekcjach stawowych i okołostawowych (w tym w wywiadzie);
• brak objawów zapalenia w stawie (tzw. "suche" staw, na przykład, z chorobą zwyrodnieniową stawów bez zapalenia błony maziowej);
• poprzednia artroplastyka;
• złamanie kości ponad stawem;
• poważne zniszczenie kości i deformacja stawów (ostre zwężenie przestrzeni stawowej, zesztywnienie);
• niestabilność stawu jako wynik zapalenia stawów;
• Wprowadzenie do ścięgna Achillesa;
• aseptyczna martwica stawów, która tworzy kości kończyn;
• patologiczny krwotok (endogenny lub spowodowany stosowaniem antykoagulantów);
• okres laktacji;
• Flosteron zawiera alkohol benzylowy, więc lek jest przeciwwskazany u noworodków i dzieci w wieku do 3 lat;
• nadwrażliwość na betametazon lub jakikolwiek inny składnik leku.

 

Zastosowanie w ciąży i laktacji

 

Użyj Flosteron tylko wtedy, gdy potencjalne korzyści z ich stosowania dla matki przewyższa potencjalne ryzyko dla terapii ciąży fetus.When Zazwyczaj zaleca się stosowanie najmniejszych dawek glikokortykosteroidów, zapewniając kontrolę nad chorobą. Dzieci urodzone przez matki, które otrzymały SCS w czasie ciąży, powinny być starannie badane, aby zidentyfikować możliwe objawy niewydolności kory nadnerczy. SC penetrują barierę łożyskową i mogą osiągnąć wysokie stężenia u płodu.

 

W niewielkich ilościach GCS przenika do mleka matki. Dlatego nie zaleca się karmienia piersią podczas leczenia lekami GCS.

 

Stosować u dzieci

 

Ostrożnie.

 

Flosteron zawiera alkohol benzylowy, więc lek jest przeciwwskazany u noworodków i dzieci w wieku do 3 lat.

 

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

 

Ostrożnie.

 

Specjalne instrukcje

 

Zawiesiny Flosteronum nie można podawać dożylnie.

 

Podanie śródstawowe i okołostawowe powinno być wykonywane przez specjalnie wyszkolonego specjalistę.

 

Przy miejscowym stosowaniu leku we wszystkich przypadkach konieczne jest oszacowanie jego zgodności z podawanymi równocześnie znieczuleniami miejscowymi. Mieszanie z równą objętością roztworów miejscowych środków znieczulających (1% roztwór chlorowodorku prokainy lub 1% roztwór chlorowodorku lidokainy) jest dozwolone w strzykawce, ale nie w ampułce.

 

Nie można go stosować w leczeniu choroby błony śluzowej jamy ustnej u noworodków, wejść w zakażone obszary i przestrzenie międzykręgowe.

 

Dzięki miejscowemu (wewnątrzstawowemu) wprowadzeniu GCS możliwe są efekty zarówno lokalne, jak i ogólnoustrojowe.

 

Przed iw trakcie leczenia steroidami należy monitorować ogólne badanie krwi, glikemię i glukozurię oraz zawartość elektrolitów w osoczu krwi.

 

Odpowiednie badanie płynu maziowego w każdym stawie jest konieczne, aby wykluczyć proces septyczny. Znaczny wzrost bólu, któremu towarzyszy miejscowy obrzęk, dalsze ograniczenie ruchomości stawów, gorączka i złe samopoczucie, sugeruje septyczne zapalenie stawów. W przypadku potwierdzenia rozpoznania sepsy konieczna jest odpowiednia terapia przeciwdrobnoustrojowa. Z terapią podczas intercurrent infekcji, chorób septycznych, gruźlicy - jednocześnie leczonych antybiotykami.

 

Nie wchodź w "niestabilne" stawy w obszarze ścięgna Achillesa ze względu na ryzyko zerwania tego ścięgna.

 

Szczepienie żywymi szczepionkami wirusowymi jest przeciwwskazane podczas SCS therapy.Immunization z zabitych wirusowe lub bakteryjne szczepionek przeciwko tle SCS nie zapewnia oczekiwanego wzrost liczby przeciwciał i nie daje oczekiwanego efektu ochronnego.Dlatego leki te nie powinny być przepisywane 8 tygodni przed iw ciągu 2 tygodni po szczepieniu.

 

U pacjentów, którzy nie mieli ospy wietrznej i byli poddani leczeniu GCS, ryzyko ospy wietrznej lub zakażenia herpesyjnego wzrasta w wyniku przypadkowego kontaktu z zakażonymi osobnikami. W takich przypadkach zaleca się bierną immunizację.

 

Należy zachować ostrożność u pacjentów po operacjach i złamaniach kości, ponieważ SCS może spowolnić gojenie się ran i złamań.

 

Działanie GCS zwiększa się u pacjentów z marskością lub niedoczynnością tarczycy.

 

W przypadku stosowania preparatu Flosteron przeciwko nadciśnieniu tętniczemu, niewydolności serca, cukrzycy, padaczce, chorobie zakrzepowo-zatorowej, miastenii, jaskrze, niedoczynności tarczycy i ciężkim uszkodzeniu wątroby, zwiększa się ryzyko hipokaliemii.

 

Zastosowanie preparatu Flosteron może zmienić wskaźniki testów nadwrażliwości.

 

U dzieci w okresie wzrostu SCS powinien być stosowany wyłącznie w bezwzględnych wskazaniach i pod ścisłym nadzorem lekarza prowadzącego.

 

U pacjentów z ostrym i podostrym zawałem mięśnia sercowego może dojść do rozrostu martwicy, opóźnienia w tworzeniu blizny iw rezultacie pęknięcia mięśnia sercowego.

 

Metabisiarczyny u pacjentów z astmą oskrzelową lub w obecności alergii w wywiadzie mogą powodować reakcje typu alergicznego, w tym anafilaksję i skurcz oskrzeli.

 

0,6 mg betametazonu odpowiada 0,75 mg deksametazonu, 4 mg triamcynolonu, 4 mg metyloprednizolonu i 20 mg hydrokortyzonu (według AMA, 1994).

 

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

 

W okresie leczenia należy powstrzymać się od prowadzenia pojazdów mechanicznych i wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności, które wymagają zwiększonej koncentracji uwagi i szybkości reakcji psychomotorycznych.

 

Interakcje leków

 

Jednoczesne stosowanie z niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ) i etanolem (alkoholem) zwiększa ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego i owrzodzenia.

 

Zwiększa ryzyko działania hepatotoksycznego paracetamolu.

 

Skuteczność betametazonu maleje, jeśli jest podawany jednocześnie z ryfampicyną, karbamazepiną, fenobarbitalem, fenytoiną (difenylohydantoina), prymidonem, efedryną i aminoglutetymidem.

 

Zwiększone ryzyko: leki przeciwpsychotyczne, immunosupresyjne (zwiększające prawdopodobieństwo zakażenia, a także chłoniaki i inne choroby limfoproliferacyjne.), Karbamid, azatiopryna (zaćma), M-holokonserwatory, leki przeciwhistaminowe, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne, azotany (wzrost ciśnienia wewnątrzgałkowego) glikozydy naparstnicy (arytmie związane z hipokaliemią).

 

GCS zmniejsza działanie terapeutyczne leków przeciwcukrzycowych, przeciwnadciśnieniowych, przeciwzakrzepowych (pochodne kumaryny i indanedionu) i nurets sodu.

 

Flosteron zmniejsza skuteczność antykoagulantów (w tym heparyny, streptokinazy i urokinazy), albendazolu i leków potasowo-moczowych.

 

Przy równoczesnym stosowaniu GCS w dużych dawkach i beta-adrenomimetykach wzrasta ryzyko hipokaliemii.

 

SCS zwiększa klirens nerkowy salicylanów, a zatem, w kontekście ich działania, czasami trudno jest osiągnąć terapeutyczne stężenie salicylanów w surowicy krwi.

 

Po równoczesnym podaniu androgenów, estrogenów, sterydów anabolicznych, doustnych środków antykoncepcyjnych, okresu półtrwania kortykosteroidów można zwiększyć ich działanie, a częstość występowania działań niepożądanych (hirsutyzm, trądzik) wzrasta.

 

Łączne stosowanie rytodryny i GCS jest przeciwwskazane, ponieważ przy takim połączeniu możliwe jest wystąpienie obrzęku płucnego.

 

Przy równoczesnym stosowaniu z żywymi szczepionkami przeciwwirusowymi i na tle innych typów immunizacji zwiększa się ryzyko aktywacji wirusa i rozwoju zakażeń.

 

Zmniejsza stężenie prazykwantelu w surowicy krwi.

 

Amfoterycyna B i inhibitory anhydrazy węglanowej zwiększają ryzyko osteoporozy.

 

Zwiększa toksyczność asparaginazy (prawdopodobnie zwiększając jej działanie hipoglikemizujące i ryzyko rozwoju neuropatii i zaburzającej erytropoezę).

 

Zmniejsza metabolizm cyklosporyny, zwiększa jej toksyczność.

 

Zwiększa (przy długotrwałym stosowaniu) zawartość kwasu foliowego. Zwiększa metabolizm izoniazydu, meksyletyny (szczególnie w "szybkich acetylatorach"), co prowadzi do zmniejszenia ich stężenia w osoczu.

 

Mitotan i inne inhibitory funkcji kory nadnerczy mogą wymagać zwiększonych dawek GKS.

 

Hipokaliemia wywołana przez SCS może nasilać i opóźniać blokowanie mięśni na tle zwiotczających mięśnie.

 

Zmniejsza działanie hormonu wzrostu.

 

Zwiększa nasilenie hiperglikemicznego działania streptozocyny.

 

Analogi leku Flosteron

 

Strukturalne analogi dla substancji czynnej:

• Acriderm;
• Beloderm;
• Beloderm Express;
• Betazon;
• Betametazonowy fosforan sodu;
• Walerianian betametazonu;
• Dipropionian betametazonu;
• Betaspan Depot;
• Betliben;
• Betnoveit;
• Diprospan;
• Kuterid;
• Celestoderm B;
• Celeston.

 

Analogi dotyczące działania leczniczego (środki stosowane w leczeniu artrozy):

• Actasulide;
• Alflutop;
• Apranaks;
• Arthra;
• Arthrotheca;
• Brufen;
• Burana;
• Voltaren Emulgel;
• Siarczan glukozaminy;
• Dexaven;
• Dexazone;
• Fosforan deksametazonu;
• Diklobene;
• Dicluberl;
• Dicloran;
• Diklofenak;
• Dimeksyd;
• Diprospan;
• Donalgin;
• Don;
• Ibuprofen;
• Indometacyna;
• Kenalog;
• Clynoril;
• Mesulide;
• Miolastan;
• Movasin;
• Mukosat;
• Naproksen;
• Nimesulid;
• Nimulid;
• Nikofleks;
• Niflugel;
• Nifluryl;
• Orthofhene;
• Piroksykam;
• Polcortolone 40;
• Żel reumatyczny;
• Remoksykam;
• Ronidase;
• Rumalon;
• Sanaprox;
• Structum;
• Tilcotyl;
• Triamsinolon;
• Żel Fastum;
• Feloran;
• Opóźnienie Felorana;
• Floiled;
• Chondrolon;
• Cefecon H;
• Cigapan;
• Unium.

Podobne leki:

Inne leki: