Dwudzieste - instrukcje użytkowania, recenzje, analogi i preparaty (tabletki 5 + 40 mg, 5 + 80 mg, 10 + 40 mg, 10 + 80 mg) leku do leczenia nadciśnienia i zmniejszenia ciśnienia u dorosłych, dzieci i ciąży . Skład i alkohol

W tym artykule można przeczytać instrukcje dotyczące używania leku Twente. Są to recenzje odwiedzających stronę - konsumentów tego leku, a także opinie specjalistów w zakresie korzystania z Twiste w ich praktyce. Dużą prośbą jest aktywnie dodawać swoje opinie na temat leku: lek pomógł lub nie pomógł pozbyć się choroby, co zaobserwowano w powikłaniach i działaniach niepożądanych, prawdopodobnie nie zgłoszonych przez producenta w adnotacji. Analogi Bliźniąt w obecności istniejących analogów strukturalnych. Stosować w leczeniu nadciśnienia i zmniejszać ciśnienie u dorosłych, dzieci, a także podczas ciąży i laktacji. Skład i interakcje leku z alkoholem.

Twente - złożony preparat zawierający dwie substancje przeciwnadciśnieniowe o działaniu komplementarnym, który umożliwia kontrolę ciśnienia krwi u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym (niezbędnym): antagonistą receptora angiotensyny 2, telmisartanem i powolnym blokerem kanału wapniowego, pochodną dihydropirydyny, amlodypiną. Połączenie tych substancji ma dodatkowe działanie przeciwnadciśnieniowe, zmniejszając ciśnienie tętnicze bardziej niż każdy poszczególny składnik. Skręcony lek, przyjmowany raz na dobę, prowadzi do skutecznego i trwałego obniżenia ciśnienia krwi w ciągu 24 godzin.

Telmisartan

Telmisartan jest specyficznym antagonistą receptora angiotensyny 2 (typ AT1), skutecznym w przypadku połknięcia. Ma wysokie powinowactwo do podtypu receptora AT1 angiotensyny 2, dzięki czemu uzyskuje się działanie angiotensyny II. Wypiera on angiotensynę 2 z wiązania do receptora bez działania agonistycznego wobec tego receptora. Telmisartan wiąże się tylko z podtypem receptora AT1 angiotensyny 2. Komunikacja ma charakter trwały. Nie ma powinowactwa do innych receptorów, w tym. do receptora AT2.Zmniejsza stężenie aldosteronu we krwi, nie hamuje reniny w osoczu krwi i nie blokuje kanałów jonowych. Telmisartan nie hamuje enzymu konwertującego angiotensynę (ACE, kininaza 2) (enzymu, który rozkłada bradykininę). Dlatego nie należy oczekiwać nasilenia efektów ubocznych wywoływanych przez bradykininę. Efekt leku utrzymuje się przez 24 godziny i pozostaje znaczący do 48 godzin. Wyraźne działanie przeciwnadciśnieniowe zwykle rozwija się 4-8 tygodni po regularnym podawaniu. W przypadku ostrego wycofania telmisartanu ciśnienie krwi stopniowo powraca do wartości wyjściowej bez rozwoju zespołu odstawienia.

Amlodypina

Amlodypina - pochodna dihydropirydyny, należy do klasy blokerów wolnych kanałów wapniowych. Hamuje on przyjmowanie przez transmembrannoe jonów wapnia w kardiomiocytach i komórkach mięśni gładkich naczyń krwionośnych. Mechanizm działania przeciwnadciśnieniowego amlodypiny jest związany z bezpośrednim działaniem relaksującym na komórki mięśni gładkich naczyń, co prowadzi do zmniejszenia obwodowego oporu naczyniowego i obniżenia ciśnienia krwi.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym stosowanie amlodypiny 1 raz na dobę powoduje klinicznie znaczące obniżenie ciśnienia krwi w ciągu 24 godzin.

Ortodontyczne niedociśnienie tętnicze nie jest charakterystyczne podczas stosowania amlodypiny ze względu na powolny początek leku. U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i prawidłową czynnością nerek amlodypina w dawkach terapeutycznych zmniejszała oporność naczyń nerkowych, zwiększoną szybkość przesączania kłębuszkowego i skuteczny przepływ krwi w nerkach, bez zmiany filtracji lub białkomoczu.

Amlodypina nie prowadzi do metabolicznych działań niepożądanych ani zmian w lipidach osocza, dlatego jest odpowiednia do stosowania u pacjentów z astmą oskrzelową, cukrzycą i dną. Stosowaniu amlodypiny u pacjentów z niewydolnością serca nie towarzyszy ujemny efekt inotropowy (tolerancja wysiłku nie zmniejsza się, frakcja wyrzutowa lewej komory nie zmniejsza się).

Kompozycja

Besylan amlodypiny + Telmisartan + zaróbki.

Farmakokinetyka

Telmisartan

Po spożyciu szybko wchłaniany z przewodu pokarmowego. Biodostępność - 50%. Po 3 godzinach po spożyciu stężenie w osoczu krwi ustala się, niezależnie od przyjmowanego pokarmu. Metabolizowany telmisartan w wyniku sprzężenia z kwasem glukuronowym. Metabolity są nieaktywne farmakologicznie. Jest wydalany przez jelita w postaci niezmienionej, wydalanie przez nerki mniej niż 2%.

Amlodypina

Spożywanie pokarmu nie wpływa na biodostępność amlodypiny. Badania wykazały, że u pacjentów z nadciśnieniem około 97,5% krążących amlodypiny wiąże się z białkami osocza. Amlodypina jest metabolizowana w znacznym stopniu (około 90%) w wątrobie z wytworzeniem nieaktywnych metabolitów. Amlodypina jest wydalana przez nerki w postaci niezmienionej (10%) oraz w postaci metabolitów (60%).

Farmakokinetyka w szczególnych przypadkach klinicznych

Istnieje różnica w stężeniu w osoczu u mężczyzn i kobiet.

Farmakokinetyka telmisartanu u pacjentów w podeszłym wieku nie różni się od małych pacjentów. Korekcja dawki nie jest wymagana.

Wskazania

• nadciśnienie tętnicze (dla pacjentów, u których ciśnienie krwi nie jest odpowiednio kontrolowane przez telmisartan lub amlodypinę w monoterapii);
• nadciśnienie tętnicze (dla pacjentów wykazujących leczenie skojarzone);
• pacjenci z nadciśnieniem tętniczym otrzymujący telmisartan i amlodypinę w postaci oddzielnych tabletek jako substytut tej terapii.

Formy uwolnienia

Tabletki 5 + 40 mg, 5 + 80 mg, 10 + 40 mg, 10 + 80 mg.

Instrukcja użytkowania i dawkowania

Dorośli ludzie

Lek Twist należy przyjmować 1 raz dziennie, w środku, niezależnie od przyjmowanego jedzenia.

Dwudziestu można podawać pacjentom otrzymującym te same dawki telmisartanu i amlodypiny w oddzielnych tabletkach, dla wygody terapii i zwiększonego przestrzegania leczenia.

Dwudziestu można podawać pacjentom, u których stosowanie jednej amlodypiny lub jednego telmisartanu nie prowadzi do odpowiedniej kontroli ciśnienia krwi. Pacjenci przyjmujący amlodypinę w dawce 10 mg, u których występują działania niepożądane ograniczające leki, takie jak obrzęki obwodowe, mogą przestawić się na przyjmowanie leku Twinst w dawce 40/5 mg raz na dobę, co zmniejszy dawkę amlodypiny, ale nie zmniejszy całkowite spodziewane działanie przeciwnadciśnieniowe.

Leczenie nadciśnienia tętniczego u pacjenta może rozpocząć się od zastosowania leku Twist w przypadku, gdy jest mało prawdopodobne, aby było mało prawdopodobne, aby uzyskał on kontrolę ciśnienia tętniczego za pomocą pojedynczego leku. Zazwyczaj stosowana dawka początkowa leku Twinst wynosi 40/5 mg raz na dobę. Pacjenci, którzy wymagają bardziej znaczącego obniżenia ciśnienia krwi, mogą zacząć przyjmować lek Twann w dawce 80/5 mg raz na dobę.

Jeśli, przynajmniej po 2 tygodniach leczenia, konieczne jest dodatkowe obniżenie ciśnienia krwi, dawkę leku można stopniowo zwiększać do maksymalnej dawki 80/10 mg raz na dobę.

Lek Twinsta można stosować razem z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi.

Starsi pacjenci

Schemat dawkowania nie wymaga żadnych zmian.

Cechy leku podczas pierwszego przyjęcia lub kiedy jest anulowane

Po podaniu pierwszej dawki telmisartanu efekt hipotensyjny stopniowo rozwija się w ciągu pierwszych 3 godzin, a działanie leku utrzymuje się przez 24 godziny i pozostaje znaczące do 48 godzin.

W przypadku ostrego wycofania telmisartanu ciśnienie krwi stopniowo powraca do wartości wyjściowej bez rozwoju zespołu odstawienia.

Efekt uboczny

• zapalenie pęcherza;
• infekcje dróg moczowych;
• zakażenia górnych dróg oddechowych;
• sepsa, w tym ze śmiertelnym wynikiem;
• depresja;
• niepokój;
• bezsenność;
• labilność nastrój;
• zdezorientowana świadomość;
• zawroty głowy;
• senność;
• migrena;
• bół głowy;
• parestezja;
• zaburzenie smaku;
• półomdlały;
• drżenie;
• Neuropatia obwodowa;
• reakcja anafilaktyczna;
• zaburzenia widzenia;
• zawrót głowy;
• hałas w uszach;
• bradykardia;
• uczucie kołatania serca;
• częstoskurcz;
• zawał mięśnia sercowego;
• niemiarowość;
• częstoskurcz komorowy;
• migotanie przedsionków;
• niedociśnienie ortostatyczne;
• kaszel;
• duszność;
• katar;
• ból brzucha;
• biegunka;
• nudności wymioty;
• bębnica;
• zapalenie trzustki;
• nieżyt żołądka;
• zapalenie wątroby;
• żółtaczka;
• wyprysk;
• wysypka;
• swędzenie;
• obrzęk naczynioruchowy;
• nadmierna potliwość;
• pokrzywka;
• łysienie;
• rumień wielopostaciowy;
• złuszczające zapalenie skóry;
• Zespół Stevensa-Johnsona;
• reakcja nadwrażliwości na światło;
• zapalenie naczyń;
• ból stawów;
• ból pleców;
• skurcze mięśni (skurcze mięśni łydek);
• mialgia;
• zaburzenia oddawania moczu;
• częste oddawanie moczu;
• zaburzenie erekcji;
• obrzęki obwodowe;
• astenia (osłabienie);
• zwiększone zmęczenie;
• zespół grypopodobny;
• uczucie przypływu krwi do twarzy;
• suchość błony śluzowej jamy ustnej;
• wzrost masy ciała;
• zmniejszenie masy ciała;
• ginekomastia;
• małopłytkowość.

Przeciwwskazania

• obturacyjne choroby dróg żółciowych;
• ciężkie niedociśnienie tętnicze;
• niedrożność lewej komory (w tym wysoki stopień zwężenia zastawki aortalnej);
• hemodynamicznie niestabilna niewydolność serca po ostrym zawale mięśnia sercowego;
• ciężkie zaburzenia czynności wątroby;
• zaszokować;
• nietolerancja fruktozy i zaburzenie wchłaniania glukozy / galaktozy lub niedobór cukruzy / izomaltazy;
• ciąża;
• okres karmienia piersią;
• wiek poniżej 18 lat (nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa);
• nadwrażliwość na aktywne składniki lub zaróbki;
• nadwrażliwość na inne pochodne dihydropirydyny.

Lek należy podawać ostrożnie pacjentom z:

• obturacyjna choroba dróg żółciowych lub niewydolność wątroby;
• obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy pojedynczej nerki;
• stan po transplantacji nerki;
• zmniejszona BCP i / lub hiponatremia;
• podwójna blokada układu renina-angiotensyna-aldosteron (RAAS);
• inne stany charakteryzujące się aktywacją RAAS;
• pierwotny aldosteronizm;
• zwężenie zastawki aorty i zastawki mitralnej, przerostowa kardiomiopatia zawężająca;
• niewydolność serca;
• hiperkaliemia;
• cukrzyca z dodatkowym ryzykiem sercowo-naczyniowym (tj. współistniejącą chorobą wieńcową (choroba wieńcowa - choroba niedokrwienna serca));
• po 1 miesiącu od ostrego zawału mięśnia sercowego i niestabilnej dławicy piersiowej.

Zastosowanie w ciąży i laktacji

Nie przeprowadzono specjalnych badań nad lekiem Twinst podczas ciąży i laktacji. Efekty związane z poszczególnymi składnikami leku opisano poniżej.

Ciąża

Telmisartan

Stosowanie antagonistów receptora angiotensyny 2 (APA 2) jest przeciwwskazane w czasie ciąży. Podczas diagnozowania ciąży lek należy natychmiast przerwać. Jeśli to konieczne, należy przepisać alternatywną terapię.

Wiadomo, że stosowanie APA 2 podczas 2. i 3. trymestrze ciąży wykazuje działanie płód (pogorszenie czynności nerek, oligohydramnion spowolnienie kostnienie czaszki płodu) i noworodka (niewydolność nerek, niedociśnienie tętnicze oraz hiperkaliemia) obserwuje .

Amlodypina

Dostępne ograniczone dane dotyczące działania amlodypiny lub innych antagonistów receptorów wapniowych nie wskazują na negatywny wpływ na płód. Istnieje jednak ryzyko spowolnienia procesu dostawy.

Okres karmienia piersią

Nie przeprowadzono specjalnych badań dotyczących izolacji telmisartanu i (lub) amlodypiny w mleku kobiet. Badania na zwierzętach wykazały, że telmisartan przenika do mleka zwierząt w okresie laktacji. Biorąc pod uwagę możliwe działania niepożądane, decyzję o kontynuowaniu karmienia piersią lub zniesieniu terapii należy podjąć z uwzględnieniem jej znaczenia dla matki. Nie przeprowadzono badań wpływu na płodność u ludzi.

Stosować u dzieci

Przeciwwskazane u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat (nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa).

Zastosowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Schemat dawkowania nie wymaga żadnych zmian.

Specjalne instrukcje

Lek należy podawać ostrożnie, jeśli pacjent ma następujące stany:

• nieprawidłowa czynność wątroby;
• obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy pojedynczej nerki, ciężka niewydolność nerek. U niektórych pacjentów z powodu zahamowania działania RAAS, szczególnie w przypadku stosowania kombinacji leków działających na ten układ, upośledzona jest czynność nerek (w tym ostra niewydolność nerek). Dlatego terapia, której towarzyszy taka podwójna blokada RAAS, powinna być prowadzona ściśle indywidualnie i ze starannym monitorowaniem czynności nerek (w tym okresowego monitorowania stężenia potasu i kreatyniny w surowicy krwi). W przypadku napięcia naczyń i nerek, głównie z aktywności RAAS (na przykład, u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca lub choroby nerek, w tym ze zwężeniem tętnicy nerkowej lub zwężeniem jednej tętnicy nerkowej), podawanie leków, które wpływają na ten układ, może towarzyszyć rozwój ostrego niedociśnienia tętniczego, hiperemii, skąpomoczu oraz, w rzadkich przypadkach, ostrej niewydolności nerek;
• stan po transplantacji nerki (brak doświadczenia w stosowaniu);
• zmniejszone BCC i / lub hiponatremia z powodu wcześniejszego leczenia moczopędnego, ograniczenia spożycia soli, biegunki lub wymiotów;
• podwójna blokada RAAS;
• Inne stany charakteryzujące się aktywacją RAAS;
• pierwotny aldosteronizm;
• zwężenie zastawki aorty i zastawki mitralnej, idiopatyczne przerostowe zwężenie subaortalne;
• niewydolność serca;
• hiperkaliemia;
• dziedziczna nietolerancja fruktozy;
• U pacjentów z cukrzycą i dodatkowego ryzyka sercowo-naczyniowego, tj U pacjentów z cukrzycą i związanych z nią choroba wieńcowa (CAD), ryzyko śmiertelnego zawału mięśnia serca i nagłej układu krążenia śmiercią może być zwiększona w leczeniu środków przeciwnadciśnieniowych, takich jak receptor angiotensyny 2 antagonistów ACE inhibitory. U pacjentów z cukrzycą choroba niedokrwienna serca może występować bezobjawowo, w związku z czym nie można jej zdiagnozować. Przed rozpoczęciem leczenia produktem Tvinsta pacjenci z cukrzycą muszą otrzymać odpowiednią diagnozę, na przykład, testy wysiłkowe, diagnozowanie i leczenie choroby wieńcowej.

Inne instrukcje

Preparat Tvinsta mniej skuteczny w leczeniu czerni u pacjentów (w tej populacji zazwyczaj zmniejszała aktywność reniny we krwi).

Brak danych dotyczących stosowania leku Tvinsta u pacjentów z niestabilną dławicą piersiową, ostrym zawałem mięśnia sercowego oraz w okresie jednego miesiąca po zawale mięśnia sercowego.

Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i zarządzania mechanizmami

Badania nad wpływem na zdolność prowadzenia pojazdów i mechanizmy kontrolne nie zostały conducted.However, należy zauważyć, że w trakcie leczenia, działania niepożądane takie jak omdlenia, senność, zawroty głowy lub mogą być odnotowane. Dlatego podczas zarządzania pojazdami lub mechanizmami należy zachować ostrożność. Jeśli pacjenci odczuwają te uczucia, powinni unikać wykonywania potencjalnie niebezpiecznych czynności, takich jak prowadzenie pojazdów lub kontrolowanie mechanizmów.

Interakcje leków

Interakcje między dwoma składnikami aktywnymi, które są ustalonymi dawkami w składzie tego leku, nie były obserwowane w badaniach klinicznych.

Nie przeprowadzono specjalnych badań nad interakcjami między lekiem Twist a innymi lekami.

Połączenie aktywnych składników

Jeśli lek Twist jest stosowany jednocześnie z następującymi lekami, należy wziąć pod uwagę następujące informacje.

Inne leki przeciwnadciśnieniowe

Przy równoczesnym stosowaniu z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi można zwiększyć działanie przeciwnadciśnieniowe leku Twist.

Leki zdolne do obniżania ciśnienia krwi

Można się spodziewać, że niektóre leki, na przykład baklofen i amifostyna, ze względu na ich właściwości farmakologiczne, zwiększą działanie przeciwnadciśnieniowe wszystkich leków hipotensyjnych, w tym Twist. Ponadto niedociśnienie ortostatyczne może być wzmocnione przez etanol (alkohol), barbiturany, narkotyki lub leki przeciwdepresyjne.

Kortykosteroidy (aplikacja ogólnoustrojowa)

Możliwe jest zmniejszenie działania hipotensyjnego.

Telmisartan

Przy jednoczesnym stosowaniu telmisartanu z:

• inne leki hipotensyjne: możliwe jest nasilenie działania hipotensyjnego. W jednym badaniu łączne stosowanie telmisartanu i ramiprilu zwiększyło AUC0-24 i Cmax ramipril i ramiprilata o 2,5 razy. Znaczenie kliniczne tej interakcji nie zostało ustalone.
• digoksyna, warfaryna, hydrochlorotiazyd, glibenklamid, symwastatyna i amlodypina: nie stwierdzono klinicznie istotnej interakcji. Wzrost średniego stężenia digoksyny w osoczu krwi obserwowano średnio o 20% (w jednym przypadku o 39%).Podczas równoczesnego podawania telmisartanu i digoksyny zaleca się okresowe ustalanie stężenia digoksyny we krwi.
• preparaty litu: wystąpił odwracalny wzrost stężenia litu we krwi, któremu towarzyszyły efekty toksyczne podczas przyjmowania inhibitorów ACE. W rzadkich przypadkach takie zmiany rejestrowano przy mianowaniu antagonistów receptora angiotensyny 2, w szczególności telmisartanu. Przy równoczesnym mianowaniu preparatów litu i antagonistów receptora angiotensyny II zaleca się oznaczenie zawartości litu we krwi.
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym kwas acetylosalicylowy w dawkach stosowanych jako środek przeciwzapalny, inhibitory cyklooksygenazy-2 (COX-2) i nieselektywne NLPZ, mogą powodować ostrą niewydolność nerek u pacjentów z obniżoną BCC. Leki wpływające na aktywność układu renina-angiotensyna, w tym. telmisartan może mieć działanie synergistyczne. U pacjentów otrzymujących NLPZ i telmisartan początek leczenia należy zrekompensować monitorowaniem BCC i czynności nerek.

Przy równoczesnym stosowaniu NLPZ i leków przeciwnadciśnieniowych, takich jak telmisartan, zmniejszono działanie hipotensyjne poprzez hamowanie rozszerzającego naczynia działania prostaglandyn.

Amlodypina

Przy równoczesnym stosowaniu amlodypiny z:

• sok grejpfrutowy i grejpfrutowy: jednoczesne stosowanie leku z sokiem grejpfrutowym lub grejpfrutowym nie jest zalecane, tk. U niektórych pacjentów, w wyniku zwiększenia biodostępności amlodypiny, jej działanie przeciwnadciśnieniowe może wzrosnąć.
• Inhibitory izoenzymu CYP3A4: w badaniu z udziałem pacjentów w podeszłym wieku wykazano, że diltiazem hamuje metabolizm amlodypiny, prawdopodobnie wpływając na CYP3A4 (stężenie amlodypiny w osoczu krwi wzrasta o około 50% i nasila działanie amlodypiny). Nie można wykluczyć, że bardziej aktywne inhibitory CYP3A4 (takie jak ketokonazol, itrakonazol, rytonawir) mogą zwiększać stężenie amlodypiny w osoczu krwi bardziej niż diltiazem.
• induktory izoenzymu CYP3A4 - leki przeciwdrgawkowe (np. karbamazepina, fenobarbital, fenytoina, fosfenytoina, prymidon), ryfampicyna, Hypericum perforatum: wspólne stosowanie może prowadzić do zmniejszenia stężenia amlodypiny w osoczu krwi. Pokazany jest regularny nadzór medyczny. Podczas stosowania induktorów CYP3A4, a także po ich anulowaniu, zaleca się (jeśli to możliwe) zmianę dawki amlodypiny.
• jednoczesne stosowanie symwastatyny w dawce 80 mg z amlodypiną, niezależnie od dawki, powoduje zwiększenie ekspozycji symwastatyny do 77% w porównaniu z monoterapią symwastatyną. Dlatego dawka symwastatyny nie powinna przekraczać 40 mg na dobę.

W przypadku równoczesnego stosowania poniższych leków należy wziąć pod uwagę następujące informacje

Podkreślono bezpieczeństwo wspólnego stosowania amlodypiny z diuretykami tiazydowymi, beta-adrenoblockerami, inhibitorami ACE, długo działającymi azotanami, nitrogliceryną (stosowaną podjęzykowo), NLPZ, antybiotykami i środkami hipoglikemizującymi do podawania doustnego.

Przy jednoczesnym stosowaniu amlodypiny i sildenafilu wykazano, że każdy lek ma niezależne działanie obniżające ciśnienie.

Dodatkowe informacje

Jednoczesne stosowanie u 20 zdrowych ochotników 240 ml soku grejpfrutowego z pojedynczą dawką amlodypiny 10 mg nie miało istotnego wpływu na właściwości farmakokinetyczne amlodypiny.

Jednoczesne stosowanie amlodypiny z cymetydyną nie wpływało znacząco na farmakokinetykę amlodypiny.

Jednoczesne stosowanie amlodypiny z atorwastatyną, digoksyną, warfaryną lub cyklosporyną nie wpływało znacząco na farmakokinetykę lub farmakodynamikę tych leków.

Opierając się na doświadczeniach związanych z użyciem innych środków wpływających na RAAS, jednoczesne stosowanie leków moczopędnych Twist i oszczędzających potas, suplementów zawierających potas, soli kuchennej zawierającej potas, innych środków zwiększających potas (np. Heparyny) może prowadzić do hiperkaliemii, dlatego ten wskaźnik powinien być monitorowany u pacjentów. W związku z tym ich jednoczesne stosowanie z telmisartanem wymaga ostrożności.

Analogi leku Twista

Nie ma strukturalnych analogów do substancji czynnej leku Twist.

Analogi dotyczące efektu leczniczego (środki do leczenia nadciśnienia):

• Adelphan;
• Altiazem PP;
• Amlodypina;
• Anaprilin;
• Arifon;
• Atenolol;
• Berlipril;
• Betalk;
• Vasotensis;
• Walsakor;
• Werapamil;
• Veroshpiron;
• Hypotiazyd;
• Dibazol;
• Diltiazem;
• Diroton;
• Doxazosin;
• The Zocardis;
• Indap;
• Indapamid;
• Kalchek;
• Kapoten;
• Kaptopryl;
• Karwedilol;
• Cardura;
• Clopheline;
• Co-Dronoton;
• Korenitec;
• Concor;
• Corvitol;
• Cordaflex;
• Kordypina;
• Corinfar;
• Kornam;
• Cristepin;
• Qudesan;
• Lasix;
• Lizynopryl;
• Liprimar;
• Lozap;
• Lorist;
• Metoprolol;
• Nifedypina;
• Nifecard;
• Nicergolina;
• Noliprel;
• Obsidan;
• Platy-linina;
• Prestan;
• Prestarium;
• Propranolol;
• Raunatin;
• Renipril;
• Spironolakton;
• Fizjoterapia;
• Fosicard;
• Furosemid;
• Hartil;
• Egilok;
• Exforge;
• Enalapril;
• Enap;
• Enziks.

Podobne leki:

Inne leki: